Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς Δευτέρας 28-2-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Ιωάννη Γ΄ κεφ. α΄ 1 - 15

1 - 15

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. ΙΘ΄ 29 - 40 & ΚΒ΄ 7 - 39

ΙΘ΄ 29 - 40

ΚΒ΄ 7 - 20

ΚΒ΄ 21 - 36

ΚΒ΄ 37 - 39

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ ἀγάπη τοῡ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους. Ομιλία π.Σάββα Αγιορείτη. (Μέρος Γ')

14.     Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο καί κάνει ὡς φλόγα.

  Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει ὅλον τόν ἄνθρωπο.  Ὅταν γίνει πολύ μεγάλη ἀγγίζει καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, καί τό ἀλλάζει. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων Λειψάνων. Τί εἶναι τά Ἅγια Λείψανα; Εἶναι ἀκριβῶς τό γεγονός τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ φανερωμένο στό σῶμα τοῦ ἁγίου ἀνθρώπου.

 Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό στήν ἀρχή ἀγγίζει τήν ψυχή μας, δονεῖ τό ἐσωτερικό μας ἀλλά σιγά –σιγά  φτά­νει καί στό σῶμα καί γίνεται ὅλος ὁ ἄνθρωπος, ὅλη ἡ ψυχοσωματι­κή μας ὕπαρξη μιά λαμπάδα, πού καίει μπροστά στόν Θεό ἀπό ἀγά­πη. 

Αὐτό λέει ἐδῷ ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Γίνεται ὅλος ὁ ἄνθρωπος μία φλό­γα» καί αὐτή ἡ ἐσωτερική φλόγα, τήν ὁποία ἀνάβει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέ τήν ἀγάπη Του θερμαίνει τό σῶμα πολύ περισσότερο  ἀπό τήν αἰσθητή φωτιά.  Καί ἔχει τήν δύναμη νά καίει κάθε σκου­πίδι, κάθε κακό λο­γι­σμό καθώς καί κάθε κακή ἐπιθυμία καί ἄσχη­μη εἰκόνα»[1].  

Στήν Ὀρθοδοξία ἔχουμε τούς λεγόμενους σπηλαιῶτες· αὐτούς δηλαδή οἱ ὁποῖοι ζούσανε σέ σπηλιές χωρίς νά ἔχουν θέ­ρμανση. 

Κάποτε ρώτησα ἕνα Γέροντα: «Τί γίνεται δέν κρυώνανε αὐτοί οἱ ἄνθρωποι;». Καί μοῦ λέει: αὐτοί εἶχαν τήν ἐσωτερική  φω­τιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς (Ἁγίου Σιλουανοῦ)(mp3)

Ἀγάπη πρός τόν πλησίον.

Ἡ ἐντολή εἶναι μία: ἡ ἀγάπη. Ἁπλῶς ἔχει δύο σκέλη. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό συνεπάγεται καί τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Διότι εἶναι ἀδύνατόν νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί νά μήν ἀγαπᾶς τά παιδιά τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. «Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν͵ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ͵ ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακεν͵ τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακεν οὐ δύναται ἀγαπᾶν. 4.21 καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ΄ αὐτοῦ͵ ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ»(Α΄ Ἰωάν. 4, 20-21).

27 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΗΣ ΑΠΟ-ΚΡΕΩ», Προκοπίου Δεκαπολίτου, Νησῖου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀβουνδαντίου, Ἀλεξάνδρου, Ἀντιγόνου, Καλανοῦ, Ἰανουαρίου, Μακαρίου, Σεβηριανοῦ, Τιτιανοῦ, Φορτουνίωνος καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Γελασίου Μάρτυρος, Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἰακώβου Ὁσίων, Θαλλελαίου Ὁσίου, Στεφάνου Ὁσίου, Τιμοθέου ἐν Καισαρείᾳ, Λεάνδρου Ἐπισκόπου, Τίτου Ὁσίου, Ἠλία Νεομάρτυρος, Φωτίου Ὁσίου, Ραφαὴλ Ἐπισκόπου

ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΗΣ ΑΠΟ-ΚΡΕΩ»

῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,  καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,
Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,  ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον εἶναι ἀγάπη στόν Χριστό Μας.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ
«Ἐμοὶ ἐποιήσατε»

.          Τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει τὴν πιὸ φοβερὴ καὶ συγκλονιστικὴ ὥρα τῆς ἱστορίας. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς τελικῆς Κρίσεως. Ὁ Κύριος ἔρχεται ὡς ἔνδοξος Βασιλιὰς συνοδευόμενος ἀπὸ ἀγγέλους, γιὰ νὰ κρίνει ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὸ βασικὸ κριτήριο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ξεχωρίσει τοὺς δικαίους ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἶναι ἕνα: ἡ ἀγάπη.