Οι άγιοι και η τιμή τους στην ιστορία της Εκκλησίας π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων"

Το θέμα αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι προτεσταντικές αιρέσεις ασκούν σφοδρότατη κριτική εναντίον της Εκκλησίας μας, υποστηρίζοντας πως εμείς λατρεύουμε τους αγίους και προσβλέπουμε σ' αυτούς για σωτηρία, όχι στον Σωτήρα Χριστό!

Είναι λοιπόν πoιμαντική ανάγκη να εξηγήσουμε με ποια έννοια η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους αγίους και που τελικά μεταβαίνει αυτή η τιμή. Να τονίσουμε σε ποια σχέση βρισκόμαστε εμείς με τους αγίους και τι συνεπάγεται αυτή η σχέση. Πρέπει ακόμη να απαντήσουμε στην ένσταση των προτεσταντών, ότι οι άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες και συνεπώς δεν ακούουν τις προσευχές μας.

Να ερμηνεύσουμε τα θαύματα που επιτελούν οι άγιοι και να τα κατοχυρώσουμε αγιογραφικά, να αναφερθούμε στην πρώτη Εκκλησία, για να διαπιστώσουμε αν υπήρχε σ' αυτήν η τιμή των αγίων και, προ παντός, να καταστήσουμε φανερή τη διάκριση μεταξύ τιμής και λατρείας, λατρευτικής προσκύνησης και προσκύνησης σαν εκδήλωση τιμής και αγάπης, που αποδίδεται από μέρους μας στους αγίους.

Νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου γιά νά γίνουμε ἄξιοι τοῦ Χριστοῦ.

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

«Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ [Ἰησοῦ] τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. εἰ ζῶμεν πνεύματι͵ πνεύματι καὶ στοιχῶμεν»[1]. Γιά νά ἔλθει καί νά ζήσει ὁ Χριστός μέσα μας πρέπει νά ἀποθάνουμε ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο. Νά νεκρωθεῖ ἡ σάρκα (δηλ. τό σαρκικό φρόνημα) μαζί μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες. Τότε καθαρίζεται ἡ καρδιά μας καί καθίσταται δεκτική τοῦ Θεοῦ. Τότε, μπορεῖ νά ἔλθει ὁ Χριστός μέσα μας. Τότε γινόμαστε ἄξιοί Του. 

Ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: ««Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Μποροῦμε πολύ εὔκολα νά φθάσομε σ' αὐτό τό σημεῖο. Ἀγαθή προαίρεση χρειάζεται κι ὁ Θεός εἶναι ἕτοιμος νά ἔλθει μέσα μας. «Κρούει τήν θύραν» καί «καινά ποιεῖ πάντα» (Πρβλ. Ἀποκ. 3,20· 21,5), ὅπως λέγει στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Μεταβάλλεται ἡ σκέψη μας, ἀπαλλάσσεται ἀπό τήν κακία, γίνεται πιό καλή, πιό ἁγία, πιό εὔστροφος.

O Θεoς φροντιζει για μας

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο; Εἶνε ἕνα βιβλίο· εἶνε τὸ ὡραιότερο βιβλίο ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο.

Ἐὰν ὅλοι μας, μικροὶ καὶ μεγά­λοι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ἐγγράμματοι καὶ ἀ­γράμματοι, ἐπιστήμονες καὶ ἐργάτες, ὅλοι ἐν γένει, ἐφαρμόζαμε ὅσα λέει τὸ Εὐαγγέλιο, αὐτὴ ἡ γῆ θὰ ἦταν παράδεισος· ἐνῷ τώρα, ποὺ παραβαίνουμε ὅλοι τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυ­ρίου, ἡ γῆ, ὁ πλανήτης αὐτός, κινδυνεύει νὰ γίνῃ κόλασις.

Οἱ ἀρετές καί ἡ ἀποχή ἀπό τά πάθη

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο Πρώτο - Σύντομος δρόμος προς απόκτηση των αρετών και αποχή των παθών (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, γ΄τόμος)

Ι.Μ. Ρουσάνου (Μετέωρα)

Τίποτε άλλο δεν σκοτίζει το νου, λέει ο Μέγας Βασίλειος, όσο η πονηρία, και τίποτε δε φωτίζει το νου, όσο η ανάγνωση στην ησυχία. Τίποτε δεν οδηγεί πιο γρήγορα στον πόνο της ψυχής, όσο η ενθύμηση του θανάτου. 

Τίποτε δεν οδηγεί σε αφανή προκοπή, όσο η αυτομεμψία και το κόψιμο των θελημάτων· ούτε σε αφανή απώλεια, όσο η οίηση και η αυταρέσκεια· τίποτε δεν προξενεί την αποστροφή του Θεού και την τιμωρία του ανθρώπου, όσο ο γογγυσμός· ούτε την ευκολία στην αμαρτία, όσο η σύγχυση και η πολυλογία. 

Προσευχή: Το οξυγόνο της ψυχής μας

To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δεν το μπορεί.Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια , τη σοφία και τη σύνεση.

Πως να σε ονομάσω άνθρωπο;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πώς να σε ονομάσω άνθρωπο; Όταν ορμάς και χοροπηδάς σαν ταύρος, κλωτσάς σαν γαϊδούρι, χλιμιντρίζεις σαν άλογο όταν βλέπεις γυναίκα, τρως σαν αρκούδα, παχαίνεις όπως το μουλάρι, μνησικακείς όπως η καμήλα, αρπάζεις σαν λύκος, οργίζεσαι σαν φίδι, δαγκώνεις όπως ο σκορπιός, φέρεσαι ύπουλα σαν αλεπού, χύνεις δηλητήριο όπως η κόμπρα και η οχιά, πολεμάς τα αδέρφια σου όπως ο διάβολος;

Γιατί ὑπάρχει ἀνυπομονησία στήν Ἐκκλησία;

Πόσα τὰ αἴτια τῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀνυπομονησίας

Γράφει σχετικὰ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

«[...] βιάζεσθε πότε νὰ ἔβγετε ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν νὰ ὑπάγετε ἄλλος εἰς τὸ παζάρι, ἄλλος εἰς τὸν οἶκον του καὶ ἄλλος εἰς ἄλλην κοσμικὴν καὶ σωματικὴν ὑπηρεσίαν. Ἠξεύρετε δὲ ποῖον εἶναι τὸ αἴτιον, ὅπου σᾶς κάμνει καὶ νὰ μὴν προσέχετε εἰς τὰ θεῖα λόγια καὶ νὰ βιάζεσθε πότε νὰ ἔβγετε ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ;

Α' αἴτιον αὐτοῦ εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος φθονῶντας τὴν σωτηρίαν σας, σᾶς παρακινεῖ μέσα ἀπὸ τὴν καρδίαν νὰ ἐβγῆτε μίαν ὥραν πρότερον ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν. Καὶ πότε μὲν σᾶς κάμνει νὰ ἀδημονῆτε καὶ νὰ λέγετε πῶς ὁ ἱερεὺς εἶναι ἀργός, πότε δὲ σᾶς παρακινεῖ νὰ πηγαίνετε εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐκείνην, ὅπου ἠξεύρετε πῶς ἀπολύει πρωτύτερα ἀπὸ τὰς ἄλλας, πότε δὲ καὶ βιάζει μερικοὺς ἀπὸ λόγου σας νὰ ἐβγαίνουν πρὸ τῆς ἀπολύσεως τῆς ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὸ τὸ κάμνει ὁ διάβολος, διότι φοβεῖται μὴ τύχῃ καὶ φυτευθῇ κανένας λόγος τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν καρδίαν σας καὶ ριζώσῃ καὶ κάμῃ καρπὸν ἀρετῆς καὶ ψυχικῆς ὠφελείας.

Ἐμπειρίες θεώσεως_mp3

Π. Σάββας 2009-05-21_ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΘΕΩΣΕΩΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-06-2009 (Θερινές Συνάξεις 2009).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Η φιλαυτία βλάπτει

Η φιλαυτία βλάπτει
Μακριά από τον Χριστό τίποτε δεν είναι σταθερό
Η ζωή περνάει.
Η περιουσία χάνεται.
Η υγεία καταστρέφεται.
Η υπόληψη καταρρακώνεται.

Όλα φεύγουν και μερικές φορές απότομα σαν να τα παίρνει άγριος άνεμος.
Κι’ εμείς περνάμε και φεύγουμε, έτσι ξαφνικά σαν άνεμος.
Αλήθεια! Πόσο θα μεταμεληθούν εκείνοι που στηρίζουν την ελπίδα τους στην ύλη!
Μα γιατί στηρίζονται τόσο πολύ στα αγαθά τους;
Γιατί αγαπούν πολύ τον εαυτό τους;
Μα δεν πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας;
Πρέπει, αλλά «κατά λόγον» δηλ. λογικά και κατά Θεόν.

9 Αυγούστου Συναξαριστής. Ματθία Αποστόλου, των Αγίων 10 Μαρτύρων, Αντωνίνου, Ψόη Οσίου, Εύρεση Αχειροποιήτου Εικόνος Χριστού, Κωνσταντίνου Πατριάρχου, Oswald, Γερμανού Οσίου.

Ὁ Ἅγιος Ματθίας ὁ Ἀπόστολος

Πῶς ὁ Ματθίας κατατάχθηκε στὸ χορὸ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.
Μετὰ τὴν προδοσία καὶ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Ἰούδα καὶ μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, οἱ ἕντεκα μαθητὲς μὲ τὴν Παναγία βρίσκονταν στὸ ὑπερῷον. Τότε ὁ Πέτρος πρότεινε νὰ ἐκλεγεῖ ἄλλος ἀντὶ τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ποὺ ἀκολουθοῦσαν ὑπηρετῶντας τὸν Χριστό.
Ἡ πρόταση ἔγινε δεκτὴ καὶ τέθηκαν δύο ὑποψήφιοι: ὁ Ἰωσὴφ ὁ καλούμενος Βαρσαββᾶς καὶ ὁ Ματθίας. Τότε ἔβαλαν κλῆρο, καὶ δίνοντας σὲ ὅλους ἐμᾶς παράδειγμα ἐναπόθεσης κάθε ἐκλογῆς μας στὸ Θεό, προσευχήθηκαν ὅλοι μαζὶ ὡς ἑξῆς:
«Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξαν ὂν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕναν, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς». Δηλαδή: «Σὺ Κύριε, ποὺ γνωρίζεις τὶς καρδιὲς ὅλων, φανέρωσε καθαρὰ ἐκεῖνον ποὺ ἐξέλεξες, ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο, γιὰ νὰ ἐπωμισθεῖ τὸ ἀξίωμα τῆς ἀποστολικῆς διακονίας».