Ἡ ὑπακοή ὁδηγεῖ στή σωτηρία

ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ

Ἡ ἐντολή δόθηκε στούς πρωτοπλάστους ὡς δοκιμασία τοῦ αὐτεξουσίου τους. Ἡ ὑπακοή ἔχει ὡς βραβεῖο τήν θέωση.

Ὁ Θεός, γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀφοῦ ἔπλασε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα τούς τοποθέτησε στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ἔπειτα τούς ἔδωσε καί τόν νόμο τῆς Ἐντολῆς (νά μή φᾶνε ἀπό τό δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ) ὡς μία δοκιμασία τοῦ αὐτεξουσίου τους. Κατόπιν τούς ἄφησε καί ὅπως λέγει ὁ Σειράχ «τόν ἄφησε στή βούλησή του», ἔτσι ὥστε νά ἐκλέγει κάθε φορά σύμφωνα μέ τήν γνώμη του ὅ,τι αὐτός νομίζει καλλίτερο. Ὅρισε δέ καί ἔπαθλο ἐάν τηροῦσαν (ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα) τήν ἐντολή, τό νά πάρουν τήν ἐνυπόστατη Χάρη τῆς Θεώσεως καί νά καταστράπτονται στούς αἰῶνες ἀπό τό ἀκραιφνέστατο φῶς τοῦ Θεοῦ.

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς καί ἡ ὀρθή χρήση τους

Τίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας (λογιστικό, θυμός, ἐπιθυμία), σύμφωνα μέ τήν θεραπευτική τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν πρέπει νά τίς νεκρώσουμε ἀλλά νά τίς λειτουργήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τά μέρη τῆς ψυχῆς σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπατερική γραμματεία, ὅπως ἐγράφη παραπάνω, εἶναι τρία: Τό θυμικό, τό ἐπιθυμητικό καί τό λογιστικό. Στόν σύγχρονο μεταπτωτικό ἄνθρωπο, πού δέν ἔχει ἐκκλησιαστικοποιηθεῖ, καί τά τρία αὐτά μέρη νοσοῦν. Εἶναι ὑποδουλωμένα στό περιβάλλον, στήν ὕλη, στίς σαρκικές ἡδονές, στίς αἰσθήσεις. Αὐτά καλούμαστε, συνεργαζόμενοι μέ τήν Θεία Χάρη, νά τά θεραπεύσουμε, ἀνακατευθύνοντάς τα ἀγαπητικά πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Τό θυμικό θεραπεύεται μέ τήν κατά Θεόν ἀγάπη, τό ἐπιθυμητικό μέ τήν περιεκτική ἐγκράτεια καί τό λογιστικό μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Δέν πρέπει νά τά νεκρώσουμε ἀλλά νά τά ἐπαναπροσανατο-λίσουμε, ὥστε νά λειτουργήσουν σύμφωνα μέ τίς «προδιαγραφές» τοῦ Κατασκευαστῆ μας, δηλ. τοῦ Θεοῦ Λόγου. Συμφωνώντας μέ τήν καθολική πατερική ἀντίληψη, ὁ σοφός Γέρων Πορφύριος, ἀναφερόμενος στόν θυμό, ἔλεγε ὅτι ὁ θυμός εἶναι τό νεῦρο τῆς ψυχῆς καί εἶναι καλό.

9ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους - Σινά του Σταυρού από 22/09/2011 έως 30/09/2011

1η ημ.22/09/2011 Πέμπτη :  ΘΕΣ/ΝΙΚΗ – ΑΘΗΝΑ – ΤΕΛ ΑΒΙΒ

Συνάντηση στο Αεροδρόμιο Μακεδονία στις 22:00 και αναχώρηση με πτήση της Aegean Air για Τελ Αβίβ μέσω Αθηνών. Άφιξη στο αεροδρόμιο ξημερώματα τις 23/9/2011.
2η ημ.23/09/2011 Παρασκευή: ΛΥΔΑ-ΟΡΟΣ ΕΛΑΙΩΝ- ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ
Επιβίβαση στο πούλμαν και μεταφορά στη Λύδα όπου θα προσκυνήσουμε τον τάφο του Αγίου Γεωργίου. Συνεχίζουμε  για  προσκύνημα στη Μονή της Αγίας Μάρθας και Μαρίας στη Βηθανία και το Όρος των Ελαιών απ’ όπου ανελήφθη ο Κύριος. Προσκύνημα στην Γεθσημανή στον Τάφο της Παναγίας  και τέλος προσκύνημα  στον Βράχο της Αγωνίας. Στις 12.00 ή ώρα τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και ξεκούραση. Στη συνέχεια  επίσκεψη στη Σιών όπου βρίσκεται το Υπερώο και το σπίτι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Προσκύνημα στο Ναό της Αναστάσεως (Πανάγιο Τάφο, Φρικτό Γολγοθά, Αποκαθήλωση, Εύρεση Τιμίου Σταυρού). Βαδίζοντας την οδό του Μαρτυρίου προσκυνούμε στο Πραιτώριο (φυλακή Χριστού) στο σπίτι των Αγ. Ιωακείμ και Άννης.
1η  διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

Ἐρωτήσεις- Ἀπαντήσεις γιά τήν οἰκογένεια, τά παιδιά καί τήν γυναίκα (mp3)

06.Π. Σάββας 2009-05-22_ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-05-09 (Συνάξεις Καλοκαιριοῦ 2009).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Εις την Πάνδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου (Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας. Γι' αυτό ακριβώς δεν είναι δυνατόν να μας κατηγορήσουν για τόλμη. Γιατί πού υπάρχει τόλμη; Το να καταπιάνεται βέβαια κανείς με υψηλά θέματα και να εγκαταλείπη την προσπάθεια εμπρός στο ενδεχόμενο μιας ήττας δεν θα ήταν λογικό. Πράγματι κανείς απολύτως δεν θα μπορούσε να κατηγορήση όσους υστέρησαν στον αγώνα τον οποίο κανείς δεν είναι δυνατόν να κερδίση. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθή υποχώρηση ή ήττα ό,τι είναι έκτος ευθύνης και κατηγορίας; Αφού λοιπόν προσήρμοσα το λόγο με τις δυνάμεις μου, θα πλέξω το εγκώμιο της Παρθένου, προσθέτοντας ότι δεν το επιχειρώ αυτό για να κάμω γνωστές στους ακροατές τις χάριτες της Παρθένου που τυχόν αγνοούν, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε ν' αγνοή το κοινό αγαθό, αλλά για να κάμω, με την ανάμνηση της αιτίας της σωτηρίας μου, καλύτερη την ψυχή, σε όσους βέβαια είναι τούτο δυνατόν, αφού θυμηθώ και τη δική μου σωτηρία. Γιατί γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μου φαίνεται ότι όλοι ύμνησαν την Παναγία και δεν υπάρχει κανείς που να μην έκαμε αυτόν τον αγώνα, επιτυγχάνοντας βέβαια άλλος λιγώτερο και άλλος περισσότερο το σκοπό του. Γιατί είναι πολυύμνητη η Παρθένος όχι μόνο αφότου γεννήθηκε, αλλά και πριν ακόμη χαρισθή στους ανθρώπους.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο πατώντας εδώ
alopsis 

23 Αυγούστου Συναξαριστής. Απόδοση εορτής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Λούππου, Ειρηναίου Επισκόπου Σιρμίου, Ειρηναίου Επισκόπου Λουγδούνου, Πόθεινου Ιερομάρτυρα, Καλλινίκου Πατριάρχη, των Αγίων 38 Μαρτύρων, Αντωνίου Επισκόπου, Νικολάου Σικελιώτη, Χαραλάμπους Νεοφανούς.

Ἀπόδοση ἑορτῆς κοιμήσεως Θεοτόκου

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’.
Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον, οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν· ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Μεγαλυνάριον.
Παρέστης Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παμβασιλέως, ὡς βασίλισσα τοῦ παντός, περιβεβλημένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα μετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.