Σελίδες

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Δῶρα Θεοῦ (Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης)

Δῶρα Θεοῦ
Ἡ ζωή μας
        Νὰ περνᾶς τὴ ζωή σου ἐδῶ ἔτσι, ὥστε κάθε στιγμὴ νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ τὴν ἀφήσεις. Ποτέ σου νὰ μὴν ἐπιτρέψεις οἱ ἀπολαύσεις νὰ σὲ κάνουν νὰ ξεχάσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ τὸ Θεό. Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, δῶρα ποὺ δέ σοῦ ἀξίζουν. Ἁμαρτία εἶναι ὅταν δὲν ἀπολαμβάνουμε σωστὰ αὐτὰ τὰ δῶρα, ὅπως καὶ ὅταν ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουμε στὴ ζωή μας εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.
       Πάτερ Ἐπουράνιε! Ἂς μὴν ξεχνάω ποτὲ ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχω εἶναι δικά Σου.
Καὶ αὐτὰ τὰ δῶρα ποὺ συνεχῶς μοῦ χαρίζεις, ἂς μὲ κάνουν νὰ Σὲ ἀγαπήσω περισσότερο καὶ ὄχι νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ Σένα. Ἂν κάποτε θὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ ἡ δυστυχία δῶσε μου νὰ στραφῶ πάλι σὲ Σένα μὲ μετάνοια καὶ ἀγάπη.
* * *
        Οἱ ἄνθρωποι κάνουν λάθος ὅταν νομίζουν ὅτι ἡ ζωὴ ποὺ ἔχουν ἀνήκει σ’ αὐτοὺς καὶ ὅτι μποροῦν νὰ κάνουν μ’ αὐτὴ ὅ,τι θέλουν. Ἡ ζωὴ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος τὴν παίρνει ὅταν Ἐκεῖνος θέλει. Καὶ αὐτὸ τὸ βλέπουμε σχεδὸν σὲ κάθε βῆμα.
* * *
        Εἶναι θαῦμα ὅτι εἶμαι αὐτὸς ποὺ εἶμαι σήμερα! Ὁ παπποῦς μου ἦταν ἀγράμματος, τὸ ἴδιο καὶ ὁ πατέρας μου. Ἐνῶ ἐγὼ ἔλαβα πλούσια τὸ φῶς τῆς γνώσεως. Πῶς ἔγινα αὐτὸ ποὺ δὲν ἦταν οἱ γονεῖς καὶ ὁ παπποῦς μου; Δὲν μποροῦσαν αὐτοὶ νὰ μοῦ δώσουν κάτι ποὺ δὲν εἶχαν οἱ ἴδιοι. Εὐεργέτη μου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ! Σὲ γνωρίζω. Δὲν κρύβω τὶς εὐεργεσίες Σου. Ἡ δική Σου χάρη μὲ ἔκανε νὰ εἶμαι αὐτὸς ποὺ εἶμαι. «Ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν! Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας!», μὲ δέος ἀσπάζομαι τὴ δεξιά Σου, ποὺ μὲ εὐεργετεῖ συνεχῶς.
* * *
        «Πνοὴ δὲ τίνος ἐστὶν ἡ ἐξελθοῦσα ἔκ σοῦ;» (Ἰώβ 26, 4). Ὅλον σὲ τυλίγει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα γύρω σου, ὁ ἀέρας τὸν ὁποῖο ἀναπνέεις, ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ ἱκανότητα νὰ ἀναπνέεις, εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Κάθε στιγμὴ χρησιμοποιεῖς αὐτὰ τὰ δῶρα. Δὲν ἔχεις τίποτε δικό σου. Καὶ νὰ θυμᾶσαι: ὅπου εἶναι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεός· γιατί ὅπου εἶναι ἡ εὐεργεσία, ἐκεῖ καὶ ὁ Εὐεργέτης, δηλαδὴ ὅπου εἶναι ἡ δημιουργία, ἐκεῖ καὶ ὁ Δημιουργός.
Ἀξιοποίηση τῶν δώρων τοῦ Θεοῦ
        Ὅπως ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος προικίστηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ πολλὰ χαρίσματα, διατρέχει τὸν κίνδυνο –ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας καὶ τῆς ἀναισθησίας του –νὰ κορεσθεῖ, καὶ στὴ συνέχεια νὰ θεωρεῖ αὐτὰ τὰ χαρίσματα ἀσήμαντα καὶ νὰ ξεχάσει τὴν πραγματικὴ τους ἀξία, ἔτσι μπορεῖ νὰ συμβεῖ καὶ μὲ ἕναν ἄνθρωπο μορφωμένο, ποὺ διαβάζει πολὺ καὶ ἔχει καὶ αὐτὸς πολλὰ δῶρα ἀπὸ τὸ Θεό, τὰ βιβλία. Γι’αὐτὸν ἐπίσης ὑπάρχει κίνδυνος νὰ τὰ χορτάσει τόσο, ὥστε καὶ τὰ καλύτερα βιβλία νὰ τὰ θεωρεῖ ἀσήμαντα, νὰ ἀδιαφορεῖ γι’αὐτὰ ἢ νὰ τὰ διαβάζει βιαστικὰ καὶ χωρὶς προσοχή. Νά μᾶς φυλάξει ὁ Θεὸς ἀπὸ τέτοιο κορεσμό. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ περιφρονοῦν τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, δὲν γνωρίζουν τὴν πραγματικὴ τους ἀξία καὶ δὲν παράγουν τοὺς καρποὺς τῆς ἀρετῆς· ὅμως γι’ αυτό ἀκριβῶς δίνει ὁ Θεός τά χαρίσματά Του στὸν ἄνθρωπο, γιά νά παράγει τούς καρπούς τῆς ἀρετῆς. Πάνω σ’αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους θὰ πέσει ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ, ὅπως στὴν ἄχρηστη γῆ «τὴν πιοῦσαν τὸν ἐπ’αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετόν… ἐκφέρουσαν δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους» (Ἑβρ. 6, 7-8).
Εὐγνωμοσύνη γιὰ τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ
       Κάποτε ἤσουν ἀσήμαντος, δὲν εἶχες τίποτε καὶ δὲ γνώριζες τίποτε. Μετὰ ἔγινες γνωστός, μορφωμένος καὶ ἀπέκτησες κάποια περιουσία. Δοξάζεις καὶ εὐχαριστεῖς τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος σοῦ ἔδωσε ὅλα αὐτά, μόνο γιὰ νὰ δείξει ἐπάνω σου τὴ δύναμη καὶ τὸ ἔλεός Του; Μόνο μὲ τοὺς δικούς σου κόπους δὲ θὰ μποροῦσες νὰ προχωρήσεις, ἀλλὰ θὰ ἔμενες ἐκεῖ ὅπου ἤσουν. Μπορεῖ νὰ κατέβαινες καὶ πιὸ χαμηλά.
* * *
        Θυμήσου πῶς βαθμηδὸν ἀποκτοῦσες τὴν ἱκανότητα νὰ σκέφτεσαι καὶ νὰ μιλᾶς. Σκέψου πῶς χαιρόνταν οἱ γονεῖς σου, ὅταν ἄρχισες νὰ προφέρεις τὶς πρῶτες σου λέξεις καὶ πόσο εὐτυχισμένοι ἦταν! Τώρα ὅμως τὰ ἔχεις ξεχάσει καὶ θεωρεῖς δεδομένη τὴν ἱκανότητά σου νὰ σκέφτεσαι καὶ νὰ μιλᾶς, γιατί ὁ Κύριος σὲ προίκισε μὲ ὀξὺ νοῦ καί σοῦ ἔδωσε τὸ χάρισμα τοῦ λόγου. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο σὲ τιμωρεῖ, γιὰ νὰ σὲ διορθώσει. Νὰ εἶσαι εὐγνώμων πρὸς τὸ Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο :
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ».
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη, 2004.


Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
20 Δεκεμβρίου

    Ὁ Ἰβάν Ἴλιτς Σεργίεφ, μετέπειτα πασίγνωστος πρωθιερεὺς Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης (1829-1908), γεννήθηκε στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1829 στὸ χωριὸ Σοῦρα τοῦ νομοῦ Ἀρχάγγελσκ τῆς βορείου Ρωσίας, ἀπὸ εὐσεβέστατους γονεῖς φτωχοὺς καὶ ὀλιγογραμμάτους, τὸν Ἠλία Μιχαήλοβιτς ὁποῖος ταν ψάλτης τῆς ἐκκλησίας τοῦ χωριοῦ καὶ τὴ Θεοδώρα Βασίλιεβνα.
    Εἶχε μαθησιακὲς δυσκολίες ἀπὸ μικρὸς στὸ σχολεῖο, ὅμως μετὰ ἀπὸ πολλὴ προσευχὴ ἔγινε θαῦμα καὶ ξεπεράστηκε τὸ πρόβλημά του. Προβιβάστηκε στὸ Σεμινάριο τὸ ὁποῖο καὶ τελείωσε ἀριστοῦχος τὸ 1851. Τὸν ἔστειλαν μὲ κρατικὴ ὑποτροφία στὴ Θεολογικὴ Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως. Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ πατέρας του, ἐργάσθηκε ὡς γραφεὺς στὴ Γραμματεία τῆς Ἀκαδημίας. Τελείωσε τὶς θεολογικὲς σπουδές του τὸ 1855. Ὁ Θεός, μὲ ἀποκαλυπτικὸ ὄνειρο τὸν ὁδήγησε στὸ νησὶ Κότλινε τοῦ Φιννικοῦ κόλπου. Πρὶν χειροτονηθῆ, νυμφεύθηκε τὴν Ἐλισάβετ Κωνσταντίνοβνα, κόρη τοῦ γέροντος ἐφημερίου τοῦ ναοῦ Κωνσταντίνου Νεσβίτσκυ. Οἱ δύο σύζυγοι συμφώνησαν νὰ ἀκολουθήσουν τὸν παρθενικὸ βίο μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τους. Στὶς 11 Νοεμβρίου τοῦ 1855 ἔγινε ἡ χειροτονία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου σὲ διάκονο καὶ τὴν ἑπομένη σὲ πρεσβύτερο, στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Πέτρου καὶ Παύλου τῆς Πετρουπόλεως. Κατόπιν τοποθετήθηκε ἐπίσημα ἐφημέριος στὸν Ἅγιο Ἀνδρέα τῆς Κρονστάνδης. Ἀπὸ τότε μέχρι τὸν θάνατό του ἀφιερώθηκε ψυχῇ τε καὶ σώματι στὴν ὑπηρεσία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πραγματοποιῶντας, ἕνα τεράστιο ἔργο: λατρευτικό, ποιμαντικό, κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικό, ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα καὶ στεφανωμένο μὲ πλῆθος θαυμάτων.
    Γιὰ τριάντα δύο χρόνια (1857-1889) ἐργάσθηκε καὶ ὡς ἐκπαιδευτικός, στὴν περιφερειακὴ σχολὴ καὶ στὸ γυμνάσιο τῆς Κρονστάνδης. Τὸ 1890 τοῦ ζητοῦσαν ἐξομολόγηση 150 ἕως 300 ἄτομα τὴν ἡμέρα, ἀριθμὸς ποὺ ἔφθανε τὶς 5 ἕως 6 χιλιάδες τή Μ. Τεσσαρακοστή! Οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς τοῦ ἐπέτρεψαν, σὰν μιά ἐξαιρετικὴ περίπτωσι, τὴν κοινή, μαζικὴ ἐξομολόγησι.
    Τὴν
20ή Δεκεμβρίου τοῦ 1908, μετὰ ἀπὸ μισὸν αἰῶνα ἐκπληκτικῆς σὲ ἔκτασι καὶ καρποφορία ἀποστολικῆς ἐργασίας, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ.
    Ἡ
ἐπίσημη κατάταξις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου στὴ χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔγινε στὶς 8 Ἰουνίου 1990.

Ἀπολυτίκιον
   Ἱερέων ἐδείχθης Ἰωάννη ὑπόδειγμα, πᾶσαν τήν Ῥωσσίαν πληρώσας, διδαχαῖς ζωηφόροις σου· ἀνέπνεις γάρ καθ’ ὥραν τόν Χριστόν, Αὐτοῦ τάς ἐντολάς ἀεί τηρῶν· καί θαυμάτων ἐπλουτίσθης ἐπιρροαῖς, φιλάνθρωπον ἔχων γνώμην. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, καί τῆς Κρονστάνδης φλογερόν, σέ θύτην ἀναδείξαντι.
arnion.gr
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:
Ο ΟΥΡΑΝΟC CΤΗ ΓΗ
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Ἔκδοσις Ἑβδόμη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου
Ὠρωπός Ἀττικῆς, 2001

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου