19.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Ἀπὸ τὸν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς:

Ἡ ἁγία Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: τὴν νηστεία. Τὸσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴν θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατὶ πίστευε ὅτι ἡ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι εκείνη, μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ της (δηλ. τούς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες.

Κάθε φορὰ, δηλαδή, ποὺ ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) τῆς σήκωνε πόλεμο, πρῶτα-πρῶτα καλοῦσε μὲ τὴν προσευχὴ τὸν Κύριό της νὰ συμμαχήσει μαζί της. Στὴν συνέχεια, χρησιμοποιοῦσε ἐναντίον τοῦ πονηροῦ καὶ τὴν αὐστηρὴ ἄσκηση: Ἔτρωγε ψωμὶ ἀπὸ πίτουρα, κι αὐτὸ μὲ πολὺ ἐγκράτεια καὶ προσοχή. Νερὸ δὲν ἔπινε πολλὲς φορὲς καθόλου. Καὶ τὸν ὕπνο τὸν πολεμοῦσε σκληρά, ξαπλώνοντας κατάχαμα.

Ὅταν μ’ αὐτὰ τὰ ὅπλα νικοῦσε τὸν ἐχθρό, τότε μετρίαζε τὴν σκληρότητα τῆς ἀσκήσεως. Κι αὐτὸ τὸ ἔκανε γιὰ νὰ μὴν ἀτονίσουν ὅλα μαζὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος καὶ βρεθεῖ ἔτσι σὲ κίνδυνο –γιατὶ καὶ τοῦτο εἶναι ἀπόδειξη ἥττας. Ὅταν πέσουν τὰ ὅπλα, ποῦ θὰ στηρίξει πιὰ τὴν ἐλπίδα του ὁ στρατιώτης γιὰ νὰ πολεμήσει;

Μερικοί, λοιπόν, ἀφοῦ ἐξαντλήθηκαν ἀπὸ τὴν ἄμετρη καὶ ἀδιάκριτη νηστεία, κατάφεραν καίριο πλῆγμα στὸ σῶμα τους καί, ἀδιαφορώντας, θὰ λέγαμε, γιὰ τὸν ἐχθρό, ἐξολόθρεψαν τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους.

Ἡ ἁγία Συγκλητικὴ ὅμως δὲν ἔκανε ἔτσι, ἀλλὰ σὲ κάθε περίπτωση ἐνεργοῦσε μὲ διάκριση. Καὶ τὸν ἐχθρὸ πολεμοῦσε σφοδρὰ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκηση, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα της φρόντιζε γιὰ χάρη τῆς ψυχικῆς της γαλήνης. Γιατὶ καὶ οἱ ναυτικοί, ὅταν βλέπουν πὼς ἔρχεται κακοκαιρία καὶ θαλασσοταραχή, μένουν νηστικοί, χρησιμοποιώντας ὅλη τους την ἱκανότητα καὶ τὴν φροντίδα, γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσουν τὸν κίνδυνο ποὺ ἔχουν μπροστά τους. Ὅταν ὅμως σταματήσει ἡ τρικυμία, τότε παίρνουν μιὰν ἀνάσα ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ φροντίζουν γιὰ τὶς ἄλλες ἀνάγκες τους. Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν εἶναι τελείως ἀμέριμνοι οὔτε πέφτουν σὲ βαθὺ ὕπνο, ἐπειδὴ εἶναι σὲ θέση νὰ προβλέψουν τὰ μελλούμενα ἀπὸ τὴν πείρα ποὺ ἀπέκτησαν στὸ παρελθόν. Γιατὶ, κι ἂν σταμάτησε ἡ κακοκαιρία, ἡ θάλασσα ὅμως εἶναι ἡ ἴδια. Κι ἄν ἡ δύσκολη περίσταση πέρασε, τὸ μέλλον ὅμως μένει (ἄγνωστο). Γιὰ τὴν μεταβλητότητα λοιπὸν τῆς θάλασσας, πρέπει συνεχῶς νὰ προσέχουν καὶ νὰ παίρνουν μέτρα ἀσφαλείας.