Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 5ον Κεφάλαιο 1ον.1)«Και παρεβιάσαντο αυτόν» 2)«Προσευχή μέ πόνο»

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Ή προσευχή, όπλο ισχυρό

«Και παρεβιάσαντο αυτόν»[1]

- Γέροντα, μένει ψυχρή ή καρδιά μου στην προσευχή.
- Είναι γιατί ό νους δέν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται νά έργασθή κανείς· δέν μπορεί άπό τήν μιά στιγμή στην άλλη νά φθάση σε κατάσταση, ώστε νά μή φεύγη καθόλου ό νους του.
Θέλει υπομονή. Βλέπεις, ό άλλος χτυπάει τήν πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, καί μετά ανοίγει ή πόρτα. Έσύ θες νά χτυπήσης μιά καί νά μπής μέσα. Δέν γίνεται έτσι.
Οταν ξεκινάς νά πής τήν ευχή, δέν έχεις επιθυμία γι' αυτό;
- Αισθάνομαι τήν ανάγκη γιά βοήθεια, γιατί νιώθω αδύναμη.
- Έ, από 'κεί ξεκινάει κανείς. Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Καί παρεβιάσαντο αυτόν», λέει το Ευαγγέλιο γιά τους δύο Μαθητές πού συνάντησαν τόν Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς.
Έμεινε ό Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μιά συγγένεια με τόν Χριστό καί το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλωσύνη, θάρρος μέ την καλή έννοια, όλες τις προυποθέσεις, γι' αυτό καί ό Χριστός έμεινε μαζί τους.
Πρέπει νά προσευχώμαστε μέ πίστη για κάθε ζήτημα καί νά κάνουμε υπομονή, καί ό Θεός θά μιλήση. Γιατί, οταν ό άνθρωπος προσεύχεται μέ πίστη, υποχρεώνει τόν Θεό κατά κάποιον τρόπο γιά τήν πίστη του αυτή νά του εκπλήρωση το αίτημά του.

Οσιομάρτυς Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός (+5 Δεκεμβρίου 1280)

Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων έκτος των Βατοπαιδινών μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος…».

Ο ιεροδιάκονος Αρκάδιος Βατοπαιδινός αναφέρει ότι Πατριαρχική Εξαρχία, που ήλθε στο Άγιον Όρος λόγω διαφορών, «απεφάνθη να αποσταλή ως Πρώτος εκ των Μονών Φαλακρού η του Πλακά και εξελέγη Κοσμάς εκ της Μονής του Πλακέως, ήτις έκειτο μεταξύ των Μονών Βατοπαιδίου και Εσφιγμένου, όπου σήμερα η τοποθε σία ονομάζεται Ζευγαρόσπιτα. Ούτος απεκτάνθη υπό των Λατινοφρόνων ο Μακάριος. Αυτά τα τεκμήρια συνέλεξα επί τριακονταετίαν περίπου του τελευταίου Πρώτου Κοσμά. Θα ήμουν ευτυχής εάν μελλοντικοί ερευνηταί φέρουν περισσότερα τεκμήρια εις φως χάριν της Ιστορίας αφ΄ ενός και των μεμψιμηρούντων αφ΄ ετέρου περί του διωγμού υπό των Λατινοφρόνων κατά τον 13ον αιώνα Αγιορειτών».

Ηχητικό Συναξάρι 5 Δεκεμβρίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 5 Δεκεμβρίου




Για να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας κάντε Δεξί κλίκ -> download document

pentapostagma.gr

5 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σάββα Ηγιασμένου, Αναστασίου, Γράτου Οσίου, Διογένους, Αβερκίου, Νόννου Οσίου, Νεκταρίου Αθωνίτη, Φιλοθέου Καρεώτη, των Αγίων Οσιομαρτύρων του Αγίου Όρους, Νιζερίο

Ὁ Ἅγιος Σάββας

Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Β’ τοῦ Μικροῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἦταν γόνος ἐπιφανοῦς καὶ εὐσεβοῦς οἰκογενείας. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς γνώρισε τὶς θεῖες βουλὲς καὶ ἀποφάσισε νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ μοναστικὸ βίο. Εἶχε τόση πίστη ποὺ κάποτε μπῆκε σὲ ἕνα κλίβανο πυρὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκε ἀβλαβὴς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἦταν δεκαοχτὼ ἐτῶν ἔφυγε ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν καὶ πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε πρὸς τὴν ἔρημο τῆς Ἀνατολῆς γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Μέγα Εὐθύμιο. Ὁ Εὐθύμιος τὸν ἔστειλε σὲ ἕνα κοινόβιο, τὸ ὁποῖο διηύθυνε ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος. Ὁ Σάββας κατὰ τὴν παραμονή του στὸ κοινόβιο ἔλαμψε λόγω τοῦ χαρακτῆρά του καὶ τῶν ἀρετῶν του. Μάλιστα ἦταν τόσο σοβαρὸς καὶ ἠθικὸς – παρὰ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας – ποὺ προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας ἀπὸ τὸν Μ. Εὐθύμιο.
Ὁ Σάββας ὅσο μεγάλωνε τροφοδοτοῦσε ὅλο καὶ περισσότερο τὸ πνεῦμα του, γι’ αὐτὸ καὶ τιμήθηκε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Τὸ χάρισμα αὐτὸ τὸ ἐπιστράτευσε στὴν ὑπηρεσία τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀσθενῶν καὶ ἔτσι ἐπιτέλεσε σημαντικότατα ἔργα.
Σὲ ἡλικία ἐνενήντα τεσσάρων ἐτῶν ἀνῆλθε πρὸς Κύριον ἐν εἰρήνῃ.