Ο Κόσμος των Αγγέλων

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Στην Αγία γραφή γίνεται συχνά λόγος για τους Αγγέλους. Αναφέρονται μάλιστα και τα ονόματα των Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ.

Ο Ταξιάρχης των ουρανίων δυνάμεων Μιχαήλ παρουσιάζεται ως ευεργέτης και φιλόστοργος προστάτης των τέκνων του Θεού, σε πολλά σημεία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Αυτός πρωτοφανερώθηκε στον πατριάρχη Αβραάμ. Ύστερα στον Λωτ, όταν τον γλίτωσε αυτόν και τις θυγατέρες του, απ' την θεόσταλτη φωτιά και την καταστροφή των Σοδόμων. Φάνηκε ύστερα στον πατριάρχη Ιακώβ, όταν τον γλίτωσε απ' τον Ησαύ. Αυτός ήταν που προπορεύονταν όταν οι γιοι του Ισραήλ ελευθερώθηκαν απ' την σκλαβιά των Αιγυπτίων. Αυτός και στον μάντη Βαλαάμ, όταν εκείνος πήγαινε να καταρασθεί τον ισραηλιτικό λαό. Αυτός θαυματούργησε στις Χώνες, κοντά στην εκκλησία και στο αγίασμα του, μ' εκείνο το χώνεμα τόσων νερών των δύο ποταμών, που έκανε τους ειδωλολάτρες να φρενιάσουν.

Αν προσευχηθείς για τους συνανθρώπους σου, τα πέ­τυχες όλα!

Ξέχασε, λοιπόν, τις ξένες αμαρτίες, για να ξεχάσει και ο Κύριος τις δικές σου. Γιατί αν πεις, "Τιμώρησε τον εχθρό μου", έκλεισες το στόμα σου. Έχασε πια η γλώσσα σου το δικαίωμα να μιλάει στο Θεό.
Πρώτα-πρώτα επειδή εξαρχής Τον παρόργισες, κι υστέρα επειδή ζητάς πράγματα που είναι αντίθετα στον ίδιο το χαρακτήρα της προσευχής. Αφού, δηλαδή, προσέρχεσαι για να ζητήσεις συγχώρηση αμαρτημάτων, πώς μιλάς για τιμωρία; Το αντίθετο έπρεπε να κάνεις, να παρακαλάς για τους άλλους, ώστε στη συνέχεια να παρακαλέσεις με παρρησία και για τον εαυτό σου.

Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού.

Με του Θεού τη χάρι, είμαι ένας χριστιανός.
Οι πράξεις μου, αλλοίμονο, με παρουσιάζουν ένα μεγάλο αμαρτωλό κι ως προς τη ζωή μου, είμαι ένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, προέρχομαι από πολύ άσημη οικογένεια και γυρίζω περιπλανώμενος από μέρος σε μέρος.
Τα υπάρχοντά μου είναι, ένα σακκούλι στην πλάτη μου με λίγο ψωμί μέσα, και μια Αγία Γραφή μέσ’ στην τσέπη του σακκακιού μου. Αυτά είναι όλη μου η περιουσία.
Κάποτε, ήταν το Σάββατο της 32ας εβδομάδος μετά την Πεντηκοστή κ’ επήγα εις την Εκκλησία να προσευχηθώ και ν’ ακούσω τη θεία λειτουργία.
Άκουσα τον Απόστολο της ημέρας που ήταν παρμένος από την πρώτη επιστολή του Παύλου προς Θεσσαλονικείς και μού ‘καναν πολύ βαθειά εντύπωσι οι δύο λέξεις, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».
Οι λέξεις αυτές εμπήκαν και κατέλαβαν κυριολεκτικά το μυαλό μου, άρχισα δε να σκέπτωμαι σοβαρά, πώς είναι δυνατόν να προσεύχεται κανείς χωρίς να σταματά ούτε στιγμή, αφού ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνη και κάποια άλλη δουλειά για να ζήση;
Εδιάβασα και ο ίδιος εις το δικό μου Ευαγγέλιο το ρητό αυτό που είχα ακούσει, δηλαδή, τα λόγια που προτρέπανε, κάθε στιγμή και σε κάθε τόπο, να σηκώνουμε τα χέρια μας εις τον ουρανό και να προσευχώμεθα.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 02-09-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. ζ΄ 10 - 16

ζ΄ 10 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. Β΄ 18 - 22

Β΄ 18 - 22

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Ολόκληρη η Ορθοδοξία μοιάζει να κοιμάται»

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

«Ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία μοιάζει νὰ κοιμᾶται»

«Οἱ ταγοὶ τοῦ λαοῦ –Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι– προδίδουν τὴν Ἐκκλησία χωρὶς δισταγμὸ ἀνοίγουν τὴν πόρτα στὸν Οἰκουμενισμό»

(Ὁμιλία εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐα, ἀριθ. 85, 1997, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος)

«...Καὶ μία ὁλόκληρη τοπικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ καθεύδει καὶ νὰ ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀφυπνίσεως. Θὰ λέγαμε ἀκόμη, ἂν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο, ὅτι καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ὅπως θὰ συμβεῖ καὶ συμβαίνει ἤδη στὰ ἔσχατα, διότι εἴμεθα στὴν περιοχὴ τῶν ἐσχάτων, ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ ἀντιχρίστου), ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι σὲ μιὰ κατάσταση ναρκώσεως, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα -τὸ λέγω δυὸ φορές-, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως.

Ὁ Χριστὸς πόσες φορὲς τὸ εἶπε: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Αὐτὸ τὸ «γρηγορεῖτε» εἶναι ἀναγκαιότατον σύνθημα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ βέβαια δὲν γρηγοροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· μακάριοι ὅμως οἱ γρηγοροῦντες. Καὶ τοῦτο διότι ἔρχεται φοβερὴ ἐποχή. Ζοῦμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἔχουμε εἰσέλθει στὴν περιοχὴ αὐτῆς τῆς φοβερῆς ἐποχῆς.

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο γιά τόν ἄνθρωπο Ζ΄(κατά τόν Γέροντα Πορφύριο)

Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

      Προσευχή στ΄

 Ἡ τελειότερη προσευχή, ἔλεγε, εἶναι ἡ σιωπηλή. Δίδασκε ὁ ἀδιαλείπτως εὐχόμενος Γέροντας: «Ὁ τελειότερος τρόπος προσευχῆς εἶναι ὁ σιωπηλός. Ἡ σιγή. «Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία» (Χερουβικόν Μεγάλου Σαββάτου). Αὐτός ὁ τρόπος, τῆς σιγῆς, εἶναι ὁ πιό τέλειος. Ἔτσι θεοῦσαι. Μπαίνεις στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Δέν πρέπει ἐμεῖς νά μιλᾶμε πολύ. Ν' ἀφήνομε νά μιλάει ἡ χάρις. Ἔλεγα τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» καί νέοι ὁρίζοντες ἄνοιγαν. Δάκρυα χαρᾶς κι εὐφροσύνης κυλοῦσαν ἀπ' τά μάτια μου γιά τήν ἀγάπη καί τή σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Λαχτάρα! Ἐδῶ κρύβεται τό μεγαλεῖο, ὁ Παράδεισος. Ἐπειδή ἀγαπάεις τόν Χριστό, λέεις τά λόγια αὐτά, αὐτές τίς πέντε λέξεις λαχταριστά, μέ καρδιά. Καί σιγά σιγά τά λόγια χάνονται. Εἶναι τόσο γεμάτη ἡ καρδιά, πού ἀρκεῖ νά πεῖς μία λέξη, «Ἰησοῦ μου!», καί τέλος καμία λέξη. Ἡ ἀγάπη ἐκφράζεται καλύτερα χωρίς λόγια. Ὅταν μία ψυχή ὄντως ἐρωτευθεῖ τόν Κύριο, προτιμᾶ τή σιωπή καί τή νοερά προσευχή. Ἡ πλημμύρα τῆς θείας ἀγάπης γεμίζει τή ψυχή ἀπό χαρά κι ἀγαλλίαση»[1].

1 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Αρχή της Ινδίκτου, Συμεών του Στυλίτη, Μάρθας Οσίας, Ευανθίας Οσίας, Ιησού του Δικαίου, των Αγίων 40 Παρθένων Μαρτύρων, Ανάμνηση θαύματος Θεοτόκου στη Μονή Μιασήνων, των Αγίων Ευόδου, Καλλίστης, Αγαθοκλείας και Ερμογάνους, Μνήμη εμπρησμού της Κωνσταντινούπολης, Μελετίου Οσίου, Νικολάου Οσίου, Αγγελή Νεομάρτυρα, Συμεών του Λέσβιου, Αντωνίου Οσίου.

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου

Γιὰ τὴν περίπτωση αὐτή, ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, γράφει τὰ ἑξῆς: «Λέξις λατινικὴ (indictio) ὁρισμὸν σημαίνουσα καθ’ ὂν κατὰ δεκαπενταετὴ περίοδον ἐπληρώνοντο εἰς τοὺς αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων οἱ φόροι.
Κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν, τὴν ἀρχὴν τῆς ἰνδικτιῶνος εἰσήγαγεν ὁ Αὔγουστος Καῖσαρ (1 – 14), ὄτε διέταξε τὴν γενικὴν τῶν κατοίκων τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἀπογραφὴν καὶ τὴν εἴσπραξιν τῶν φόρων, κατὰ τὴν πρώτην τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός.
Ἀπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) ἐγένετο ἐπισήμως χρῆσις τῆς Ἰνδικτιῶνος ὡς χρονολογίας. Ἔκτοτε δὲ ἡ ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τοῦ νῦν ἑορτάζει τὴν 1η Σεπτεμβρίου ὡς ἀρχὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους».
«Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου χρόνου, ὢ καὶ παλαιὲ καὶ δι’ ἀνθρώπους νέε».

Σύγχρονα θαύματα του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου στον Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου Ναυπλίου. Π. Διονύσιος Ταμπάκης

Π. Διονύσιος Ταμπάκης

Στις 2 Νοεμβρίου 2010, ημέρα Τρίτη  στις 9μ.μ. περίπου , επισκέφθησαν τον Ι.Ναό μας χάριν προσκυνήσεως  ο Μανώλης(αστυνομικός ) και η σύζυγός του Ραντμίλα από την Σερβία κάτοικοι Αθηνών Και οι δύο νέα παιδιά  με πνευματική ζωή  και συμμετοχή στα Ι.Μυστήρια της εξομολόγησης και  της Θ.Κοινωνίας .
Τους είδα πολύ πικραμένους. Η κοπέλα μάλιστα δεν μπορούσε να αποκρύψει τα δάκρυά της. Αφού πιάσαμε κουβέντα μου εξήγησαν κατόπιν πως  παρά την παρέλευση αρκετού καιρού από τον Γάμο τους δεν μπορούσαν  να αποκτήσουν παιδί. 

Αμέσως και αφού προσκύνησαν την Εικόνα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου εφόρεσαν τα σεπτά  και  Θαυματουργά Λείψανά του όπου φυλάμε στον  τον Ι.Ναό. Μιλήσαμε  για λίγο ακόμη και κατόπιν αποχαιρετηθήκαμε. Μετά από 3 ημέρες ,Παρασκευή πρωί και ευρισκόμενος στην Ι.Μονή Μαλεβής, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Ραντμίλα  η οποία με χαρά και ενθουσιασμό που δεν μπορούσε να τιθασεύσει μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. Μεγάλη η Χάρις Του Αγίου Αρσενίου.

*  *  *

Πέρσι το καλοκαίρι ευρισκόμενος για διακοπές  στο Ναύπλιο ο κ.Βασίλιος Καρόγαννης-Ιατρός Καρδιολόγος από την Αθήνα- επήγε ένα απόγευμα για μπάνιο στην παραλία της Καραθώνας Ναυπλίου. Εκεί  από την επαφή με κάτι ιδιαίτερα φύκια  χωρίς να το καταλάβει έπαθε  οξύ δερματολογικό πρόβλημα στο δεξιό του πόδι όπου και πρήστηκε πάρα πολύ. 
Παρά τη συνδρομή διαφόρων φαρμάκων και αλοιφών η πάθηση δεν έλεγε να φύγει.

Ο ξυλουργός...χτίζοντας μια ζωή!

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στην σύνταξη και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με την γυναίκα του. Βέβαια, δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στην σύνταξη.

Θα τα κατάφερναν.

Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.

Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του την καρδιά.

Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά.
Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.

Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε,

"Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα."

Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος!

Τι κρίμα!

Αν ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας.

Χτίζουμε την ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μην κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε σε αυτό που κτίζουμε. Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.

Αν μπορούσαμε να το κάνουμε ξανά, θα το χτίζαμε εντελώς διαφορετικά.

Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε...;

Εσύ είσαι ο ξυλουργός στην ζωή σου. Κάθε μέρα βάζεις μια πρόκα, τοποθετείς άλλη μια τάβλα ή ορθώνεις έναν τοίχο.

Οι προθέσεις σου και οι επιλογές που κάνεις σήμερα χτίζουν το αυριανό σου "σπίτι"...;

Γι' αυτό να χτίζεις με σοφία!

Ζήτησε από τον Θεό να γίνει Αυτός ο εργολάβος στην ζωή σου!

Αυτός θα σου δείξει πως να φτιάξεις ένα γερό θεμέλιο για να χτίσεις το σπιτικό της ζωής σου.

Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου.
Είναι ο συντομότερος δρόμος...

http://1myblog.pblogs.gr/2011/08/o-xyloyrgos-htizontas-mia-zwh.html