Ο γέρων Παΐσιος για Τούρκους, Αλβανούς, Ευρωπαίους και …ομοφυλόφιλους

Κάποια φορά που συζητούσαμε, απόρησα με τα πολλά δεινά που τράβηξαν οι Αλβανοί, κάτω από την πιο σκληρή δικτατορία και τρομοκρατία του κομμουνιστή Εμβέρ Χότζα. Μούλεγαν κάτι γνωστοί Βορειοηπειρώτες ότι ο ένας στους τρεις ήταν χαφιές του καθεστώτος. Φοβόντουσαν οι άνθρωποι όχι μόνο τους συγγενείς αλλά και τα παιδιά τους, γιατί είχαν πολλά παραδείγματα που τα αναθρεμμένα με την κομματική νοοτροπία παιδιά «κάρφωσαν» τους γονείς τους και τους έστειλαν φυλακή για πολλά χρόνια. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη• ακόμα και οι πιο στενές ανθρώπινες σχέσεις είχαν δηλητηριασθεί, είχαν καταρρεύσει… Η απαξία του ανθρώπου σε όλη την τρομερή κατάντια των προσώπων.
— Πω, πω. γέροντα, τι τράβηξε αυτός ο λαός!!!
— Βλέπεις, μου λέει,… λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι. Αυτοί σαν λαός αρνήθηκαν το Χριστό. Τους έταζε τότε ο Χότζας και οι κομμουνιστές ότι, αν πάνε με το μέρος του, θα γίνουν πλούσιοι και θα περνούν άνετα…

Σημείον εκ του Ουρανού

 Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ)
Η αξίωση που πρόβαλλαν στον Κύριο, να τους κάμη θαύματα, όπως εκείνοι τα ήθελαν, ήταν αμαρτία. Βαρειά αμαρτία. Και επήγαζε από τις βασικές αρχές του σαρκικού φρονήματος. Για αυτό και ο Θεάνθρωπος, όταν άκουσε την τολμηρή αυτή και βλάσφημη απαίτησή τους «αναστενάξας τω Πνεύματι αυτού, λέγει: «Τι γενεά αύτη σημείον επιζητεί; Αμήν λέγω υμίν• ει δοθήσεται τη γενεά ταύτη σημείον. Και αφείς αυτούς, απήλθε»^[1].
«Χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». Και αντίθετα. Οι επουράνιοι πικραίνονται και κλαίνε, όταν ένας άνθρωπος πέφτει σε αμαρτία, και όταν ένας αμαρτωλός αναβάλλει την μετάνοια^[2].

Ἡ μεγαλύτερη ἀρετὴ εἶναι ἡ διάκριση

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό – Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου:

Ἂν θέλεις νὰ εἶσαι δίκαιος, δίνε σὲ κάθε μέρος σου, δηλαδὴ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, ὅ,τι τοῦ πρέπει.

Στὸ λογιστικὸ τῆς ψυχῆς δίνε ἀναγνώσματα καὶ θεωρίες πνευματικές καὶ προσευχές.

Στὸ θυμικὸ (δίνε) ἀγὰπη πνευματική, ποὺ εἶναι ἀντίθετη στὸ μίσος.

Στὸ ἐπιθυμητικὸ (δίνε) σωφροσύνη καὶ ἐγκράτεια.

Καὶ στὸ σῶμα (δίνε) τροφὴ καὶ σκεπάσματα, τὰ μόνα ἀπολύτως ἀναγκαῖα (βλ. Α´ Τιμ.6:8).