Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: «Διαμαρτύρομαι γιά τήν πλήρη ἀποσιώπηση τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας στήν ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου

ΜΗΤΡΟΠ. ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ: «ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ»

Ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου καρπὸς τοῦ ἑλληνορθοδόξου ἤθους

Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Τηλεοπτικὸ Σταθμὸ «Σκάι» ἀπέστειλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς, μὲ τὴν ὁποία ἐκφράζει τὴν λύπη του καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία του, γιατὶ στὸ ἕκτο (6ο) ἐπεισόδιο τῆς σειρᾶς «1821», μὲ τίτλο «Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι» ἀποσιωπᾶται πλήρως ἡ προσφορὰ καὶ ἡ θυσία τοῦ ἱεροῦ κλήρου μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἐπίσκοπο Ρωγῶν Ἰωσήφ.

Τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς εἶναι τὸ ἀκόλουθο:

10.3.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

«Κλίμαξ»

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου – Λόγος ΙΔ΄ Περί ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ:

6. Ὅταν ἡ σάρκα σφριγᾶ, ἂς φυλάξουμε τὴν ἐγκράτεια παντοῦ καὶ πάντοτε. Ὅταν δε ἠρεμεῖ –πρᾶγμα ποὺ δὲν πιστεύω ὅτι κατορθώνεται πρὸ τοῦ τάφου–, ἂς ἀποκρύψουμε τὴν ἐργασία μας.

9. Ἂν σοῦ εἶναι εὔκολο, δίδε στὴν κοιλία σου τροφὴ χορταστικὴ κι εὐκολοχώνευτη, ὥστε μὲ τὸν χορτασμὸ νὰ ἰκανοποιήσουμε τὴν ἀχόρταστη ὄρεξή της, ἐνῶ μὲ τὴν σύντομη χώνευση νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν σαρκικὴ πύρωση σὰν ἀπὸ μάστιγα. Ἂς ἐξετάσουμε, καὶ θὰ βροῦμε πώς τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ φαγητὰ ποὺ «φουσκώνουν» ἐρεθίζουν τὴν σάρκα.

Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Χρήστος ιερέας και Πανάγος

 Μαρτύρησαν στην Γαστούνη τον Μάρτιο του 1716

Το έτος 1685 κατέλαβαν οι Ενετοί την Πελοπόννησο, την οποία ως τότε κατείχαν οι Τούρκοι, και την κράτησαν στην εξουσία τους ως το 1715. Το χρονικό αυτό διάστημα ανέπνευσαν τον αέρα κάποιας ελευθερίας και οι ορθόδοξοι κάτοικοι της Πελοποννήσου, χτίστηκαν ναοί, μονές, πολλοί δε, οι οποίοι είχαν εξισλαμισθεί εξαιτίας των πιέσεων των Τούρκων, επέστρεψαν στην εκκλησία. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και οι γονείς των δύο Νεομαρτύρων. Ο μεν ιερέας Χρήστος καταγόταν από την Ανδραβίδα, έγγαμος ιερέας με τέκνα, ο δε Πανάγος ( Παναγιώτης) ,από την Γαστούνη, από την μεγάλη οικογένεια Σισίνη.

Ἡ ἐνδυμασία τοῦ Λειτουργοῦ. Τί συμβολίζουν τά ἄμφια τῶν ἱερέων καί διακόνων.(mp3+ κείμενο).

Ἡ ἀντίστοιχη ὁμιλία ὑπάρχει ἐδῶ:Προετοιμασία γιά τή Θεία Λειτουργία: Ἡ ἐνδυμασία τοῦ λειτουργοῦ (α΄ καί β΄μέρος)( mp3).

H ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ

Τήν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός του ὁ πιστός, ἐνδύεται τόν χιτώνα τῆς Θείας Χάριτος. Ἐνδύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα (τήν κοινή ἄκτιστη θεοποιό ἐνέργεια τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος) τό Ὁποῖο εἶχε χάσει ὁ Πρωτόπλαστος Ἀδάμ μέ τήν  παρακοή του, μέ τήν πτώση του στόν Παράδεισο. Ὁ Χριστός, εἶναι τό νέο «ἄμφιο πού ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό,... ὁ χιτώνας τῆς ἀφθαρσίας»[1]. Ἔτσι, μέ νέο χιτῶνα πλέον, τόν Χριστό, ξεκινᾶ ὁ κάθε χριστιανός τόν δρόμο τῆς κατά χάριν ἕνωσής του μέ τόν Δημιουργό Του. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε»[2]. Τόν Χριστόν ἑπομένως εἴμαστε ὅλοι ἐνδεδυμένοι. Γι’ αὐτό ἄς  μήν ξεχνοῦμε πώς παρακούοντας τίς ἐντολές Του σχίζουμε αὐτόν τόν χιτῶνα, πού μᾶς ἔχει δώσει ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός Του.

Το κομποσχοίνι. Σκέψεις ενός Αγιορείτου Μοναχού

Ας σταθούμε για λίγο και ας κοιτάξουμε ένα μικρό κομποσκοίνι, σαν αυτό που κατασκευάζεται από μαύρο μαλλί στο Άγιον Όρος. Είναι μία ευλογία από έναν Άγιο τόπο. Όπως τόσα άλλα που έχουμε στην Εκκλησία, είναι κι αυτό μία ευλογία ετοιμασμένη και δοσμένη σε μας από κάποιον εν Χριστώ αδελφό ή πατέρα, ένα ζωντανό μάρτυρα μιας ζώσης παραδόσεως. Είναι μαύρο το χρώμα του πένθους και της λύπης και αυτό μας θυμίζει να είμαστε νηφάλιοι και σοβαροί στη ζωή μας. Έχουμε διδαχθεί ότι η προσευχή της μετανοίας, ειδικά η προσευχή του Ιησού, μπορεί να μας φέρει αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν «χαρμολύπη». Εμείς νιώθουμε λύπη για τις αμαρτίες και αδυναμίες και πτώσεις μας ενώπιον του Θεού, των συνανθρώπων μας και του εαυτού μας, όμως η λύπη αυτή γίνεται πηγή χαράς και αναπαύσεως εν Χριστώ, ο οποίος εκχύνει το έλεός Του και την συγχώρηση σε όλους όσοι επικαλούνται το όνομά Του.

Η προσευχή του Ιησού(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Από τις προσευχές που μας παρέδωσαν οι άγιοι, η ευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», είναι η πιο εύχρηστη, λόγω της συντομίας της, και η πιό καρποφόρα, όταν επιτελείται αδιάλειπτα μέσα στην καρδιά. Αλλά για να κατορθωθεί και να καρποφορήσει η ευχή του Ιησού -και να καρποφορήσει σημαίνει να εξορίσει από την καρδιά τα πάθη και τους δαίμονες και να εγκαταστήσει σ’ αυτήν το Χριστό- χρειάζεται πολύς καιρός και πολλή βία, δηλαδή, εντατικός ψυχοσωματικός αγώνας. Με τη βία φτάνει ο άνθρωπος από τη μη καθαρή προσευχή -εκείνη που συμπλέκεται με τις εμπαθείς μνήμες και τους λογισμούς- στην καθαρή και αρρέμβαστη προσευχή. Σ’ αυτή την προσευχή, τη μόνη αληθινή, ο νους, παραμένοντας μέσα στην καρδιά, είναι προσκολλημένος αποκλειστικά στο Θεό, αφού κατόρθωσε ν’ απαλλαγεί από κάθε περισπασμό.

Ὁ νοῦς ὁμιλεῖ μέ τήν ψυχή-Περί ἀπληστίας (Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ).

O Nους ομιλεί με την ψυχή-Λόγος περί απληστίας.(Αποσπάσματα από τον Α Λόγο του Αγ.Μαξίμου του Γραικού)

Λόγος ψυχωφελής : ο νους ομιλεί με την ψυχή.-Απόσπασμα
Γιατί, ψυχή μου αγαπημένη, λησμονούμε την δόξα και την ευδαιμονία των επουρανίων στεφάνων, με τους οποίους ο Χριστός, ο Βασιλεύς των πάντων, υπόσχεται να στεφανώσει όσους με ανδρεία ανθίστανται στους ασώματους εχθρούς ;
Γιατί δεν αφιερώνουμε τον νου μας σε εκείνον τον θείο σκοπό, για τον οποίο μας δημιούργησε ο Θεός κατ’ εικόνα Του, αλλά σαν τα άλογα ζώα ξοδεύουμε ολόκληρη τη ζωή μας ικανοποιώντας την γαστέρα μας ;
Γιατί ψυχή μου, αφού είμαστε πλασμένοι για να κληρονομήσουμε τα επουράνια αγαθά, μένουμε απερίσκεπτα στα επίγεια ; Εικόνα Θεού είμαστε, και επομένως πρέπει να επιδιώκουμε να αναχθούμε στο αρχέτυπο αγαθό. Να ξέρεις όμως ότι, τότε συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με το Αρχέτυπό σου, με το οποίο πρέπει να ομοιωθείς πραγματικά, όταν επιμελώς και ως την τελευταία σου πνοή βαδίζεις στην ζωή σου σύμφωνα με τις θείες εντολές Του, καθώς επίσης και όταν απαρνηθείς εντελώς τις εμπαθείς επιθυμίες της σάρκας και ξεριζώσεις από την καρδιά σου το ψέμα, τον δόλο και τον φθόνο.

Ὁ πόνος εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ.Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Με τον πόνο

μας επισκέπτεται ο Χριστός

              Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»[3], λέει ο Ψαλμωδός.

Ἡ ὑπομονή στὶς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ_mp3

Π. Σάββας 2011-02-11_Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-02-11(Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

9.3.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα:

Ἀδελφέ, ἄν, σὲ ὁποιαδήποτε περίπτωση, σὲ στενοχωρήσει κάποιος, καὶ σοῦ παρουσιαστεῖ ἡ ἀνάγκη νὰ ζητήσεις ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸν ἀδελφό, βλέπεις ὅμως ὅτι εἶσαι θυμωμένος καὶ ἀναστατωμένος, μὴν τοῦ πεῖς τὸ παραμικρό, γιὰ νὰ μὴν ταραχθεῖς περισσότερο. Μόνον ὅταν δεῖς ὅτι κι ἐσὺ κι ἐκεῖνος ἔχετε καταλαγιάσει καὶ ἠρεμήσει, τότε μίλησέ του· (καὶ πάλι) μὲ ὅλη σου τὴν ταπεινοφροσύνη, ὄχι σὰν νὰ τὸν ἐλέγχεις, ἀλλὰ σὰν νὰ τοῦ θυμίζεις (ἁπλὰ τὸ σφάλμα του).