Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (10-2-11).

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.




Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τρία χρόνια ακόμη στο κρεββάτι ταλαιπωρούμενος από ασθένεια ή τρεις ώρες στην κόλαση

Στην Ρωσική Σκήτη του Αγίου Ανδρέου των Καρυών, το λεγόμενο Σεράγιο, αρχές του 20ου αιώνος συνέβη το εξής γεγονός: Ένας Ρώσος μοναχός της Σκήτης αρρώστησε βαρειά και με δριμυτάτους πόνους στο κρεββάτι, παρακαλούσε τον Θεό να τον θεραπεύσει.

Τότε παρουσιάσθηκε μπροστά του ένας άγγελος και του είπε:
-Τι προτιμάς; Να μείνεις τρία χρόνια ακόμη σ’ αυτό το κρεββάτι ταλαιπωρούμενος από την ασθένειά σου ή να μείνεις τρεις ώρες στην κόλαση και μετά να γίνεις καλά;

Ιωάννης Τάτσης. Θρησκειολογικό μάθημα Θρησκευτικών; Γιατί;

Θρησκειολογικό μάθημα Θρησκευτικών; Γιατί;

Γράφει ο Ιωάννης Τάτσης, Θεολόγος

“We have to teach to the children all religions” (=Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά όλες τις θρησκείες). Με αυτή την πρόταση η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου περιέγραψε περιφραστικά τον προσανατολισμό που δίνεται στο μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς οι αγγλόφωνοι ακροατές της ομιλίας της στο London School of Economics αδυνατούσαν να μεταφράσουν επαρκώς τον όρο «θρησκειολογία» που εκείνη ανέφερε στην ελληνική γλώσσα. 

Η υπουργική δήλωση είναι σαφής.

Ἡ ἱεραποστολή στήν Μαδαγασκάρη

Ομιλία του Θεοφιλέστατου επισκόπου Μαδαγασκάρης κ. Ιγνατίου

Στην εκδήλωση παρευρέθησαν ο Μητροπ. Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, ο Μητροπ. Πτολεμαϊδος (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας) Προτέριος, ο Άκκρας ως εκπρόσωπο του Πατριάρχη, ο π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου ως εκπρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, ο Πισιδίας Σωτήριος καθώς και ο κ. Παναγόπουλος, πρόεδρος των οφικιάλων του Πατριαρχείου.

Ακούστε την ομιλία του άξιου Επισκόπου, που ο αγώνας του δίνει ελπίδα σε τόσους συνανθρώπους μας (πού στεροῦνται σχεδόν τά πάντα) κάνοντας κλίκ ΕΔΩ.

VatopaidiFriend

Ὁ πόνος στή ζωή μας (Γέροντος Παϊσίου)

‘’Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος...’’[1]

Με τον πόνο

μας επισκέπτεται ο Χριστός

            Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»[3], λέει ο Ψαλμωδός.

            Βλέπεις, και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι’ αυτό και εμείς πρέπει να πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε.

Μήνυμα συμπαράστασης έστειλε στην προχθεσινή μας συγκέντρωση και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας

Γόρτυνος Ιερεμίας
"... η Κάρτα του Πολίτου θα γίνει ο εξευτελισμός της προσωπικότητός μας και θα μας υποδουλώσει στην πιο σκληρή δικτατορία. Εμείς που δεν ανεχθήκαμε την Τουρκιά, πως τώρα θα ανεχθούμε αυτήν την σκληρότερη σκλαβιά;
Εάν έτσι έχει το πράγμα, και έτσι έχει, όπως μας το λέγουν οι ειδικοί, γι᾽ αυτόν τον λόγο, όχι δεν πρέπει να πάρουμε την Κάρτα..." (βλ .εδώ )

.....

«Οπόταν συναντάτε τούς απίστους φονεύετε και κατασφάζετε» (Ο Μωάμεθ 47:4-10).

Πειραιώς Σεραφείμ "Γιατί δεν θέλω το τζαμί"

Σύμφωνα με το άρθρο 13 του Συντάγματος μας η ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως είναι απαραβίαστη.
Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία αυτής τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων: “Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη” (Σύνταγμα άρθρο 13).
Με την διάταξη αυτή κατοχυρώνεται στην Ελλάδα όχι η ανεξιθρησκεία αλλά η θρησκευτική ελευθερία υπό τις δεσμεύσεις του να αποτελεί η θρησκευτική παραδοχή γνωστή θρησκεία δηλαδή μη έχουσα κρύφια δόγματα και να μη προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.
Κατά την μουσουλμανική παράδοση το Κοράνιο είναι «αιώνιο, άναρχο, αδημιούργητο και αλάνθαστο, ανέκαθεν υπάρχον μετά του Θεού ως αιώνιος φανέρωσις της Θείας θελήσεως».

Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή Πελαγία Υu

Μια επιστολή που απευθύνεται στον Ελληνικό λαό, τους Έλληνες όλου του κόσμου. Η πρώτη Ορθόδοξη Χριστιανή της Ταϊβάν ( πρώην προτεστάντισσα ) Πελαγία “ζητιανεύει” την αγάπη μας για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ταϊβάν και τον λαό της που βρίσκεται ακόμα στο σκοτάδι της πολυθεΐας και των ειδώλων-ψεύτικων θεών. Πολλοί θα συγκινηθούν, οι περισσότεροι δεν θα την διαβάσουν ή θα την αγνοήσουν. Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ; Ποιοι μεγάλοι και μικροί δωρητές θα βοηθήσουν το όνειρο των Ορθοδόξων Χριστιανών της Ταϊβάν για την απόκτηση μεγάλου χώρου Θείας Λατρείας και Κατήχησης ;
Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.
Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα.

9 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Νικηφόρου Μάρτυρα, Μαρκέλλου καὶ Παγκρατίου, Φιλαγρίου Ἐπισκόπου, Ἄμμωνος καὶ Ἀλεξάνδρου ἐκ Κύπρου, Ρωμανοῦ τοῦ Κίλικος, Πέτρου Δαμασκηνοῦ, Νικηφόρου καὶ Γενναδίου Ὁσίων, Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἰννοκεντίου ἐκ Ρωσίας.

Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ὁ Μάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Βαλεριανοῦ (253-259 μ.Χ.) καὶ Γαληίνου (259-268 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια.
Δυστυχῶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας, ποὺ ὀνομαζόταν Σαπρίκιος, ἔθρεψε στὴν ψυχή του ἀνεξήγητο μῖσος κατὰ τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐνέμενε στὴν ταπεινοφροσύνη. Ἡ ἀποστροφὴ τοῦ ἱερέως Σαπρικίου τὸν λυποῦσε χωρὶς νὰ τὸν παροργίζει. Καὶ προσευχόταν μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ πρὸς τὸν Θεό, γιὰ νὰ μαλακώσει ἡ σκληρότητα τοῦ ἀδελφοῦ του.
Ὅταν τὸ ἔτος 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, συνελήφθησαν πολλοὶ μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Σαπρίκιος. Μόλις ὁ Ἅγιος πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, ἔτρεξε κοντά του καὶ παρακάλεσε τὸν Σαπρίκιο νὰ τοῦ δώσει τὸν ἀσπασμὸ καὶ τὴν εὐλογία του. Ὁ Σαπρίκιος τὸν κοίταξε περιφρονητικὰ καὶ ἀρνήθηκε, λησμονώντας ὅτι ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη δὲν ὠφελεῖ. Καὶ ὅμως ὁ Ἅγιος Νικηφόρος δὲν ἀπελπίσθηκε.
 Καὶ ὅταν εἶδε τὸν Σαπρίκιο νὰ ὑποφέρει μὲ καρτερία τοὺς βασανισμούς, ζήτησε ἀκόμη περισσότερο τὴν συνδιαλλαγὴ μὲ αὐτόν, ποὺ ἔφερε στὸ σῶμα του τὰ στίγματα τοῦ Χριστοῦ. Τὸν πλησιάζει καὶ πάλι, ἀσπάζεται τὶς πληγές του καὶ τὸν ἱκετεύει νὰ τὸν συγχωρήσει.