Τρόποι καί στάδια τῆς εὐχῆς

…Εκείνο βέβαια που βοηθά αποτελεσματικά την Ευχή, είναι όταν την λέμε με το νου, δηλαδή νοερά. Και μάλιστα  κατά την διάρκεια της νυκτός. Στην αρχή θα την λέμε 15 λεπτά, κι αν μπορούμε, όρθιοι. Δεν μπορούμε όρθιοι; Καθιστοί. Ο Θεός δεν κοιτάζει αν είσαι καθιστός στο σώμα, κοιτάζει αν «κοιμάται» η ψυχή σου. Όταν ,λοιπόν , η ψυχή είναι εν γρηγόρσει, και το ε την Ευχή. Και όταν ξεκουραστούμε λιγάκι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το κομποσχοίνι, που είναι το «νηπιαγωγείο» της Ευχής. Από κει πρέπει να αρχίζη κανείς. Όταν έρχεται το τελειότερο, καταργείται διακριτικά το ατελέστερο. Μετά την ξεκούρασι του νου, αρχίζουμε πάλι να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην Ευχή. Αργότερα,. Μπορούμε να την κάνουμε και με την αναπνοή. Εισπνέουμε : «Κύριε  «Κύριε Ἰησοῦ -       σήμερα κοπίασε στην Ευχή και όχι αύριο˙…Να βάλουμε λοιπόν, βία στην Ευχή, αφού «βιασταί αρπάζουσιν» την Βασιλείαν του Θεού. Διότι quot;Georgia","serif"; line-height: 115%;">-       σήμερα η βυμαστό: Ψυχοσωματικά θα καταστούμε μυρωμένα δοχεία του παναγίου Πνεύματος! Άνδρες και γυναίκες , έγγαμοι και άγαμοι, νέοι και νέες και ιδιαιτέρως τα παιδιά, θα μοσχοβολούν σαν θυμίαμα ευωδιαστό και8 τα πρόσωπά τους θα λάμπουν από μια παράδοξι λάμψι και φωτεινότητα της θείας Χάριτος και της νοεράς ενεργείας της θείας προσευχής. Γιατί η Ευχή είναι το έαρ το μυροβόλον, που δημιουργεί την πνευματική άνοιξι στον κάθε ευχόμενο χριστιανό

-       σήμερα η βία με το κομποσχοίνι,

-       σήμερα ο κόπος,

-       σήμερα ο πόνος και η λαχτάρα για προσευχή.

Με το πέρασμα δε του χρόνου και με αρωγό την θεία Χάρη , θα διαπιστώσουμε το εξής ουράνιο και θαυμαστό: Ψυχοσωματικά θα καταστούμε μυρωμένα δοχεία του παναγίου Πνεύματος! Άνδρες και γυναίκες , έγγαμοι και άγαμοι, νέοι και νέες και ιδιαιτέρως τα παιδιά, θα μοσχοβολούν σαν θυμίαμα ευωδιαστό και8 τα πρόσωπά τους θα λάμπουν από μια παράδοξι λάμψι και φωτεινότητα της θείας Χάριτος και της νοεράς ενεργείας της θείας προσευχής. Γιατί η Ευχή είναι το έαρ το μυροβόλον, που δημιουργεί την πνευματική άνοιξι στον κάθε ευχόμενο χριστιανό

Και ΤΟΤΕ... και μόνο τότε η ΕΥΧΗ ,το «Κύριε Ιησού Χριστέ», καθίσταται όχι μόνον φάρμακο θεραπείας αλλά και προθάλαμος της Βασιλείας των ουρανών και πρόγευσις της αιωνιότητος!...

Κάποιος ευλαβής και θεοσεβής χριστιανός περπατούσε στον δρόμο και έλεγε συνεχώς ψιθυριστά την Ευχή: ««Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Και πρόσθετε «Κύριε Ιησού Χριστέ, δι’ ευχών του αγίου Γέροντός μου, ελέησόν με» και «Κύριε Ιησού Χριοστέ, ελέησε την οικογένειά μου».

Σε λίγο αυτενέργησε η προφορική Ευχή και έγινε Καρδιακή, και με πολύ θείο έρωτα άρχισε να λέγεται από την καρδιά. Και ακινητοποιήθηκε ο χριστιανός αυτός ακουμπώντας πάνω σε ένα στύλο.

Τότε εγένετο ολόκληρη η ψυχή του φωτοδότις αίγλη, χορτασμός , θεία αναπνοή! Πηδούσε η καρδιά του από ουράνια χαρά και μάλιστα ησθάνετο να «σπρώχνεται» από την Ευχή και να ωθήται προς τον ουρανό ( η καρδιά του) . Να του κρατά την προσοχή, να του αφαιρή τους λογισμούς,  να του έχη κλείση όλες τις αισθήσεις, αλλά και τα μάτια των περαστικών, ώστε «βλέποντες σι».

Η αυτενέργεια αυτή της Νοεράς καρδιακής προσευχής του προκάλεσε αίσθησι θείας δρόσου και αφαιρέσεως του βάρους του σώματος με πνευματοποίησι των μελών του. Εγένετο –ας το πούμε απλά- το σώμα του ελαφρύ, σαν πούπουλο, πνευματοποιημένο και αγγελικό, κάτι σαν ουράνιο… Ο νους του ήτο αμετεώριστος, ανεικόνιστος, , ανείδεος, αφάντα"; line-height: 115%;"> συνιῶώρες και επέστρεψε στο σπίτι του πανευτυχής, ελεεινολογώντας συνεχώς τον εαυτό του…

Από το βιβλίο: «Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

Όταν ήλθε «εις εαυτόν», είχαν περάσει περίπου δύο ώρες και επέστρεψε στο σπίτι του πανευτυχής, ελεεινολογώντας συνεχώς τον εαυτό του…

Από το βιβλίο: «Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

http://talantoblog.blogspot.gr/2012/07/blog-post_22.html