Οι προφητείες του Γέροντα Παΐσιου για τα εθνικά θέματα

Δεκαέξι χρόνια από την κοίμηση του αγιασμένου Γέροντα Παϊσίου, που σημάδεψε ανεξίτηλα την πατρίδα και τον αιώνα μας, το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ προχωρά σε ένα Αφιέρωμα-Βίντεο, για τις θαυμαστές προφητείες του σχετικά με τα Εθνικά μας Θέματα – Δείτε το μέλλον σήμερα…Πατήστε εδώ

http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/12/

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης

Αφιέρωμα εις την μνήμην τουΑναδημοσίευση: http://egolpio.wordpress.com/2010/07/10/p-danihl-2/

Συμπληρώθηκε ένα έτος από την προς Κύριον εκδημίαν του Ιερομονάχου πατρός Δανιήλ Γούβαλη. Τα πνευματικά του παιδιά τελούμεν το ετήσιον μνημόσυνόν του το Σάββατον 10 Ιουλίου εις τον Ιερόν Ησυχαστήριον της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, του μακαριστού Γέροντος Πορφυρίου εις το Μήλεσι Αττικής, όπου κατά θείαν Πρόνοιαν αναπαύεται το σεπτόν σκήνωμά του, και την Κυριακήν 11 Ιουλίου εις την Αγίαν Παρασκευήν Μαλακάσας, όπου υπηρέτησε επί 25 συνεχή έτη.

Αγαπητοί αναγνώστες, σάς προσκαλούμε να παρευρεθήτε και να συμπροσευχηθήτε μαζί μας υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του ακούραστου αυτού και ταπεινού εργατού του αμπελώνος του Κυρίου, που σε όλη του τη ζωή ετοιμαζόταν σαν να επρόκειτο να πεθάνη την άλλη στιγμή και εργαζόταν σαν να μη επρόκειτο να πεθάνη ποτέ.

Σε αυτό το σημείον επιτρέψτε μας να αφιερώσουμε λίγα λόγια εις την μνήμην του.

Ο μακαριστός Ιερομόναχος πατήρ Δανιήλ γεννήθηκε το 1940 από ευλαβείς και μορφωμένους γονείς (ο πατέρας του υπήρξε δάσκαλος) εις το ορεινόν χωριόν Πανουριάς της Γκιώνας. Εκεί μεγάλωσε δύσκολα και τελείωσε το Δημοτικόν Σχολείον, αφού στα έξι του χρόνια έμεινε ορφανός από πατέρα και το σπίτι του καθώς και το χωριό του καταστράφηκε κατά την Γερμανικήν κατοχή.

Στα δώδεκά του χρόνια κατέβηκε στον Πειραιά, σε έναν θείο του, για να φοιτήση στο Γυμνάσιο. Εκεί τότε γνώρισε και την Αδελφότητα της Ι. Μονής Παρακλήτου και ανέπτυξε σιγά-σιγά ενεργή δράση. Σπούδασε θεολόγος εις την Θεολογικήν Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και όταν τελείωσε και την στρατιωτικήν του θητείαν ενετάχθη εις την Αδελφότητα του Παρακλήτου, όπου και παρέμεινε εργαζόμενος και ασκητεύοντας μέχρι την κοίμησιν του πνευματικού του Πατέρα και οδηγού μακαριστού Χερουβείμ. Τότε βγήκε στον κόσμο, για να υπηρετήση τον άνθρωπο και τον Θεό με κέντρο το ταπεινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής Μαλακάσας, εφημέριος της οποίας υπήρξε από το 1984 μέχρι την οσίαν κοίμησίν του την 11^η Ιουλίου 2009. Τότε συνδέθηκε πνευματικά με τον ουσιαστικό πλέον Γέροντά του και Πνευματικό του οδηγό, τον μακαριστό Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, παρόλο που τον βρήκαν βαρειές ασθένειες και υπερκοπώσεις, έτρεχε και δούλευε ακούραστα, ημέρα και νύχτα, αψηφώντας κινδύνους, αψηφώντας κόπους, αψηφώντας τον ίδιον του τον εαυτό και τη ζωή του ακόμα, για να ικανοποιήση, κατά το δυνατόν, τις πνευματικές, ψυχικές και υλικές ακόμη ανάγκες των 3000 τουλάχιστον πνευματικών του τέκνων.

Ετοίμαζε τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, τις ομιλίες του για εκκλησιαστικά συνέδρια, συνέγραφε βιβλία (πολλά από τα οποία παραμένουν ακόμα ανέκδοτα), ως υπεύθυνος, οργάνωνε και στελέχωνε τα κατηχητικά και τις Νεανικές Συντροφιές ολόκληρης της ΙΒ´ Αρχιερατικής Περιφερείας Καπανδριτίου–Ωρωπού της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής, ήταν μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων με ενεργό ποιμαντική και αντιαιρετική δράση, που είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή πολλών στην Ορθοδοξία, διακονούσε γενικά σε υπεύθυνες θέσεις και αποστολές την Εκκλησία και πολλά άλλα.

Και τα έκανε όλα αυτά αθόρυβα, απλά, ταπεινά, από πραγματική Αγάπη, αγάπη για τον Χριστό, αγάπη για τον Πλησίον.

Δεν είναι της ώρας να εκθειάσουμε το έργο του, ποιμαντικό, αντιαιρετικό, συγγραφικό κλπ η να εξάρουμε τις αρετές του, τις γνώσεις του, την σοφία του. Θα αρκεστούμε, επιτρέψτε μας αγαπητοί αναγνώστες, να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από τα βάθη της ψυχής μας, εμείς τα πνευματικά του τέκνα στον Πατέρα μας, που στάθηκε δίπλα μας στον καθένα μας ξεχωριστά, γιατί ξεχωριστά βρισκόμαστε όλοι μέσα στην γεμάτη αγάπη καρδιά του, και έσκυψε στις ανάγκες της ψυχής και του σώματός μας, μας ανακούφιζε, μας παρακολουθούσε με την προσευχή του σαν άγρυπνος φρουρός, μας θεράπευε την ψυχή και το σώμα, μας καθοδηγούσε και μας οδηγούσε στο ασφαλές λιμάνι. Ήταν για μας μία δύναμη, ένας ακλόνητος βράχος, που πάνω του ακουμπούσαμε και δε φοβόμασταν τίποτε. Ήταν ο φύλακας άγγελός μας, ο Ορθόδοξος Ποιμένας μας.

 Όταν έφυγε πονέσαμε βαθειά, νιώσαμε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μας, κλονιστήκαμε. Αλλά ήμαστε σίγουροι, πως θα μας βοηθούσε να συνέλθουμε, γιατί όπως σε μια επιστολή του έγραφε ο Κυπριανός Καρχηδόνιος, μία αγιασμένη προσωπικότητα της αρχαίας Εκκλησίας, στο πιστό φίλο του Κορνήλιο, «δεν πρέπει να λυπούμαστε, αν μας χωρίση ο θάνατος…» αφού και τώρα επικοινωνούμε, αφού ο Πατέρας μας εξακολουθεί να μας αγαπά, να μας φροντίζη, να μας παρακολουθή, «να προσεύχεται υπέρ ημών προ του ιλαστηρίου του κοινού Πατρός» και «ο Χριστός να τον ακούη και να χαίρεται» (Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης) και να μας βοηθάη.

Και πράγματι και τώρα μας βοηθάει και μας κατευθύνει. Να έχουμε όλοι την βοήθειά του και την ευχή του. Αιωνία του η μνήμη. Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ και αγαπημένε μας Πατέρα.

Μαρία Μελετίου–Μακρή  Φιλόλογος

από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ της 9/7/2010

Δείτε επίσης..

Το ζήτημα του φόνου και της στρατεύσεως και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καυχώνται ότι βρίσκονται στην αλήθεια και ότι εφαρμόζουν επακριβώς τις εντολές... (12/7/09)

Ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος της Σκοπιάς να αλλάζει τα δόγματά της Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Η αληθινή Εκκλησία του Θεού δεν αλλάζει τις δογματικές της αλήθειες. Στην Α' Οικουμενική Σύνοδο... (13/7/09) http://www.impantokratoros.gr/P_danihl-goyvalis.el.aspx

Μάτιασμα και ξεμάτιασμα

ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΙΕΡΕΑΣ.(Π. ΠΑΪΣΙΟΣ)
ΤΟ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΑΠΟ ΛΑΪΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ.

Πολλές φορές, όταν παθαίνουμε κάτι είτε με τα οικονομικά, είτε με τα οικογενειακά μας, κάνουμε εύκολα και γρήγορα τη διά­γνωση : ΜΑΤΙΑΣΜΑ! Σίγουρα κάποιος μας μάτιασε! Δεν εξηγείται διαφορετικά. Τόσο ξαφνικά και χωρίς αιτία να πάθουμε κακό; Οπωσδήποτε πρόκειται για μάτιασμα. Και τώρα τι κάνουμε;

Καταφεύγουμε στην κυρία τάδε πού ξεματιάζει. Και η κυρία τάδε με πολύ ύφος κάνει κάτι παράξενες τελετές, νεράκια ή καρβουνάκια με προσευχή στο Χριστό και στους Αγίους Αναρ­γύρους, συνεχίζουν με κάτι αστεία - για να μη πούμε βλάσφημα- λόγια για την Παναγία, πού «λούστηκε» και «κτενίστηκε». Και μη χειρότερα. Και συ, τέλος, 9 φορές λες το «Πάτερ ημών» για να έχει εκκλησιαστικό φινάλε!

Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Προφανώς όχι. Τότε ποια είναι ή αλήθεια;

Το μάτιασμα (Βασκανία) μπορεί πράγματι να συμβεί. Και συμβαίνει συνήθως, όταν κάποιος εστιάζει το μάτι του σε κάποιο πρόσωπο, είτε με διάθεση φθόνου ή μίσους ή εκδικήσεως. Παρακι­νεί έτσι τον διάβολο να βλάψει το πρόσωπο αυτό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει, όταν στείλει κανείς κά­ποιον... στον διάβολο.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε, ότι ανθρώ­πους πού έχουν συνειδητή πνευματική ζωή (εκ­κλησιασμός - εξομολόγηση - Θ. Κοινωνία) δεν τους πιάνει το «μάτι».

Αλλά κι' αν τυχόν συμβεί κάτι, οι σωστοί χριστιανοί δεν καταφεύγουν σε κομπογιαννίτισσες ξεματιάστρες, αλλά στην μοναδική ισχυρή δύναμη κατά του διαβόλου, δηλ. την ΙΕΡΩΣΥΝΗ. Μόνο ο ιερέας έχει δικαίωμα να διαβάσει την ειδική ευχή «εις βασκανίαν». Μια ευχή που δεν περιέχει ανόητα λόγια, αλλά επικαλείται ξεκά­θαρα τον μόνον «ιατρόν και θεραπευτήν των ψυχών ημών».

Οι δικαιολογίες «πού να βρω παπά τέτοιαν ώρα;» δεν στέκουν. Προσευχήσου με απλά λόγια και γνωστές προσευχές στον θεό να σε λυτρώσει από την επήρεια του διαβόλου και με την πρώτη ευκαιρία πήγαινε σε παπά πνευματικό. Όχι μόνο για να σε απαλλάξει από το μάτιασμα. Αλλά κυρίως για να ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ. Πρέ­πει επιτέλους να πάψουμε να βλέπουμε τον πα­πά σαν το μάγο, πού θα μας γλυτώσει αυτόματα από το κακό. Χρειάζεται και η δική μας συμμετο­χή στη θεραπεία. Και αυτή η συμμετοχή είναι η ειλικρινής εξομολόγηση. Και ο δυναμικός αγώ­νας της μετανοίας.

π.Γ.Στ.

http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2010/02/blog-post_8013.html
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η ΒΑΣΚΑΝΙΑ. Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ. ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ»

Μακριά από μέντιουμ και μάγους (μέρος α' καί β΄)

του  Νικολάου Βοϊνέσκου

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ένα από τα σημεία του καιρού της απιστίας και αποστασίας που ζούμε είναι το πλήθος των μέντιουμ και μάγων, που πλημμύρισαν την ορθόδοξη πατρίδα μας ξαφρίζοντας τις τσέπες και μολύνοντας τις ψυχές και τα σώματα των θυμάτων τους με δαιμονικές πανουργίες και οργιαστικές τελετές. Παριστάνουν τους φωτεινούς παντογνώστες, ενώ είναι βυθισμένοι στην άγνοια και στην πλάνη και διαφημίζονται από τον τύπο με φωτογραφίες τους, έχοντας φόντο εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και αγίων, για να παραπλανούν τους αφελείς. Παρακάτω θα αναφέρω μερικά αποκαλυπτικά περιστατικά, που φανερώνουν τι είναι αυτοί οι άνθρωποι και με ποια όντα επικοινωνούν.

Πριν μερικά χρόνια ζούσε στην Πάτρα μία χήρα με το μονάκριβο γιό της. Κάποια μέρα ο γιος πέθανε και η χήρα έμεινε μόνη και απαρηγόρητη. Τότε την επισκέφτηκε μια γνωστή της και της πρότεινε να πάνε σε μία γυναίκα, που θα της παρουσίαζε το παιδί της. Η πονεμένη μάνα, πάνω στον πόνο της χωρίς να πολυσκεφτεί, συμφώνησε και πήγε στο σπίτι του μέντιουμ, που μετά από κάποιες επικλήσεις παρουσίασε το παιδί της. Μετά από αυτό το γεγονός η μάνα πήγε να εξομολογηθεί στον μακαριστό π.Γερβάσιο Παρασκευόπουλο. Με αφέλεια και χαρά είπε τι είχε συμβεί. Ο π.Γερβάσιος δεν την μάλωσε, αλλά της είπε, αν ξαναπήγαινε στο μέντιουμ να του έλεγε να πάει μαζί της, πράγμα που συνέβη μετά από λίγες μέρες. Τότε έγινε κάτι θαυμαστό και αποκαλυπτικό. Την ώρα που το μέντιουμ άρχισε να επικαλείται τα πονηρά πνεύματα, ο π.Γερβάσιος με ένα σταυρό, άρχισε να σταυρώνει το σπίτι προς όλες τις κατευθύνσεις. Αμέσως το τραπέζι, οι καρέκλες και τα άλλα αντικείμενα του δωματίου άρχισαν να χοροπηδούν. Τότε ο π.Γερβάσιος είπε στην πονεμένη μάνα: «Τόσους πολλούς γιούς είχες;». εκείνη κατάλαβε ότι το σπίτι του μέντιουμ ήταν άντρο των δαιμόνων και δεν ξαναπήγε.

Ένας άντρας ασχολείτο με τον πνευματισμό. Τη νύκτα καλούσε τους δαίμονες, οι οποίοι προκαλούσαν θορύβους και παράξενα φαινόμενα. Αυτά στενοχωρούσαν τη μητέρα του, η οποία ένα πρωί, που ο γιος της ήταν στην εργασία του, κάλεσε έναν ιερέα και έκανε αγιασμό. Τη νύκτα ο γιος της ανήξερος άρχισε να επικαλείται τους δαίμονες. Όμως δε γινόταν τίποτε. Αυτός επέμενε να τους καλεί ώσπου κάποια στιγμή ακούστηκε μια άγρια και αποκρουστική φωνή: «Τι μας φωνάζεις; Δεν ερχόμαστε». Εκείνος ρώτησε: «Γιατί;». «Γιατί η μάνα σου έφερε εκείνον», απάντησαν οι δαίμονες. «Ποιον εκείνον;»: ξαναρώτησε ο γιος. Και οι δαίμονες αποκρίθηκαν: «Τον παπά». «Και τι έκανε ο παπάς;»: ρώτησε ο γιος. «Έκανε αγιασμό. Δεν ερχόμαστε»: φώναξαν οι δαίμονες.

Ο μακαριστός π.Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μας είχε πει ότι, όταν ήταν παιδί, είχε αρρωστήσει βαριά. Η ευσεβής μητέρα του συνάντησε μια μέρα στο χωράφι ένα μάγο που της είπε: «Φέρε το παιδί σου σε μένα, να στο κάνω καλά». Εκείνη απάντησε: «Προτιμώ να πεθάνει το παιδί μου, παρά να το φέρω σε σένα». Και ο Θεός, βλέποντας της ακλόνητη πίστη της, χάρισε υγεία και ζωή στο παιδί της.

Έφυγε κάποια μέρα από το σπίτι του ένας νέος και δεν έδωσε σημεία ζωής για αρκετές μέρες. Οι γονείς και οι συγγενείς του καταθλιμένοι και απαρηγόρητοι δεν ήξεραν τι να κάνουν. Μια μέρα συγκεντρώθηκαν να σκεφτούν περί του πρακτέου. Ένας συγγενής πάνω στην απόγνωσή του είπε: «Θα πάω σε ένα μάγο να μας πει που βρίσκεται το παιδί». Όμως η μητέρα του παιδιού αρνήθηκε κατηγορηματικά αυτήν την πρόταση. Την επόμενη μέρα ο μακαριστός γέρων Πορφύριος έστειλε την εξής παραγγελία με έναν γνωστό: «Το παιδί σας θα γυρίσει σε λίγες μέρες. Μην κάνετε αυτό που σκεφτήκατε χτες, διότι θα χάσετε το παιδί σας». Πράγματι μετά από λίγες μέρες το παιδί γύρισε σπίτι του.

Μακριά από μέντιουμ και μάγους (μέρος β')

του  Νικολάου Βοϊνέσκου

Κάποιος αρχιμανδρίτης συνάντησε προ ολίγων ετών σε λεωφορείο των Αθηνών ένα μεσήλικα, σοβαρό κύριο, ο οποίος άρχισε πνευματική συζήτηση λέγοντας ότι κάνει κηρύγματα σε σπίτια και ότι στο σπίτι του έχει ένα δωμάτιο γεμάτο εικόνες, μεταξύ των οποίων μια ολόσωμη εικόνα του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄. Ο αρχιμανδρίτης τον ρώτησε σε ποιον ιερέα εξομολογείται και αν κοινωνεί. Εκείνος τότε απάντησε ότι ο Άγιος Γρηγόριος βγαίνει από την εικόνα, τον εξομολογεί και τον κοινωνεί. Σε παρατήρηση του αρχιμανδρίτη μήπως δεν είναι ο Άγιος Γρηγόριος, εκείνος επέμενε πως είναι. Κατέβηκαν μαζί από το λεωφορείο και πήγαν σε συγγενικό σπίτι του αρχιμανδρίτη, ο οποίος πρότεινε να κάνουν μια μικρή προσευχή. Στο τέλος έβγαλε ένα σταυρό που προσκύνησε πρώτα ο ξένος και έπειτα ο αρχιμανδρίτης. Όταν προσκύνησε ο αρχιμανδρίτης, εκείνος έτρεμε. Ήταν πλανεμένος και δαιμονόπληκτος ο δυστυχής.

Αυτόκλητος «θαυματουργός» παρουσιάστηκε παραμονή της Ζωοδόχου Πηγής σε μια οικογένεια, που έχει ένα άρρωστο παιδί. Μπαίνοντας στο σπίτι είπε: «Για να μη σας καθυστερώ, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Είπαν τα καλά πνεύματα ο άρρωστος θα γίνει καλά. Εγώ επικοινωνώ με τα καλά πνεύματα και θα διαβάσω κάτι ευχές στο παιδί και θα γίνει καλά». Η αδερφή του αρρώστου απάντησε: «Σας ευχαριστούμε πολύ. Δεν χρειάζεται». Τότε εμφανίστηκε ο άρρωστος, ο οποίος ρώτησε το μέντιουμ: «Ποιον έχετε πνευματικό;». στην αόριστη απάντηση του μέντιουμ ότι εξομολογείται και κοινωνεί, ο άρρωστος επέμεινε να του πει σε ποιον ιερέα εξομολογείται και σε ποιο ναό. Το μέντιουμ αναψοκοκκινισμένο είπε ότι δεν ήξερε το όνομα του ιερέα και δε θυμόταν το ναό. Τότε ο άρρωστος του είπε: «Δυστυχώς δεν επικοινωνείτε με καλά πνεύματα, αλλά με δαίμονες». Τελικά εξεδιώχθη κακήν κακώς.

Ένα μέντιουμ, που έχει ανακατέψει χριστιανικά με δαιμονικά βιβλία και κομποσκοίνια με επικλήσεις δαιμόνων,-κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη αυτή είναι η χειρότερη μορφή μαγείας-, επισκέφτηκε το Άγιο Όρος. Εκεί συνάντησε το μακαριστό π. Παϊσιο, ο οποίος είπε κατόπιν σε άλλους μοναχούς: «πρώτη φορά είδα άνθρωπο να τον γυροφέρνουν τόσοι πολλοί δαίμονες».

Ένας φίλος φιλόλογος, που εργάστηκε σε Ελληνικό σχολείο στην πρωτεύουσα του Μπουρούντι, μου είπε ότι οι μαύροι πεθαίνουν σωρηδόν από aids. Όταν με έκπληξη τον ρώτησα γιατί, απάντησε: «Διότι οι μάγοι τους ωθούν στην ανηθικότητα».

Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω τα εξής:

1.Τα μέντιουμ και οι μάγοι δεν γνωρίζουν το μέλλον. Αν το γνώριζαν θα έπαιζαν προ-πο και λόττο και θα ήταν δισεκατομμυριούχοι.

2.Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάμε σε μάγους, ούτε για να λύσουν τα μάγια άλλου μάγου, γιατί οι δαίμονες δεν χτυπιούνται μεταξύ τους. τα μάγια λύνονται και εκμηδενίζονται μόνο με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού και με τα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

3. Το χριστιανό, που δεν βλασφημεί και δεν πορνεύει, που εξομολογείται και κοινωνεί τακτικά, όλοι οι μάγοι του κόσμου να μαζευτούν, δεν μπορούν σε τίποτε να τον βλάψουν.

4. Όποιος κάνει μάγια και όποιος πηγαίνει στα μάγια τιμωρείται από την εκκλησία όπως ο φονιάς, δηλαδή, με έξι χρόνια αποχή από τη Θεία Κοινωνία.

5. Το έλεος του Θεού είναι άπειρο. Γι’ αυτό όσο κι αν πλανηθεί και όσο κι αν αμαρτήσει ο άνθρωπος ποτέ δεν πρέπει να απελπιστεί. Υπάρχουν πρώην μάγοι που μετανόησαν και αγίασαν, όπως ο Άγιος Κυπριανός και ο Άγιος Θεόκλητος. Είθε με τις άγιες ευχές τους να μετανοήσουν και να σωθούν όσοι έμπλεξαν στα δίχτυα της μαγείας.

http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2009/08/blog-post_6613.html

Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος μιλά για τον Μοναχισμό

VatopaidiFriend. Με την συμπλήρωση δεκαέξι χρόνων από την εκδημία του Γέροντα Παΐσιου δημοσιεύουμε συνομιλία που είχε με κάποιον που σήμερα είναι μοναχός σε αγιορείτικη μονή.

-Γέροντα, όλοι οι μοναχοί καταλαβαίνουν το νόημα του μοναχισμού;

Ο μοναχισμός είναι μια μεγάλη τιμή και ευεργεσία του Θεού προς τον άνθρωπο.  Σιγά-σιγά όμως μπαίνει ο μοναχός στο βαθύτερο νόημα του. Αυτό τον κάνει να νοιώθει μια καρδιακή αγαλλίαση. Τότε αντιλαμβάνεται την μεγάλη ευεργεσία του Θεού. Δεν σταματά δε να δοξολογεί και να ευχαριστεί το Θεό. Νιώθει τη μεγάλη τιμή που του έκανε. Είναι λιγάκι δύσκολο να καταλάβει κανείς το μεγαλείο. Οι μοναχοί ζουν από εδώ τη ζωή των Αγγέλων, γι’ αυτό λέγονται και τάγμα Αγγελικό. Όταν μετά από τον αγώνα του ο μοναχός αρχίζει να μαζεύει τους πνευματικούς καρπούς τότε γεύεται ένα μέρος από την χαρά του Παραδείσου. Ο μοναχός με την μετάνοια, την ταπείνωση, την θεία Χάρη νοιώθει συνεχώς μέχρι τέλους της ζωής τους ευγνωμοσύνη προς το Θεό.

-Γέροντα, οι γονείς συνήθως αντιδρούν όταν το παιδί τους εκφράσει την επιθυμία να γίνει μοναχός.

Έτσι γίνεται στην αρχή. Σιγά-σιγά  αρχίζουν και οι γονείς να καταλαβαίνουν και να μπαίνουν στο νόημα. Καταλαβαίνουν το μέγεθος της τιμής που τους έκανε ο Θεός. Γίνονται συμπέθεροι του Δημιουργού του Σύμπαντος! Το παιδί τους που αφιέρωσε τη ψυχή του στο Θεό βοηθεί να σωθούν όχι μόνο οι δικοί του συγγενείς αλλά ακόμα και οι συγχωριανοί του. Στην Μικρά Ασία θεωρούσαν μεγάλη ευλογία να υπάρχει σε μια συγγένεια ένα παιδί μοναχός. Αυτός θα πρέσβευε για όλους τους συγγενείς.

-Γέροντα ποιο θεωρείτε ότι είναι το κύριο έργο του μοναχού;

Ο μοναχός ξεκινά από την αγάπη προς το Θεό. Όποιος αγαπά το Θεό αγαπά και τον πλησίον του. Ο μοναχός ζει μέσα στον πόνο. Πονάει για τη σωτηρία της ψυχής του. Αυτό γίνεται από τη μεγάλη αγάπη του προς το Θεό, από τη θεϊκή αγάπη. Πονάει και για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Αυτό οφείλεται από την αγάπη του προς τον πλησίον.

- Γέροντα, γιατί φεύγει ο μοναχός από τον κόσμο;

Ο μοναχός  φεύγει από τον κόσμο, γιατί αγαπάει τον κόσμο. Ο μοναχός δεν μισεί τον κόσμο. Δεν φεύγει από εγωισμό γιατί ενδιαφέρεται μόνο να σώσει τη ψυχή του. Επειδή αγαπάει τον κόσμο, φεύγει τα παράσιτα του κόσμου, για να μπορεί να έχει καλή επαφή με τον Θεό.

- Γέροντα, συνήθως οι μοναχοί δεν κηρύττουν. Βλέπουμε όμως και μεγάλους μοναχούς να κάνουν ιεραποστολή. Τι συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Οι μοναχοί κηρύττουν με το δικό τους τρόπο. Είναι σαν τους φάρους που υπάρχουν πάνω σε κάτι ψηλούς βράχους και που με το φως τους φωτίζουν και κατευθύνουν τα καράβια στο σωστό τους προορισμό. Οι μοναχοί βοηθούν τον κάθε άνθρωπο να πηγαίνει στον προορισμό του που είναι ο Θεός. Ο μοναχός κηρύττει το Ευαγγέλιο με τη ζωή του. Ζει το Ευαγγέλιο, και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Έτσι με τον πιό βέβαιο τρόπο κηρύσσεται το Ευαγγέλιο, πράγμα που διψάει ό σημερινός κόσμος.

-Για τους Ιεραποστόλους μοναχούς; Τί έχετε να μας πείτε;

Σ’ αυτούς περνάει ο Θεός το δικό του σχέδιο. Ο μοναχός δεν σκέφτεται, ούτε κάνει δικά του σχέδια και προγράμματα για ιεραποστολή. Ο Καλός Θεός τον βάζει να κάνει το  δικό του θεϊκό  σχέδιο . Όταν Εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται κάποιος να πάει για Ιεραποστολή, τον στέλνει ο Ίδιος με τον θειο τρόπο Του.

- Όλοι οι μοναχοί αποκτούν χαρίσματα;

Ο μοναχός δεν σκέφτεται τα χαρίσματα.  Ο μοναχός τηρεί τις εντολές του Θεού. Όλα τα δίνει στον Χριστό. Όλο τον εαυτό του τον δίνει στον Χριστό. Νοιώθει ότι είναι παιδί του Θεού. Σαν παιδί του δικαιούται από την μεγάλη περιουσία του Καλού του Πατέρα. Και ο καλός Θεός δίνει άφθονες ευλογίες στα πλάσματα Του, όταν δεν πρόκειται να βλαφτούν.

-Γέροντα τί πρέπει να προσέχει ο μοναχός;

Ο μοναχός πρέπει να μιμείται τον Χριστό επειδή τον αγαπά. Αυτός είναι ο νυμφίος της ψυχής του. Τον μιμείται στην τέλεια υπακοή που έδειξε. Από μεγάλη αγάπη ο Χριστός κατέβη από τους ουρανούς, γεννήθηκε σε φάτνη, υπάκουσε στην Παναγία και τον Ιωσήφ και έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού». Υπακοή σημαίνει ταπείνωση. Ο μοναχός υπακούει όχι μόνο στους μεγάλους αλλά και στους μικρότερους από αυτόν στην ηλικία. Ο μοναχός καλλιεργεί την ευλάβεια. Επιζητεί την αφάνεια και την περιφρόνηση. Για στοργή και αγάπη καταφεύγει στον Θεό και στην Παναγία όχι στους ανθρώπους. Αποφεύγει την υπερηφάνεια και συνεχώς αυξάνει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Ζώντας πνευματικά τρέφεται από την αγάπη του Θεού και με αυτήν τρέφει και τους άλλους.

-Γέροντα την ευχή σου.

-Του Κυρίου. Εύχομαι να σας φάει ο Παράδεισος.

http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/12

Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης και ο μεγαλειώδης αγώνας του κατά των εκτρώσεων

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ.
Στο εξαίρετο βιβλίο του π. Αθανασίου Γιουσμά «παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός» δημοσιεύεται μια σειρά επιστολών του παπα-Φώτη Λαυριώτη προς τους γυναικολόγους γιατρούς του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, που σχετίζονται με το φοβερό αμάρτημα που το ξεπλένει το Μυστήριο της Μετανοίας και της Ιερής Εξομολογήσεως, την έκτρωση.
Σε μια από αυτές έγραφε ο παππούλης:…
«Προς τους ελλογιμοτάτους Κυρίους ιατρούς χειρούργους μαιευτήρας του Ιερού Βοστάνειου Νοσοκομείου.
Αυτός είναι ο τίτλος των επιστημόνων, αλλά σε σας ο πραγματικός τίτλος είναι σφαγείς του στυγερότατου εγκλήματος της ανθρωποκτονείας. Εάν ο οφθαλμός σου σκοτεινός ει, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται. Η πληθώρα του εγκλήματος σας έχει σκοτίσει καί αντί επιστημόνων με τον όρκον του Ιπποκράτους μετεβλήθητε μυριάκις χειρότεροι του παιδοκτόνου Ηρώδου του θερίσαντος 14.000 αθώα βρέφη. Αυτός ήτο υπό την σκιάν του Μωσαϊκού Νόμου, εσείς βρεφοφονείς είσθε υπό το φως τον Ευαγγελίου, του τηλαυγούς φωτός της οικουμένης. Ο Αλέξιος Καρέλ, όταν ανήλθε καί εξέτασε τον οργανισμό του ανθρωπίνου σώματος, έφριξε με την πανσοφία τον Δημιουργού καί έλεγεν ότι οι ιατροί πρέπει να είναι στάρετς καί θεολόγοι. Εισδύοντας εις την σύλληψιν του σπερματοωαρίου καί σπερματοζωαρίου έφριξε. Ο Άνθρωπος ξεκινά άμα τη συλλήψει. Ἤ μιας ώρας ή ημέρας έμβρυον σκοτώσει ή έναν άνθρωπο μεγάλον, είναι το ίδιον.

Είναι θέλημα Θεού να ζήση ο νέος οργανισμός. Εάν αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη δεν το θέλουν το σπλάγχνον τους, να τους συνιστάτε να το γεννήσουν και να το παραδώσουν εις το Ίδρυμα ή να το κρεμάσουν κατά τον όρθρον εις μίαν ενοριακή Εκκλησίαν ή εις ενός ατέκνου αλλουνού σπίτι .Υπάρχει τρόπος να απαλλαχθούν από αυτό καί ουχί να μολύνουν τα χέρια γονείς καί Ιατροί καί λοιποί. Αυτό το καθήκον εσείς πρέπει να το συστήσετε εις τα κτήνη αυτά τα λεγόμενα ανθρωπόμορφα».
Σε μια ακόμα επιστολή – καταπέλτη, ο παπα-Φώτης γράφει:
«Ο Αρχιμανδρίτης Φώτιος Λαυριώτης, προς τ’ ανθρωπόμορφα τέρατα, τους διαπρεπείς Νηπιοκτόνους τον στυγερού εγκλήματος, τα όργανα του Διαβόλου, τα δυστυχισμένα όντα τον Νοσοκομείου, τους εκατομμύρια φοράς χειρότερους του Ηρώδου, τους επίορκους καί καταστροφείς της ανθρωπότητος καί της Ελλάδος καί ανωτέρους του Εωσφόρου.
Εν Κυρίω χαίρειν.
Εις το παιδοκτόνον Νοσοκομείον Μυτιλήνης.
Η αμοιβή του παιδοκτόνου Ηρώδου, ήτο να τον τρώγουν άσπροι σκώληκες εις όλην του την ζωήν ζωντανόν, εσάς θα σας τρώγουν όφεις τρομεροί αιωνίως εν μέσω της καιομένης λίμνης, πιο κάτω από τον Ιούδα τον Ισκαριώτην, αθεόφοβοι, αισχροκερδείς, ασυνείδητοι εις υπέρτατον βαθμόν, εκατομμύρια φοράς από τα θηρία καί όλα τα κτήνη. Τα κτήνη καί τα θηρία όταν το θήλυ ευρίσκεται έγκυον, το προστατεύουν καί το υποστηρίξουν καί το προσέχουν.
Εις μιαν συγκέντρωσιν 500 ιατρών, που παρέστην, όλοι έλεγαν ότι άμα τη συλλήψει καί η εμψύχωσις. Το έμβρυον κάθε λεπτόν αυξάνει καί μετέχει του προπατορικού αμαρτήματος, το οποίον έχει λάβει κάθε άνθρωπος εις τη σύλληψιν καί πρέπει να βαπτισθή διά να εξαλειφθή καί εν απολύτω ανάγκη δύναται καί λαϊκός να το βαπτίση εις τον αέρα με την επίκλησην της Αγίας Τριάδος.
Όταν ο Χριστός εσταυρώθη επί του σταυρού απέθανεν, η ψυχή του ως Θεός μετέβη είς τον Άδην καί εξήγεν όλο το ανθρώπινον γένος, τους δικαίους, τους προφήτας καί προπάτορας, τον Μέγαν Άγιον τον Πρόδρομον. Τί έκαναν καί πήγαν εις την κόλασιν; Είχον το προπατορικόν αμάρτημα. Τώρα δεν ξανακατεβαίνει. Τα έμβρυο, ως αβάπτιστα κολάζονται καί είσθε σείς αιτία. Καί τα διαβολοχρήματα αυτά είναι φωτιά’ θα κάψουν εσάς καί σα τα πάρουν οι συγγενείς καί απόγονοί σας καί αυτών, ως διαβολομαζώματα, σα καούν αχλειά καί σκόνη θα γίνουν.
Το τέλος σας δε, θα είναι μέσα σε φρικτούς πόνους. Θα καίεσθε μέσα εις τα βασανιστήρια καί χειρότερα από τους σκωλήκους του Ηρώδου, ως περιφρονητός των νόμων του Θεού καί υπακοή εις νόμον ενός διεφθαρμένου καί άθεου Κυβερνήτου, που δια να δρέψη ψήφους καί να βρίσκεται στην εξουσία, καταπάτησε τον Νόμον τον Θεού καί έκαμε ιδικόν του Νόμον.
Όταν το αγκάθι ανέλθη είς την εξουσίαν θα κεντρώση. Σήμερα το μόνον σπουδαίον έθνος εις όλον τον κόσμον είναι το Ελληνικόν καί το κυβερνούν διεφθαρμένοι άνθρωποι, προδόται. καταστροφείς. Από αυτούς τι περιμένεις; Θα βλέπεις τί λέγει ο Νόμος του Θεού. Ο γάμος είναι συνδημιουργός με τον Θεόν καί οι επιστήμονες οι ασυνείδητοι τον καταπατούν».
Πηγή: Από το βιβλίο «παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός» του π. Αθανασίου Γιουσμά – εκδ. Ορθοδόξου Κοινότητος «Η Οσία Θωμαΐς» Μυτιλήνη 2010
http://dosambr.wordpress.com/page/4/

ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ. π. Συμεών Βιλόφσκι, "Γιατί διώκομαι"

«ΓΙΑΤΙ ΔΙΩΚΟΜΑΙ»
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΚΣΙ

Eίναι γεγονός ότι στη σημερινή εποχή γίνονται τα πιο μεγάλα εγκλήματα στο όνομα της ελευθερίας των λαών και της αρμονικής –δήθεν– συμβίωσης. Οι διάφορες δυνάμεις κατοχής ονομάζονται ειρηνευτικές δυνάμεις και πολλοί λαοί στενάζουν κάτω από την μπότα του «πολιτισμένου» κατακτητή. Μια τέτοια ιστορία εκτυλίσσεται εδώ και 11 χρόνια στη χώρα μου τη Σερβία. Και δυστυχώς, όπως σε κάθε θλιβερή ιστορία, από πίσω κρύβονται οι «Εφιάλτες», οι οποίοι για να επιπλεύσουν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις, δεν διστάζουν να προδώσουν αρχές και ιδανικά και να κάνουν αληθινά εφιαλτική τη ζωή των συνανθρώπων τους.

Μια τέτοια ιστορία ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Εδώ αποκαλύπτω τους λόγους για τους οποίους είμαι θύμα πολιτικής και θρησκευτικής δίωξης στη χώρα μου, την Σερβία, οι οποίοι και είναι η
πραγματική αιτία για την οποία είμαι κρατούμενος από τις ελληνικές αρχές.

Ήμουν Πρωτοσύγκελλος στην Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης, δηλαδή εκκλησιαστικός λειτουργός και ταυτόχρονα επιφορτισμένος με συγκεκριμένα εκκλησιαστικά καθήκοντα που μου είχε αναθέσει ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος (στο Κοσσυφοπέδιο Σερβίας, στο οποίο τώρα υπάρχει καθεστώς παρουσίας ειρηνευτικών δυνάμεων των ΟΗΕ-ΝΑΤΟ). Ο Επίσκοπος Αρτέμιος με τις από 11-2-2010 και 2-5-2010 αποφάσεις της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απομακρύνθηκε από την Επισκοπή του. Μαζί του σήμερα διώκονται όλοι οι μοναχοί του Κοσσυφοπεδίου (ήδη πάνω από 100 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους) από την ηγεσία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για θρησκευτικούς λόγους. Παράλληλα με αυτούς όμως συντρέχουν και εξίσου ισχυροί πολιτικοί λόγοι, τους οποίους θα εκθέσω παρακάτω με συντομία.

Το 1999, ως γνωστόν, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την Σερβία. Ο όρος για την παύση των βομβαρδισμών ήταν η εντός 11 ημερών αποχώρηση των σερβικών στρατιωτικών δυνάμεων και της σερβικής αστυνομίας από το Κόσοβο (Κοσσυφοπέδιο). Πράγμα που έγινε. Μαζί τους έφυγαν και 250.000 Σέρβοι. Την περιοχή σήμερα ελέγχουν αλβανικες δυνάμεις και βεβαίως υπάρχουν και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, οι οποίες προωθούν την σύσταση δευτέρου αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.

Με το υπ᾿ αρ. 1244 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 1999 δόθηκε η δυνατότητα σε εμάς τους Σέρβους να φροντίσουμε για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Κόσοβο, δηλαδή μας δόθηκε η δυνατότητα μεταξύ άλλων να φροντίσουμε οι ίδιοι για την αναστήλωση των κατεστραμμένων από Αλβανούς σερβικών μνημείων. Όμως από εδώ και πέρα ξεκινά το πρόβλημα.

Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν διάφορα Πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους της αλβανικής πλευράς υπό την ανοχή, δυστυχώς, των ευρωπαϊκών και άλλων δυνάμεων (ΚFOR) εναντίον των εναπομεινάντων Σέρβων του Κοσόβου και των σερβικών πολιτιστικών μνημείων (ναοί και μοναστήρια). Το σπουδαιότερο συνέβη το 2004 στις 17-18 Μαρτίου, κάτω από τα ατάραχα μάτια των στρατιωτών της ΚFΟR, με αποτέλεσμα να φθάσει ο συνολικός αριθμός κατεστραμμένων μνημείων τα 156.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατόπιν έδινε χρήματα για την αναστήλωση, απαιτώντας όμως ως προϋπόθεση στην αναστήλωση να συμμετάσχουν και οι καταστροφείς των μνημείων Αλβανοί του υπό σύστασιν αλβανικού κράτους του Κοσσόβου επί ίσοις όροις με τους παθόντες Σέρβους. Αυτό καταρχήν ήταν ένα θέατρο του παραλόγου: μουσουλμάνοι και άθεοι να πληρώνονται να αναστηλώσουν ορθόδοξες εκκλησίες, που οι ίδιοι προηγουμένως με τα χέρια τους γκρέμισαν. Αποτελούσε επίσης έναν εθνικό εξευτελισμό. Επιπλέον όμως θα σήμαινε εμμέσως πλην σαφώς ότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά και ιδιοκτησία, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.

Σταθερός στόχος της Δύσεως στην περιοχή ήταν και είναι η δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους του Κοσόβου (προτεκτοράτου της Δύσεως). Η φιλοδυτική σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας, ενώ δημοσίως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης υποκρίνεται ότι αρνείται να το αναγνωρίσει, εν τούτοις με τις πολιτικές κινήσεις της (δηλώσεις και πράξεις) προβαίνει σε μία ήπια αναγνώριση, προκειμένου να γίνει μέλος της ΕΕ. Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος, εμείς οι συνεργάτες του και ο λαός του Κοσόβου είμασταν και είμαστε αντίθετοι σε αυτές τις μειοδοτικές επιλογές της Κυβέρνησης.

Στην παραπάνω πολιτική της κυβέρνησης εγώ προσωπικά αντιστάθηκα με κάθε τρόπο αρθρογραφόντας σε περιοδικά και εφημερίδες, δίνοντας ομιλίες και διαλέξεις, συμμετέχοντας σε εκπομπές στα ΜΜΕ και αρθρογραφόντας στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω τα έκανα με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο οποίος με ενέπνεε με το παράδειγμά του.

Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε τα μνημεία να αρχίσουν να αναστηλώνονται με χρήματα που προέρχονταν κυρίως από Σέρβους της Διασποράς (ΗΠΑ, Ευρώπη κλπ). Αυτή η στάση μας λοιπόν μας έφερε σε σύγκρουση εκτός από την Κυβέρνηση και με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και γι αυτό προσέφυγαν στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους.

Έτσι προέκυψε η πολιτική δίωξη (υπάρχει και η θρησκευτική δίωξη, στην οποία θ αναφερθώ) εναντίον του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και όλων εκείνων που του συμπαρίσταντο και εμού προσωπικώς.


Ι.ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ

Ενδεικτικώς αναφέρω μερικά από τα διοικητικά μέτρα που εληφθησαν εις βάρος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και των συνεργατών του εκ μέρους της σερβικής Εκκλησίας, η οποία ενεργούσε κατ εντολήν της Πολιτείας.

Α) Αντικανονική και παράνομη απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου από τα ποιμαντικά και διοικητικά καθήκοντα της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης (η αλλιώς ονομαζομένης Κοσόβου και Μετοχίων) με την από 11-2-2010 απόφαση της ΔΙΣ και την από 2-5-2010 απόφαση της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς δίκη και χωρίς να του επιτραπεί να απολογηθεί για το κατασκευασμένο κατηγορητήριο, το οποίο του προσήψαν. Ακολούθως με την από 5-5-2010 απόφαση τον εξόρισαν από το Κόσοβο σε μια περιοχή στα βόρεια της Σερβίας. Δεν του επιτρέπουν να γυρίσει στο Κόσοβο.

Β) i) Χαρακτηρισμός μου ως κατηγορουμένου ακόμη και από την προκαταρκτική εξέταση, η οποία υιοθέτησε εξ ολοκληρου τη μηνυτήρια αναφορά της Συνόδου της σερβικής Εκκλησίας χωρίς περαιτέρω έρευνα. Σκόπιμη παράνομη έκδοση διεθνούς εντάλματος συλλήψεώς μου με μόνο αποδεικτικό στοιχείο τις «βάσιμες υπόνοιες» της διωκτικής αρχής ότι έβλαψα τα συμφέροντα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσέφυγα στο Συνταγματικό Δικαστήριο για προσβολή του εντάλματος.

ii) Κατάφωρη εξουδένωση της προσωπικότητάς μου με τη διαπόμπευσή μου από τα ΜΜΕ (έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά) ως ανήθικου και ψυχικώς διαταραγμένου. Για τα παραπάνω προέβην σε μήνυση εναντίον τριών εφημερίδων και ενός Επισκόπου (πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανασίου Γιέφτιτς), ως ύστατο τρόπο άμυνας.

iii) Εξακολούθηση της ποινικής διώξεώς μου, παρ όλο που οι καταθέσεις των μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του μάρτυρος κατηγορίας, με απήλλαξαν από κάθε κατηγορία. Ο ίδιος (Τσολάκοβιτς, 29-4-2010) στο δικαστήριο δήλωσε ότι παρ όλο που δεν διέθετε στοιχεία εναντίον μου, επιθυμούσε την συνέχιση της ποινικής μου δίωξης. Και η σερβική δικαιοσύνη το δέχθηκε!

iv) Άρνηση των σερβικών δικαστικών αρχών να δεχτούν τον πληρεξούσιο δικηγόρο μου να με εκπροσωπήσει ως συνήγορός μου στη δίωξη που ασκήθηκε εις βάρος μου ύστερα από την από 19.02.2010 μηνυτήρια αναφορά της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

v) Στη Σερβία κράτος και Εκκλησία είναι εντελώς ξεχωριστά. Κι όμως ο πρόξενος της Σερβίας ήρθε στο κρατητήριο στην Περαία Θεσσαλονίκης εκπροσωπόντας όχι την Πολιτεία, ως ώφειλε, αλλά την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μου επέδωσε έναν φάκελο προερχόμενο από τη Σερβική Ορθόδοξο Εκκλησία, πράγμα που δεν δικαιολογείται από τους νόμους της χώρας μου, αλλά αντιθέτως δείχνει την σύμπραξη Κράτους και Εκκλησίας εναντίον μου.

vi) Σκόπιμη καθυστέρηση της προανακριτικής διαδικασίας. Από 19-2-2010 μέχρι σήμερα, 5-7-2010, δεν έχει γίνει τίποτε παρά μόνον λήψη καταθέσεων τεσσάρων μαρτύρων. Δεν έχει διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη για την εξακρίβωση των καταγγελομένων εναντίον μου και αυτό για να τραβήξει εις μάκρος η διαδικασία, ώστε να παραμένουν υπαρκτές οι εις βάρος μου καταγγελίες οπότε έτσι στη συνείδηση των πολλών να θεωρούμαι ένοχος. Και έτσι εξακολουθείται σε μένα η πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων, που σημαίνει δημόσιος εξευτελισμός και επί μακρού φυλάκιση του υπόπτου πριν την δίκη, ώστε η κοινή γνώμη να σχηματίζει πλέον την άποψη ότι υπάρχει όντως ενοχή του υπόπτου.

Γ) Διώξεις των μοναχών του Κοσόβου εξαιτίας της συμπαράστασής τους στο εθνικό και θρησκευτικό έργο του Σεβασμιωτάτου. Εδώ εντάσσεται και η δίωξη όλων των μοναχών της Μονής Μπάνισκα, της οποίας ήμουν ηγούμενος, καθώς και η δική μου δίωξη. Η εκκένωση των ιερών Μονών του Κοσυφοπεδίου από τους ορθοδόξους Σέρβους μοναχούς έχει ως αναπόφευ-κτο αποτέλεσμα την διευκόλυνση της «αλβανοποίησής» του, μια που και ο ορθόδοξος σέρβικος πληθυσμός που ήταν συσπειρωμένος γύρω από τα προσφιλή του μοναστήρια θα αρχίσει αναπόφευκτα να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη.

Δ) Πιέσεις στο σερβικό λαό του Κοσόβου εκ μέρους των θρησκευτικών και πολιτικών αρχών να αποδεχτούν την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, της δικής μου και των υπολοίπων συνεργατών του (βλέπε εφημερί-δα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ», φ. 298, 1-7-2010 και προηγούμενα φύλλα).

Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της 1-7-2010 αναφέρει για το πρόσωπό μου τα εξής:

«Τέλος να σημειωθεί ότι και ο Ηγούμενος της Μονής Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ο στενότερος συνεργάτης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, ο άνθρω-πος εκείνος που τον στήριξε στις θεολογικές αντιπαραθέσεις του με μερίδα Ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας, αλλά και εκείνος που αγωνίστηκε αντάξια δίπλα του υπέρ των εθνικών δικαίων της Σερβίας στο Κόσοβο, δέχθηκε έως τώρα τα περισσότερα πυρά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σε ελληνικές φυλακές, κατηγορούμενος με ανυπόστατες κατηγορίες, και κινδυνεύει, σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές ενδώσουν στις άδικες απαιτήσεις των αντιστοίχων σερβικών για έκδοση στη Σερβία, να καταδικαστεί σε κάθειρξη πολλών ετών, αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να τύχει δίκαιης δίκης στην Πατρίδα του (βλέπε 26-6-2010 και 2-7-2010 απάντηση Συμεών Βιλόφκσι στη www.romfea.gr ).»

ΙΙ. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ

Τα τελευταία χρόνια στη Σερβία υπάρχουν καινοφανή θεολογικά ρεύματα που αντιστρατεύονται την παραδοσιακή ορθόδοξη Θεολογία και εκκλησιαστική ζωή, τα οποία, δυστυχώς, ως μη ώφειλε, εκπροσωπούνται από μερίδα της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Α) Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος και όλοι εμείς οι συνεργάτες του προσπαθήσαμε με θεολογικά επιχειρήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά και σε βιβλία, να ασκήσουμε θεολογική κριτική και να καταδείξουμε τις θεολογικές αποκλίσεις που περιέχονται στα θεολογικά αυτά ρεύματα.

Τέτοιες οξείες θεολογικές διαφορές προκύπτουν στην αντιμετώπιση θεμάτων όπως οι σχέσεις μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της παπικής «εκκλησίας» και μεταξύ της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των μουσουλμάνων.

Μάλιστα για να υπoστηρίξουμε τις θέσεις μας είχαμε ιδρύσει δικό μας εκδοτικό οίκο («Άθως») και εκδώσαμε αρκετά βιβλία αντίθετα προς τον οικουμενισμό, προς τους νεωτερισμούς στην πίστη και προς τη γλωσσική μεταρρύθμιση. Ακόμη ήμουν ο συντάκτης του περιοδικού της Μητροπόλεως «Άγιος Πρίγκηπας Λάζαρος» («Sveti Knez Lazar»), που εξέφραζε τις παραδοσιακές και πατερικές μας θέσεις.

Β) Για σειρά ετών εγώ προσωπικά ήρθα επανειλημμένα σε θεολογική αντιπαράθεση με πάρα πολύ ισχυρό Επίσκοπο της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον Επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου Αθανάσιο Γιέφτιτς. Ο συκγεκριμένος Επίσκοπος μάλιστα κατέχει έδρα Καθηγητού στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Στο διάστημα των τελευταίων ετών, πρωτοστατεί σε ενέργειες εις βάρος μου. Αποκορύφωμα αυτών είναι ο από τηλεοράσεως και άλλων ΜΜΕ (εφημερίδων) εξευτελισμός μου που συντελείται τους τελευταίους 5 μήνες με απώτερο στόχο την εξουδένωσή μου και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, ώστε να υπάρξουν στη συνέχεια καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον μου. Και όλα αυτά ενώ βρισκόμουν κρατούμενος στην Ελλάδα περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.

Γ) Επιπρόσθετο ρόλο στη θρησκευτική δίωξη την οποία υφίσταμαι είναι η υπογραφή εκ μέρους μου διορθόδοξου κειμένου με τον τίτλο «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», το οποίο μερίδα των Ιεραρχών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατεδίκασε και καυτηρίασε. Επίσης απαγόρευσε την υπογραφή του από τα μέλη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της απειλής αυστηρών ποινών. Το κείμενο αυτό σημειωτέον ότι έχει υπογραφεί από Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας κ.α., από ηγουμένους πολλών μοναστηριών και από μεγάλο πλήθος κληρικών, μοναχών και λαϊκών στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

Δ) Ο παραδοσιακός τρόπος τέλεσης της θείας Λειτουργίας και των υπολοίπων Ακολουθιών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως καθιερώ-θηκε στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης, ύστερα από δική μου εισήγησή και ένθερμη αποδοχή της από τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, αποτέλεσε ένα ακόμη λόγο διώξεώς μου. Αντίθετα η μερίδα των νεωτεριστών προσπαθεί να καθιερώσει την καθομιλουμένη στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.

Ουσιαστικά έγινα στόχος επειδή αμφισβήτησα με θεολογικά επιχειρήμα-τα την θεολογική τεκμηρίωση των νεοεισαγόμενων καινοτομιών και έπληξα έτσι ευθέως και δημοσίως την θεολογική επάρκεια και το κύρος των εκφραστών τους, όπως του προαναφερθέντος πολύ ισχυρού Επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς αλλά και άλλων Ιεραρχών (όπως οι Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς, επίσης καθηγητές Πανεπιστημίου) που ασπάζονται τις απόψεις του.

Εξαιτίας όλων των προηγουμένων χαλκεύτηκαν εναντίον μου κατηγορίες για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες και ιεροκανονικές παραβάσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εκκλησιαστικό και πολιτικό δικαστήριο εναντίον μου.

Προς το παρόν ολοκληρώθηκε το εκκλησιαστικό δικαστήριο, το οποίο, κατόπιν αντικανονικής δίκης μου επέβαλε τριπλή(!) ποινή (καθαίρεση, απο-σχηματισμός και αφορισμός), τη στιγμή που οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν ως μέγιστη ποινή την καθαίρεση (εμφανής η εμπάθεια και το μίσος εναντίον μου).

Επίσης δικάστηκα ερήμην, καταδικάστηκα ερήμην και υπήρξε μεθόδευση που μου στέρησε το δικαίωμα της έφεσης στο δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο. Και όλα αυτά στο διάστημα που ήμουν κρατούμενος στην Ελλάδα, περιμένοντας την έκβαση της υπόθεσης της έκδοσής μου.

Όσον αφορά το πολιτικό δικαστήριο, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά εναντίον μου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Βελιγραδίου, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει έστω και μία αποδεδειγμένη κατηγορία έως τώρα. (Βλ. κατάθεση Τσολά-κοβιτς, 29-4-2010, εκπροσώπου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάρτυρα κατηγορίας εναντίον μου).

Είναι προφανές ότι υπήρξε μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής και φυσικής εξόντωσής μου, σπίλωσης της τιμής και της υπόληψής μου, η οποία δεν φαίνεται να λαμβάνει τέλος, μια που ο μάρτυρας κατηγορίας και εκπρόσωπος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Τσολάκοβιτς δήλωσε ότι, ενώ δεν έχει στοιχεία εναντίον μου, δεν παραιτείται από την ποινική μου δίωξη. Και οι σερβικές δικαστικές αρχές, που απο την αρχή ασπάστηκαν το έωλο κατηγορητήριο, εξακολουθούν να με διώκουν χωρίς στοιχεία.

Προς τι, διερωτάται κανείς, όλη αυτή η μεθόδευση, με τη σύμπραξη μάλιστα κράτους και εκκλησίας; Σε ποιόν θέλουν να φανούν αρεστοί; Ποιό είναι το κίνητρο; Ποιόν εξυπηρετούν όλα αυτά; Την απάντηση μας τη δίνει ο ειδικός εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κοσσυφοπέδιο Πίτερ Φέιθ (Pieter Feith), ο οποίος χαιρέτισε την αλλαγή στάσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο θέμα της νότιας σερβικής επαρχίας. Μιλώντας για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τρίτη 22-6-2010 ο Φέϊθ δήλωσε: «Η αλλαγή της θρησκευτικής ηγεσίας και η μετάβαση προς μια περισσότερο μετριοπαθή προσέγγιση στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου είναι επίσης μια άλλη θετική εξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39)

Αν αυτό δεν είναι πολιτική δίωξη, τότε τι είναι;

Αν πάω στη Σερβία, όλες αυτές οι παραπάνω παρανομίες θα λάβουν κάλυμμα νομιμοφάνειας. Θα νομιμοποιήσουν οι διώκτες μου τις αποφάσεις του εκκλησιαστικού και πολιτικού δικαστηρίου εναντίον μου και εγώ θα βρεθώ εξευτιλισμένος, ανυπεράσπιστος και ξεχασμένος από τον κόσμο σε κάποιο σκοτεινό και υγρό κελλί μιας φυλακής, μιας κατ ἐπίφασιν δημοκρατικής χώρας, μα που κατά βάση το δικαιικό σύστημά της δεν πρόλαβε να διέλθει από το στάδιο του ολοκληρωτισμού στο στάδιο της δημοκρατίας.

Συνοψίζοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι όπου θυσιάζεται η αλήθεια για χάρη σκοπιμοτήτων, είτε από την πλευρά της Πολιτείας είτε από την πλευρά της Εκκλησίας, τότε εκεί συμβαίνουν εγκλήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ή μεμονωμένων προσώπων, όπως εν προκειμένω στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, των συνεργατών του και εμού προσωπικώς.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Ιερομόναχος Συμεών Βιλόφσκι

11-7-2010

http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_1940.html#more
aktines.blogspot.com

 

«Θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια». Θαυμαστά γεγονότα γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των
αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30΄ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα
από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να
βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι
αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να
μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της
ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι
επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.
Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην
Εκκλησία, ώρα 5.55΄ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα - κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά - και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:
- «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και
σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».
- Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»
- Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».
- Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»
- Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες».
Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής
σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας...
... - Με ερωτά: «Ποια σπηλιά; Γιατί είναι δύο σπηλιές κοντά σας. Αυτή πού κάθισαν οι
πρώτοι μοναχοί;»
- Του απαντώ: «Ναι Γέροντα». Μου λέει: «Καλό είναι, παιδάκι μου, να το κάνης αυτό,
γιατί η σπηλιά είναι αγιασμένη. Αλλά θα σε αφήσουν οι χωρικοί; Θα αντιδράσουν».
Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, χωρίς να μιλάω από την έκπληξη μου, γιατί μου
μιλούσε για γεγονότα.
Ας σημειωθεί ότι όντως υπάρχουν δύο σπηλιές, αλλά εμείς δεν την είχαμε δει τη
δεύτερη σπηλιά, καίτοι είχαμε εγκατασταθεί στη Μονή περισσότερο από ένα χρόνο. Μας το είχαν πει όμως οι βοσκοί της περιοχής, ότι υπάρχει και δεύτερη σπηλιά.
Την ώρα λοιπόν που είχα μείνει αμίλητη με το ακουστικό στο χέρι, ακούω το Γέροντα να μου λέει: «Ψάρια, Γερόντισσα, Ψάρια!».
- Τον ερωτώ: «Τι ψάρια, Γέροντα;»
- «Παιδάκι μου», μου λέει, «το νερό από τους κούτουλες δεν είναι κατάλληλο για
ψάρια; Βάλε λοιπόν ψάρια να φάει ο κόσμος. Θα ’ρθούν δύσκολοι καιροί!».
Και όντως, όταν είχαμε εγκατασταθεί στο Μοναστήρι, εξήτασα στο Χημείο των Πατρών το νερό, που τρέχει άφθονο από τους δύο κούτουλες (πηγή) στην αυλή της Μονής, αν είναι πόσιμο και παράλληλα αν είναι κατάλληλο για ψάρια, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της Μονής και των φιλοξενουμένων προσκυνητών της. Όντως το νερό απεδείχθη καθαρό και κατάλληλο για ιχθυοτροφείο... (από τις σελ. 60, 62).
Την παρουσία του Γέροντα (Πορφύριου) την αισθανόμεθα έντονα, γιατί σε κάθε δίλημμά μας εκείνος επικοινωνούσε μαζί μας και μας έδινε λύση. Μια φορά, μου είχε πει τηλεφωνικώς:
- «Παιδάκι μου, έχεις μεγάλο αγώνα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ κάθε βράδυ κάνω μαζί σας προσευχή».
Ας σημειωθεί ότι με τον Γέροντα δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε τον είχα δει ποτέ, μόνον είχα ακούσει για το προορατικό του χάρισμα από άλλους, ούτε ποτέ είχα τηλεφωνικώςεπικοινωνήσει μαζί του. Απόρησα λοιπόν. Πώς ήξερε εμάς και τα προβλήματα μας; Πού βρήκε το τηλέφωνο  μας;
Για το λόγο αυτό πήρα τηλέφωνο μία ηγουμένη άλλου Μοναστηριού, πού γνώριζε τον
Γέροντα, και την ρώτησα: «Μήπως, Γερόντισσα, δώσατε τον αριθμό του τηλεφώνου μας στον Γέροντα Πορφύριο;» Μου απαντά: «Είναι ανάγκη να του τον δώσω; Το μυαλό του πατρός Πορφυρίου είναι τηλεόραση».
Κάποτε επεσκέφθην με μερικές αδελφές της Μονής μας ένα άλλο Μοναστήρι. Ο Γέροντας Πορφύριος, επειδή υπήρχε ένα επείγον και σημαντικό θέμα, πήρε εκεί τηλέφωνο, με ζήτησε και μου είπε: «Παιδί μου, τους πέντε ανθρώπους πού θέλουν να καταθέσουν ως μάρτυρες για τα όρια της Μονής σας, να τους αφήσεις να προσέλθουν στο δικαστήριο. Πρέπει να ακουστεί η αλήθεια και να υπερασπισθείς ότι ανήκει στη Μονή, γιατί θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια».
Πραγματικά, πέντε γηραιοί άνθρωποι, πού ήσαν ευγνώμονες στο Μοναστήρι, μου ζητούσαν επιμόνως να πουν την αλήθεια σε μια αδικία πού είχε γίνει εις βάρος της Μονής. Έτσι κι έγινε και η Μονή δικαιώθηκε. (Από τις σελ. 63, 64).

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΑΚΗ
Καθηγητού της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ», 1997
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_9262.html#more
imdleo.gr

12 Ιουλίου Συναξαριστής Πρόκλου και Ιλαρίου, Βερονίκης της αιμορροούσης, Σεραπίωνος του νέου, Ανδρέου Στρατηλάτου και οι συν αυτώ, Μάμα εν τω Σίγματι, Μιχαήλ Μαλείνου, Αρσενίου, Ανακομιδή Λειψάνων γεωργίου Επισκόπου.

Οἱ Ἅγιοι Πρόκλος καὶ Ἱλάριος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Πρόκλος καὶ Ἱλάριος, ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα τῶν Ρωμαίων Τραϊνοῦ καὶ τοῦ ἡγεμόνα Μαξίμου.
Πρῶτος συνελήφθη ὁ Ἅγιος Πρόκλος καὶ ἀφοῦ διακήρυξε τὴν πίστη του στὸν Θεὸ ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα, ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα νὰ ὑποβληθεῖ σὲ βασανιστήρια. Πρῶτα λοιπὸν τοῦ ἔκαψαν τὴν κοιλιὰ μὲ ἀναμμένους δαυλούς, στὴν συνέχεια τοῦ ξέσκισαν ὅλο τὸ σῶμα μὲ σιδερένια νύχια, ἔπειτα τὸν κρέμασαν καὶ τέλος πάρθηκε ἡ ἀπόφαση νὰ θανατωθεῖ μὲ τόξα.
Καθ’ ὁδὸν λοιπὸν πρὸς τὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ὁ Ἅγιος συνάντησε τὸν ἀνεψιό του Ἱλάριο, ὁ ὁποῖος χαιρέτησε τὸν θεῖο του. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο συνελήφθη. Ἔτσι ἀφοῦ θανατώθηκε ὁ Ἅγιος Πρόκλος μὲ τὰ τόξα, στὴ συνέχεια θανατώθηκε καὶ ὁ Ἱλάριος, ἀφοῦ πρῶτα ρωτήθηκε ἂν εἶναι καὶ αὐτὸς χριστιανός.
Ἔτσι ἔλαβαν τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σταυροῦ τὴν πανοπλίαν ἱερῶς ἐνδυσάμενοι, Ἱλάριε καὶ Πρόκλε, ὑπὲρ φύσιν ἠθλήσατε, καὶ δόξης οὐρανίου κοινωνοί, ἐδείχθητε ὡς μέτοχοι Χριστοῦ· διὰ τοῦτο χαρισμάτων ταῖς δωρεαῖς, πυρσεύετε τοὺς κράζοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι’ ὑμῶν πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Ὡς συγγενεῖς, καὶ ἐν τοῖς τρόποις σύμψυχοι, καὶ ἐν παντί, ὁμονοοῦντες ὤφθητε, Πρόκλε Μάρτυς ἀξιάγαστε, σὺν Ἱλαρίῳ τῷ θεόφρονι· τὸ πάθος γὰρ Χριστοῦ ἐξεικονίσαντες, τῆς παρ’ αὐτοῦ εὐκλείας ἠξιώθητε, αἰτούμενοι πᾶσι θείαν ἄφεσιν.

Μεγαλυνάριον.
Βλέπων σε Ἱλάριος ὁ κλεινός, κατηγλαϊσμένον, Μάρτυς Πρόκλε ἀθλητικῶς, κοινωνός σοι ὤφθη, Χριστὸν ὁμολογήσας· ἔνθεν τῆς ἄνω δόξης, ἄμφω ἐτύχετε.





Ἡ Ἁγία Βερονίκη

Ἡ Ἁγία Βερονίκη, ἔζησε καὶ ἔδρασε γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη στὴν πόλη Πανεάδα. Ἀξιώθηκε μάλιστα νὰ συναντήσει τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος τὴν θεράπευσε ἀπὸ τὴν βασανιστικὴ αἱμορραγία ποὺ εἶχε. Γιὰ νὰ τιμήσει καὶ νὰ εὐχαριστήσει λοιπὸν τὸν Κύριο, ἔκανε ἕναν ἀνδριάντα τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ τὸν τιμοῦν καὶ προσκυνοῦν οἱ πιστοί.
Μετὰ ἔγινε μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας καὶ ἀπεβίωσε σὲ βαθιὰ γεράματα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Εὑροῦσα τὴν ἴασην, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸν ἐθεράπευσας, δι’ ἐναρέτου ζωῆς, καὶ βίου σεμνότητος· ὅθεν τῆς οὐρανίου, μετασχοῦσα εὐκλείας, πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, Βερονίκη Ἁγία, ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων, τὰ σὰ προτερήματα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῷ Χριστῷ προσέδραμες, θερμῇ τῇ πίστει, καὶ τυχοῦσα πάνσεμνε, τῆς θεραπείας παρ’ αὐτοῦ, δι’ ἀρετῆς κατηξίωσαι, ὦ Βερονίκη τῆς ἄνω λαμπρότητος.

Μεγαλυνάριον.
Χάριτος τυχοῦσα παρὰ Χριστοῦ, βίον Βερονίκη, ἐβιώσω θεοφιλῆ, οὗπερ ἐν ταῖς τρίβοις, ὀδήγει ταῖς λιταῖς σου, τοὺς τῇ θερμῇ πρεσβείᾳ σου καταφεύγοντας.

Ὁ Ἅγιος Σεραπίων ὁ νέος
Ὁ Ἅγιος Σεραπίων ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιὰ Σεβήρου (103 μ.Χ.) καὶ ἦταν ἄνδρας θεοσεβὴς καὶ ἀγαθὸς στὴν προαίρεση.
Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Ἀκύλα καὶ ὅταν ρωτήθηκε ποιᾶς θρησκείας εἶναι, ὁμολόγησε μὲ θάρρος, ὅτι πιστεύει καὶ σέβεται τὸν Χριστό.
Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φωτιὰ καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανό, λαμβάνοντας ἔτσι τὸ ἁμαράντινο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρέας ὁ Στρατηλάτης, Ἡράκλειος, Φαῦστος, Μηνᾶς καὶ ἡ συνοδεία τους
Μάρτυρες, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχεῖο.

Ὁ Ἅγιος Μάμας πέραν ἐν τῷ Σίγματι
Ἴσως πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο Μάρτυρα, ποὺ ἡ μνήμη τοῦ γίνεται τὴν 2α Σεπτεμβρίου.

Ὁ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Μαλεῖνος, πνευματικὸς πατέρας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτη
Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Κωνσταντίνου Ζ’ καὶ μέχρι τῶν χρόνων τοῦ Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου. Γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλούσιους, τὸν Εὐδόκιμο καὶ τὴν Ἀναστασῶ. Ὁ παππούς του ἀπὸ τὸν πατέρα του, Εὐστάθιος, κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ πατρικίου. Ὁ δὲ παππούς του ἀπὸ τὴ μητέρα του, Ἀδράλεστος, εἶχε τὸ ἀξίωμα τοῦ Στρατηλάτη τῆς Ἀνατολῆς.
Ὁ Μανουὴλ - αὐτὸ ἦταν τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του - ἀνατράφηκε μέσα στ’ ἀνάκτορα, ἀλλὰ γρήγορα κατάλαβε τὴν ματαιότητα τῶν ἐγκόσμιων τιμῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ γὶ αὐτὸ κατέφυγε στὸ ὅρος τοῦ Κύμινα. Ἐκεῖ βρῆκε κάποιο μοναχὸ γέροντα μεγάλης ἀρετῆς, τὸν Ἰωάννη, ποὺ τὸν παρεκάλεσε νὰ μείνει κοντά. Ὁ γέροντας μὲ ἐπιφύλαξη τὸν δέχτηκε, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ λίγο ὁ πατέρας του ἐντόπισε ποὺ βρίσκεται καὶ μὲ διάφορες παρακλήσεις τὸν ἔφερε στὸ σπίτι.
Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες καὶ μὲ τὴν ἄδεια αὐτὴ τὴν φορὰ τῶν γονέων του, ἐπέστρεψε στὸν γέροντά του, ποὺ τὸν δέχτηκε μὲ χαρὰ μεγάλη. Μετὰ τρία ἔτη δοκιμασίας, ὁ Μανουὴλ ἔγινε μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Μιχαήλ. Ἀργότερα, ὅταν πέθανε ὁ γέροντάς του Ἰωάννης, ὁ Μιχαήλ μὲ τὴν μεγάλη πατρικὴ κληρονομιὰ ποὺ ἀπόκτησε ὑπῆρξε μεγάλος δωρητὴς τῶν φτωχῶν καὶ τῶν πασχόντων.
Ἐπίσης ἵδρυσε τὴν περίφημη μεγάλη Λαύρα τοῦ Κύμινα, ὅπου σχηματίστηκε πολυάριθμη ἀδελφότητα, τὴν ὁποία ὁ Μιχαὴλ ὀργάνωσε κοινοβιακὰ καὶ τὴν συνέδεσε μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη. Ἀπ’ αὐτὴ τὴ Μονὴ πέρασαν πολλὲς ἐκλεκτὲς ψυχές, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ἱδρυτὴς τῆς μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἡ μονὴ τοῦ Κύμινα διακρίθηκε γιὰ τοὺς καλλιγράφους της καὶ ἀντιγραφεῖς ἱερῶν βιβλίων.
Σὲ ἡλικία προχωρημένη, ἀλλὰ ἀκμαῖος στὴν πίστη καὶ τὸ πνεῦμα, ὁ Μιχαὴλ παρέδωσε εἰρηνικὰ τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Θεό.

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Γεωργίου Ἐπισκόπου Ἄσσου Μυτιλήνης
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.


Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος τοῦ Νόβγκοροντ (Ρῶσος)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου.

Μέγας Συναξαριστής