Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 12-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προσ Εφεσίους κεφ. Ε΄ 25 - 33

Ε΄ 25 - 33

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Η΄ 22 - 25

Η΄ 22 - 25

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Όπου και να είσαι, να προσεύχεσαι. ( Αγ. Ιωαν. Δαμασκηνού)

Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ

•  Όταν ο δικαστής οργίζεται εναντίον σου, να προσεύχεσαι!

• Μπροστά ήταν η θάλασσα, από πίσω οι Αιγύπτιοι τους καταδίωκαν, και στη μέση ο Μωυσής. Πολλή προσευχή μέσα στη στενοχώρια του. Αλλά μεγάλο το πέλαγος της προσευχής. Από πίσω οι Αιγύπτιοι τους καταδίωκαν, και στη μέση η προσευχή. Και δεν έλεγε τίποτα ο Μωυσής. Και του λέγει ο Θεός: «Γιατί φωνάζεις σε μένα;» (Εξ. 14, /5).Έστω κι αν το στόμα σου σιωπά, όμως η καρδιά σου φωνάζει.

•  Κι εσύ όταν στέκεσαι μπροστά σε δικαστή οργισμένο που σε τυραννά, αλλά και σ’ αυτούς τους δήμιους, να προσεύχεσαι στο Θεό. Κι όταν προσεύχεσαι τα κύματα καταπραΰνονται.

•  Έρχεται ο δικαστής εναντίον σου; Φύγε εσύ προς το Θεό!

Ένα σύγχρονο θαύμα του γέροντος Παισΐου στην Αργολίδα

Ο Βασίλειος Βάθης, από το Δρέπανο Ναυπλίας, ένα νέο παιδί 27 χρονών,
έφεδρος των ειδικών δυνάμεων και μάχιμος στην δύναμη ΔΙΑΣ,  είχε πριν
λίγες ημέρες, την 3η Οκτωβρίου το πρωϊ , ένα ατύχημα με μηχανή μεγάλου
κυβισμού στην περιοχή του Ναυπλίου (θέση Αγ.Ελεούσα) που προκλήθηκε
από την κακοτεχνία του δρόμου .
Η μηχανή έγινε σμπαράλια, τα σίδερα λυγίσανε, μα ο Βασίλης σώθηκε
με λίγο μόνο ελαφρύ τραυματισμό.
«Την στιγμή που έπεσα» όπως μας αναφέρει, «έλεγα από μέσα μου τους
Χαιρετισμούς της Θεοτόκου και μάλιστα βρισκόμουν απ’ότι θυμάμαι στο
σημείο «Σώσαι θέλων τον κόσμον»».

Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά

Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ' όψιν Του και ύστερα πληρώνει.

Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι' αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του.

Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ' αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.

«Νά παίρνουμε τό βάρος επάνω μας», Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

 Λόγοι Γ΄ . Κεφάλαιο 2ον.

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Ή δικαιολογία διώχνει τήν Χάρη του Θεού

«Νά παίρνουμε τό βάρος επάνω μας .»

- Άν πάρης επάνω σου λ.χ. ένα σφάλμα που δέν μπορείς νά τό σηκώσης και δέν δώσης καμμιά εξήγηση, μετά θά γογγύσης, θά αγανάκτησης, θά κατακρίνης...
- Όμως, αν εξηγήσω, αυτό δέν θά είναι δικαιολογία;
- Έ, νά κοιτάξης νά δικαιολογήσης αυτό πού δέν μπορείς νά σηκώσης και τό άλλο νά τό αφήσης. Άν είναι λ.χ. ευαίσθητος κανείς, νά κοιτάξη νά σηκώση όσο μπορεί- νά μήν κάνη τον δυνατό.
Νά έξετάζη τον εαυτό του καί νά τον αδική μέ διάκκατάσταση, θά παρακαλούσα τόν Θεό και θά τόν έκανε καλά», γιατί ό Χριστός είπε: «θά σας δώσω δύναμη νά κάνετε μεγαλύτερα θαύματα από μένα»[1], οπότε έρχεται ό πόνος, ή αγάπη γιά τόν άλλον.
Ενώ, άν πώ: «ε, τί νά τόν κάνω, ανάπηρος είναι, ας καθήσω λίγο κοντά του· θά εχω άλλωστε και τόν μισθό μου», τότε ανέχομαι τόν άλλον και δικαιολογώ τόν εαυτό μου ότι έκανα τό καθήκον μου.

Η πολύχρονη υπομονή, που έφερε άμετρη τη χάρη του Θεού. Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:
- Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:
- Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:
- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

«Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»

Αγίου Αναστασίου του Σιναΐτου. Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων

Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων.[1]

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό [2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3].

Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Ἡ ἐνορία, ἡ ἄσκηση καί τό μοναστήρι

«ΟΙ ΕΝΟΡΙΕΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΣΕ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ» (ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ)

Ζοῦμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί δι' εὐχῶν τῶν ἁγίωνΠατέρων μας, μέσα στόν κοσμικό χῶρο καί τόν χρόνο· συνάμα ὅμως ζοῦμε στόν εὐλογημένο χωρόχρονο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ Μας. ἘντόςΤης ζοῦμε τό αἰώνιο παρόν τοῦ Θεοῦ καί βιώνουμε τόν λεγόμενο Λειτουργικό χρόνο.

Ἡ Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος[1], ὑπερκαλύπτει τόν κοσμικό χωρόχρονο. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι διαχρονική. Ἔχει τίς λύσεις γιά ὅλα τά θέματα πού ἀπασχολοῦσαν τόν ἄνθρωπο τοῦ παρελθόντος ἀλλά καί αὐτόν τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.

«Ἰησοῦς Χριστός ἐχθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰώνας. Διδαχαῖς ποικίλαις καί ξέναις μή παραφέρεσθε»[2], μᾶς διδάσκει τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁἍγιος Ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτό πού ἴσχυε στήν ἀρχή τοῦ Χριστιανισμοῦ, στήν ἐποχή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, αὐτό ἰσχύει καί σήμερα, 2000 χρόνια μετά.

Ο όσιος Θεοφάνης ο γραπτός

Ό οσιος Θεοφάνης γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 778. Οί γονείς του ήταν ευλαβείς και ιδιαίτερα φιλόξενοι. Δίδαξαν στα παιδιά τους ο,τι γνώριζαν από την ιερή και τη θύραθεν σοφία, και μετά τα έστειλαν στη Μονή του άγίου Σάββα (800). Τους εμπιστεύθηκαν στον άγιο Γέροντα Μιχαήλ [18 Δεκ.], ο οποίος τους δίδασκε την γραμματική, την φιλοσοφία και την ποιητική τέχνη, άλλα κυρίως τους μύησε στην επιστημη των επιστημών και τέχνη των τεχνών: τη μοναστική ζωή. ο Θεοφάνης ακολουθούσε σέ ολα τό παράδειγμα του πρωτοτόκου άδελφού του Θεοδώρου, και διέπρεψε εξίσου στην ταπείνωση και στην υπακοή, οπως και στη γνώση και στο χάρισμα της ύμνογραφίας. Όταν ο Μιχαήλ ορίστηκε σύγκελλος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων, εγκαταστάθηκε μέ τους μαθητές του στη Μονή των Σπουδαίων, δίπλα από τη βασιλική της ‘Αναστάσεως (811). Μετά από λίγο ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Θωμάς χειροτόνησε τους δύο άδελφούς ιερείς και τους έστειλε, μαζι μέ τον Μιχαήλ και τον μοναχό Ιώβ, πρέσβεις στην Κωνσταντινούπολη και στη Ρώμη, για τη στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και τη στηριξη της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, πού βρισκόταν υπό την άπειλή των άραβικών εισβολών.

11 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Φιλίππου Αποστόλου, Ζηναΐδος και Φιλονίλλης, Φιλοθέου Κόκκινου, Θεοφάνους Γραπτού, των Αγίων Νεκταρίου, Αρσακίου και Σισινίου, Μνήμη Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου, Θεοφάνους και Ιωνά.

Ὁ Ἅγιος Φίλιππος ὁ Ἀπόστολος

Καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και ήταν διάκονος μεταξύ των επτά διακόνων της πρώτης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ. στ'). Επίσης, ήταν έγγαμος και είχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες με προφητικό χάρισμα. (Πράξ. κα' 8-9). Ο Φίλιππος, όμως, δε στάθηκε μόνο στην Ιερουσαλήμ. Πήγε στη Σαμάρεια και κήρυξε το Ευαγγέλιο, σαν γνήσιος και αυτός "Απόστολος Ιησού Χριστού κατά πίστιν εκλεκτών θεού και επί γνώσιν αληθείας της κατ' ευσέβειαν.
Δηλαδή απόστολος του Ιησού Χριστού για να διδάξει μεταξύ εκείνων που εξέλεξε ο Θεός, την πίστη και την επίγνωση της αλήθειας, που οδηγεί στην ευσέβεια. Εκεί στη Σαμάρεια, δια του κηρύγματός του βάπτισε χριστιανό και το Σίμωνα το μάγο.
Έπειτα, ο Φίλιππος συνάντησε στο δρόμο του τον Ευνούχο της βασίλισσας Κανδάκης, και αφού τον κατήχησε, βάπτισε και αυτόν Χριστιανό. Κατόπιν, πήγε στις Τράλλεις της Μικρός Ασίας, όπου με τη διδασκαλία του έπεισε όλους σχεδόν τους κατοίκους της πόλης να πιστέψουν στο Χριστό. Ο Φίλιππος στην πόλη αυτή, αφού έκτισε και χριστιανικό ναό, παρέδωσε στο θεό την ψυχή του.