Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων (σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο). Μέρος Α΄. Ἱερομόναχος π. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλίες μέ τόν Ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
Μέρος πρώτο
Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων 
(σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο)

*Απομαγνητοφωνημένο κείμενο από ομιλία που μπορείτε να ακούσετε πατώντας ΕΔΩ
____________________________

Προσευχή.

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι΄ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας Φιλάνθρωπε δόξα Σοι.

Χριστέ τό Φῶς τό ἀληθινόν
τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον
ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον
σημειωθήτω ἐφ΄ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου
ἵνα ἐν Αὐτῷ ὀψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον
καί κατεύθυνον τά διαβήματα ἡμῶν
πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν Σου
πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Σου Μητρός
καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

__________________________________

 
1. Ἄλλα τά χαρίσματα τοῦ ἄνδρα καί ἄλλα τῆς γυναίκας

  

Σήμερα θά συνεχίσουμε νά μελετοῦμε τόν Γέροντα Παΐσιο.  Θά ἀσχοληθοῦμε μέ  τό θέμα τῆς οἰκογένειας καί συγκεκριμένα θά ὁμιλήσουμε γιά τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη, πού πρέπει νά ὑπάρχει μεταξύ τῶν συζύγων.  Θά δοῦμε τί λέει ὁ Γέροντας καί κατά δύναμιν θά τά σχολιάσουμε, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἄς προχωρήσουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα.

Λέει ὁ Πατήρ Παΐσιος: «Ὁ Θεός τά ρύθμισε ὅλα μέ σο­φία. Μέ ἄλλα χαρίσματα προίκισε τόν ἄνδρα καί μέ ἄλλα τήν γυναίκα»[1]. 

Αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό...Στήν ἐποχή μας ὑπά­ρχει μία τάση  γιά ἰσοπέδωση.  (Μία τάση γιά ἐξάλειψη τῶν φύλων). Ξεκινάει ἀπό τά ἐξωτερικά, ἀπό τά ροῦχα, ἀπό.. τίς ξέρετε... τίς γνωστές μόδες (ἄς μήν ποῦμε τώρα τό ὄνομά τους· δέν μ’ ἀρέσει νά χρησιμοποιῶ τήν ὁρολογία τῶν νεοεποχιτῶν). Ἐπεκτείνεται αὐτή ἡ τάση γιά ἰσοπέδωση καί στήν συμπεριφορά. Ἡ μόδα αὐτή θέλει ὅλοι νά μιλᾶμε μέ τόν ἴδιο τρόπο, νά χρησιμοποιοῦμε τίς ἴδιες ἐκφράσεις, τίς ἴδιες ἀτάκες... τό ἴδιο λεξιλόγιο, νά ἔχομε ὅλοι τίς ἴδιες ἀντιδράσεις στά διάφορα ἐρεθίσματα. Ἀκόμη ἡ μόδα αὐτή ἐπιβάλλει καί τίς ἴδιες «εὐχές» πολλές φορές νά λέμε (π.χ. «νά περάσεις καλά»), ὥστε ἡ ἐξομοίωση-ἰσοπέδωση νά ἐπεκτείνεται ἀκόμη καί στό πῶς χαιρετᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. 

2. Ἡ σύγχρονη τάση ὁμογενοποίησης ἀντίθετη μέ τήν Θεία Δημιουργία καί Βούληση.

Ὅλο αὐτό ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ ὅ,τι ἔχει δημιουργήσει ὁ Θεός: μέ αὐτήν τήν ποικιλία στήν Δημιουργία ἀφ’ ἑνός, ἀλλά καί μέ τήν μοναδικότητα τοῦ κάθε προσώπου ἀφ’ ἑτέρου.  Κανείς ἄνθρωπος δέν εἶναι ὅμοιος κατά πάντα μέ κάποιον ἄλλον. Εἶναι, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, μιά ἰδιαίτερη ὕπαρξη-κατάσταση ὁ κάθε ἄνθρωπος.  Ἔχει τό πρόσωπό του, τήν προσωπικότητά του, τήν ἰδιοπροσωπία του. 

Γιατί λοιπόν νά ἐπιτρέψουμε στό ἄθεο σύστημα (μόδα, παγκοσμιοποίηση, Νέα Ἐποχή, Νέα Τάξη Πραγμάτων) νά ἰσοπεδώσει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν κάνει μία κλωνοποιημένη μορφή τοῦ νεοεποχίτικου μοντέλλου πού εἶναι ἀποδεκτό ἀπό τήν ἐλίτ τῶν παγκοσμιοποιητῶν καί τίς δαιμονικές δυνάμεις; 

Αὐτή ἡ τάση τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁμογενοποίηση-ἰσοπέδωση τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀκριβῶς ἀντίθετη μ’ αὐτό πού ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός.  Πολύ περισσότερο μάλιστα εἶναι ἀντίθετη μέ τό Θεῖο θέλημα αὐτή ἠ ἰσοπέδωση-κατάργηση τῶν διαφορῶν, πού θέλουν νά ἐπιφέρουν στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες, ὥστε νά μήν ὑπά­ρχει φύλο οὐσιαστικά.  Ἐξ’ οὗ ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας , καί γενικότερα  τῆς ἀνηθικότητας ἀπό τούς ἀνθρώπους-ὄργανα τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων.

3. Ἡ Νέα Ἐποχή προωθεῖ τήν ἀποκτήνωση καί δαιμονοποίηση τῶν ἀνθρώπων

 Ἡ ὁμοιομορφία στόν τρόπο ζωῆς, σκέψης, συμπεριφορᾶς καί τέλος ἡ ὁμογενοποίηση- ἐπιπεδοποίηση, ἡ ἀποκτήνωση καί ἡ δαιμονοποίηση τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ ἀπώτερος στόχος τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἀντίθετα ὅμως «ὁ Θεός», ὅπως λέει ἐδῶ ὁ Γέροντας, «ἔχει δώσει ἄλλα χαρίσματα στόν ἄνδρα καί ἄλλα στήν γυναίκα». Ὁ ἕνας χρειάζε­ται τόν ἄλλον, ἀφοῦ ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν ἄλλο.

4. Ὁ ἕνας χρειάζεται τόν ἄλλον, διότι ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν ἄλλο.

   

Γενικότερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι πολύ δύσκολο, σχεδόν ἀδύνατο νά ὑπάρξουμε μόνοι μας·  χρειαζόμαστε τήν βοήθεια, ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου. Τά ἔχει ἔτσι τακτοποιήσει  τά πράγματα σκόπιμα ὁ Θεός, γιά νά ταπεινωνόμαστε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, καθώς καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ ἕνας ἔχει ἀνάγκη τόν ἄλλον. Ἄν ὁ φού­ρνα­ρης π.χ. δέν δουλέψει, ἤ ἐπίσης ἄν ὁ ἀστυνομικός δέν κάνει τήν ὑπηρεσία του, δέν θά μπορέσουμε νά ζήσουμε γιά πολύ ἐδῶ μέσα στήν πόλη. Ἔχουμε ἀνάγκη ὁ  ἕνας τήν ἐργασία, τήν προσφορά καί τά χαρίσματα τοῦ ἄλλου.

Ὁ Θεός λοιπόν ἔδωσε χαρίσματα διαφορετικά.«Ἔδωσε στόν ἄνδρα ἀνδρισμό, γιά τά βγάζει πέρα στίς δύσκολες ὑποθέσεις καί γιά νά ὑποτάσσεται σ’ αὐτόν ἡ γυναίκα»[2].

Ἔχει ὁ ἄνδρας  ἕνα θάρρος, μία αἰσιο­δοξία, μιά ὁρμή... καί προχωράει, παρ’ ὅλες τίς δυσκολίες. Στά διάφορα προβλήματα  λέει: «Θά τό παλαίψουμε!». Ἔχει τόν ἀνδρισμό, ἔτσι ὥστε νά προχωράει στίς δύσκολες ὑποθέσεις. Συνάμα αὐτό τό χάρισμα λειτουργεῖ ὡς προτροπή γιά τήν γυναίκα-σύζυγο, ὥστε νά ὑποτάσσεται σ’ αὐτόν καί νά μήν δειλιάζει.

5. «Ἄν ἔδινε ὁ Θεός καί στήν γυναίκα τόν ἴδιο ἀνδρισμό μέ τόν ἄνδρα, δέν θά μποροῦσε νά σταθεῖ οἰκογένεια».

« Ἄν ἔδινε καί στήν γυναίκα τόν ἴδιον ἀνδρισμό δέν θά μποροῦσε νά σταθεῖ οἰκογέ­νεια»[3].  Θά εἴχανε μιά συνεχή τριβή καθώς θά προσπαθοῦσαν ὁ ἕνας νά κυριαρχήσει πάνω στόν ἄλλον.

«Ἔλεγαν στήν Ἤπειρο γιά μιά γυναίκα ὅτι ἦταν φοβερή»[4]. Ὑπάρχουν καί μερικές γυναίκες πού ἔχουνε κάποιο ἀνδρισμό, θά λέγαμε, ἴσως παραπάνω ἀπό τό συνηθισμένο.  Εἶναι ἰδιαίτερες περιπτώσεις.  Αὐτή «φοροῦσε ἕνα ἄσπρο πουκά­μισο μέχρι κάτω καί εἶχε πάντα μαζί της ἕνα για­ταγάνι»[5]. 

-Ξέρετε τί εἶναι τό γιαταγάνι;

-Ἕνα μεγάλο σπαθί. Ὅπως εἴχανε οἱ ἥρωες τοῦ εἰκοσιένα γιά νά πολεμοῦν τούς Τούρκους. 

«Οἱ ληστές» συνεχίζει ὁ Γέρων Παΐσιος «τήν ἔπαιρναν στήν συντροφιά τους.  Σκεφτεῖτε νά ἔχουν μιά γυναίκα στήν σπεῖρα τους.  Μιά φορά πῆγε ὧρες δρόμο μέ τά πόδια σ’ ἕνα μακρινό χωριό γιά νά πάρει ἕνα βλαχάκι καί νά τό κάνει γα­μπρό στήν κόρη της. Ἐπειδή ὅμως ἐκεῖνο ἀντιδροῦσε τό ἔκλεψε, τό φορτώθηκε στήν πλάτη της καί τό ἔφερε στό χωριό της!».  Δέν ἀστει­ευότανε!!! .  «Αὐτά ὅμως εἶναι ἐξαιρέσεις, δέν εἶναι ὁ κανόνας. Ἄν ἐπιστρατεύσεις γυναῖκες καί κάνης μ’ αὐτές ἕνα λόχο καί βάλεις καί καμμιά δεκαριά προσκοπάκια νά ἔρχωνται ἀπό πέρα... οὔ!  ἔφυγαν ὅλες.  Θά νομίζουν ὅτι εἶναι ὁ ἐχθρός»[6]. Ὑπά­ρχει μία, ἄς ποῦμε, φυσική δειλία στήν γυναίκα.

6. «Ὁ ἀνήρ ἐστί κεφαλή τῆς γυναικός».

««Ὁ ἀνήρ, λέει ἡ γραφή, ἐστί κεφαλή τῆς γυναικός»[7].  Δηλαδή ὁ Θεός κανόνισε ὥστε ὁ ἄνδρας νά ἀφεντεύει στήν γυναίκα.  Νά ἀφε­ντεύει ἡ γυναίκα στόν ἄνδρα εἶναι ὕβρις στόν Θεό. Ὁ Θεός ἔπλασε πρῶτα τόν Ἀδάμ καί ὁ Ἀδάμ εἶπε γιά τήν γυναίκα: «Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καί σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μου»[8].  Ἡ γυναίκα λέει τό Εὐαγγέλιο πρέπει νά φοβᾶται τόν ἄνδρα, δηλαδή νά τόν σέβεται·  καί ὁ ἄνδρας νά ἀγαπάει τήν γυναίκα»[9]. Μἐσα στήν ἀγάπη εἶναι ὁ σεβασμός»[10].

Δέν εἶναι ὑποτιμητικό γιά τήν γυναίκα τό νά ὑπακούει στόν ἄνδρα-σύζυγο της. Ἀντίθετα εἶναι καί πιό εὔκολο αὐτό, ἀπό τό ἔργο τοῦ ἄνδρα.  Ὁ Θεός ἔδωσε στήν γυναίκα τόν πιό εὔκολο ρόλο, τό νά ὑπακούει. Ἡ ὑπακοή ἀπαλλάσσει τόν ὑποτασσόμενο ἀπό κάθε μέριμνα. Ὁ νοῦς του εἶναι καθαρός καί γιαυτό μπορεῖ νά προσεύχεται ἀπερίσπαστα. Ἡ σύζυγος ὅταν κάνει ὑπακοή εἶναι ξένοιαστη καί μπορεῖ ὡς «ἡσυχαστής ἐν τῷ κόσμῳ», νά κάνει συνεχῶς προσευχή. Ἐπειδή ὑπακούει, γιαυτό καί δέν ἔχεις εὐθύνες. Δέν ἔχει νά δώσει λόγο, ἀφοῦ ἐκτελεῖ ἐντολές. Ὁ μόνος λόγος, πού θά τῆς ζητηθεῖ εἶναι γιά τό κατά πόσο ἔκανε σωστά τήν ὑπακοή της. Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι δέν ἔχει καί αὐτή λόγο καί δέν πρέπει νά λέει μέ ταπείνωση τήν γνώμη της. Ὁ σύζυγος πρέπει καί αὐτός νά ὑπακούει στήν σύζυγό του ὅταν τοῦ ὑποδεικνύει τά σωστά καί θεάρεστα.

 7. Ὁ ἄνδρας πρέπει νά ἀγαπᾶ τήν γυναίκα του.

 Ὁ ἄνδρας ὅμως ἔχει καί ἕναν πιό δύσκολο ρόλο. Σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ,  πρέπει νά ἀγαπάει πάντα τήν σύζυγό του. Πρέπει ἐπίσης νά τῆς δίνει καί τίς ὀρθές κατευθύνσεις. Θά πρέπει νά τήν ἀγαπᾶ ἀκόμη καί ὅταν αὐτή δέν εἶναι καλή μαζί του καί δέν τόν ἀγαπᾶ. Θά πρέπει τήν ὅποια γυναίκα τοῦ δώσει ὁ Θεός, νά τήν ἀγαπάει ἀνεξάρτητα ἀπό τό πῶς τοῦ φέρεται αὐτή.

 Αὐτό προϋποθέτει ὅτι ὁ ἄνδρας εἶναι τόσο καλλιεργημένος πνευματικά ὥστε νά εἶναι σέ θέση νά ἐφαρμόζει αὐτό πού λέει ὁ Χριστός: «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ἡμῶν»[11].

Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ἀπερίφραστα ὅτι πρέπει νά ἀγαπήσουμε ὄχι μόνο τούς φίλους μας, ἀλλά καί τούς ἐχθρούς μας.  Ἴσως, κάποια στιγμή, ἀπό ἐπήρρεια δαιμονική ἤ καί δική της ὑπαιτιότητα, ἡ γυναίκα-σύζυγος νά γίνει ἐχθρός τοῦ συζύγου της. Συμβαίνει αὐτό... Ὁ ἄνδρας-σύζυγος θά πρέπει νά συνε­χίσει νά τήν ἀγαπάει...Αὐτό εἶναι, πράγματι, πολύ δύσκολο. Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μόνο κατορθώνεται.

Ἄν ἡ γυναίκα ὅμως εἶναι ὑπάκουη καί ταπεινή, γιατί νά μήν τήν ἀγαπάει ὁ σύζυγός της;

 «Μέσα στήν ἀγάπη» αὐτή, πού λέει (τό Εὐαγγέλιο) γιά τόν ἄνδρα (τήν ὁποία πρέπει νά ἔχει γιά τήν γυναίκα του) συνεχίζει ὁ π. Παΐσιος «εἶναι καί ὁ σεβασμός.  Καί μέσα στόν σεβασμό εἶναι καί ἡ ἀγάπη»[12].  Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι καί ἡ γυναίκα δέν ὀφείλει νά ἀγαπάει τόν ἄνδρα, ἐπειδή τόν σέβεται ἤ ἐπειδή τόν ὑπακούει.  «Αὐτό τό ὁποῖο ἀγαπῶ, τό σέβομαι κι ὅλας· καί αὐτό τό ὁποῖο σέβομαι, τό ἀγαπῶ.  Δέν εἶναι ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο, ἕνα πράγμα εἶναι καί τά δύο.  Οἱ ἄνθρωποι ὅμως φεύγουν ἀπ΄ αὐτήν τήν ἁρμονία τοῦ Θεοῦ καί δέν καταλαβαίνουν αὐτά πού λέει τό Εὐαγγέλιο»[13].

-Γιατί φεύγουμε ἀπό τήν ἁρμονία τοῦ Εὐαγγελίου;

-Διότι φερόμαστε ἐγωιστικά, ὑπερήφανα. Ἡ ἀγάπη ἀπαιτεῖ νά ταπεινωθεῖς, ὅπως ἐπίσης καί ἡ ὑπακοή . 

 8. «Ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα». Τί σημαίνει...

«Ὁ ἄνδρας παίρνει στρα­βά αὐτό πού γράφει τό Εὐαγγέλιο καί λέει στή γυναίκα: πρέπει νά μέ φοβᾶσαι»[14].

  Πράγματι λέει στήν Ἁγία Γραφή: «Ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα»[15].

 Σᾶς εἶπα ὅμως τί σημαίνει «φοβῆται»· σημαίνει «νά σέβεται». Γιαυτό καί ἀπαντάει χαριτωμένα ὁ Γέροντας Παΐσιος στόν ἀλαζόνα ἄνδρα, πού παρερμηνεύει τό ρητό τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί λέει στήν σύζυγό του ὅτι πρέπει νά τόν φοβᾶται: «Μά ἄν σέ φοβό­ταν δέν θά σέ παντρευόταν. 

Εἶναι καί μερικές γυναῖκες, συνεχίζει ὁ Γέροντας, πού λένε: γιατί ἡ γυναίκα νά φο­βᾶ­ται τόν ἄνδρα; αὐτό δέν τό παραδέχομαι, τί θρησκεία εἶναι αὐτή; δέν ὑπάρχει ἰσότητα».                                                                                                                                                                                                            

 Ἀλλά βλέπεις τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἀρχή σο­φίας φόβος Κυρίου»[16].  Φόβος Θεοῦ εἶναι ὁ σεβασμός πρός τόν Θεό, ἡ εὐλάβεια, ἡ πνευματική συστολή.  Αὐτός ὁ φόβος σέ κάνει νά αἰ­σθά­νεσαι δέος»[17], ὅταν βρίσκεσαι μπροστά στόν Ἅγιο Θεό, μπροστά στό ἱερό. Παρόμοια ὅταν πλησιάζεις ἕναν Ἅγιο ἤ ὅταν μπαίνεις μέσα σέ μιά ἐκκλησία, αἰσθάνεσαι αὐτό τό δέος. Νιώθεις ὅτι μπαίνεις μέσα στό χῶρο τοῦ Θεοῦ. 

Ἔτσι πρέπει νά αἰσθάνεσαι καί ὅταν εἶσαι μπροστά στόν ὅποιον ἄνθρωπο. Ἔτσι πρέπει νά νιώθει ἡ γυναίκα μπροστά στόν συζυγό της.  Ἤ καί ὁ ἄνδρας μπροστά στήν γυναίκα- τό ἴδιο εἶναι. Πρέπει νά ὑπάρχει αὐτή ἡ αἴσθηση τοῦ ἱε­ροῦ.  Μπροστά μας ἔχουμε μιά εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος, ὅποιας ποιότητας καί ἄν εἶναι ὁ ἄλλος, δέν παύει νά εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. 

Ἀρχή σοφίας φόβου Κυρίου.  Εἶναι κάτι τό ἱερό, ὁ κάθε ἄνθρωπος.

  

9. Ἰσοτιμία καί ὄχι ἰσότητα τῶν δύο φύλων.

 «Ἡ ἰσότητα πού ζητοῦν οἱ γυναῖκες μέ τούς ἄνδρες μόνο ὥς ἕνα σημεῖο μπορεῖ νά ἰσχύσει»[18].

 Ἡ σωστή λέξη γιά τήν σχέση ἄνδρα καί γυναίκας  δέν εἶναι ἡ λέξη: ἰσότητα, ἀλλά ἡ λέξη: ἰσοτιμία.  Ἡ γυναίκα δέν εἶναι ἴση μέ τόν ἄνδρα, εἶναι ἰσότιμη, ἔχει τήν ἴδια τιμή.  Ἴση δέν μπορεῖ νά εἶναι. Διότι, ὅπως εἴπαμε, ὁ καθέ­νας ἔχει τά δικά του χαρακτηριστικά καί τά δικά του χαρίσμα­τα.  Δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀντίγραφο  τοῦ ἄνδρα καί δέν τήν τιμάει αὐτό· εἶναι ἰσότιμη, ἔχει τήν ἴδια τιμή.  Δυστυχῶς πολλές γυναῖκες προσπαθοῦν νά ἀντιγράψουν τούς ἄνδρες  λ.χ. στήν ἐνδυμασία (φορώντας παντελόνι), στήν δημόσια δραστηριότητα (ἤ καί ὑπερδραστηριότητα), στόν τρόπο  ἔκφρασης (πού πολλές φορές γίνεται ἀπρεπής καί αἰσχρός) κ.λ.π. ὁπότε χάνουν τήν λεπτότητα καί εὐγένειά τους, ἀγριεύουν (τό φαινόμενο τῆς ἀνδροποίησης ἤ καί δαιμονοποίησης τῆς γυναίκας) καί μοιάζουν μέ κακέκτυπα μορφώματα ἤ καί ἄθλια ἐκτρώματα.

Γιά αὐτό λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Μέχρις ἕνα σημεῖο ἰσχύει ἡ ἰσότητα.  Σήμερα στίς γυναῖκες  ἐπειδή ἐργάζονται καί ψηφίζουν μπῆκε ἔνα ἀρρωστημένο πνεῦμα καί νομίζουν ὅτι εἶναι ἴσες μέ τούς ἄνδρες»[19]. 

 10. Τό φεμινιστικό κίνημα, κατασκεύασμα τῶν Παγκοσμιοποιητῶν.

Εἴχαμε πεῖ, ἄλλη φορά, ἀπό ποῦ ξεκίνησε αὐτό τό πνεῦμα τῆς τάχατες ἰσότητας ἀνδρῶν καί γυναικῶν, τοῦ φεμινι­σμοῦ.  Οὐσιαστικά εἶναι ἕνα ἀπό τά τεκταινόμενα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, πού οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους θέλουν νά ἐπιβάλλουν.

 Δέν γνωρίζω ἄν ἔχετε δεῖ ἕνα μικρό βίντεο πού ὑπάρχει στήν ἱστο­σελίδα (http://HristosPanagia3.blogspot.com) μέ τόν Ροκφέλερ καί τόν φίλο του Ἀαρών Ροῦσσο[20].  Ὁ Ροκφέλερ εἶναι ἕνας ἀπό τούς σύγχρονους μεγαλοτραπεζίτες. 

Οὐσιαστικά οἱ μεγαλοτραπεζίτες αὐτοί, εἶναι, πού ἀνθρωπίνως κυβερνοῦν τόν κόσμο. Μέ μοχλό τήν οἰκονομία προωθοῦν τά σχέδιά τους γιά μία παγκόσμια κυβέρνηση. Ἐπιθυμοῦν μέσα ἀπό τήν ἠλεκτρονική δικτατορία, πού σχεδίασαν, νά ἐλέγξουν ὅλον τόν πλανήτη-κάθε ἄνθρωπο στήν γῆ.  

Λοιπόν ὁ Ροκφέλερ εἶναι ἕνας ἀπό αὐτούς καί ὁμολογεῖ  ἀπερίφραστα  ὅτι ὁ ἴδιος καί οἱ ὅμοιοί του ὀργάνωσαν τό φεμινιστικό κίνημα καί ἐξώθησαν τίς γυναῖκες στό νά ἐργαστοῦνε.

Ὁ σκοπός τους ἦταν νά διαλύσουν τίς οἰκογένειες. Μέ τό νά στείλουν τίς μητέρες στή δουλειά ἐπέτυχαν, νά ἔχουν ὑπό τήν καθοδήγησή τους τά παιδιά στά σχολεῖα περισσότερο ὧρες καθημερινά καί ἔτσι νά μποροῦν νά τά «διαμορφώνουν» σύμφωνα μέ τίς δικές μας «political correct» ἰδέες. Συνάμα πέτυχαν νά φορολογήσουν καί τόν ὑπόλοιπο μισό πληθυσμό τῆς γῆς, πού μέχρι τότε δέν φορολογεῖτο.

 11. Ἡ κατάργηση τῶν δύο φύλων.

Εἶναι ἑπομένως καί τό φεμινιστικό κίνημα μέρος τοῦ σχεδίου τῆς ὁμογενοποίησης τῆς ἀνθρωπότητας. Σ’ αὐτό τό σχέδιο ἐντάσσεται ἐπίσης καί ἡ προσπάθεια τῆς κατάργησης τῶν φύλων. Θέλουν νά μήν ξεχωρίζει ἄνδρας ἀπό γυναίκα, καί νά αὐξηθεῖ ἡ θεομίσητη ἁμαρτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας. Δυστυχῶς αὐτά σέ κάποιο βαθμό  τά ἔχουν ἐπιτύχει.

 12. Οἱ ἐλεύθερες σχέσεις καί ἡ ἀποδόμηση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.

Ἡ ἁμαρτία ὅλο καί περισσότερο κυριαρχεῖ ὡς  μόδα. Ὅσο αὐξάνει ἡ γενικότερη ἁμα­ρτία, τόσο παρατηροῦμε νά αὐξάνει καί αὐτό πού ὀνομάζεται ἐλεύθερη συ­μβίωση, τό ὁποῖο δέν εἶναι παρά μία ὁλοκληρωμένη πορνεία.

  Σήμερα πολλοί δυστυχῶς δέν κάνουν γάμο· ἁπλῶς συζοῦνε μέ κάποιον. Κατόπιν συζοῦνε μέ κάποιον ἄλλον, μετά μέ κάποιον ἄλλο καί φυσικά ἔτσι δέν ὑπάρχει οἰκογένεια· εἶναι ὅλα διαλυμένα...  Τά καϋμένα τά  παιδιά, πού γεννιοῦνται μέσα ἀπό τέτοιες σχέσεις, δέν ξέρουν καλά-καλά τούς γονεῖς τους. Ἄλλα παιδιά εἶναι ἀπό τήν μία σχέση,  ἄλλα ἀπό τήν ἄλλη, ἄλλα ἀπό τόν ἕνα γάμο, ἄλλα ἀπ’ τόν ἄλλο γάμο, ἄλλα ἀπό τόν τρίτο γάμο...

 Ὅλο αὐτό εἶναι μές στά σχεδιά τῶν παγκοσμιοποιητῶν· δέν εἶναι ὅλα αὐτά τυχαῖα. Μᾶς σπρώ­χνουν, μᾶς ὁδηγοῦν στήν διάλυση τῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας. Ὅταν διαλυθεῖ ἡ οἰκογένεια, τότε διαλύεται ὅλος ὁ κοινωνικός ἱστός. Γιά νά εἶναι ὑγιής ὁ κοινωνικός ἱστός θά πρέπει τά κύτταρά του, πού εἶναι οἱ οἰκογένειες νά εἶναι ὑγιῆ.

-Γιατί θέλουν νά ἀποδομήσουν τόν κοινωνικό ἱστό;

- Πιστεύουν ὅτι ἔτσι θά ἐλέγξουνε ἀπόλυτα τόν κόσμο. Ὅταν μᾶς κάνουν ὅλους ἕνα πολτό καί χάσει ὁ καθένας τήν ἰδιοπροσωπία του, ὅταν καταλυθεῖ ὁ κοινωνικός ἱστός, πού συγκροτεῖται ἀπό τά ὑγιῆ κύτταρα τῆς οἰκογένειας, ὅταν πετύχουν τήν ἀποκτήνωση τῆς ἀνθρωπότητας, τότε πράγματι θά τήν ἔχουν καταστήσει χειραγωγήσιμη.  Θά μποροῦν νά μᾶς κατευθύνουν, ὅπου αὐτοί θέλουν σάν μαριονέττες.

 13.  Εἶναι πολύ καλλίτερο τό νά μήν ἐργάζεται ἡ μητέρα ἔξω ἀπό τό σπίτι.

Ὅταν ἡ μητέρα εἶναι στό σπίτι καί εἶναι σωστή δέν μπορεῖ εὔκολα νά διαλυθεῖ ἡ οἰκογένεια.

Γι’ αὐτό εἴπαμε καί ἄλλες φορές ὅτι εἶναι καλύτερα νά μήν ἐργάζεται ἡ γυναίκα. Εἶναι πολύ καλύτερα· ἐκτός ἄν ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη, δηλαδή ἄν πεθαίνουν τῆς πείνας. Γιά παράδειγμα εἶναι ἡ γυναίκα-κόρη ὀρφανή ἤ ἔχει πεθά­νει ὁ συζυγός της ἤ εἶναι ἀνίκανος γιά ἐργασία.

Τό καλύτερο γιά τήν μητέρα εἶναι νά μένει στό σπίτι καί νά βοηθᾶ τά παιδιά.  Ὁ κύριος ρόλος τῆς μητέρας εἶναι νά δώσει σωστή ἀγωγή στά παιδιά καί νά τά φροντίσει ἰδίως στίς πρῶτες ἡλικίες.  Τά τρία πρῶτα χρόνια τῶν παιδιῶν εἶναι τά πιό κρίσιμα. Θά πρέπει ἡ μητέρα αὐτά τά χρόνια νά τούς ἐμφυσήσει τήν Πίστη καί νά τούς διδάξει μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν δρόμο τόν χριστιανικό· τόσο μέ τή ζωή της ὅσο καί μέ τά λόγια της.

 14. Τό ὁλοήμερο σχολεῖο, οἱ βρεφονηπιακοί σταθμοί καί ἡ ἄθεη παιδεία.

Τώρα ἐπίσης βλέπουμε ὅτι προωθοῦν τό ὁλοήμερο σχολεῖο. Αὐτό ἐπίσης δέν εἶναι τυχαῖο. Θέλουν νά κάνουν «νεοεποχίτικη κατήχηση» στή νέα γενιά. Ἡ δωρεάν καί ὑποχρεωτική δημόσια παιδεία, ἔχει γίνει ἕνα πρώτης τάξεως ἐργα­λεῖο στά χέρια τῶν νεοταξιτῶν παγκοσμοποιητῶν.  Μέσα ἀπό τό σχολεῖο περνᾶνε τίς ἰδέες τους, κάνουνε προπαγάνδα. Εἶναι πολύ  κα­λύ­τερα τά πράγματα γι’ αὐτούς τώρα, πού κατάφεραν νά ἔχουν στά χέρια τους τά παιδιά, ἀπό πάρά πολύ μικρά (βρεφονηπιακοί σταθμοί, προνήπια), ἀφοῦ πέτυχαν καί ἔστειλαν τίς μητέρες στή δουλειά.  Ἔχουν τά παιδιά ἀπό τριῶν χρονῶν καί τούς διδάσκουν αὐτά πού θέλουν. Ἐπίσης τούς «περνᾶνε» τόν ἀντιχριστιανικό τρόπο ζωῆς: Τά ντύνουν μασκαράδες, σατανάδες στίς ἀπόκριες, κ.λ.π. Γενικά καταστρέφουν πνευματικά τά παιδιά μέ μία ἄθεη καί ἀντιχριστιανική παιδεία. 

Ὅσο πιό μικρό εἶναι τό παιδάκι, πού δέχεται αὐτήν τήν ἄθεη ἐκπαίδευση, τόσο τό καλύτερο γιά τό σύστημα πού τήν προωθεῖ. 

Φεμινιστικό κίνημα, ὁλοήμερο σχολεῖο, Νέα Ἐποχή, Νέα Τάξη Πραγμάτων...Θέλουν νά δημουργήσουνε πιόνια· δέν θέλουν νά ἔχουνε ἐλεύθερες προσωπικότητες. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς δέν θέλουν καί τήν Ὀρθοδοξία, γι’ αὐτό χτυπᾶνε τήν Ἐκκλησία.

 15. Γιατί χτυποῦν τήν Όρθόδοξη Ἐκκλησία;

Δέν τήν θέλουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι ἡ Ἐκκλησία δημουργεῖ πρόσωπα, δημιουργεῖ ἀληθινά ἐλεύθερους ἀνθρώπους, πού δέν μπορεῖ κάποιος νά τούς κάνει ὅ,τι θέλει. Δημιουργεῖ ὑγιεῖς προσωπικότητες, πού ἔχουνε σωστή κρίση καί δέν γίνονται «δοῦλοι ἀνθρώπων»[21].

Οἱ σκοτεινοί ἄνθρωποι τῆς Παγκοσμιοποίησης θέλουν δούλους, ἀνθρώπους- ἄτομα χωρίς πρόσωπο, ἀνθρώπους- μάζα.  Γι’ αὐτό προωθοῦν τήν κατάργηση τῶν φύλων καί τῆς οἰκογένειας. Ἔτσι- μᾶς λένε- κατ’ αὐτόν τόν τρόπο θά ἐπιτύχουμε τήν ἑνότητα.  Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἑνότητα· αὐτό εἶναι μιά καταστροφή τοῦ προσώπου. Ὅπως παίρνεις τό κρέας καί τό κάνεις κιμά. Κατόπιν φαίνεται ὅτι εἶναι κάτι ὁμοιογενές, ἀλλά εἶναι κάτι διαλυμένο. Κάπως ἔτσι θέλουν νά κάνουν καί τήν ἀνθρωπότητα. 

 16. Ἡ σκόπιμη προώθηση τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀνηθικότητας.

Τά λέω αὐτά  ἐν παρένθεσει «γιά νά μήν  κοι­μό­μαστε μέ τά τσαρούχια», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος. Δέν πρέπει νά νομίζουμε ὅτι ὅλα αὐτά τά τόσο διεφθαρμένα «πρότυπα ζωῆς», πού προβάλλονται ἀπό τά ΜΜΕ καί  υἱοθετοῦνται ἀπό τούς, ὑποταγμένους στόν πονηρό, ἀνθρώπους, εἶναι φυσιολογικό νά γίνονται, διότι τάχατες... ἔτσι θέλουν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι. Δέν θέλουν ἔτσι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀλλά ἔτσι τούς «κατηχοῦνε» γιά νά τά θέλουνε...

 Δέν εἶναι «φυσιολογική» καί ἀβίαστη ἡ κακή αὐτή ἐξέλιξη τοῦ κόσμου. Ἀντίθετα εἶναι κατευθυνόμενη. Μᾶς ἐμβάλλουν διεφθαρμένα πρότυπα, μᾶς σπρώχνουν νά τά μιμηθοῦμε γιά νά μᾶς ἀποκτηνώσουν.

Ὁ κόσμος ἐπίσης δέν εἶναι τόσο ἀνήθι­κος, ὅσο μᾶς τόν δείχνουν μέσα ἀπό τά ΜΜΕ. Δέν τολμᾶς νά κοιτάξεις πουθενά, διότι τά πάντα φαίνονται διεφθαρμένα καί ὅλοι φαίνονται νά ὑπηρετοῦν τήν διαφθορά. Δέν εἶναι ἔτσι...Σκόπιμα ἀφήνουν αὐτήν τήν κατάσταση στόν τύπο καί στά ΜΜΕ, καθώς καί στήν τέχνη, γιά νά μᾶς ὑποβάλλουν τήν ἰδέα ὅτι «ναί ἔτσι εἶναι ὅλοι, κάνε καί ἐσύ ἔτσι». Τελικός στόχος εἶναι ἡ ἀποκτήνωση καί ἡ δαιμονοποίηση τῆς ἀνθρωπότητας. Μία τέτοια ἀνθρωπότητα θά εἶναι καί χειραγωγίσιμη ἀπό τήν ἐλίτ τῶν παγκοσμιοποιητῶν...

 17. Ἡ φαινομενική ἀπελευθέρωση τῶν γυναικῶν καί ἡ ψυχική καταστροφή τῶν παιδιῶν.

Φαινομενικά ἐπίσης, ἀπελευθέρωσαν τίς γυναῖκες, ἐνῶ οὐσιαστικά τίς ἔκαναν σκλάβες.  Τίς ἔβγαλαν ἀπό τό βάσιλειό τους- τό σπίτι, τίς ἀπομάκρυναν ἀπό τό κύριο ἔργο τους-τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους. Τά παιδιά τώρα τά μεγαλώνουν οἱ Φιλιππινέζες, οἱ νταντάδες, οἱ... γιά νά τά παραλάβουν σέ λίγο τό σχολεῖο καί οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Γιαυτό καί ἡ ἀγωγή πού παίρνουν τά παιδιά σήμερα εἶναι πολύ λανθασμένη καί καταστροφική.

Ἐπειδή τά περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν σήμερα χωρίς γονεῖς, γιαυτό καί πάσχουν ψυχικά. Ἔχουν πλῆθος ἀπό ψυχολογικά προβλήματα καί πολύ συχνά ὁδηγοῦνται ἀπό τούς, κατά τά ἄλλα «ἀνύπαρκτους», γονεῖς στούς παιδοψυχολόγους γιά «θεραπεία».

Στίς γυναῖκες ἐπίσης μπῆκε ἕνα ἀρρωστη­μένο πνεῦμα καί νομίζουν ὅτι γίνανε ἴσες μέ τούς ἄνδρες.  Οὐ­σιασ­τικά γίνανε ὑπόδουλες στούς ἄνδρες καί δουλεύουνε διπλά. Στό σπίτι δουλεύουνε ὡς μητέρες καί στήν δουλειά ὡς ἐργαζόμενες.

 18. Ἡ ἐκμετάλλευση τῶν ἐργαζομένων γυναικῶν.

Οἱ ἐργαζόμενες γυναῖκες πολύ συχνά πέφτουν θύματα ἐκμετάλλευσης... Ἔχει δυστυχῶς, πολύ μεγάλο πειρασμό ἡ γυναίκα, πού ἐργάζεται ἔξω. Σᾶς τό λέω γιά νά τό γνωρίζετε. Ἰδίως ἀπό τούς ἐργοδότες, ἀπό τούς προϊσταμένους, οἱ ἐργαζόμενες γυναῖκες ἀντιμετωπίζουν πολλούς ἠθικούς πειρασμούς, καθώς αὐτοί προσπαθοῦν νά τίς ἐκμεταλλευτοῦν. Τίς ἀντιμετωπίζουν σάν πράγματα καί σκεύη ἡδονῆς, σάν κάτι κατώτερο.

 19.Μόνο ἡ Ἐκκλησία ἐξυψώνει καί τιμᾶ τήν γυναίκα.

Οἱ ψυχές ὅμως εἶναι ἴδιες καί αὐτό δέν χρειάζεται νά μᾶς τό πεῖ τό κράτος, ἤ οἱ νόμοι.

«Φυσικά οἱ ψυχές εἶναι ἴδιες»[22]. Ὁ ἄνδρας εἶναι ἰσότιμος μέ τήν γυναίκα.  Τό ξέρουμε, ὁ Θεός μᾶς τό εἶπε. Ἄλλωστε ἄν κάποιος ἐξύψωσε τήν γυναίκα αὐτός ἦταν ὁ Χριστός καί ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄν δεῖτε πῶς ἀντιμετώπιζαν τήν γυναίκα πρίν ἔρθει ὁ Χριστός, τότε θά μπορέσετε νά ἀντιληφθεῖτε τί ἔκανε ὁ Χριστός γιά τήν γυναίκα.  Μέχρι τότε ἦταν ἕνα res, ἕνα πρᾶγμα, ἦταν ἡ γυναίκα.

---

[1] Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2003 Β΄ἔκδοσις, σελ. 41.

[2] Ἔ.ἀ.

[3] Ἔ.ἀ.

[4] Ἔ.ἀ.

[5] Ἔ.ἀ.

[6] Ἔ.ἀ.

[7] Ἐφ. 5, 23.

[8] Γεν. 2, 32.

[9] Ἐφ. 5, 33: «Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ΄ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν͵ ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα».

[10]Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2003, Β΄ἔκδοσις, σελ. 42.

[11] Ματθ. 5, 44.

[12] Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2003 Β΄ἔκδοσις, σελ. 42.

[13] Ἔ.ἀ.

[14] Ἔ.ἀ.

[15] Ἐφ. 5, 33

[16] Ψαλμ. 110, 10

[17] Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2003 Β΄ἔκδοσις, σελ. 42.

[18] Ἔ. ἀ.

[19] Ἔ.ἀ.

[20] http://hristospanagia3.blogspot.com/2010/07/911.html

[21] Α΄ Κορ. 7, 23.

[22] Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2003 Β΄ἔκδοσις, σελ. 42.

____________________