Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 20-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Φιλληπισίους κεφ. α΄ 20 - 27

α΄ 20 - 27

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Θ΄ 49 - 56

Θ΄ 49 - 56

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Σύγχρονο θαύμα του Αγ.Ιωάννη της Ρίλας

 

Στις 28 Μαίου 1952 ο αρχιμανδρίτης Κλήμης Ρίλετς, βιβλιοθηκάριος της Μονής Ρίλας, παρουσία του αρχιμανδρίτου Σεργίου, καταγράφει επίσημα την μαρτυρία της Σάντα Κονσταντίνοβα Κρουσέβσκα(μετέπειτα,το 1954, μοναχή στην πόλη Στάνκε Ντιμιτρώβ)περί ενός θαυμαστού γεγονότος:«Το 1941, η Έλενα η εγγονούλα μου σε ηλικία τριών ετών αρρώστησε από ανεμοβλογιά. Έμεινε έναν μήνα στο κρεβάτι και κατόπιν έπαθε βρογχοπνευμονία, ενώ μετά από λίγο καιρό η ασθένειά της μετατράπηκε σε μηνιγγήτιδα.Την εξέτασαν σχεδόν όλοι οι γιατροί της πόλης και της έκαναν περίπου 55 ενέσεις.Τρεις φορές-όταν η κατάστασή της χειροτέρεψε-μαζεύτηκαν οι γιατροί για να δουν τι θα κάνουν.Τελικά η Έλενα παράλυσε. Κοίταζε- ακίνητη- προς το ταβάνι με τα μάτια ορθάνοιχτα.

Ἀγαπῶ τόν Θεό;

Δεν αγαπώ τον Θεό. Αν αγαπούσα πραγματικά τον Θεό θα είχα συνεχώς την σκέψη μου εστραμμένη προς αυτόν και θα ήμουν ευτυχισμένος.
Κάθε σκέψη για τον Θεό θα μου έδινε χαρά και αγαλλίαση. Αντιθέτως, όμως, πολύ συχνότερα και πολύ ευκολότερα σκέφτομαι διάφορα γήινα πράγματα, ενώ η απασχόληση της σκέψεως μου με τον Θεό καταντά εργασία επίπονη και ξερή.
Εάν αγαπούσα τον Θεό, η συνομιλία μου με αυτόν, δια της προσευχής, θα ήτο η τροφή και η τρυφή μου και θα με οδηγούσε σε αδιάσπαστη επικοινωνία με Αυτόν. Όμως, όλως αντίθετα, όχι μόνο δεν ευρίσκω ευχαρίστηση εις την προσευχή μου, αλλά χρειάζεται κάθε φορά να καταβάλλω προσπάθεια για να προσευχηθώ.

Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν.

Ὁ δεκάλογος τοῦ Χριστιανικοῦ Νόμου
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν.

---

Μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας ὀνομάζεται Κυριακή, ἐπειδὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο, ποὺ ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς αὐτὴ τὴν ἡμέρα, δείχνοντας καὶ πιστοποιώντας ἀπὸ πρὶν τὴν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἄνθρωπων, ὅποτε θὰ σταματήσει κάθε γήινο ἔργο.
Τὴν Κυριακή, λοιπόν, θὰ τὴν ἀφιερώσεις στὸ Θεὸ ^{(Ἐξ. 20:8)}. Δὲν θὰ κάνεις καμιὰ βιοτικὴ ἐργασία, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀναγκαῖες. Καὶ αὐτοὺς ποὺ ἐργάζονται γιὰ σένα ἢ μένουν μαζί σου, θὰ τοὺς ἀφήσεις ν' ἀναπαυθοῦν, γιὰ νὰ δοξάσετε ὅλοι μαζὶ Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἀγόρασε μὲ τὸ θάνατό Του καὶ ἀναστήθηκε, ἀνασταίνοντας μαζί Του καὶ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας.

Εμφανίσεις αγγέλων και δαιμόνων κατά την ώρα του θανάτου

Υπό Ιερομ. Seraphim Rose

Στις περιπτώσεις των εμφανί­σεων αυτών που συμβαίνουν μόλις πεθάνη ο άνθρωπος, την ψυχή την συναπαντούν συνήθως δύο άγγελοι. Να πώς το περιγράφει αυτό ο συγγραφέας του βιβλίου Απίστευτο για πολ­λούς και όμως πραγματικό γεγονός. «Μόλις πρόφερε αυτές τις λέξεις η ηλικιωμένη νοσο­κόμα ("Ας κληρονομήση την Βασιλεία των Ουρανών, ας εύρη αιώνια γαλήνη") εμφανί­σθηκαν στο πλευρό μου δύο άγγελοι. Στο πρόσωπο του ενός ανεγνώρισα κατά κάποιον τρόπο τον προστάτη μου άγγελο άλλα ο άλ­λος άγγελος μού ήταν άγνωστος»[1]. Αργότε­ρα κάποιος ευλαβής περιπλανώμενος προ­σκυνητής του είπε ότι αυτός ήταν ο «άγγελος της υποδοχής». Η αγία Θεοδώρα, της οποί­ας η διάβασις μέσα από τα εναέρεια «τελωνεία» εξιστορείται στον βίο του αγίου Βασιλείου του νέου[2], διηγείται ότι: «Όταν πια μ' εγκατέλειψαν εντελώς οι δυνάμεις μου είδα ξαφνικά δύο ακτινοβολούντες αγγέλους του Θεού που είχαν όψι λαμπρών νέων ανέκφρα­στου ωραιότητος. Τα πρόσωπά τους ήταν λαμπρότερα κι απ' τον ήλιο, η ματιά τους γε­μάτη αγάπη, τα μαλλιά τους ήταν λευκά σαν το χιόνι, γύρω από το κεφάλι τους ξεχυνόταν μία χρυσή ανταύγεια, τα ενδύματα τους αστραποβολούσαν και στο στήθος ήταν περιζωσμένοι σταυρωτά με οράρια»[3]. Ο άγιος Σάλβιος επίσκοπος Γαλατίας κατά τον 6ο αι. περιγράφει την δική του εμπειρία θανάτου κατά τον ακόλουθο τρόπο: «Όταν σειόταν το κελλί μου πριν από τέσσερις ημέρες και με είδατε να κοίτωμαι νεκρός, με σήκωσαν δύο άγγελοι και με μετέφεραν στο υψηλότερο ση­μείο του ουρανού»[4]. 

Ὁ ἀντίχριστος-Ἀποκαλυπτικό συγκλονιστικό ὅραμα

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, από τη Ρωσία, διηγείται αυτό το όραμα που είχε τον Ιανουάριο του 1901:
Μετά τις βραδινές προσευχές, ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ στο αμυδρά φωτισμένο κελί μου, καθώς ήμουν κουρασμένος. Μπροστά από την εικόνα της Μητέρας του Θεού βρισκόταν κρεμασμένη η λαμπάδα μου. Δεν είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν άκουσα ένα θρόισμα. Κάποιος ακούμπησε τον αριστερό μου ώμο και με τρυφερή φωνή μου είπε: «σήκω δούλε του Θεού Ιωάννη, και ακολούθησε το θέλημα του Θεού!»
Σηκώθηκα και είδα κοντά στο παράθυρο έναν ένδοξο στάρετς (γέροντα) με ψαρά μαλλιά, φορώντας ένα μαύρο μανδύα, και κρατώντας μια ράβδο στο χέρι του. Με κοιτούσε τρυφερά και κρατιόμουν με δυσκολία να μην πέσω εξαιτίας του μεγάλου φόβου μου. Τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, ήθελα να μιλήσω, άλλα η γλώσσα μου δεν με υπάκουε. Ο γέροντας έκανε το σημείο του σταυρού σε μένα και σύντομα γέμισα με γαλήνη και χαρά. Έπειτα, έκανα το σταυρό μου κι ο ίδιος.

Μακάριοι οι ελεήμονες (Mικρή σπουδή στο μεγάλο θέμα της ελεημοσύνης)

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΤΑΤΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ

Πριν από μερικές δεκαετίες, και για την ακρίβεια πριν από το 1940, σε μια κωμόπολη της Ηλείας ζούσε μια χαριτωμένη από τον Θεό ψυχή, η κυρία Κατερίνα. Δεν ήξερε καθόλου γράμματα. Ήταν όμως ένας πολύ φωτισμένος άνθρωπος, με ακλόνητη ζωντανή την πίστη, σαν εκείνη που είχαν οι πρώτοι χριστιανοί, που έπεφταν και στη φωτιά για το Χριστό, προκειμένου να μην τον αρνηθούν. Και έτσι εκπληρώθηκαν τα λόγια του Κυρίου στη ζωή της ευλογημένης αυτής ψυχής «και πάντα όσα αιτήσετε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε». Διότι όντως ήταν άνθρωπος της πολλής προσευχής.
Όταν μερικές φορές τον Ιούλιο μήνα σκοτείνιαζε ο ήλιος από τα σύννεφα και προμηνύονταν βροχή μεγάλη, επειδή οι θημωνιές με τα στάχυα περίμεναν εκείνη την εποχή για αλώνισμα στα αλώνια, αν έβρεχε οπωσδήποτε θα καταστρεφόταν η σοδειά τους, γι’ αυτό και οι χωρικοί έτρεχαν στην κυρία Κατερίνα, και της ζητούσαν να προσευχηθεί για να μη βρέξει.

Ο φίλος του κόσμου είναι εχθρός του Θεού(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Βιοτικά έργα και βιοτικές μέριμνες.
Οι κοσμικοί ασχολούνται με τα κοσμικά έργα. Οι αρνητές του κόσμου με τα ουράνια. Εσείς είστε μισο­κοσμική. Πώς να βαδίσει κανείς κάπου ανάμεσα;… Ο φίλος του κόσμου είναι εχθρός του Θεού. Φαίνεται να μην υπάρχει μέση κατάσταση. Ωστόσο, χωρίς κοσμικά και βιοτικά έργα. χωρίς κοσμικές και βιοτικές ασχολίες, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Τι θα κάνουμε, λοιπόν; Απλούστατα, εξωτερικά μεν θα εκτελούμε κάθε αναγκαίο βιοτικό έργο, εσωτερικά όμως θα μένουμε μακριά του, δεν θ’ αφήνουμε δηλαδή την καρδιά μας να αιχμαλωτίζεται απ’ αυτό.
Όλα τα βιοτικά έργα απαιτούν φροντίδες και μέριμνες. Αλλά μπορούμε σχεδόν πάντοτε να τα μεταποιήσουμε σε έργα αγάπης, υπομονής και υποταγής στη βουλή του Θεού. Άλλωστε, κατά την εκτέλεση ακόμα και των πιο πολυμέριμνων εργασιών, έχουμε τη δυνατότητα να διατηρούμε μέσα μας την προσευχή.
Να προσέχετε τον εαυτό σας. Και να υπομένετε…

Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία της (Η΄) Μερικά ἀκόμη σημεῖα προσοχῆς

• Λάθη στήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία (Α΄)
•  Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία (Β΄)
• Λάθη στήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία (Γ΄)
•  Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία (Δ΄)
• Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία (Ε΄) 
• Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία (Στ΄) 
•  Λάθη κατά τήν ἐξομολόγηση καί ποιά ἡ σωστή προετοιμασία της (Ζ΄): Μικρό βοήθημα γιά τήν αὐτοεξέταση

Μερικά ἀκόμη σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε.

1)Ἕνα σημαντικό πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι νά μήν ἀναβάλλουμε τήν ἐξομολόγηση. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει κάποια σημαντική πτώση, θά πρέπει ἀμέσως νά τρέξουμε νά τήν ποῦμε στόν Πνευματικό.

«Ὅσο κρατᾶς ἕνα χαλασμένο πράγμα», ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος «τόσο χαλάει. Γιατί νὰ ἀφήσει νὰ περάσουν ἕνας-δύο μῆνες γιὰ νὰ πάει στὸν πνευματικὸ νὰ τὸ ἐξομολογηθεῖ; Νὰ πάει τὸ συντομότερο. Ἂν ἔχει μία πληγὴ ἀνοιχτή, θὰ ἀφήσει νὰ περάσει ἕνας μήνας, γιὰ νὰ τὴ θεραπεύσει; Οὔτε νὰ περιμένει νὰ πάει, ὅταν θὰ ἔχει πολὺ χρόνο ὁ πνευματικός, γιὰ νὰ ἔχει πιὸ πολλὴ ἄνεση. Αὐτὸ τὸ ἕνα σφάλμα, τὰκ-τὰκ νὰ τὸ λέει ἀμέσως καὶ μετά, ὅταν ὁ πνευματικὸς θὰ ἔχει χρόνο, νὰ πηγαίνει γιὰ πιὸ πολύ, γιὰ μία συζήτηση κ.λπ.»[1].

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Ὁ ἁγιασμὸς τῆς ἐργασίας 2) Τὸ ἐπάγγελμα δὲν κάνει τὸν ἄνθρωπο

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"     ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 2ο

Ἐργασία καὶ πνευματικὴ ζωὴ

Ὁ ἁγιασμὸς τῆς ἐργασίας

Ὁ καθένας πρέπει μὲ τὴς προσευχή του, μὲ τὴν ζωὴ του, νὰ ἁγιάζη τὴν ἐργασία του καὶ νὰ ἁγιάζεται. Ἀλλά, ἄν εἶναι ἀφεντικὸ καὶ ἔχη εὐθύνη, νὰ βοηθάη πνευματικὰ καὶ τοὺς ὑπαλλήλους του. Ἄν ἔχη καλὴ ἐσωτερικὴ κατάσταση, ἁγιάζει καὶ τὴν δουλειὰ του.
Ὅταν λ.χ. πηγαίνουν νέοι, σὲ ἕναν τεχνίτη νὰ τοὺς μάθη τὴν δουλειά, παράληλα πρέπει νὰ βοηθηθοῦν νὰ ζοῦν πνευματικά.  Αὐτὸ θὰ ὠφελήση καὶ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς ὑπαλλήλους καὶ τοὺς πελάτες του, γιατὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογῆ τὴν ἐργασία του.
Τὸ κάθε ἐπάγγελμα ἁγιάζεται. Ἕνας γιατρὸς λ.χ. δὲν πρέπει νὰ ξεχνάη ὅτι στὴν ἰατρικὴ αὐτὸ ποὺ βοηθάει πολὺ εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.  Γι’ αὐτὸ νὰ προσπαθήση νὰ γίνη δοχεῖο τῆς θείας Χάριτος.
 Ὁ γιατρὸς ποὺ εἶναι καλὸς Χριστιανὸς, παράλληλα μὲ τὴν ἐπίστήμη του, βοηθάει τοὺς ἀρρώστους μὲ τὴν καλωσύνη καὶ μὲ τὴν πίστη του, γιατὶ τοὺς ἐνθαρρύνει νὰ ἀντιμετωπίζουν τὴν ἀρρώστια τους μὲ πίστη.  Σὲ μιὰ σοβαρὴ ἀρρώστια μπορεῖ νὰ πῆ στὸν ἄρρωστο: «Μέχρις ἐδῶ ἔχει προχωρήσει ἡ ἐπιστήμη. Ἀπὸ’ δῶ καὶ πέρα ὅμως ὑπάρχει καὶ ὁ Θεὸς ποὺ κάνει θαύματα».

ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή,

Αρχιερατικοῦ Επιτρόπου Καμπανίας 

     Η κλασσική μορφή της μετενσάρκωσης διαμορφώθηκε στην Ινδία αλλά σίγουρα όχι νωρίτερα από τον 9^ο αιώνα π.Χ., τότε δηλαδή που συγκροτήθηκαν τα γραπτά του Βραχμάν. Σχετίζεται άμεσα με τις διδασκαλίες και τις πρακτικές του Βουδισμού, του Τζαϊνισμού, του Ινδουισμού, του Σιχισμού και του Σουφισμού. Η θεωρία της μετενσάρκωσης εκφράζει την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος, μέχρι την τελική του λύτρωση, διέρχεται ένα κύκλο διαδοχικών γεννήσεων.

Ολόκληρο το θεωρητικό οικοδόμημα του Ινδουισμού είναι θεμελιωμέ­νο στην αρχή της επιβίωσης της ψυχής και στην άποψη ότι η παρούσα ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια περίοδος προετοιμασίας για την επόμενη. Σύμφωνα με την Σαμσάρα, την Ινδουϊστική έννοια της μετεν­σάρκωσης και τον πανίσχυρο συμπαντικό νόμο του Κάρμα, τα πάντα προκαθορίζονται από τις πράξεις προηγούμενων ζωών. Έτσι, την ευθύ­νη για την τιμωρία ή την επιβράβευση δεν την έχει κάποια υπερφυσική οντότητα, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος, ανάλογα με τον τρόπο που ζει και ενεργεί, σε σχέση με τον ηθικό και κοσμικό νόμο του Ντάρμα⁸.

Ὁ π. Παΐσιος καὶ ἡ πολιτική / Ἰσαάκ (+) (Ἁγιορείτης)

Βλέποντας τὸν ἀπὸ Ἀνατολὰς κίνδυνο γιὰ τὴν Θράκη, μετέβη στὴν Κομοτηνὴ γιὰ νὰ στηρίξη ἐκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ἤθελε νὰ παραμείνη μαζί τους γιὰ ἕνα διάστημα γιὰ νὰ βοηθήση.

Στὰ θέματα τῆς Πατρίδος δὲν ἤθελε οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι ἀδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν ποὺ ἔβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιζητοῦν νὰ βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ καημός του καὶ ἡ ἀπορία του ἦταν πῶς οἱ ὑπεύθυνοι δὲν ἀντιλαμβάνονται ποῦ ὁδηγούμαστε. Ὁ ἴδιος ἀπὸ παλαιὰ διέβλεπε τὴν σημερινὴ κατάσταση καὶ ἀνησυχοῦσε, ἀλλὰ δὲν διέσπειρε τὶς ἀνησυχίες του στὸν κόσμο. Ἔλεγε: «Ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα θὰ βγεῖ μεγάλο καλό».

19 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ιωήλ Προφήτου, Ουάρου, των Αγίων Έξι Οσιομαρτύρων, Κλεοπάτρας Οσίας, Σαδώθ και οι συν αυτώ 120 Μάρτυρες, Λεοντίου Φιλοσόφου, Φήλιξ και Ευσεβίου, Ιωάννου Ασκητή, Μνάσωνος, Frideswide.

 Ὁ Προφήτης Ἰωήλ

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Ἦταν γιὸς τοῦ Βαθουήλ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Ρουβὴμ (αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι σαφές, διότι ἄλλοι τὸν θέλουν καταγόμενο ἀπὸ τὴν φυλὴ Γάδ), καὶ προφήτευσε ὅταν βασιλιὰς στὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα ἦταν ὁ Ἰωᾶς (878 – 838 π.Χ).
Τὸ προφητικό του βιβλίο, ἔχει λεχθεῖ ὅτι τὸ διακρίνει ὕφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρὸ καὶ ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς ἑβραϊκῆς φιλολογίας. Νὰ τί λέει περὶ μετανοίας: «Καὶ νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐπιστράφητε πρὸς μὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ καὶ διαρρήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράφητε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν , ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος». Καὶ τώρα, λέει ὁ Κύριος καὶ Θεός σας: Ἐπιστρέψτε μὲ μετάνοια σ’ ἐμένα μὲ ὅλη σας τὴν καρδιά, μὲ νηστεία καὶ μὲ δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τὶς καρδιές σας ἀπὸ πόνο μετανοίας καὶ συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς σας, καὶ ὄχι τὰ ἐνδύματά σας. Ἐπιστρέψτε στὸν Κύριο καὶ Θεό σας, διότι αὐτὸς εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.