Κύριε, εὐλόγησον τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν τῶν δούλων Σου (B´ Μέρος)

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα:

Ὅταν κάθεσαι στὸ τραπέζι μαζὶ μὲ ἄλλους ἀδελφούς, μὴν ἁπλώνεις τὸ χέρι σου στὸ φαγητὸ ποὺ ἔχει μπροστά του ὁ διπλανός σου.

Ὅταν πίνεις νερό, νὰ μὴν κάνεις θόρυβο μὲ τὸν λάρυγγά σου.

Νὰ μὴν τεντώνεις τὸ σῶμα σου ὅταν σὲ βλέπουν ἄνθρωποι.

Ἂν σὲ πιάσει χασμουρητό, μὴν ἀνοίξεις τὸ στόμα σου μπροστὰ σὲ ἄλλους, καὶ θὰ σοῦ φύγει.

Νὰ μὴν γελᾶς μὲ τὸ στόμα ὁλάνοιχτο, γιατὶ αὐτὸ εἶναι σημάδι ἀναίδειας.

Ἂν τρῶτε καὶ κάποιος ἀπὸ σᾶς δὲν θέλει τὸ φαγητό, ἂς μὴν πεῖ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὸ φάει. Ἂς πιέσει τὸν ἑαυτό του μέχρι θανάτου, καὶ ὁ Θεὸς θὰ τὸν ἀναπαύσει.

Ἂν ὁ ἀδελφός σου μαγειρέψει ἕνα φαγητὸ καὶ δὲν τὸ πετύχει, μὴν τοῦ πεῖς ὅτι δὲν μαγείρεψε καλά· γιατὶ αὐτὸ εἶναι θάνατος γιὰ τὴν ψυχή σου. Ἐξέτασε τὸν ἑαυτό σου, πόσο θὰ στενοχωριόχουν ἐσύ, ἂν τὸ ἄκουγες ἀπὸ ἄλλον, καὶ θὰ βρεῖς (ψυχικὴ) ἀνάπαυση.