Ἡ «δυναμική» γυναίκα, ἡ ἐνδοοικογενειακή βία καί ὁ ἀληθινός δυναμισμός.

 ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ «ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ», Η ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.(Ὁμιλία τοῦ Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου)

Ἀπό τή συζήτηση στή διάρκεια τῆς ὁμιλίας:  

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ.

 Ἐρώτηση ἀκροατοῦ: 

-Νομίζω, ... παίρνω παράδειγμα τόν ἑαυτό μου. Ἔχουμε διαμορφωθεῖ μ’ ἕναν ἄλλον τρόπο καί μίαν ἄλλη ἀντίληψη γιά τήν γυναίκα. Δηλαδή ἐρωτῶ: ὁ ἄνδρας θά ἤθελε νά ἔχει δίπλα του μιά γυναίκα τόσο ταπεινή καί ὑπάκουη; Δέν θά ἤθελε μιά δυναμική; Δέν θά ἔνιωθε ἄσχημα, ὅταν θά σύγκρινε τήν ταπεινή καί σεμνή γυναίκα του μέ τίς ἄλλες, βλέποντας τίς τόσες ἄλλες γυναῖκες δίπλα του, οἱ ὁποῖες εἶναι ντυμένες μέ ἄλλο τρόπο;...

Ἀπάντηση ὁμιλητοῦ:

– Θά ἔνιωθε ἄσχημα ὁ σύζυγος, ἄν εἶχε ὡς πρότυπα, τά πρότυπα τοῦ κόσμου. Ἄν ὅμως εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἀληθινά μετανοημένος θά ἔχει ἀπαρνηθεῖ τά κοσμικά πρότυπα, ὁπότε δέν θά νιώθει καθόλου ἄσχημα. Ἀντίθετα θά χαίρεται τήν ἐν Χριστῷ ζωή τῆς συζύγου του.

Θά πρέπει νά ἐρευνήσουμε ἄν ἔχουμε τά σωστά  πρότυπα. Ἄν τά πρότυπά μας ταυτίζονται μέ τά τοῦ κόσμου σίγουρα δέν ἔχουμε τά σωστά πρότυπα.

Γιά αὐτό ἀκριβῶς τά λέμε αὐτά... Γιά νά ἀλλάξουμε πρότυπα καί οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες.

Μία γυναίκα πού ντύνεται ἄσεμνα εἶναι σωστό πρότυπο;

Ὄχι βέβαια.

Ἴσως ἐκδηλώνει ἔτσι τό δυναμισμό της, ἀλλά δυστυχῶς ἔχει πάρει λάθος κατεύθυνση.

 Μπορεῖ ἀπό κάποιους νά θαυμάζεται, ἀλλά πάνω ἀπ’ ὅλα πρέπει νά σκεπτόμαστε:

Αὐτά πού θαυμάζει ὁ κόσμος ἀρέσουν καί στόν Θεό;

Κατά κανόνα ὅ,τι κυριαρχεῖ στόν κόσμο σάν ἀντίληψη, σάν στάση ζωῆς, σάν κατεστημένο, εἶναι τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού ἀρέσει στό Θεό.

 Πρέπει νά ἀλλάξουμε πρότυπα τόσο οἱ γυναῖκες, ὅσο καί οἱ ἄνδρες, ἔτσι ὥστε νά ἀρχίσει νά γίνεται κάτι σωστό. Ὅλα τά τοῦ κόσμου (ἀντιλήψεις, πρότυπα, πρακτικές, συνήθειες, στερεότυπα) εἶναι λάθος. Ὅλη ἡ θέαση τῶν πραγμάτων εἶναι λάθος, ὅλα στόν «κόσμο»[1] εἶναι λανθασμένα. Γι’ αυτό καί καλούμαστε νά μετα­νοήσουμε.

«Ὅποιος θελήσει νά γίνει φίλος τοῦ κόσμου, ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται» μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή.

Προκειμένου νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία, θά πρέπει ν΄ ἀλλάξουμε τά κοσμικά πρότυπα μέ τά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Τά πρότυπά μας ὡς χριστιανῶν εἶναι ὁ Κύριος, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί οἱ Ἅγιοι. Τά υἱοθετοῦμε καί προχωροῦμε σέ ριζικές ἀλλαγές τοῦ τρόπου ζωῆς μας.

Στήν Ἐκκλησία δέν μποροῦμε νά«πᾶμε ὅπως εἴμαστε»... Μετανοοῦμε καί τότε μπαίνουμε στήν Ἐκκλησία. Ἀπαρνούμαστε τόν ἑαυτό μας, σηκώνουμε τόν σταυρό μας καί ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό μας. Τόν παίρνουμε ὡς Ὁδηγό μας· τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του.

 Ἡ δυναμική γυναίκα χωρίς Χριστό εἶναι πολύ καταστροφική καί ἐπικίνδυνη... ὅπως καί ὁ ... ἀντίστοιχος ἄνδρας.

Ἀληθινός δυναμισμός γιά τόν ἄνδρα δέν εἶναι τό νά θέλει νά ἐπιβάλλει στή γυναίκα του τά «θέλω» καί τίς ἐπιθυμίες του, οὔτε τό νά τήν «φτιάξει ὅπως ἐκεῖνος θέλει». Ἀληθινός δυναμισμός εἶναι τό νά ὑποτάσσεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά σέβεται-τιμᾶ τήν γυναίκα του «ἐν Χριστῷ». Πολύ περισσότερο δέν εἶναι δυναμισμός τό νά βρίζει, νά βλασφημεῖ, νά ἀσκεῖ ψυχολογική ἤ/καί σωματική βία, νά χειροδικεῖ καί νά κακοποιεῖ τήν γυναίκα του ἤ τά παιδιά του. Ἀντίθετα εἶναι δεῖγμα ἀδυναμίας, ἀπόδειξη ὑποδούλωσής του σ’ ὅλα τά πάθη καί μάλιστα στά πάθη τοῦ θυμοῦ, τῆς ὀργῆς, τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς φιλαρχίας.

Ὁ Χριστιανός καί συνάμα δυναμικός ἄνδρας φανερώνει τό δυναμισμό του α)μέ τό νά χαλιναγωγεῖ τά ἄγρια θηρία τῶν παθῶν του καί β)μέ τό νά καλλιεργεῖ τήν λεπτότητα, τήν στοργή, τήν καλωσύνη, τήν εὐγένεια καί τήν ἐν Χριστῷ ὑπακοή- ἀγάπη πρός τή σύζυγο καί τά παιδιά του. Πρό πάντων θά πρέπει νά διαθέσει τό ψυχικό καί σωματικό δυναμικό του στό ἱερό ἔργο τῆς διαπαιδαγώγησης καί τοῦ πνευματικοῦ καταρτισμοῦ, τόσο τῆς σύζύγου ὅσο καί τῶν παιδιῶν του. Σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο ὁ πατέρας εἶναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος, ὡς κεφαλή τῆς οἰκογένειας, γιά τήν σωτηρία τῆς συζύγου καί τῶν παιδιῶν του. Θά δώσει λόγο γι’ αὐτούς κατά τήν φοβερή ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Ἡ Χριστιανή καί συνάμα δυναμική μητέρα  ἐπίσης ὀφείλει νά φανερώνει τόν δυναμισμό της μέ τά πνευματικά της κατορθώματα: τήν ἐν Χριστῷ ὑπακοή-ἀγάπη στόν σύζυγό της, τήν ὀρθόδοξη κατήχηση στά παιδιά της, τήν ἁπλότητα στήν ἐμφάνισή της κ.λπ. Δέν εἶναι σωστή ἔκφραση δυναμισμοῦ ἡ προσπάθεια νά ἁρπάξει τήν θέση τοῦ ἄνδρα, νά ἀσκεῖ ψυχολογική ἤ/καί σωματική βία ἤ  τό νά τόν ἀπαξιώνει καί μάλιστα μπροστά στά παιδιά. Οὔτε πάλι εἶναι δεῖγμα ἀληθινά ἀπελευθερωμένης καί δυναμικῆς γυναίκας τό νά ἔχει τό δικό της ταμεῖο, ἤ τό νά μήν δίνει λογαριασμό στόν σύζυγό της γιά τό τί κάνει ἤ τό νά ντύνεται μοντέρνα, ἔξαλλα καί προκλητικά.

Ἄν ὁ ἄνδρας δέν σέβεται τήν γυναίκα ἤ ἡ γυναίκα τόν ἄνδρα, ἄν δέν ὑπάρχει ἡ ἐν Χριστῷ ἀνιδιοτελής θυσιαστική ἀγάπη μεταξύ τους, τότε ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειας ὑποφέρουν. Ὅταν ὑπάρχει- ὑποβόσκει ἕνας ἀνταγωνισμός καί μία προσπάθεια γιά τό ποιός θά ἐπιβληθεῖ στόν ἄλλο -ποιανοῦ τό θέλημα θά ὑπερισχύσει- τότε ἡ οἰκογενειακή ζωή εἶναι γεμάτη μαλώματα, τσακωμούς καί γκρίνια. Αὐτοί ποτέ δέν τρῶνε «γλυκό ψωμί» ὅπως λέει ὁ λαός. Ὅταν ὁ ἕνας κατηγορεῖ, ὑποψιάζεται, κατακρίνει καί «κατεδαφίζει» τόν ἄλλο, τότε ψυχραίνεται ἡ ἀγάπη, χάνεται ἡ εἰρήνη, ἀναχωρεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπό τό σπίτι.

Πολλές φορές προκειμένου νά μήν χαθεῖ ἡ εἰρήνη καλλίτερα νά «μήν γίνει ἡ δουλειά» πού «πρέπει» νά γίνει. Καλλίτερα νά διαφυλαχθεῖ ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός στήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου καί ἡ ὁμόνοια, παρά νά ἀσκηθεῖ βία γιά νά γίνει αὐτό πού «πρέπει», γιά τό «καλό» τάχα τῆς οἰκογένειας. Ἐκεῖνο πού πάνω ἀπ’ ὅλα θά πρέπει νά ἐπιδιώκουν οἱ σύζυγοι εἶναι τό νά μήν χάνεται ποτέ ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ὁ ἀλληλοσεβασμός μέσα στήν οἰκογένεια. Ὅταν ἡ λειτουργία τῆς οἰκογένειας εἶναι σωστή τότε ἡ εἴσοδος στό σπίτι μοιάζει μέ τήν εἴσοδο σέ μία ἐκκλησία. Ὅπως ἐκεῖ βασιλεύει μία ἀδιατάρακτη βαθειά Πνευματική Εἰρήνη, ἔτσι θά πρέπει νά συμβαίνει καί στήν κατ’ οἶκον Ἐκκλησία πού εἶναι ἡ Χριστιανική οἰκογένεια.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

Ἀπόσπασμα τῆς ἀπομαγνητοφωνημένης καί ἐπεξεργασμένης ὁμιλίας μέ τίτλο: Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ.
Γιά νά ἀκούσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ.

---

[1] Ὁ κόσμος ἐδῶ χρησιμοποιεῖται μέ τήν ἔννοια πού τοῦ δίδει ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ κόσμος (ὁ κοσμικός ἄνθρωπος)  κυριαρχεῖται ἀπό τίς τρεῖς ἄρρωστες ἀγάπες: τήν φιληδονία, τήν φιλαργυρία καί τήν φιλοδοξία.