Ἐνέργεια πλάνης

Ὁ Θεός ἦλθε στόν κόσμο καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δέν Τόν δέχθηκαν. Αὐτό ἔχει ὡς συνέπεια νά καταληφθοῦν ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης. Λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος: «Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει».

«Ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἐδέχθηκαν καί δέν ἀγάπησαν τήν ἀλήθεια γιά νά σωθοῦν, γιαυτό θά τούς στείλει ὁ Θεός ἐνέργεια πλάνης ὥστε νά πιστεύσουν στό ψέμμα» (Β΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς ,Κεφ.2, στ. 11).

 Ὅποιος δέν ἀγαπάει τήν Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Χριστός, αὐτός δέχεται πνεῦμα πλάνης, δηλ. δαιμονικό πνεῦμα καί πέφτει σέ αἵρεση, σέ ἀναλήθεια. Παραχωρεῖ ὁ Χριστός ἐν τῇ πανσοφίᾳ του νά πλανηθῇ ὁ ἄνθρωπος, γιά νά μάθῃ ἀπό αὐτά πού θά πάθει. Δέν εἶναι χωρίς συνέπειες τό νά μήν θέλει ὁ ἄνθρωπος νά κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ἄν πηγαίνει στόν πνευματικό του μέ πονηρία, σκοπεύοντας νά πάρει εὐλογία, γιά νά κάνει τό δικό του ἁμαρτωλό θέλημα καί ὄχι τό τοῦ Θεοῦ, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά πλανηθεῖ καί ὁ πνευματικός. Λέγει ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ: «καὶ ὁ προφήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ͵ ἐγὼ Κύριος πεπλάνηκα τὸν προφήτην ἐκεῖνον»(Ἰεζ. 14.9). Καί ὁ ἄνθρωπος παίρνει λάθος καθοδήγηση καί ἡ αἰτία εἶναι ἡ κακή του προαίρεση. Πάλι γράφει στό Λευϊτικό:«καὶ ἐπὶ τούτοις ἐὰν μὴ παιδευθῆτε͵ ἀλλὰ πορεύησθε πρός με πλάγιοι͵ 26.24 πορεύσομαι κἀγὼ μεθ΄ ὑμῶν θυμῷ πλαγίῳ καὶ πατάξω ὑμᾶς κἀγὼ ἑπτάκις ἀντὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν» (Λευιτ. 26. 23-24). Δηλ. ἐάν πᾶμε πονηρά πρός τόν Θεό καί ὄχι μέ εὐθεῖα καρδιά, τότε καί ὁ Θεός μᾶς παιδαγωγεῖ, γιά νά διορθωθοῦμε. Ἄς ἔχουμε «εὐθεῖα καρδία» πρός τόν Θεόν. Αὐτήν ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Ἄς Τόν ἀναζητᾶμε «ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας καί διανοίας

». Ἄς μήν πηγαίνουμε στόν Θεό κρατώντας κάτι δικό μας· ἄς ἀρνηθοῦμε τελείως τόν ἑαυτό μας, τά θελήματά μας, τά πιστεύω μας, τή σοφία μας, πού μπροστά στόν Θεό εἶναι μωρία, τά ὑλικά πράγματα ὅλα(ἄς μήν ἔχουμε καμμία προσκόλληση), τούς συγγενεῖς καί φίλους καί ὅλον τόν κόσμο, τέλος τήν ἀγάπη πού ἔχουμε πρός τό σῶμα καί τήν ψυχή μας. Ἄς παραδοθοῦμε σ’ Αὐτόν «ἄνευ ὅρων», ὅ,τι καί ἄν κοστίσει. Καί δέν κοστίζει τίποτα αὐτή ἡ ἀπάρνηση «ὅλων τῶν ὑπαρχόντων μας», ἀλλά ἀντίθετα μᾶς δωρίζει ἄμετρο πνευματικό πλοῦτο, τήν πλούσια θεία χάρη. Ἄν πᾶμε προσπαθώντας νά συμβιβάσουμε τά ἀσυμβίβαστα: κόσμο καί Θεό, ἁμαρτία καί ἀρετή, διάβολο καί ἀγάπη στόν Θεό, θά ἀποτύχουμε· θά ἀντιμετωπίσουμε τήν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ σάν ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτωλῶν διαθέσεών μας. Ὁ Θεός μᾶς θέλει 100% δικούς Του, χωρίς νά δίνουμε τήν καρδιά μας πουθενά ἀλλοῦ. Οὔτε στόν κόσμο, οὔτε στόν κοσμοκράτορα διάβολο, οὔτε στόν ἑαυτό μας, δέν πρέπει νά δίνουμε τήν καρδιά μας. Ὅλη ἡ καρδιά μας πρέπει νά δοθεῖ στόν Κύριο κατά τό «Υἱε μου δός μοι σήν καρδίαν»(Παρ. 23, 26).

  

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com