Σελίδες

▼

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Οἱ κυριότερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου- Δ΄ (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)



«Οἱ κυριότερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου»-Δ΄
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἀπό τό βιβλίο «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ 
  1.  Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν νά φροντίζουν γιά τήν ἀπόκτηση ὄχι ἐπίγειων ἀλλά οὐράνιων θησαυρῶν. Καί οἱ πλούσιοι ὀφείλουν νά κλαῖνε καί νά θρηνοῦν γιά τά πλούτη τούς παρά νά ὑπολογίζουν σ’ αὐτά.
  Μή μαζεύετε πλούτη πάνω στή γῆ, ὅπου τά ἀφανίζουν ὁ σκόρος καί ἡ σκουριά, κι ὅπου οἱ κλέφτες κάνουν διαρρήξεις καί τά κλέβουν. Νά μαζεύετε θησαυρούς οὐράνιους, πού δέν τούς ἀφανίζουν οὔτε ὁ σκόρος οὔτε ἡ σκουριά, καί πού οἱ κλέφτες δέν μποροῦν νά κάνουν διάρρηξη καί νά τούς κλέψουν. Γιατί ὅπου εἶναι τά πλούτη σας, ἐκεῖ θά εἶναι προσκολλημένη καί ἡ καρδιά σας (Ματθ. 6, 19-21).

Ἀλίμονο σ’ ἐσᾶς τούς πλουσίους γιατί ἔχετε στόν κόσμο τοῦτο τήν παρηγοριά σας ἀπό τόν πλοῦτο, καί γι’ αὐτό δέν σᾶς μένει ν’ ἀπολαύσετε τίποτα στήν ἄλλη ζωή (Λουκ. 6, 24).
Σᾶς βεβαιώνω ὅτι δύσκολα θά μπεῖ πλούσιος στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. 19, 23).
Πουλῆστε τά ὑπάρχοντά σας καί δῶστε ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς. Ἀποκτῆστε πορτοφόλια πού δέν παλιώνουν, καί πλούτη στόν οὐρανό πού δέν σώνονται ποτέ, καί πού οὔτε  κλέφτης τά ἀγγίζει οὔτε σκόρος τά καταστρέφει (Λουκ. 12, 33).
Ὀ καθένας ἀπό σᾶς πού δέν ἀπαρνιέται ὅ,τι ἔχει στή ζωή αὐτή, δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής μου (Λουκ. 14, 33).
Στούς πλουσίους αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου νά παραγγέλεις νά μήν ὑπερηφανεύονται, οὔτε νά στηρίζουν τίς ἐλπίδες τους σέ κάτι ἀβέβαιο, ὅπως εἶναι ὁ πλοῦτος, ἀλλά στόν ζωντανό Θεό, πού μᾶς δίνει πλουσιοπάροχα ὅλα τ’ ἀγαθά, γιά νά τ’ ἀπολαμβάνουμε (Α΄ Τιμ. 6, 17).
Ἀκοῦστε με κι ἐσεῖς οἱ πλούσιοι. Κλάψτε καί θρηνῆστε γιά τίς συμφορές πού σᾶς περιμένουν. Ὁ πλοῦτος σας σάπισε καί τά ροῦχα σας τά ΄φαγε ὁ σκόρος. Τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι σας κατασκούριασαν, καί ἡ σκουριά τους θά εἶναι μάρτυρας ἐναντίον σας καί θά καταφάει τίς σάρκες σας σάν τή φωτιά. Κι ἐνῶ πλησιάζει ἡ Κρίση, ἐσεῖς μαζεύετε θησαυρούς (Ἰακ. 5, 2-3).
 Νά, κραυγάζει ὁ μισθός τῶν ἐργατῶν πού θέρισαν τά χωράφια σας, κι ἐσεῖς τούς τόν στερήσατε. Καί οἱ κραυγές τῶν ἀδικημένων θεριστῶν ἔφτασαν ὡς τ’ αὐτιά τοῦ Παντοδύναμου Κυρίου (Ἰακ. 5, 4).
***

  1. Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν νά μή μεριμνοῦν γιά τ’ ἀγαθά τῆς γῆς, οὔτε ν’ ἀγαποῦν τόν κόσμο καί τά κοσμικά πράγματα, ἀλλά νά ἐπιζητοῦν τά αἰώνια καί οὐράνια ἀγαθά.
Μήν ἔχετε ἄγχος καί μήν ἀρχίσετε νά λέτε “τί θά φᾶμε;” ἤ “τί θά πιοῦμε;” ἤ “τί θά φορέσουμε;”, ἐπειδή γιά ὅλ’ αὐτά ἀγωνιοῦν οἱ ἄπιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32).
 Νά ζητᾶτε πρῶτα ἀπ’ ὅλα τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του, καί ὅλ’ αὐτά θά σᾶς δοθοῦν ἀπό τόν Θεό σάν χάρισμα, χωρίς νά τά ζητᾶτε (Ματθ. 6, 33).
Τοῦτο σᾶς λέω, ἀδελφοί, ὅτι ὁ καιρός τῆς ἐπίγειας ζωῆς εἶναι λιγοστός, ἔτσι ὥστε καί ὅσοι ἔχουν γυναῖκες νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν, νά μήν εἶναι προσκολλημένοι σ’ αὐτές. Κι ἐκεῖνοι πού κλαῖνε καί θλίβονται γιά πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχει συμβεῖ κάτι θλιβερό. Καί ὅσοι δοκιμάζουν χαρές, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν λόγο νά χαίρονται. Καί ὅσοι ἀγοράζουν ὑλικά πράγματα, ν’ ἀντιμετωπίζουν τά ἀγορασμένα σάν νά μήν πρόκειται νά τ’ ἀπολαύσουν. Καί ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τ’ ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου, ν’ ἀποφεύγουν κάθε ὑπέρμετρη ἀπόλαυσή τους καί μόνο στ’ ἀναγκαῖα νά ἀρκοῦνται. Γιατί ἡ σημερινή μορφή αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου δέν θά κρατήσει πολύ, ἀλλά περνᾶ καί φεύγει συνεχῶς (Α΄ Κόρ. 7, 29-31).
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν στοχεύουμε σ’ αὐτά πού βλέπονται, ἀλλά σ’ αὐτά πού δέν βλέπονται μέ τά σωματικά μάτια. Γιατί ὅσα βλέπονται εἶναι προσωρινά, ἐνῶ ὅσα δέν βλέπονται εἶναι αἰώνια (Β΄ Κόρ. 4, 18).
Ἐμεῖς εἴμαστε πολῖτες τ’ οὐρανοῦ, ἀπ’ ὅπου περιμένουμε νά ἔρθει καί νά μᾶς λυτρώσει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός (Φιλιπ. 3, 20).
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε σ’ αὐτόν τόν κόσμο τή μόνιμη πατρίδα μας, ἀλλά λαχταροῦμε τή μελλοντική οὐράνια πατρίδα (Ἑβρ. 13,14).
Προδότες τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Δέν ξέρετε ὅτι ἡ ἀγάπη γιά τόν ἁμαρτωλό κόσμο εἶναι ἔχθρα ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Ὅποιος λοιπόν θέλει νά εἶναι φίλος του κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ (Ἰακ. 4, 4).
Ἀγαπητοί, μήν ἀγαπᾶτε τόν κόσμο μήτε ὅσα εἶναι τοῦ κόσμου. Ἄν κάποιος ἀγαπᾶ τόν κόσμο, δέν ἔχει μέσα του τήν ἀγάπη γιά τόν Οὐράνιο Πατέρα (Α΄ Ἰω. 2, 15).
***


3.      Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν νά  μήν εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά νά εἶναι ταπεινοί καί ν’ ἀγαποῦν ταπεινά.
Ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του σάν τό παιδάκι τοῦτο, αὐτός εἶναι μεγαλύτερος ἀπ’ ὅλους στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. 18, 4).
Ὅποιος ὑψώσει τόν ἑαυτό του, θά ταπεινωθεῖ. Καί ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του, θά ὑψωθεῖ (Ματθ. 23, 12).
Ἀδελφοί, νά μήν εἶστε φαντασμένοι, ἀλλά νά συγκαταβαίνετε στούς ἁπλοϊκούς καί ταπεινούς χριστιανούς καί νά τούς συναναστρέφεστε, συμμεριζόμενοι τήν ἀσημότητά τους (Ρωμ. 12, 16).
Μέ ταπεινοφροσύνη ἄς θεωρεῖ ὁ καθένας τόν ἄλλον ἀνώτερό του (Φιλιπ. 2, 3).
Ταπεινωθεῖτε μπροστά στόν Κύριο, κι Ἐκεῖνος θά σᾶς ὑψώσει (Ἰακ. 4, 10).
Οἱ νεώτεροι νά ὑποτάσσεστε στούς πρεσβυτέρους. Κι ὅλοι μαζί, ὑποτασσόμενοι ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ζωστεῖτε τήν ταπεινοφροσύνη. Γιατί ὁ Θεός ἐναντιώνεται στούς ὑπερήφανους, στούς ταπεινούς ὅμως δίνει τή χάρη Του. Ταπεινῶστε λοιπόν τούς ἑαυτούς σας κάτω ἀπό τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά νά σᾶς ὑψώσει τήν ὥρα τῆς κρίσεως (Α΄ Πέτρ. 5, 5-6).
***
                     
  1.  Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν ν’ ἀντιμετωπίζουν μέ ὑπομονή ὅλες τίς θλίψεις πού τούς βρίσκουν.
Ἐκεῖνος πού θά ὑπομείνει ὡς τό τέλος τίς δοκιμασίες, αὐτός μόνο θά σωθεῖ (Ματθ. 24, 13).
Μέ τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας (Λουκ. 21, 19).
Ἡ θλίψη φέρνει σιγά-σιγά τήν ὑπομονή, ἡ ὑπομονή τή σταθερότητα στήν ἀρετή, καί ἡ σταθερότητα στήν ἀρετή τήν ἐλπίδα στόν Θεό (Ρωμ.12, 11).
Ἄν δείχνουμε ὑπομονή στίς θλίψεις, θά βασιλεύσουμε μαζί μέ τό Χριστό στή μέλλουσα ζωή (Β΄ Τίμ.2, 12).
Νά ἐπιδιώκεις τήν ὑπομονή (Α΄, Τίμ.6-11).
Ἀδελφοί, νά ὑπομένετε μέ καρτερία κάθε παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ, γνωρίζοντας πώς ὁ Θεός σᾶς μεταχειρίζεται σάν παιδιά Του (Ἑβρ.12, 7).
Σᾶς χρειάζεται ὑπομονή, γιά νά κάνετε σταθερά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά πάρετε τήν ἀμοιβή πού σᾶς ὑποσχέθηκε (Ἑβρ.10, 36).
Μέ ὑπομονή ἄς τρέχουμε τόν ἀγώνα πού ἔχουμε μπροστά μας (Ἑβρ. 12, 1).
Καλότυχος εἶναι ἐκεῖνος ὁ χριστιανός πού σηκώνει μέ ὑπομονή τίς δοκιμασίες, γιατί, ἀφοῦ ὑποστεῖ μέ ἐπιτυχία τίς δοκιμασίες, θά κερδίσει τό βραβεῖο τῆς αἰώνιας ζωῆς, πού ὑποσχέθηκε ὁ Θεός σ’ ὅσους Τόν ἀγαποῦν (Ἰακ. 1, 12).
Κάνετε ὅ,τι μπορεῖτε, ἀδελφοί, γιά νά προσθέσετε πάνω στήν αὐτοκυριαρχία τήν ὑπομονή, καί πάνω στήν ὑπομονή τήν εὐσέβεια (Β΄ Πετρ. 1, 6).
Ἐδῶ θά φανεῖ ἡ ὑπομονή ὅσων ἀνήκουν στό λαό τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. 14, 12).
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.
Δεῖτε ἐπίσης:


στις 11:59:00 π.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου