Το Φως του Χριστού στο Κουρδιστάν

 Μία συνέντευξη με τον Σεραφείμ Maamdi, έναν Ορθόδοξο Κούρδο

Από τα τριάντα εκατομμύρια Κούρδων που ζουν στον κόσμο, η μεγάλη πλειοψηφία είναι μουσουλμάνοι, ενώ το μικρότερο μέρος ασπάζεται τον Γεζιτισμό [*]. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2002, στη Ρωσία υπάρχουν 19.600 μουσουλμάνοι Κούρδοι και 31.300 Γεζίτες Κούρδοι. Λίγοι γνωρίζουν ότι αυτή τη στιγμή, εκπρόσωποι αυτών των ανθρώπων έρχονται στην Ορθοδοξία και γίνονται μέλη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Ο ΣεραφείμMaamdi μιλά γι' αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 12-03-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμοθέον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10

β΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκου Κεφ. Β΄ 23 & Κεφ. Γ΄ 5

Β΄ 23 & Γ΄ 5

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Χάθηκε ἡ εὐσέβεια ἀπό τή γῆ. Οὔτ' ἕνας δέν ὑπάρχει πού νά κάνει τό καλό.

Χάθηκε η ευσέβεια από τη γη. Ούτ' ένας δεν υπάρχει που να κάνει το καλό» ( Μιχ. 7:1-2 ) .

Ξέρω ότι πολλοί θεωρούν τα λόγια μου υπερβολικά . Άλλοι ίσως και να γελούν. Τόσο ανόητοι είμαστε , που γελάμε για όσα θα έπρεπε να κλαίμε. «Γιατί η οργή του Θεού φανερώνεται από τον ουρανό, για να τιμωρήσει κάθε ασέβεια και αδικία των ανθρώπων» ( Ρωμ. 1: 18 ).

«Ο Θεός , ο Θεός μας θα έρθει φανερά και θα λύσει πια τη σιωπή Του. Μπροστά Του θα πηγαίνει φωτιά δυνατή, ολόγυρά Του θα ξεσπάει καταιγίδα σφοδρή» ( Ψαλμ. 49: 3 ) . «Η φωτιά, που θα προπορεύεται, θα κατακαίει γύρω τους εχθρούς Του» ( Ψαλμ.96: 3 ) . «Να, έρχεται η μέρα του Κυρίου σαν αναμμένο καμίνι» ( Μαλ. 4: 1 ) .

Στην εποχή των ψευδοθεραπειών.«Θεραπεία Αγγέλων».Τί είναι και τί κινδύνους κρύβει.

Στην εποχή των ψευδοθεραπειών - «θεραπεία αγγέλων»

 Της κ. Ελένης Ανδρουλάκη

 

1. Προλογίζοντας

Το άρθρο που ακολουθεί είναι τολμηρό και ταυτόχρονα επικίνδυνα αποκαλυπτικό. Δεν θα μπορούσε να είναι γραμμένο αλλιώς. Γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να κρύβεται και γιατί στις μέρες μας, περισσότερο ίσως από ποτέ, υπάρχει η ανάγκη ουσιαστικής ενημέρωσης. Ζούμε σήμερα σε μια νέα εποχή. Μια εποχή αντιδραστική σε καθετί αληθινό. Μια εποχή αντί: αντι-θεολογίας, αντι-πνευματικότητας, αντι-θεΐας. Μια εποχή φορτωμένη ψεύδος: ψευδο-θεοί, ψευδο-επιστήμονες, ψευδο-προφήτες και ψευδο-θεραπευτές. Η αλλοτρίωση προσπαθεί να διεισδύσει παντού, ακόμα και σε χώρους χριστιανικούς.

Γεροντα, πεστε μας κατι για τον Αντιχριστο (Γέροντος Παϊσίου, Τά σημεῖα τῶν καιρῶν)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ - ΛΟΓΟΙ Β' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο - ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ο Αντιχριστος
- Γεροντα, πεστε μας κατι για τον Αντιχριστο.
- Ας πουμε μια φορα για τον Χριστο... Οσο μπορουμε να ειμαστε κοντα στον Χριστο. Αν ειμαστε με τον Χριστο, τον Αντιχριστο θα φοβηθουμε; Μηπως το αντιχριστο πνευμα δεν υπαρχει τωρα; Το κακο ουτως η αλλως το κανει το αντιχριστο πνευμα. Και αν γεννηθη και ενα αντιχριστο τερας και κανη μερικα μπανταλα, θα γελοιοποιηθη στο τελος. Θα συμβουν ομως γεγονοτα πολλα. Ισως προλαβετε να ζησετε και εσεις πολλα απο τα σημεια που γραφει η Αποκαλυψη. Σιγα-σιγα αρκετα αρχιζουν να βγαινουν. Φωναζω ο ταλαιπωρος πριν απο ποσα χρονια! Ειναι φοβερη, εξωφρενικη η κατασταση! Η παλαβομαρα εχει ξεπερασει τα ορια. Ηρθε η αποστασια και μενει τωρα να ερθη «ο υιος της απωλειας» Θα γινη τρελλοκομειο. Μεσα στην αναμπουμπουλα που θα επικρατη, θα ξεσηκωθη καθε κρατος να κανη ο,τι του λεει ο λογισμος. Ο Θεος να βαλη το χερι Του, τα συμφεροντα των μεγαλων να ειναι τετοια, που να μας βοηθησουν. Καθε λιγο θα ακουμε κατι καινουργιο. Θα βλεπουμε να γινωνται τα πιο απιθανα, τα πιο παραλογα πραγματα. Μονον που τα γεγονοτα θα περνανε τακα-τακα.

Γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάη ,αφού ξέρει τις ανάγκες μας; (Γέροντος Παϊσίου).

« Αιτείτε και δοθήσεται ημίν »

 -Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάη ,αφού ξέρει τις ανάγκες μας;

-Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήση, πολύ συγκινείται ο Θεός ,γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση. Γιατί, αν βοηθήση κάποιον ,χωρίς κανείς να Τον παρακαλέση, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: « Γιατί τον βοηθάς  και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα ».

11 Μαρτίου Συναξαριστής. Α’ Χαιρετισμοί, Σωφρονίου Πατριάρχου, Πιονῖου καὶ Σαβίνας Μαρτύρων, Θαλοῦ καὶ Τροφίμου Μαρτύρων, Ἠρακλέους καὶ Ζωσιμὰ Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Συρίᾳ, Γεωργίου Σιναΐτου, Κωνσταντίνου βασιλέως, Εὐλογίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Λουκριτίας καὶ δυὸ Παρθένων ἀνωνύμων Μαρτύρων, Γεωργίου Νεοφανούς, ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Ἐπιμάχου, Θεοδώρας βασιλίσσης Ἄρτᾳς, Εὐθυμίου Θαυματουργοῦ, Παύλου τσάρου, Σωφρονίου Ἐγκλείστου, Σωφρονίου Διδασκάλου, Ἀλεξίου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε στὴν Δαμασκὸ τῆς Συρίας περὶ τὸ ἔτος 580 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβῶν καὶ ἐνάρετων γονέων, τοῦ Πλινθᾶ καὶ τῆς Μυρούς. Λόγω τῆς καταγωγῆς του ἀποκαλεῖται καὶ Δαμασκηνός. Κατὰ τὴν νεαρή του ἡλικία ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τοῦ ἀββᾶ Θεοδοσίου, ὅπου συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν ἐκεῖ ἀσκούμενο Ἰωάννη τὸν Μόσχο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε πολλά.
 Μὲ τὴν συνοδεία αὐτοῦ ἐπισκέφθηκε τὴν Αἴγυπτο, ὅπου συνδέθηκε μὲ τὸν κύκλο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονος καὶ τὴ Ρώμη. Τότε πέθανε καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Μόσχος (620 μ.Χ.). Ὁ Σωφρόνιος μετακόμισε τὸ λείψανο αὐτοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα καί, ἀφοῦ τὰ ἐνταφίασε στὴ μονὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, ἐπανέκαμψε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ προσβλήθηκε τότε ἀπὸ ἀνίατη ἀσθένεια τῶν ὀφθαλμῶν. Ἐπισκέφθηκε τότε τὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου στὸ Ἀμπουκὶρ καὶ θεραπεύθηκε. Τὸ θαῦμα αὐτὸ περιέλαβε σὲ ἐγκώμιό του πρὸς τοὺς Ἁγίους αὐτούς.
Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ προσεταιρισθεῖ τὸν Πατριάρχη Σέργιο Α’ (610-638 μ.Χ.) στὶς θέσεις του κατὰ τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ νὰ ἐκφράσει τὶς διαφωνίες του κατὰ τοῦ ἑνωτικοῦ σχεδίου, τὸ ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κῦρος ὁ ἀπὸ Φάσιδος (630-643 μ.Χ.) ἑτοίμαζε γιὰ νὰ σιγάσει τὴν διαμάχη μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Μονοφυσιτῶν. Ἀλλὰ ἀπέτυχε καὶ ἀπογοητευμένος ἐπανῆλθε στὰ Ἱεροσόλυμα.

11.3.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό:

Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕναν γέροντα:

– Συμβαίνει νὰ πάω κάπου μαζὶ μὲ ἄλλους μοναχούς, καὶ νὰ μᾶς προσφέρουν φαγητό. Οἱ ἀδελφοί, εἴτε ἀπὸ ἐγκράτεια εἴτε γιατὶ εἶναι ἴσως χορτάτοι, δὲν θέλουν νὰ φᾶνε. Ἐγώ ὅμως πεινάω. Τὶ πρέπει νὰ κάνω;

– Ἂν ἐσὺ πεινᾶς, ἀποκρίθηκε ὁ γέροντας, παρατήρησε πόσοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ κάθονται (στὸ τραπέζι). Συνάμα μέτρησε καὶ τὶς μερίδες ποὺ ἔχουν βάλει. Ἂν μετὰ ἀπὸ αὐτὸ διαπιστώσεις ὅτι ὑπάρχει καὶ γιὰ σένα μερίδα, μπορεῖς νὰ τὴν φᾶς χωρὶς δυσκολία, μιὰς καὶ ἱκανοποιεῖς ἔτσι τὴν (φυσική) ἀνάγκη σου. Ἂν ὅμως νικηθεῖς (ἀπὸ τὴν λαιμαργία) καὶ φᾶς παραπάνω, τότε ἁμαρτάνεις.

Τοῦ ἁγίου Διαδόχου:

Τὸ νὰ τρώει καὶ νὰ πίνει κανεὶς ἀπ’ ὅλα ὅσα τοῦ παραθέτουν ἢ τὸν κερνοῦν, εὐχαριστώντας τὸν Θεό, δὲν εἶναι καθόλου ἀντίθετο μὲ τὴν πνευματικὴ γνώση· γιατὶ ὅλα (τὰ δημιουργήματα) εἶναι «καλὰ λίαν» (Γεν.1:13). Ἡ ἀποχὴ ὅμως μὲ εὐχαρίστηση ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ ἡδονικὰ (φαγητὰ) εἶναι γνώρισμα τῶν πολὺ διακριτικῶν καὶ πολὺ προχωρημένων στὴν πνευματικὴ γνώση. Δὲν μποροῦμε πάντως νὰ καταφρονήσουμε μὲ εὐχαρίστηση τὰ εὐχάριστα τοῦ κόσμου τούτου, ἂν δὲν γευθοῦμε τὴν γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλη μας τὴν πνευματικὴ αἴσθηση καὶ μὲ (ἐσωτερικὴ) πληροφορία.