Σελίδες

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 03-03-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10 

β΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. Β΄ 23 - Γ΄ 5

Β΄ 23 - Γ΄ 5

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ παραμονή μας μέσα στό Χριστό καί ἡ λύση τῆς «ἀρᾶς» διά τῆς Θεοτόκου (Ὁμιλία στούς Α΄ Χαιρετισμούς)(mp3)

Π. Σάββας 2012-03-02_Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΄΄ΑΡΑΣ΄΄ ΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ_Α΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 02-03-12 (Ὁμιλία στούς Α΄ Χαιρετισμούς).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Ποιμαντορική ἐγκύκλιος τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς γιά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας



ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
 ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ κ.κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
* * * * *
Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί, Τέκνα μου εν Κυρίω περιπόθητα,
Ο νέος όσιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς στο μνημειώδες έργο του «’Ορθοδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει: «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους είναι η παναίρεσις». Στο ίδιο μήκος κύματος ο μακαριστός γέροντας Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μας δίνει την πραγματική εικόνα του Οικουμενισμού∙ «Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν τη πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης! Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερά λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, την   Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν’’ του Χριστού» Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με τον σκοτεινό πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση». Τέλος, ο μακαριστός γέροντας Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος ονομάζει τον Οικουμενισμό τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου.

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ “ Ἡ ψυχή μετά τόν θάνατο” (Ἀνάλυση τοῦ λόγου περί θανάτου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς)

  Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο

Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.
Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία, που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»

"Ἐμπόδιο στό γκρέμισμά σας, τό κτίσιμό μας. Ἐμπόδιο στόν παραλογισμό σας, ἡ λογική μας". Ἐπιστολή δασκάλου στήν Ὑπουργό Παιδείας


Άλικα, 01/02/2012



Προς:

Την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων,
κα Άννα Διαμαντοπούλου – Αθήνα.


                  ΚΟΙΝ.:
                                                        1. Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας
                                                         κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο
                                                        2. Υφυπουργό Παιδείας
                                                           κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου
                                                         3. Δ.Ο.Ε.



Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

      Είθισται να μονοπωλούν τις συζητήσεις, τις διαμαρτυρίες, τα ψηφίσματα, και τις απεργιακές κινητοποιήσεις θέματα ακραιφνώς οικονομικού περιεχομένου. Ίσως είναι η ώρα να ασχοληθούμε και με υψηλά και βαθύτερα ζητήματα.

      Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της μη αποστολής χαιρετιστήριου-εορταστικού μηνύματος από μέρους σας επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, την εορτή των γραμμάτων όπως την αποκαλεί ο λαός μας. Κι αυτό διότι μας έχετε συνηθίσει ακόμη και σε παγκόσμιες ημέρες να συντάσσετε ανάλογα μηνύματα. Αρχίζω να πιστεύω πως εάν υπήρχε Παγκόσμια ημέρα Μπαταρίας, κάτι θα εφευρίσκατε για να γράψετε. Σε αντίθεση με εσάς, η Κίνηση των Νεοδιορισθέντων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Λακωνίας, διένειμε 1.200 εικόνες των σεπτών Ιεραρχών σε Λάκωνες μαθητές.

      Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο (Εθνικής το εξάλειψε η πονηρία) Παιδείας, ό,τι του μυρίζει πατρίδα, έθνος, γλώσσα, ιδανικά, ιστορία, «πιστεύω», δηλ. τις πιο ευωδιαστές μυρωδιές, προσπαθεί να εξαφανίσει με τους απορροφητήρες της νέας εποχής. Υπάρχουν τεκμήρια για του λόγου το αληθές, όπως

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Ἡ βίωση τῆς χαρμολύπης στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα



Η ΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
 
 Λάμπρου Κ.Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού 
     
 Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού. Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας. Να βιώσει την ορθόδοξη πνευματικότητα, η οποία ταυτίζεται με την ανάκτηση της αυθεντικής του φύσεως, από τη φθορά και την αμαρτία, «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ.4,13). Η προπαρασκευή μας για τον εορτασμό του Πάσχα είναι ταυτόσημη με την πνευματική μας προαγωγή και ωρίμανση, ώστε να καταστούμε «σύμμορφοι της εικόνος του Υιού (του Θεού)» (Ρωμ.8,29). 
    Βασικό δείγμα της ορθόδοξης πνευματικότητας είναι το υπέροχο συναίσθημα της χαρμολύπης που σημαίνει τη βίωση ταυτόχρονα του συναισθήματος της χαράς και της λύπης. Βεβαίως το συναίσθημα αυτό θεωρείται από τους εκτός της Εκκλησίας παράλογο, διότι η χαρά είναι η απουσία της λύπης και η λύπη είναι η απουσία της χαράς.

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση-Μερικά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως


ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση
  1. Μερικά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως.
7.1 Ἕνα σημαντικό πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι νά μήν ἀναβάλλουμε τήν ἐξομολόγηση. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει κάποια σημαντική πτώση θά πρέπει ἀμέσως νά τρέξουμε νά τήν ποῦμε στόν Πνευματικό.
«Ὅσο κρατᾶς ἕνα χαλασμένο πρᾶγμα», ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, «τόσο χαλάει. Γιατί νὰ ἀφήσει νὰ περάσουν ἕνας-δύο μῆνες γιὰ νὰ πάει στὸν πνευματικὸ νὰ τὸ ἐξομολογηθεῖ; Νὰ πάει τὸ συντομότερο. Ἂν ἔχει μία πληγὴ ἀνοιχτή, θὰ ἀφήσει νὰ περάσει ἕνας μήνας, γιὰ νὰ τὴ θεραπεύσει; Οὔτε νὰ περιμένει νὰ πάει, ὅταν θὰ ἔχει πολὺ χρόνο ὁ πνευματικός, γιὰ νὰ ἔχει πιὸ πολλὴ ἄνεση. Αὐτὸ τὸ ἕνα σφάλμα, τὰκ-τὰκ νὰ τὸ λέει ἀμέσως καὶ μετά, ὅταν ὁ πνευματικὸς θὰ ἔχει χρόνο, νὰ πηγαίνει γιὰ πιὸ πολύ, γιὰ μία συζήτηση κ.λπ.»49.
7.2 Ἐπίσης στήν ἐξομολόγηση θά πρέπει νά λέμε τά δικά μας σφάλματα καί μόνο αὐτά, χωρίς νά καθυστεροῦμε.
«Προσοχή λοιπόν!» ἐπισημαίνει ὁ π. Παῦλος. «᾽Εξομολογούμαστε τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ὄχι τίς ἁμαρτίες ἄλλων. Καί ὁμολογοῦμε τίς ἁμαρτίες χωρίς περιστροφές, δικαιολογίες καί ἱστορίες. Ἡ προσπάθεια νά δικαιολογήσουμε τίς ἁμαρτίες μας δείχνει ὅτι στήν πραγματικότητα δέν ἔχουμε μετανοήσει γι᾽ αὐτές. Στήν περίπτωση αὐτή καί ὁ ἐξομολογούμενος δέν ἀναπαύεται ψυχικά, ἀλλά καί ὁ ἱερέας καταπονεῖται. Διότι ἀκριβῶς δέν γίνεται σωστή ἐξομολόγηση.

Ὁ Κύριος χτυπάει τόν λαό μας, γιά νά τόν καθαρίσει ἀπό τίς ξένες κάμπιες.



Παραπονέθηκε ο Κύριος για τον εκλεκτό λαό Του λέγοντας: Τους χτυπώ άλλα δεν τους πονάει.
Χτύπησε ο Κύριος την Ευρώπη στον αιώνα μας με δύο πολέμους και δεν γνωρίζουμε αν την πόνεσε. Χτύπησε ο Κύριος τη χώρα μας και στους δύο παγκόσμιους πολέμους πιο βαριά από κάθε άλλη χώρα. Πόνεσε ο λαός μας; Πόνεσε και κατάλαβε πως τον χτύπησε ό Κύριος, λόγω των αμαρτιών του. Έτσι κατάλαβε πως είναι καλό να αλλάξει, να εξαγνιστεί, να ισιώσει. Τί σημαίνει ισιώνω; Ισιώνει εκείνος που στράβωσε, κύρτωσε. Η Δύση ολόκληρη είναι κυρτωμένη σαν εκείνη την συγκύπτουσα γυναίκα, που για δεκαοκτώ χρόνια περπατούσε έχοντας το κεφάλι της στα γόνατα.

Οἱ Χριστιανοί στούς ἔσχατους καιρούς……


Δεν σας θεωρώ ακροατάς, αλλά συναγωνιστάς…
Έχετε κάποιο ενδιαφέρον θρησκευτικό, που είναι σπάνιο πράγμα σήμερα, και αισθάνεσθε έναν πόνο για τα εκκλησιαστικά πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο θέλω να σας ανακοινώσω τα εξής αναγκαία.

Ως στρατιώται Χριστού, ως πιστά τέκνα της Εκκλησίας, δεν πρέπει να αδιαφορούμε για τα εκκλησιαστικά θέματα, αλλά να δείχνουμε ζωηρόν ενδιαφέρον για την Εκκλησίαν του Χριστού.

Πρέπει οι Χριστιανοί να είναι αγωνισταί. Και όταν λέμε να είναι αγωνισταί, δεν εννοούμε να πάρουν ρόπαλα, τουφέκια, καραμπίνες, όπλα. Όχι. Μακριά αυτά από μας. Χρειαζόμεθα όπλα πνευματικά. Και πνευματικά μας όπλα είναι ο λόγος του Θεού, είναι η διαμαρτυρία μας, είναι οι φωνές μας, το «αίσχος», όλο αυτό το κλίμα το οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε, που είναι το φραγγέλιο του Ιησού Χριστού, το οποίο θα πρέπει να υψώσουμε διαμαρτυρόμενοι για την άθλια κατάσταση της κοινωνίας.

Στα μαρτυρολόγια μένουμε κατάπληκτοι βλέποντας την ανδρεία των Χριστιανών.

Καυχῶμαι γιὰ τὴν πίστη μου



Όταν το καλούν οι περιστάσεις
Δείγμα της χειρότερης ανοησίας είναι να κάνει κάποιος λόγο για τα κατορθώματά του χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Έτσι, πάλι, είναι προδοσία η αποσιώπηση των έργων του όταν υπάρχει ανάγκη και το απαιτεί η περίσταση.

Στην περίπτωση που η περίσταση το καλεί ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε από την καύχηση. Ποια είναι δε η περίσταση; Πολλές και διάφορες είναι οι περιστάσεις, από τις οποίες μία είναι το να παιδαγωγήσεις και να διδάξεις τον αδιάφορο. Ακριβώς αυτό γνωρίζει και ο Ψαλμωδός που μας λέει ότι “μίλησα με τον Κύριο, για να διδάξω τον αδιάφορο” και δείχνει ότι γι’ αυτό αναφέρει τα κατορθώματά του, για να προσελκύσει τον ακροατή προς τον ζήλο που έχει και ο ίδιος.

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας



ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Κάθε φορά που στους Ιερούς μας Ναούς εορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την νίκη δηλαδή της Εκκλησίας μας εναντίον των ποικίλων εχθρών της, ρίγη συγκινήσεως διαπερνούν το κορμί μας. Και τούτο, όχι μόνο διότι η Εκκλησία βγήκε νικήτρια εναντίον των εχθρών της στο παρελθόν, αλλά και διότι αυτή η ηρωική και νικηφόρα πορεία της, θα συνεχιστεί έως το τέλος των αιώνων!
Βεβαίως, το ιστορικό γεγονός που εορτάζουμε την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, είναι η «ανάμνησις της αναστηλώσεως των Αγίων και Σεπτών Εικόνων, γενομένης παρά των αειμνήστων αυτοκρατόρων Κων/πόλεως Μιχαήλ του Γ΄ και της μητρός αυτού Θεοδώρας, επί της πατριαρχείας του Αγίου και Ομολογητού Μεθοδίου».