Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος: Ἡ ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου-Εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία;

 

Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 
 Δείτε εδώ:Ἡ ἔννοια τῆς σωτηρίας

ε) Είναι δυνατή η σωτηρία;

Το αν η σωτηρία του ανθρώπου είναι δυνατή η όχι, εξαρτάται από την ταυτότητα του Ιησού Χριστού, από το ζήτημα δηλαδή, αν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού συντελέσθηκε πραγματική κοινωνία ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο κατά τρόπο ασύγχυτο και αδιαίρετο. Αν το πρόσωπο του Χριστού είναι όντως θεανδρικό, η σωτηρία είναι πραγματικότητα. Αν ο Χριστός δεν είναι θεάνθρωπος, τότε η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα.

H αγία Γραφή μάς πληροφορεί πως στο πρόσωπο του Χριστού εκπληρώνονται οι υποσχέσεις (Γέν. ιβ' 7)· είναι ο «έσχατος Αδάμ» (Α' Κορ. ιε' 45), ο γενάρχης του νέου Ισραήλ (Ρωμ. θ' 6-8. Γαλ. γ' 16. Πράξ. γ' 25), ο Σωτήρας του κόσμου (Λουκ. β' 11).

«Ο πρώτος άνθρωπος επλάσθη από την γην, γήινος ο δεύτερος άνθρωπος, δηλαδή ο Κύριος, είναι από τον ουρανόν. Όπως είναι ο γήινος άνθρωπος, τέτοιοι είναι και οι γήινοι· και όπως είναι ο επουράνιος, τέτοιοι είναι και επουράνιοι· και όπως εφορέσαμε την εικόνα του γήινου, θα φορέσουμε και την εικόνα του επουρανίου. Σας λέγω τούτο αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία» (Α' Κορ. ιε' 47-50).

Αν ο Χριστός ήταν απλός άνθρωπος, γήινος, «σάρκα και αίμα», τότε όλα είναι βυθισμένα στη φθορά και στο θάνατο· μόνο αν πράγματι ήταν «επουράνιος», μπορεί να μας χαρίσει την αφθαρσία. Ολόκληρη η ανθρωπότητα καταδικάστηκε στο θάνατο εξ αιτίας «του αμαρτήματος του ενός»· όμως η χάρις και η δωρεά που ήλθε μέσω του Ιησού Χριστού ήταν περισσότερο από αρκετή για τη σωτηρία του ανθρώπου (Ρωμ. ε' 15. Πρβλ. Ιω. γ' 6. Α' Ιω. α' 2-3. Εφέσ. β' 14-18).

Όπως μέσω του πρώτου Αδάμ κυριάρχησε στον κόσμο ο θάνατος, έτσι και μέσω του Ιησού Χριστού μπορεί ο άνθρωπος να «ζωοποιηθεί»· «η αρχή είναι ο Χριστός· έπειτα, κατά την παρουσία του, όσοι είναι του Χριστού» Α' Κορ. ιε' 22-23). Μ' αυτή την έννοια ονομάζεται «πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών»: «πρώτη από τις άλλες εσώθη και απελευθερώθη η σάρκα Εκείνου, επειδή ήταν σώμα αυτού του Λόγου και έτσι πλέον εμείς, με το να είμαστε σύσσωμοι, σωζόμαστε όπως και εκείνο το σώμα» (Μ. Αθαν., πρβλ. Ψαλμ. κα' 23. Ρωμ. η' 29. Κολ. α' 18. Εβρ. α' 6, β 11-12. Αποκ. α' 5).

Ονομάσθηκε ακόμη «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» Κολ. α' 15) «διά την φιλανθρωπία του Πατρός», ο οποίος όχι μόνο εδημιούργησε τα πάντα διά του Λόγου Του, αλλά και επειδή θα οδηγήσει και ολόκληρη την κτίση στην ελευθερία από τη δουλεία της φθοράς, στην ένδοξο ελευθερία των παιδιών του Θεού (Ρωμ. η' 19-21).

Πράγματι η αγία Γραφή μας μεταδίδει το άγγελμα της ελπίδας και της χαράς: «Και αυτός είναι κεφαλή του σώματος, δηλαδή της Εκκλησίας. Είναι η αρχή, ο πρωτό-τοκος εκ των νεκρών, διά να γίνει αυτός πρώτος εις όλα, διότι σ' αυτόν ευαρεστήθηκε να κατοικήσει όλο το πλή¬ρωμα (του Θεού) και δι' αυτού να συμφιλιώσει (αποκαταλλάξαι) με τον εαυτό του τα πάντα, τόσο τα επίγεια, όσο και τα επουράνια, αφού έφερε την ειρήνη με το αίμα του Σταύρου Του» (Κολ. α' 18-20).

«Και σεις κάποτε είσθε αποξενωμένοι και εχθρικής διαθέσεως και τα έργα σας ήσαν πονηρά, αλλά τώρα με το σάρκινο σώμα Του σας συνεφιλίωσε διά του θανάτου Του, διά να σας παρουσιάσει ενώπιόν Του αγίους, χωρίς καμμία κηλίδα και κατηγορία. Αρκεί να εξακολουθήσετε να μένετε στην πίστη θεμελιωμένοι και σταθεροί» (Κολ. α' 21-23. Πρβλ. Εφεσ. β' 13-22).

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός εβεβαίωσε πως είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» και πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος που οδηγεί στον Πατέρα, παρά Αυτός μόνο (Ιω. ιδ' 6. Πρβλ. α' 4, 14. Παροιμ. η' 35)· «Εγώ είμαι η ανά-σταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ' εμέ, δεν θα πεθάνει, θα ζήσει και όποιος ζει και πιστεύει σ' εμέ, δεν θα πεθάνει ποτέ» (Ιω. ια' 25-26. Πρβλ. Ρωμ. η' 11).

Οι απόστολοι ήσαν βέβαιοι γι' αυτό που εκήρυτταν το είχαν οι ίδιοι «ψηλαφήσει» και το κήρυγμά τους αναφερόταν στο «Λόγο της ζωής»: «η ζωή εφανερώθηκε και έχομε δει και μαρτυρούμε και σας αναγγέλλουμε τη ζωή την αιώνιο, η οποία ήτο με τον Πατέρα και φανερώθηκε σε μας» (Α' Ιω. α' 1-2).

Η σωτηρία λοιπόν για τον άνθρωπο είναι δυνατή, γιατί ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε σάρκα και είδαμε τη δόξα Του, «δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλή¬ρης χάριτος και αληθείας» και έτσι, Αυτός που κανένας άνθρωπος δεν είδε ποτέ, μας φανερώθηκε στο πρόσωπο του σαρκωθέντος Λόγου (Ιω. α' 14, 18).

http://www.impantokratoros.gr/EE161225.el.aspx