Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 09-09-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. δ΄ 22 - 27

δ΄ 22 - 27

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Η΄ 16 - 21

H΄ 16 - 21

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Σχετικά με βλάσφημο θεατρικό έργο που αποσχολεί την επικαιρότητα

Αισθανόμενοι ικανοποίηση από τις αντιδράσεις των Ιερών Μητροπόλεων Ξάνθης και Πατρών για το θεατρικό έργο «Τα κορίτσια με τα μαύρα», που διακωμωδεί με χυδαίο τρόπο τον ιερό θεσμό του Μοναχισμού, θέλουμε να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το εν λόγω έργο απευθυνόμενοι στους ευσυνείδητους Ορθοδόξου Έλληνες πολίτες που σκέφτονται να παρακολουθήσουν την παράσταση.

Οι συντελεστές του έργου, γνωστοί για τον πολυετή πόλεμο που κάνουν στην Εκκλησία μέσω της τηλεόρασης, διακηρύττουν ότι δεν έχουν σκοπό να θίξουν το χριστιανισμό και το μοναχισμό, αλλά πρόσωπα και καταστάσεις, κάνοντας μάλιστα λόγο για «μεσαίωνα» και «σκοταδισμό» όσων αντέδρασαν.
Οι συγκεκριμένοι «καλλιτέχνες» βέβαια και όλος ο αντιεκκλησιαστικός σατυρικός «χώρος», ουδέποτε ασχολήθηκαν με σατυρική διάθεση με άλλα θρησκεύματα, όπως τον ιουδαισμό, το μουσουλμανισμό κλπ.

Ο πολιτικός Καποδίστριας μάρτυρας της Ρωμηοσύνης

π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Πρωτοπρεσβύτερος

1. Η αποστολή του Κυβερνήτου ως άρσις Σταυρού

Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ψήφισε τον Καποδίστρια πρώτο Κυβερνήτη της ελευθέρας μικράς Ελλάδος.

Και εκείνος, έχοντας συνείδηση –ως διπλωμάτης καριέρας– της περιπέτειας, στην οποία εκούσια στρατευόταν, έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν»1. Με προφητική ενόραση διέβλεπε, ότι η ανάληψη της αποστολής του Κυβερνήτου της Ελλάδος δεν ήταν παρά μαρτυρική πορεία και θυσία. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί την πρόσκληση της Πατρίδος. Την συγκατανευσή του έβλεπε ως «οφειλήν εις ιεράν υπόθεσίν» της2.

Αγ. Ιωακείμ και Άννα – γέροντος Παΐσίου

 

- Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.

- Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο (δηλαδή χωρίς διαβλητά πάθη). ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.

Περί της ώρας του θανάτου (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πριν γίνει ο προφήτης Δαβίδ βασιλιάς του Ισραήλ υπηρετούσε τον βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ, επειδή γνώριζε ότι ο Δαβίδ θα πάρει το θρόνο, τον καταδίωκε, προσπαθώντας να τον θανατώσει. Μια φορά όταν η ζωή του κινδύνευε, ο προφήτης Δαβίδ είπε σ' αυτούς που ήταν τότε μαζί του· «Ένα βήμα με χωρίζει από τον θάνατο» (Α' Βασ. 20, 3).

Θυμήθηκα τώρα αυτά τα λόγια γιατί πριν μία εβδομάδα έπρεπε να τα πω και εγώ. Ένα μόνο βήμα με χώριζε από το θάνατο. Για ένα διάστημα ήμουν σχεδόν πεθαμένος, σχεδόν καθόλου δεν είχα σφυγμό και η καρδιά μου παρά λίγο να σταματήσει να χτυπά. Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε.

Πρέπει να μάθουν, γιατί δέν ξέρουν...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ...
Η μεταστροφή του Γεωργίου Λεσιέρ Στην Ορθοδοξία

---

Εκ του περιοδικού "Ο Όσιος Γρηγόριος" Ετήσια έκδοσις της Ιεράς κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Αριθμός τεύχους 18.

---

       Με τον τίτλο αυτό δημοσιεύουμε επιστολή της κας Αικατερίνης Λεσιέρ, με την οποία εκφράζει τις ευχαριστίες της για την συμβολή της Ιεράς Μονής μας στην επιστροφή του μακαριστού συζύγου της Γεωργίου Λεσιέρ στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την Ορθόδοξο Εκκλησία μας.
       Χρησιμοποιήσαμε τον τίτλο αυτό, γιατί αποτελεί λόγο του ιδίου του Γεωργίου Λεσιέρ που εκφράζει τον πόνο του για τους ομοεθνείς του, καθότι ο ίδιος Γάλλος, και γιατί πιστεύουμε ότι με το δημοσίευμα αυτό βοηθούμε και αυτούς που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει και γευθεί την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Ταξίδεψε ὄρθιος χάριν τῶν παιδιῶν

Κάποτε ὁ Γέροντας Πορφύριος ταξίδεψε ἀπό τή Θεσσαλονίκη στήν Ἱερισσό, μέ προορισμό τό Ἅγιον Ὅρος. Ὅταν ἔφθασε στό πρακτορεῖο, δέν βρέθηκε θέση γιά ἐκεῖνον καί ἀναγκάσθηκε νά μείνει ὄρθιος, ἐνῶ δίπλα του κάθονταν μερικοί νεαροί, χαριεντιζόμενοι. Ἕνας κύριος ἐπέπληξε τούς νεαρούς, διότι ἔβλεπαν κοντά τούς ἕνα γέροντα Ἱερομόναχο ὄρθιο κι αὐτοί συνέχιζαν νά κάθονται ἀδιάφοροι...Τούς ὑπέδειξε νά παραχωρήσει ἕνας ἀπ’ αὐτούς τή θέση του στόν Ἱερέα, ἀλλ' αὐτοί ἔμειναν ἀσυγκίνητοι καί ἀκίνητοι στή θέση τους...

Ἡ καθαρή προσευχή καί ἡ σωτηρία.

ΤΟ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ:Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Τό ὑψηλότερο καί πιό εὐάρεστο ἔργο πού μπορεῖ νά ἐπιτελέσει ὁ ἄνθρωπος στή γῆ εἶναι σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες ἡ καθαρά προσευχή.

Γιά νά κάνει ὁ ἄνθρωπος καθαρά προσευχή θά πρέπει νά ἀσκήσει τήν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Θείου Ὀνόματος. Δι’ αὐτῆς τῆς ἐργασίας ἀνευρίσκεται ἡ Βαπτισματική Θεία Χάρη ἡ ὁποία καί καθαρίζει τήν καρδιά τοῦ ἀδιάλειπτα προσευχομένου πιστοῦ.

Αὐτήν τήν ἐργασία σποραδικά τήν ἀναφέρουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες διότι τήν θεωροῦσαν κοινό τόπο καί αὐτονόητη γιά τούς πιστούς. Ὅμως ὅσο ἐκκοσμικευόταν ἡ Ἑκκλησία τόσο χανόταν αὐτή ἡ ἐργασία.

8 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Γεννέσιον Υπεραγίας Θεοτόκου, Ρούφου και Ρουφιανού, Σεβήρου, Αρτεμιδώρου, Αθανασίου Νεομάρτυρα, Σωφρονίου.

Ἡ Γέννησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Ἀποκάλυψαν πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ τῆς ποιήσει».
Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.
Μ’ αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἱκέτευαν προσευχόμενοι τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει παιδί, νὰ τὸ ἔχουν γλυκειὰ παρηγοριὰ στὰ γεράματά τους. Καὶ τὴν ἐλπίδα τους, ὁ Θεὸς, τὴν ἔκανε πραγματικότητα. Τοὺς χάρισε τὴν Παρθένο Μαριάμ, ποὺ ἦταν ὁρισμένη νὰ γεννήσει τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ νὰ λάμψει σὰν ἡ πιὸ εὐλογημένη μεταξὺ τῶν γυναικών. Ἦταν ἐκείνη, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔμελλε νὰ προέλθει Αὐτὸς ποὺ θὰ συνέτριβε τὴν κεφαλὴ τοῦ νοητοῦ ὄφεως.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη δόθηκαν οἱ προτυπώσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μία εἶναι καὶ ἡ βάτος στὸ Σινᾶ, τὴν ὁποία ἐνῷ εἶχαν περιζώσει φλόγες φωτιᾶς, αὐτὴ δὲν καιγόταν. Ἦταν ἀπεικόνιση τῆς Παρθένου, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Σωτῆρα Χριστὸ καὶ συγχρόνως θὰ διατηροῦσε τὴν παρθενία της.
Ἔτσι, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, ποὺ ἦταν ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Δαβίδ, μὲ τὴν κραταιὰ ἐλπίδα ποὺ εἶχαν στὸν Θεὸ ἀπέκτησαν ἀπ’ Αὐτὸν τὸ ἐπιθυμητὸ δῶρο, ποὺ θὰ συντροφεύει τὸν κόσμο μέχρι συντέλειας αἰώνων.