Ιωάννης Τάτσης, Βίαιο ξέσπασμα των Σέρβων Οικουμενιστών

Βίαιο ξέσπασμα των Σέρβων Οικουμενιστών

Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο οι εξελίξεις στη Σερβία τρέχουν. Οι μάσκες έπεσαν και οι Οικουμενιστές απροκάλυπτα πλέον υλοποιούν τα σχέδια τους. Αντικανονικά, παράνομα, άδικα και πέρα από κάθε έννοια θείου και ανθρωπίνου δικαίου προχώρησαν στην καθαίρεση του επισκόπου Αρτεμίου, την σύλληψή του και τη βίαιη απομάκρυνσή του από τον χώρο της επισκοπής του, το μαρτυρικό Κόσσοβο. Στη θέση του, με αντικανονικό τρόπο τοποθέτησαν άλλον επίσκοπο, τον Θεοδόσιο, προκαλώντας βαρύτατη πληγή στο Σώμα του Χριστού, την τοπική Εκκλησία. Και μετά από όλα αυτά εξαπέλυσαν ψευδείς κατηγορίες σε βάρος του μαρτυρικού επισκόπου Αρτεμίου ότι δήθεν απεργάζεται σχίσμα ενώ εκείνοι ενεργούν και αποφασίζουν ποδοπατώντας βάναυσα Ιερούς Κανόνες και νόμους.

Τα μέσα ενημέρωσης στη Σερβία ανέλαβαν εκστρατεία κατασυκοφάντησης του επισκόπου Αρτεμίου. Τον ονομάζουν πλέον μοναχό Αρτέμιο και τον κατηγορούν με το χειρότερο τρόπο, ενώ δεν αποκλείεται σύντομα οι αρχές να προχωρήσουν σε σύλληψή του βάσει ψευδών κατηγοριών.....

Το σύγχρονο φαινόμενο των «μεταθανάτιων» εμπειριών.

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ "ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΩΝ" ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ1

Του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Το θέμα της ζωής μετά τον θάνα­το έχει γίνει εντελώς ξαφνικά αντικείμενο εκτεταμένου λαϊκού ενδιαφέροντος στον δυτικό κό­σμο. Τα τελευταία χρόνια έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία στα οποία επιδιώκεται μία περιγραφή των «μεταθανάτιων» εμπειριών. Διάσημοι επιστήμονες και ιατροί έχουν συγγράψει τέτοια βιβλία ή έχουν υποστηρίξει θερμά την έκδοσί τους. Μία εξ αυτών, η παγ­κοσμίου φήμης ιατρός και «ειδικός» επί προ­βλημάτων θανάτου και επιθανάτιας αγωνίας Έλίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος, υποστηρίζει ότι οι έρευνες αυτές σχετικά με τις μεταθανάτιες εμπειρίες «θα διαφωτίσουν πολλούς και θα επιβεβαιώσουν αυτό που διδασκόμαστε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, ότι δηλαδή υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο».

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν μία απότομη αλλαγή του κλίματος που επικρατούσε μέχρι σήμερα στους ιατρικούς και επιστημονικούς κύκλους, οι οποίοι γενικά αντιμετώπιζαν το θέμα του θανάτου σαν «ταμπού» και τοποθε­τούσαν κάθε ιδέα περί συνεχίσεως της ζωής μετά τον θάνατο στον χώρο της φαντασίας ή της δεισιδαιμονίας ή, στην καλύτερη περίπτωσι, των προσωπικών πεποιθήσεων, για τις ο­ποίες δεν υπάρχουν αντικειμενικές αποδείξεις.

Η εξωτερική αιτία της ξαφνικής αυτής αλ­λαγής τρόπου σκέψεως είναι απλή: Τα τε­λευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ευρύτατα νέες τεχνικές διεγέρσεως της σταματημένης καρδιάς για την επαναφορά των αρτιθανών ή «κλινικά νεκρών» ασθενών στη ζωή.  Έτσι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων «εξ ορισμού» νεκρών για την ιατρική επιστήμη (χωρίς σφυγμό ή καρδιακούς παλμούς) έχουν επα­νέλθει στη ζωή και πολλοί απ' αυτούς μιλούν ήδη ανοιχτά για τις «μεταθανάτιες» εμπει­ρίες τους, εφ' όσον έχει εκλείψει η σχετική προκατάληψις και ο φόβος να τους χαρακτηρίσουν τρελούς.

Τό Νεοταξικό σχέδιο γιά «ἀνέγερση τζαμιῶν» συνεχίζεται…!

 Ὄχι στήν ἰσλαμοποίηση τῆς Ἑλλάδας. 
Ὅχι στήν ἀνέγερση τζαμιῶν (=ναῶν τοῦ ἀντιχρίστου) μέ τά χρήματα τῶν ὀρθοδόξων ἑλλήνων.

Ὀργανωμένη προσπάθεια ἰσλαμοποίησης τῆς Ἑλλάδας ἐν καιρῶ γενικῆς κρίσεως!

Καί ἡ Ρόδος μετά τήν Ἀθήνα καί τή Θεσσαλονίκη (βλ. δηλώσεις Μπουτάρη) στό «παιχνίδι ἀφελληνισμοῦ καί ἀποχριστιανοποίησης», μέ αἴτημα τῶν μουσουλμάνων γιά ἀνέγερση τζαμιοῦ!

Ἀπό δῶ καί πέρα, θα ξεφυτρώνουν σά μανιτάρια ἀπό πόλη σέ πόλη τά αἰτήματα τῶν Μουσουλμάνων γιά δημιουργία δικῶν τους χώρων λατρείας. Κάποτε, τό ζήτημα τῶν τζαμιῶν, ἀφοροῦσε ἀποκλειστικά τήν περιοχή τῆς Θράκης. 

Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία φροντίζει συστηματικά νά «σπείρει» Μουσουλμάνους μετανάστες παντοῦ στόν Ἑλλαδικό χῶρο, εἶναι ἀναμενόμενο, νά «ξεφυτρώνουν» ἀπό δῶ καί πέρα καί τά αἰτήματά τους! 

Ὅλο αὐτό συμβαίνει, ἐπειδή ἡ Πολιτεία ἔχει παραδόσει τήν ψυχή της στά νεοταξικά σχέδια, παρασύροντας μαζί της κι ὁλόκληρο τόν Ἑλληνικό Ὀρθόδοξο λαό. Παύοντας πιά νά ἀντιπροσωπεύει τά συμφέροντά του καί ὑποκλινόμενη στό ἄθεο - ἀπάνθρωπο σύστημα καί στά δικά του συμφέροντα! 

Οι μουσουλμάνοι της Ρόδου εκβιάζουν το άνοιγμα τζαμιού

Σαρωτές σώματος………αἰτία καρκίνου!!!

Οἱ σαρωτές σώματος στά ἀεροδρόμια, θεωροῦνται ἀπό ἐρευνητές ὡς ὕποπτοι γιά καρκινογενέσεις!

Πρῶτον: ἡ ὑψηλή ὑπεριώδης ἀκτινοβολία πού ἐκπέμπουν καί ὁ τρόπος λειτουργίας τοῦ συστήματος τῶν σαρωτῶν, παραμένουν ἀπόρρητα,… ἑπομένως δέν εἶναι ἀξιόπιστα οὔτε δυνατόν νά ἐλεγχθοῦν!

Δεύτερον: δέν εἶναι καθόλου ἀξιοκαταφρόνητη ἡ ἀμηχανία, δυσαρέσκεια καί ντροπή πού προκαλεῖ στούς ταξιδιῶτες αὐτός ὁ τρόπος ἐλέγχου! Ἕνας τρόπος, πού οὐσιαστικά θίγει καί προσβάλλει τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ἀφοῦ ἐκθέτει σέ μάτια τρίτων  τό ἀνθρώπινο σῶμα πού εἶναι ναός τοῦ Θεοῦ!

Διαβᾶστε περισσότερα ἐδῶ:

Επικίνδυνη ασφάλεια

Οι σαρωτές σώματος στα αεροδρόμια «μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο»

῾Ομάδα νέων καί φοιτητῶν τοῦ ΤΕΙ τῆς ῎Αρτας καταγγέλλει τήν ἀντισυνοδική πρακτική τῆς τέλεσης ῾Ιερῶν ᾿Ακολουθιῶν παραφρασμένων στήν δημοτική

«Ἀδελφοί στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν»!

(Β’ Θεσσαλονικεῖς β, 15).

  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει:

«Ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῶ, ἀλλ’ οὔ πολλούς πατέρας· ἐν γάρ Χριστῶ Ἰησοῦ διά τοῦ εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννησα». ( Α’ Κορινθ. δ, 15 )

Κατά τόν Ἀπόστολον λοιπόν, παράδοσις εἶναι τό γεννᾶσθαι ἀπό τούς Πατέρας ἐν Χριστῶ, διά τοῦ Εὐαγγελίου καί παραλαμβάνειν τόν Χριστόν καί μορφοῦν Αὐτόν ἐν ἡμῖν. (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ: «ἡ Θεοτόκος», ἔκδ. «Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος», σελ. 234 ).

Κάποιοι φαίνεται ότι βάζουν εαυτούς υπεράνω της Εκκλησίας και πράττουν ως να ήσαν μόνοι τους ή ξεκομμένοι απο αυτήν.

Για το ζήτημα των λειτουργικών παραφράσεων και τον ρόλο όλων όσων μάχονται υπέρ αυτών, καθώς επίσης και εκείνων, οι οποίοι  έχοντας αντι- Πατερικές θέσεις θέλουν να εγκαθιδρύσουν ως αυθεντική θεολογική έκφραση αυτήν της "συναφειακής θεολογίας" ή ακόμα και του οικουμενισμού, έχουμε  γράψει αρκετές φορές.

Είναι  γεγονός ότι  όσοι επιμένουν να τελούν τις Ιερές ακολουθίες της Αγίας Εκκλησίας μας  σύμφωνα με το δικό τους  "τυπικό"  βρίσκονται σε ευθεία  αντίθεση με τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση πάνω στην οποία βασίστηκε και η διαρκής Ιερά Σύνοδος η οποία και αποφάσισε σχετικά.

Αναδημοσιεύουμε την επιστολή όπως μας την απέστειλαν οι νέοι φοιτητές των ΤΕΙ Άρτας

Ὀρθολογισμός καί πνευματικό αἰσθητήριο.

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ - Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 2 -Ο ορθολογισμός στην εποχή μας «Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Κεφάλαιο 2
Ο ορθολογισμός στην εποχή μας

Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο

Οι Άγιοι Πατέρες τα έβλεπαν όλα με το πνευματικό, με το θεϊκό μάτι. Τα Πατερικά είναι γραμμένα με το πνεύμα του Θεού, και με το πνεύμα του Θεού έκαναν τις ερμηνείες οι Άγιοι Πατέρες. Τώρα δεν υπάρχει συχνά αυτό το πνεύμα του Θεού, για να καταλαβαίνουν τα Πατερικά. Τα βλέπουν όλα με το κοσμικό μάτι, δεν βλέπουν πιο πέρα, δεν έχουν την ευρύτητα που δίνουν η πίστη και η αγάπη. Ο Μέγας Αρσένιος (4) άφηνε τα βάγια μέσα στο νερό, χωρίς να το αλλάζη, και το νερό μύριζε πολύ. Εμείς πού να καταλάβουμε τι πήγαζε μέσα από εκείνο το βρώμικο νερό! «Μα δεν το καταλαβαίνω αυτό», σου λέει ο άλλος. Δεν στέκεται να δη μήπως υπάρχη και κάτι άλλο, αλλά το αρνείται, γιατί δεν το καταλαβαίνει!

Όταν μπαίνη η λογική, δεν μπορεί να καταλάβη κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ούτε τους Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνεται το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με την λογική του βγάζει άχρηστα και το
Ευαγγέλιο και τα Πατερικά και φθάνει να λέη: «Τόσα χρόνια ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι άδικα με την άσκηση, την νηστεία κ.λπ.!» Αυτό είναι βλασφημία. Ήρθε μια φορά ένας κελλιώτης μοναχός στο Καλύβι με αυτοκίνητο. «Παιδί μου, του λέω, τι το θέλεις εσύ το αυτοκίνητο; Δεν ταιριάζει!» «Γιατί,
Γέροντα; μου λέει. Δεν γράφει στο Ευαγγέλιο «εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν την αιώνιον» (5) ;» «Το «εκατονταπλασίονα λήψεται» το λέει γι΄ αυτά που χρειάζεται να έχη κανείς. Αλλά πάλι για τον μοναχό ταιριάζει αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες». Δηλαδή, τίποτε δεν έχει ο μοναχός, αλλά μπορεί να κάνη κουμάντο στα ταμεία των άλλων, γιατί τον εμπιστεύονται για την αρετή του. Όχι να έχουμε εμείς οι μοναχοί!» Βλέπετε με την λογική τι ερμηνείες λανθασμένες μπορεί να δώση κανείς; Πάντα να ξέρετε, αν δεν εξαγνισθή ο άνθρωπος,  αν δεν έρθη ο θείος φωτισμός, συνέχεια οι ερμηνείες που θα δίνη, θα είναι όλο θολούρα.

21 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Α ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Σωζομένου Οσίου, Προκοπίου Βιάτκα, Σύναξη της Παναγίας της Πατριώτησσας, της Χαζοβιώτησας, της Οδηγήτριας, της Μαλτέζας, της Κουνίστρας.

Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Ἡ εὐσεβὴς Ἄννα σύζυγος τοῦ Ἰωακείμ, πέρασε τὴν ζωή της χωρὶς νὰ μπορέσει νὰ τεκνοποιήσει, καθὼς ἦταν στείρα. Μαζὶ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ προσευχόταν θερμὰ στὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ φέρει στὸν κόσμο ἕνα παιδί, μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἀφιέρωνε τὸ τέκνο της σὲ Αὐτόν.
Πράγματι, ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὄχι μόνο τῆς χάρισε ἕνα παιδί, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσε νὰ φέρει στὸν κόσμο τὴν γυναίκα ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ὅταν ἡ Παναγία ἔγινε τριῶν χρόνων, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, κρατώντας τὴν ὑπόσχεσή τους, τὴν ὁδήγησαν στὸ Ναὸ καὶ τὴν παρέδωσαν στὸν ἀρχιερέα Ζαχαρία. Ὁ ἀρχιερέας παρέλαβε τὴν Παρθένο Μαρία καὶ τὴν ὁδήγησε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου δὲν ἔμπαινε κανεὶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἐπειδὴ γνώριζε ἔπειτα ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ τὸ μελλοντικὸ ρόλο τῆς Ἁγίας κόρης στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου.
Στὰ ἐνδότερά του Ναοῦ ἡ Παρθένος Μαρία ἔμεινε δώδεκα χρόνια. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ προμήθευε τὴν Παναγία μὲ τροφὴ οὐράνια. Ἐξῆλθε ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅταν ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Θείου Εὐαγγελισμοῦ.

Λόγος εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ).

…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.

Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και τό σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα.

Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους

και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρα. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή

μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της.

Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα) να εισφέρει μέσα της φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από τη καθοδήγηση νηπιαγωγού και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που κάθεται σε αυτόν.

Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα.

Και αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος την εισήγαγε στα άγια των αγίων και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάσει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο θαύμα;

Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα.

Ο διακομιστής ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο, δηλαδή από τη δύναμη του Υψίστου και στη παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος.

Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι' αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.

Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε μόνο καθ' ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ' ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως και τον γέννησε αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι' αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη).

Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

Ας φυλάττουμε επομένως τη προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ' εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο...».

(απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος)

(Πηγή: "Χ.Φ.Ε.")

alopsis.gr 

http://anavaseis.blogspot.com/2010/11/blog-post_9495.html