«ΟΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΠΑΛΟ ΤΡΟΠΟ, ΑΒΙΑΣΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΑ» (Γέρ. Πορφύριος)

20 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκδημία τοῦ
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

.          Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ ὅλα τὰ κάνει προσευχή. Καὶ τὴν δυσκολία καὶ τὴν θλίψη, τὶς κάνει προσευχή. Ὅ,τι καὶ νὰ τοῦ τύχει ἀμέσως ἀρχίζει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ …». Ἡ προσευχὴ ὠφελεῖ σὲ ὅλα, καὶ στὰ πιὸ ἁπλά. Γιὰ παράδειγμα, πάσχεις ἀπὸ ἀϋπνία. Νὰ μὴ ἀκέπτεσαι τὸν ὕπνο. Νὰ σηκώνεσαι, νὰ βγαίνεις ἔξω καὶ νὰ ἔρχεσαι πάλι μέσα στὸ δωμάτιο, νὰ πέφτεις στὸ κρεβάτι σὰν γιὰ πρώτη φορά, χωρὶς νὰ σκέπτεσαι, ἂν θὰ κοιμηθεῖς ἢ ὄχι. Νὰ συγκεντρώνεσαι, νὰ λὲς τὴν δοξολογία καὶ μετὰ τρεῖς φορὲς τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ …» κι ἔτσι θὰ ἔρχεται ὁ ὕπνος.
.          Δὲν γίνεσθε ἅγιοι κυνηγώντας τὸ κακό. Ἀφῆστε τὸ κακό. Νὰ κοιτάζετε πρὸς τὸν Χριστὸ κι Αὐτὸς θὰ σᾶς σώσει. Ἀντὶ νὰ στέκεσθε ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα καὶ νὰ διώχνετε τὸν ἐχθρό, περιφρονῆστε τον. Ἔρχεται ἀπὸ δῶ τὸ κακό; Δοθεῖτε μὲ τρόπο ἁπαλὸ ἀπὸ ἐκεῖ. Δηλαδὴ ἔρχεται νὰ σᾶς προσβάλει τὸ κακό, δῶστε ἐσεῖς τὴν ἐσωτερική σας δύναμη στὸ καλό, στὸν Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ξέρει ἐκεῖνος πῶς νὰ σᾶς ἐλεήσει, μὲ τί τρόπο. Κι ὅταν γεμίζετε ἀπ᾽ τὸ καλό, δὲν στρέφεσθε πιὰ πρὸς τὸ κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, καλοί. Ποῦ νὰ βρεῖ τόπο τότε τὸ κακό; Ἐξαφανίζεται!
.          Σᾶς πιάνει φοβία κι ἀπογοήτευση; Στραφεῖτε στὸν Χριστό. Ἀγαπῆστε τὸν ἁπλά, ταπεινά, χωρὶς ἀπαίτηση καὶ θὰ σᾶς ἀπαλλάξει ὁ Ἴδιος.
.          Νὰ μὴ διαλέγετε ἀρνητικοὺς τρόπους γιὰ τὴν διόρθωσή σας. Δὲν χρειάζεται οὔτε τὸν διάβολο νὰ φοβᾶσθε, οὔτε τὴν κόλαση, οὔτε τίποτα. Δημιουργοῦν ἀντίδραση. Ἔχω κι ἐγὼ μία μικρὴ πείρα σ᾽ αὐτά. Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ κάθεσθε, νὰ πλήττετε καὶ νὰ σφίγγεσθε, γιὰ νὰ βελτιωθεῖτε. Ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ζεῖτε, νὰ μελετᾶτε, νὰ προσεύχεσθε, νὰ προχωρᾶτε στὴν ἀγάπη, στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας.
.          Τὶς ἀδυναμίες ἀφῆστε τὶς ὅλες, γιὰ νὰ μὴν παίρνει εἴδηση τὸ ἀντίθετο πνεῦμα (δηλ. ὁ διάβολος) καὶ σᾶς βουτάει καὶ σᾶς καθηλώνει καὶ σᾶς βάζει στὴ στενοχώρια. Νὰ μὴν κάνετε καμιὰ προσπάθεια ν᾽ ἀπαλλαγεῖτε ἀπὸ αὐτές. Ν᾽ ἀγωνίζεσθε μὲ ἁπαλότητα καὶ ἁπλότητα, χωρὶς σφίξιμο καὶ ἄγχος. Μὴ λέτε: «Τώρα θὰ σφιχτῶ, θὰ κάνω προσευχὴ ν᾽ ἀποκτήσω ἀγάπη, νὰ γίνω καλὸς κ.λπ.». Δὲν εἶναι καλὸ νὰ σφίγγεσαι καὶ νὰ πλήττεις, γιὰ νὰ γίνεις καλός. Ἔτσι θ᾽ ἀντιδράσετε χειρότερα. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ ἁπαλὸ τρόπο, ἀβίαστα καὶ ἐλεύθερα. Οὔτε νὰ λέτε: «Θεέ μου, ἀπάλλαξέ με ἀπ᾽ αὐτό», παραδείγματος χάριν, τὸν θυμό, τὴν λύπη. Δὲν εἶναι καλὸ νὰ προσευχόμαστε ἢ καὶ νὰ σκεπτόμαστε τὸ συγκεκριμένο πάθος. κάτι γίνεται στὴν ψυχή μας καὶ μπλεκόμαστε ἀκόμη περισσότερο. Ρίξου μὲ ὁρμή, γιὰ νὰ νικήσεις τὸ πάθος καὶ θὰ δεῖς τότε πὼς θὰ σ᾽ ἀγκαλιάσει, θὰ σὲ σφίξει καὶ δὲν θὰ μπορέσεις νὰ κάνεις τίποτα.

http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/12/09/%E1%BD%85%CE%BB%CE%B1-%CE%BD%E1%BD%B0-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%E1%BD%B2-%E1%BC%81%CF%80%CE%B1%CE%BB%E1%BD%B8-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF-%E1%BC%80%CE%B2%CE%AF%CE%B1/