Τό ἅγιο Βάπτισμα

ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
Ἀπό τό βιβλίο «Πορεία πρός τόν οὐρανό»
Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζάντονσκ

«Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. 16, 16).
Αὐτόν τό λόγο τόν εἶπε ὁ Σωτήρας μας, γιά νά μᾶς ἐνισχύσει καί νά μᾶς παρηγορήσει. Τί πιό παρήγορο γιά τήν πιστή καί βαπτισμένη ψυχή ἀπ’ αὐτά τά λόγια, πού ὑπόσχονται αἰώνια σωτηρία;
Δόξα τῷ Θεῷ ἀγαπητοί χριστιανοί, πού κι ἐμεῖς πιστεύουμε στό Εὐαγγέλιο καί φωτιστήκαμε μέ τό ἅγιο Βάπτισμα. Ἀξίζει γι’ αὐτό νά δοῦμε τή δύναμή Του, νά ἐξετάσουμε τί ἤμασταν πρίν βαπτιστοῦμε καί τί γίναμε μετά τό Βάπτισμα, κι ἔτσι νά λάβουμε μεγάλη παρηγοριά.
Μέ τό ἅγιο Βάπτισμα λυτρωθήκαμε ἀπ’ ὅλα τά δεινά καί λάβαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν πραγματική μακαριότητα.
*    Πρίν βαπτιστοῦμε ἤμασταν πολύ μακριά ἀπό τόν Θεό· μέ τό Βάπτισμα Τόν πλησιάσαμε.

Παρήγοροι λόγοι σ’ αὐτούς πού πενθοῦν γιά τό θάνατο ἀγαπημένων τους προσώπων

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΜΑΣ
Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»
τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός


Ὅταν ἐπιστρέφει κανείς ἀπό τήν ξενητιά στήν πατρίδα του, εἶναι ὅλος εὐφροσύνη καί ἀγαλλίαση, ἐπειδή ἔρχεται νά δεῖ τούς συγγενεῖς καί τούς ἀγαπημένους του.
Ὅταν βρίσκεται κανείς κλεισμένος σέ σκοτεινή φυλακή καί τόν ἀφήνουν ἐλεύθερο, χοροπηδάει ἀπ’ τή χαρά του, ἐπειδή, ἀπό τόν ζοφερό ἐκεῖνο τόπο τῆς καταδίκης, βγῆκε στό φῶς καί βρῆκε τή λευτεριά του.
Καί ὅταν ὁ ταλαιπωρημένος καί θαλασσοπνιγμένος ναυτικός φτάνει στό λιμάνι, λυτρωμένος ἀπό τά ἄγρια κύματα καί τούς κινδύνους, νιώθει μεγάλη ἀνακούφιση, ἐπειδή ἔφτασε στόν προορισμό του καί δέν φοβᾶται πιά τίποτα.

Σάν τό χρυσάφι στό καμίνι (Α΄)

ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ

Ἀπό τίς χαριτωμένες ἐμπειρίες τοῦ ἁπλοῦ πιστοῦ, ταπεινοῦ, ἐναρέτου, θεοφωτίστου βιοπαλαιστῆ καί συγχρόνου Ἰώβ, Ἀναστασίου Μ., (1929 – 2004) τίς ὁποῖες σύν Θεῷ θά παραθέσουμε σέ συνέχειες στήν σελίδα μας, εὐχαριστῶντας τόν ἐκδοτικό οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια πού  μᾶς ἔδωσε νά τίς δημοσιεύσουμε.

Σημείωμα ἐκδότου:

Ἡ τοῦ Θεοῦ ἄπειρη φιλανθρωπία εὐδόκησε, ὥστε νά φανέρωση ἕναν ἄγνωστο κρυμμένον ἐκλεκτό δοῦλον του, πού διέθετε ἀκλόνητη πίστη καί ἀγάπη στόν ἀναμάρτητο Χριστό καί ὑπηρετοῦσε τό θέλημα τοῦ Θεανθρώπου μέ τήν καρδιά του. Πρόκειται γιά τόν ἀξιομακάριστο ἐν Χριστῷ ἀδελφό Ἀναστάσιο ἀπό ἕνα χωριό τῆς Μακεδονίας μας, πού μετατέθηκε ἀπό τήν στρατευόμενη Ἐκκλησία στήν θριαμβεύουσα στίς 30 Αὐγούστου τοῦ 2004.

Τά κινήματα εἰρήνης καί ἡ εἰρήνη

Τά κινήματα εἰρήνης καί ἡ εἰρήνη: ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΕΙΡΗΝΗΣ Αρχ. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου Τ α «ειρηνιστικά κινήματα είναι πολύ παραπλ...

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Λόγος περί μετανοίας (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Δ. 12 – 17.

Τω καιρώ εκείνω, ακούσας ο Ιησούς ότι Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. Και καταλιπών την Ναζαρέτ, ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν, εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια Ησαϊου του προφήτου λέγοντος: «γή Ζαβουλών και γή Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φώς ανέτειλεν αυτοίς.»
Απο τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών.»

Γιά τον Μεγάλο Αγιασμό και την χρήση του

Γιά τον Μεγάλο Αγιασμό και την χρήση του: Ο Μεγαλος Αγιασμος τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5 η καί 6 η Ἰανου­α­ρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, ...

«Όσον υπερέχεις κατά τον πλούτον, τόσον υστερείς κατά την αγάπην» (Μέγας Βασίλειος)

 Ένα "άλλο" μήνυμα σε καιρούς οικονομικής κρίσης.

Η ικανοποίησις των αναγκών των πτωχών καταναλώνει τον πλούτον, όταν δηλ. ο καθένας μεν δέχεται ολίγα δια την ικανοποίησιν των αναγκών του, όλοι δε μαζί μοιράζωνται τα υπάρχοντα που εξοδεύονται δι' όλους. Ώστε αυτός που αγαπά τον πλησίον ωσάν τον εαυτόν του δεν κατέχει τίποτε περισσότερον από τον πλησίον. Αλλ' όμως φαίνεσαι να έχης πολλά κτήματα. Από πού αυτά; Από που αλλού παρά από του ότι είναι φανερόν ότι επροτιμούσες την ιδικήν σου απόλαυσιν από την παρηγορίαν τών πολλών. Όσον, λοιπόν, υπερέχεις κατά τον πλούτον, τόσον υστερείς κατά την αγάπην. Διότι προ πολλού θα είχες σκεφθή να απομακρύνης τα χρήματα, εάν είχες αγαπήσει τον πλησίον. Τώρα δε τα χρήμα­τα είναι συνδεδεμένα μαζί σου περισσότερον από τα μέλη τού σώματος, και ο χωρισμός από αυτά σε λυπεί, σαν τον ακρωτηριασμόν τών χρησιμωτέρων μελών.

Ομιλία εις το ότι ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών (Μέγας Βασίλειος)

1. Πολλοί είναι οι τρόποι της διδασκαλίας, που μας υπέδειξεν ο ιεροψάλτης Δαβίδ με την εις αυτόν ενέργειαν του αγίου Πνεύματος. Άλλοτε μεν με το να μας διηγήται ο προφήτης τα παθήματά του και την γενναιότητα με την οποίαν υπέμεινε τα συμβάντα, δια του προσωπικού του παραδείγματος μας αφήνει ολοκάθαρην διδασκαλίαν περί υπομονής, όπως όταν λέγη· «Κύριε, διατί έχουν πληθυνθή οι εχθροί μου»[1]. Άλλοτε δε συστήνει την αγαθότητα του Θεού και την ταχύτητά του εις την βοήθειαν, την οποίαν παρέχει εις αυτούς που αληθινά τον επιζητούν, με το να λέγη· «εις την επίκλησίν μου με εισήκουσεν ο Θεός μου, που είναι Θεός της δικαιοσύνης»[2]. Και αυτά λέγω ότι ισοδυναμούν με τον προφήτην που είπεν· «ενώ θα ομιλής ακόμη εσύ, θα ειπή· να, είμαι παρών»[3].

«Όσο μεγάλος είσαι, τόσο να ταπεινώνεσαι» (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)

(Με αφορμή την ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής για τον Τελώνη και τον Φαρισαίο)Να σου πω πόσο μεγάλο καλό είναι η ταπεινοφροσύνη και πόσο κακό η υπερηφάνεια; Ένας αμαρτωλός νίκησε ένα δίκαιο, ο τελώνης τον Φαρισαίο, και τα λόγια νίκησαν τα έργα.Πώς νίκησαν τα λόγια; Ο τελώνης λέγει: «Ο Θεός, λυπήσου με τον αμαρτωλό» (Λουκ. 18,13). Ο Φαρισαίος λέγει: «Δεν είμαι όπως ακριβώς οι άλλοι άνθρωποι...». Αλλά τι: «Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, δίνω στο ναό το ένα δέκατο από όλα τα εισοδήματά μου» (Λουκ. 18, 11-12). Ο Φαρισαίος παρουσίασε έργα δικαιοσύνης, ο τελώνης είπε λόγια ταπεινοφροσύνης και τα λόγια νίκησαν τα έργα και ο τόσο μεγάλος θησαυρός εξανεμίσθηκε και η τόσο μεγάλη φτώχεια μεταβλήθηκε σε πλούτο.

Νηστεία (από το γεροντικό)

Όταν μοίραζαν το σιτάρι της χρονιάς στους Πατέρες της σκήτης, στον Όσιο Αρσένιο έδιναν το ένα τέταρτο από ό,τι έδιναν στους άλλους, γιατί πάντα του περίσσευε. Κι’ απ’ αυτό το ελάχιστο, εβεβαίωνε ο μαθητής του ο Αββάς Δανιήλ, συντηρείτο ο Όσιος και φιλοξενούσε τους επισκέπτες του. Τόσο νηστευτής ήταν ο ευλογημένος! Ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τους νεότερους αδελφούς ν’ αγαπήσουν τη νηστεία, τους έλεγε συχνά: Ο καλός στρατηγός, που επιχειρεί να καταλάβει μια πόλη εχθρική, γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίσταση του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στη νεότητά του. Η ευλογημένη νηστεία καταβάλλει τα πάθη και τους δαίμονες και τελικά τ’ απομακρύνει από τον αγωνιστή.

5 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Θεοπέμπτου καὶ Θεωνᾶ, Συγκλητικῆς, Γρηγορίου τοῦ ἐν Ἀκρίτᾳ, Φωστηρίου, Σαΐς, Θεοείδου, Δομνίνας Ὁσίας, Τατιανῆς Ὁσίας, Δωροθέου Ὁσίου, Ρωμανοῦ Ὁσιομάρτυρα, Θεοφάνους Ἐγκλείστου.

Οἱ Ἅγιοι Θεόπεμπτος καὶ Θεωνᾶς

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόπεμπτος ἦταν Ἐπίσκοπος κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας κίνησε διωγμὸ ἐναντίων τῶν Χριστιανῶν, ὁ Θεόπεμπτος, ἀφοῦ ὁμολόγησε μὲ παρρησία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεός, ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ Μαρτυρίου. Τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα.
Ὁ Ἅγιος δεν δείλιασε καθόλου καὶ στηλίτευσε τὴν πλάνη τοῦ αὐτοκράτορα. Ἔτσι ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Τὸν ἔριξαν σὲ πυρακτωμένο κλίβανο. Ὅμως βγῆκε ἀπὸ ἐκεῖ χωρὶς να πάθει τίποτε.
Ἔπειτα τοῦ ἔδωσαν καὶ ἤπιε δηλητήριο. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ δηλητήριο δεν τοῦ προξένησε κανένα κακό, προσείλκυσε στην χριστιανικὴ πιστὴ τὸν μάγο που τοῦ ἔδωσε να πιεῖ τὸ δηλητήριο καὶ ὁ ὁποῖος, ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ, ὀνομάστηκε Θεωνᾶς. Στο τέλος, οἱ εἰδωλολάτρες ἀπέκοψαν τὴν τίμια κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Θεοπέμπτου.
Τὸν Ἅγιο Θεωνᾶ τὸν ἔριξαν μέσα σὲ ἔνα λάκο καὶ τὸν σκέπασαν μὲ χῶμα μέχρι τὸ κεφάλι. Ἔτσι καὶ αὐτὸς παρέδωσε, ὕστερα ἀπὸ  μαρτυρικὸ
θάνατο, τὴν ψυχὴ του στον Κύριο.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμτης 05-01-12

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. θ΄ 19 - 27

θ΄ 3 - 11

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Γ΄ 1 - 18

Γ΄ 1 - 18 
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Αν η εικόνα του Αγιογραφικού Αναγνώσματος δεν είναι ευκρινής, παρακαλούμε πατήστε κλικ στο http://hristospanagia1.wordpress.com/

«Τό πρῶτο μου “κουστούμι” ὡς μοναχός»

Ἀπoσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Νοσταλγικές ἀναμνήσεις»
τοῦ +Ἀρχιμ. Χερουβείμ
  
Εἶχε περάσει ἀρκετός καιρός, ὁπότε ἕνα ἀπόγευμα μέ πῆρε ὁ Γέροντας καί πήγαμε στό Κυριακό. Δικαῖος τότε ἦταν ὁ ἱερομόναχος Χαράλαμπος. Σοβαρός καί ὀλιγόλογος μᾶς δέχθηκε καί μᾶς ἐκέρασε. Ἀνῆκε στήν καλύβη τοῦ ἁγίου Μοδέστου, λίγο πιό πίσω ἀπό τό Κυριακό. Ἡ συνοδεία του, συνοδεία ἁρμονική καλογερική ζωή, εἶχε τέσσερις ἱερομονάχους καί ἕναν ἱεροδιάκονο. Ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς του π. Λεόντιος εἶχε φήμη καλοῦ πνευματικοῦ. Τό ἐργόχειρό τους ἦταν νά πλέκουν φανέλλες καί νά κατασκευάζουν τρίχινους μάλλινους σκούφους.
Ἅγιε Δικαῖε, ἔφερα τόν ἀρχάριό μου καί παρακαλῶ νά τόν ἐγγράψετε στό Δοκιμολόγιο, τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας.
Τότε ἡ σκήτη μας ἀριθμοῦσε περίπου ἑκατόν τριάντα μοναχούς. Ἔβαλα μετάνοια στήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς ἁγίας Ἄννης καί στόν Δικαῖο, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ ὅλη τήν σκήτη. Ἤμουν συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι τό ὄνομά μου γράφθηκε στό Δοκιμολόγιο, σ’ ἕναν κατάλογο ἱερό ἀπό τόν ὁποῖο εἶχαν περάσει τόσοι γνωστοί καί ἄγνωστοι ἅγιοι, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν μεταγραφεῖ «ἐν βίβλῳ ζωῆς».