ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ;

Ευτυχώς που υπάρχει και το ΦΕΚ για να ξυπνήσουν και οι εκτός Θράκης Έλληνες!

Η χαριστική  βολή στην  παιδεία

Εισαγωγικό σχόλιο απο την Κλασσικοπερίπτωση:

Στην  αρχή τους πείραξε   η  Ελληνική  ιστορία και  αποπειράθηκαν να τη  μαγαρίσουν  με διάφορα  "Ρεπούσεια έλκη", αργότερα  τους πείραξε  η  δυνατότητα του ιερέα  να πηγαίνει στα σχολεία κατόπιν πρόσκλησης  των μαθητών  για εξομολόγηση και το απαγόρευσαν, μετά  είδαν ότι  η συνταγή  για φασολάκια  και  το προσπέκτους  ενός κινητού τηλεφώνου  θα αναπτύξει καλύτερα το πνεύμα  απ΄ότι  ένα κείμενο π.χ του Παπαδιαμάντη και  τα ενέταξαν  στην σχολική εκπαίδευση.

Αφού είδαν ότι  η  προπαγάνδα   της ομοφυλοφιλίας και της κάθε είδους  διαστροφής απο το  βασικό παιδαγωγικό όπλο  της "Νέας Εποχής" την τηλεόραση,  "πιάνει  τόπο"  στην  ταλαιπωρημένη και εν πολλοίς  ακαταχήτη  συνείδηση του  Έλληνα, προσπάθησαν  να μεταδώσουν  αυτή την μόλυνση  ακόμα  και  στους μαθητές  του δημοτικού με το "ευήκοο" πρόσχημα  μιας  δήθεν "σεξουαλικής  διαπαιδαγώγησης".

Ύπουλα  και με  πρωτοφανή μοχθηρία και  δολιότητα   κτυπούν σήμερα  δια μέσου του υπουργείου... παιδείας και  δια βίου νεο-εποχήτικης  προπαγάνδας, την  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ!

Αν διαβάσετε  το παρακάτω κείμενο που μας έστειλαν  οι  φίλοι του epirus-hellas θα καταλάβετε ότι όλα όσα λέμε δεν είναι φωνές  κάποιων  υστερικών ή ευφάνταστων  συνομωσιολόγων αλλά η  περιγραφή  μιας  τραγωδίας  που έχουν σκηνοθετήσει   εντέχνως  τα  εκπαιδευτικά επιτελεία  της "Νέας Τάξης  Πραγμάτων":

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου – Άγγελοι και δαίμονες

Συμπαράστασις Αγγέλων

Βλέπουσα τήν πρόοδον των ψυχών ένεκα της υπακοής των έχαιρε, καί παρεκάλεσε τόν Κύριον, τόν Οποίον ήγάπα έξ όλης τής ψυχικής δυνάμεως, νά τής φανερώνη τά απόκρυφα πταίσματα των αδελφών, καί τούτο όχι έκ περιέργειας, άλλά διά νά τάς διορθώνη, νά μή κολάζωνται. Ό Κύριος βλέποντας τόν σκοπόν της, πώς ήτο καλός,τήν έπήκουοε τάχιστα καί τής έστειλεν άπό τούς ουρανούς φωτοφόρον “Αγγελον, όστις ήλθεν εις αυτήν μέ στολήν λευκήν έξαστράπτοντα. Μόλις αυτή τόν είδε, δέν έταράχθη, ουδέ ποσώς έφοβήθη τό παράδοξον του σχήματος, άλλά μάλλον έχάρη. Ό Άγγελος τήν έχαιρέτησε λέγοντας:

- Χαίρε, δούλη του Θεού πιστότατη καί εύχρηστος. Ό Κύριος μέ άπέστειλεν εις διακονίαν σου κατά τήν αίτησιν, πού Του έζήτησες, δι’ έκείνες, όπου μέλλει νά σωθούν μέ τήν προσπάθειάν σου, καί μέ έπρόσταξε νά στέκωμαι πλησίον σου πάντοτε, νά σού φανερώνω καθ’ ήμέραν σαφώς τά απόκρυφα.

Τί είναι η θεία αποκάλυψη . π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου

Σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη η Εκκλησία δεν θεμελιώνεται πάνω σε γραπτά κείμενα, αλλά στην ομολογία πως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, πως δηλαδή στο πρόσωπο του Χριστού ενώθηκε ο Θεός με τον άνθρωπο «αδιαιρέτως, ατρέπτως, ασυγχύτως, αχωρίστως», και ο άνθρωπος ήλθε σε πραγματική κοινωνία με τον Θεό, στο πρόσωπο του Χριστού ενώθηκε υποστατικά, δηλαδή σε μία και μοναδική υπόσταση, ο Θεός και ο άνθρωπος. Ο Υιός και Λόγος του Θεού συνεχίζει να είναι υποστατικά ενωμένος με το σώμα Του και σαν κεφαλή της Εκκλησίας είναι πάντοτε ενωμένος μαζί μας (Ματθ. ιη' 20. κη' 20).

Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως . Τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ιωάννου τού Σιναΐτου Τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶνΙΩΑΝΝΟΥ τού Σιναΐτου ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως

(Διά τόν σύνδεσμον τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν, τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλπίδος καί τῆς πίστεως)

Ὕστερα λοιπόν ἀπό ὅλα τά προηγούμενα —μένουν αὐτά τά τρία— τά ὁποῖα σφίγγουν καί διατηροῦν τόν σύνδεσμο ὅλων ‒πίστις, ἐλπίς ἀγάπη, «μείζων δέ πάντων ἡ ἀγάπη» (Α´ Κορ. ιγ´ 13), διότι καί ὁ Θεός ἀγάπη ὀνομάζεται (πρβλ. Α´ Ἰωάν. δ´ 16). Ἐγώ ὅμως τήν μία τήν βλέπω σάν ἀκτῖνα, τήν ἄλλη σάν φῶς καί τήν τρίτη σάν ἡλιακό δίσκο, καί ὅλες μαζί σάν ἕνα φωτεινό ἀπαύγασμα  καί μία καί τήν αὐτήν λαμπρότητα. Ἡ μία, ἡ πίστις, δύναται νά ἐπιτελέσει τά πάντα. Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλπίς, περικυκλώνει μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί δέν καταισχύνει τόν ἐλπίζοντα. Καί ἡ τρίτη, ἡ ἀγάπη, δέν πέφτει ποτέ ἀπό τό ὕψος της οὔτε σταματᾶ ἀπό τό τρέξιμό της οὔτε ἐπιτρέπει σ' αὐτόν πού ἐπλήγωσε μέ τά βέλη της, νά ἠρεμήση ἀπό τήν «μακαρίαν μανίαν» πού τοῦ ἐπροξένησε.

2. Αὐτός πού θέλει νά ὁμιλῆ γιά τήν ἀγάπη εἶναι σάν νά ἐπιχειρῆ νά ὁμιλῆ γιά τόν ἴδιο τόν Θεόν. Ἡ ἀνάπτυξις ὅμως ὁμιλίας περί Θεοῦ εἶναι πρᾶγμα ἐπισφαλές καί ἐπικίνδυνο σέ ὅσους δέν προσέχουν. Γιά τήν ἀγάπη γνωρίζουν νά ὁμιλοῦν οἱ Ἄγγελοι, ἀλλά καί αὐτοί ἀνάλογα μέ τόν βαθμό τῆς θείας ἐλλάμψεώς τους. Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός, καί ὅποιος προσπαθεῖ νά δώσει ὁρισμό τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει μέ τυφλό πού μετρᾶ στήν ἄβυσσο τούς κόκκους τῆς ἄμμου.

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 2ο. «Η Θεία Λειτουργία»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

«Η Θεία Λειτουργία»

- Γέροντα, όταν τελήται Θεία Λειτουργία, πάντοτε πρέπει να υπάρχη κάποιος που θα κοινωνήση;
- Ναι, γιατί ο κύριος σκοπός της Θείας Λειτουργίας είναι να κοινωνούν οι Χριστιανοί, έστω και λίγοι που είναι έτοιμοι. Όλες οι ευχές αναφέρονται στους πιστούς που θα κοινωνήσουν. Γι΄ αυτό έστω και ένας πρέπει να κοινωνάη. Φυσικά, θα τύχη και καμμιά φορά να μην είναι ούτε ένας έτοιμος· άλλο αυτό. Καλά είναι όμως ακόμη και ένα μικρό παιδάκι, ένα μωρό, να κοινωνάη. Και όταν δεν βρίσκεται κανείς, τότε είναι μόνο για να κοινωνάη ο ιερεύς και να μνημονεύωνται ονόματα. Αλλά αυτό ας γίνεται ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας.

Τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης τα ζη κανείς σε κάθε Θεία Λειτουργία. Η Αγία Πρόθεση είναι η Βηθλεέμ, η Αγία Τράπεζα είναι ο Πανάγιος Τάφος, και ο Εσταυρωμένος ο Άγιος Γολγοθάς. Αγιάζεται όλη η κτίση από την Θεία Λειτουργία, από την παρουσία του Χριστού. Οι Θείες Λειτουργίες κρατούν τον κόσμο! Είναι φοβερό το τι μας έχει δώσει ο Θεός! Δεν είμαστε άξιοι γι΄ αυτό! Υπάρχουν ιερείς που ζουν σε κάθε Θεία Λειτουργία το φοβερό αυτό Μυστήριο. Μου είπε κάποιος κληρικός ότι ένας πολύ απλός και καλός ιερεύς του έλεγε: «Δυσκολεύομαι πολύ να κάνω κατάλυση. Πέφτουν τα βρωμοδάκρυά μου μεσ΄ στο άγιο Ποτήριο· δεν μπορώ να τα συγκρατήσω, και γι΄ αυτό στενοχωριέμαι πολύ». Και έκλαιγε! Του λέει και εκείνος: «Πες στον Χριστό να μου δώση και μένα λίγα «βρωμοδάκρυα»».

10 Αυγούστου Συναξαριστής Λαυρεντίου Αρχιδιακόνου και οι συν αυτώ, Ήρων Φιλοσόφου, των Αγίων έξι Μαρτύρων εν Βιζύη, Αγαθονίκης Παρθενομάρτυρος, Λαυρεντίου Σαλού.

Ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος ὁ ἀρχιδιάκονος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ξυστὸς καὶ Ἰππόλυτος 


Οἱ Ἅγιοι Λαυρέντιος ὁ ἀρχιδιάκονος, Ξυστὸς πάπας τῆς Ρώμης καὶ Ἰππόλυτος, μαρτύρησαν τὸ 53 μ.Χ.
Ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ πάπας τῆς Ρώμης Ξυστός, ὁμολόγησε πρῶτος τὴν πίστη του στὸν Κύριο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θανατωθεῖ μὲ ἀποκεφαλισμό.
Κατόπιν συνέλαβαν τὸν Ἅγιο Λαυρέντιο, ὁ ὁποῖος ἔχρημάτιζε διαχειριστὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Τοῦ ζητήθηκε νὰ παραδώσει τοὺς θησαυροὺς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Λαυρέντιος τότε, τοὺς παρουσίασε τοὺς φτωχούς, τὰ ὀρφανὰ καὶ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη τὴν συνδρομὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς εἶπε ὅτι αὐτοὶ ἦταν οἱ θησαυροί της. Γιὰ αὐτὸ τὸ τόλμημά του, οἱ εἰδωλολάτρες τὸν βασάνισαν, ψήνοντάς τον ζωντανό.
Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Λαυρεντίου τὸ παρέλαβε ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος. Μόλις ὅμως μαθεύτηκε αὐτή του ἡ πράξη, ἡ ἡγεμόνας διέταξε τὸν βασανισμό του. Ἔτσι μαρτύρησε καὶ ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος.

Ο ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ(ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ)(MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-01-08.
Πηγή εἰκόνας:http://1.1.1.4/bmi/4.bp.blogspot.com/__jDBisUXN_I/SY3Tlj6GvNI/AAAAAAAACZA/xzWEpWXy3Wk/s400/Telonou+kai+Farisaiou.jpg

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ(ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ)(MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-01-10.
Πηγή εἰκόνας:
http://1.1.1.4/bmi/blogs.sch.gr/kantonopou/files/2010/01/asotou.jpg

Προτεσταντικές αντιφάσεις στο θέμα του νηπιοβαπτισμού

Προτεσταντικές αντιφάσεις στο θέμα του νηπιοβαπτισμού
Πρεσβ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου (Μ.ΤΗ) 
Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον 

 Τον εικοστό αιώνα, ο νηπιοβαπτισμός τόσο ως προς τις θεολογικές του προϋποθέσεις όσο και ως εκκλησιαστική πράξη, απασχόλησε την προτεσταντική θεολογία κατά τρόπο έντονο. Στην εν λόγω συζήτηση, συμμετείχαν επιφανείς εκπρόσωποι της προτεσταντικής θεολογικής διανοήσεως, διαφόρων θεολογικών τάσεων και ειδικοτήτων, πως π.χ. οι K. Barth, O. Cullmann, J. Jeremias, K. Aland, E. Staufer, κ.ά.1

 Σκοπός όμως τού παρόντος άρθρου δεν είναι να παρουσιάσει τις προτεσταντικές ακαδημαϊκές τοποθετήσεις και αντιθέσεις της ετερόδοξης θεολογίας, αλλά τις θέσεις των ελλήνων προτεσταντών σχετικά με το ζήτημα τού νηπιοβαπτισμού και να τις συγκρίνει με τις απόψεις των δημιουργών και ηγετών της μεταρρυθμίσεως, των Μ. Λούθηρου, Ι. Καλβίνου, Ου. Σβίγγλιου.