Ἐλεύθερος εἶναι ὅποιος δὲν σκλαβώνεται στὶς ἡδονὲς ἀλλὰ κυριαρχεῖ μὲ φρόνηση καὶ ἐγκράτεια πάνω στὸ σῶμα του καὶ...

...ἀρκεῖται μὲ μεγάλη εὐχαριστία σὲ ὅ,τι τοῦ δίνει ὁ Θεός, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι πολὺ λίγα. Γιατί, ὅταν βρεθοῦν σύμφωνοι ὁ νοῦς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ ἡ ψυχή, τότε εἰρηνεύει ὅλο τὸ σῶμα, ἀκόμη καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλει. Ὅταν ἡ ψυχὴ θέλει, τότε κάθε ἁμαρτωλὴ σωματικὴ κίνηση σβήνεται.

Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἀρκοῦνται σ' αὐτὰ ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ ζοῦν ἀλλὰ ἐπιθυμοῦν περισσότερα, ὑποδουλώνουν τὸν ἑαυτό τους στὰ πάθη ποὺ ταράζουν τὴν ψυχὴ καὶ τῆς φέρνουν λογισμούς καὶ φαντασίες ὅτι τὸ νὰ θέλουν λίγα ἢ πολλὰ εἶναι τὸ ἴδιο.

Καὶ ὅπως τὰ ροῦχα ποὺ εἶναι μεγαλύτερα ἀπὸ τὸ σῶμα ἐμποδίζουν ἐκείνους ποὺ τρέχουν στὸ ἀγώνισμα τοῦ δρόμου, ἔτσι καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔχει περισσότερα ἀπὸ ὅσα πρέπει ἐμποδίζει τὶς ψυχὲς καὶ δὲν τὶς ἀφήνει ν' ἀγωνίζονται ἢ νὰ σωθοῦν.

(Φιλοκαλία - Ἅγιος Ἀντώνιος, Συμβουλές... σὲ 170 κεφάλαια, Κεφ. 56. καὶ 57.)