Ἡ ἀπάθεια

Η απάθεια είναι όχι μόνο η αποφυγή εφάρματων – εμπαθών έργων, αλλά η εξάλειψη ακόμα και της επιθυμίας τους.
Απαθής είναι όποιος έχει κατανικήσει την προσκόλληση σ’ όλους τους λογισμούς που εξαναγκάζουν ή εξαπατούν, βρίσκεται πάνω απ’ όλα τα πάθη, δεν ταράζεται και δεν ενοχλείται από τίποτα εγκόσμιο, δεν φοβάται θλίψεις ή δυστυχίες ή κινδύνους και δεν τρομάζει ούτε μπροστά στο θάνατο, που τον θεωρεί ως σύμβολο της αιωνίας ζωής.

Απαθής είναι εκείνος, που, όταν βασανίζεται είτε από τους ανθρώπους είτε από τους δαίμονες, ούτε σημασία δίνει ούτε το θεωρεί αυτό κακό, λες και βασανίζεται κάποιος άλλος. Δεν φουσκώνει από κενοδοξία όταν δοξάζεται, και δεν θυμώνει όταν προσβάλλεται, αλλά, σαν παιδί, κλαίει με μετάνοια όταν τιμωρείται, και χαίρεται με απλότητα όταν παρηγορείται.

Η απάθεια δεν είναι ειδική αρετή, αλλά η περιεκτική ονομασία όλων των αρετών μαζί. Όταν ο άνθρωπος την κατακτήσει, μεταφέρεται από το Άγιο Πνεύμα στη ζωή. Γιατί χωρίς  Αυτό δεν έχει την δύναμη το όλο πνευματικό σώμα, δηλαδή το σύνολο των αρετών.

Γράφει: ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ 

http://serafeimtousarof.blogspot.com/2012/05/blog-post_2965.html