Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 09-03-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιβ΄ 1 - 10 

ιβ΄ 1 - 10



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. Κ΄ 1 - 16

Κ΄ 1 - 16



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἁμαρτία καί ψυχή

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Κάθε αμαρτία φέρνει στην ψυχή από ένα μικρό θάνατο· ενώ με την μετάνοια ο άνθρωπος διώχνει την αμαρτία από μέσα του, διώχνει τον θάνατο, ανα­σταίνει την ψυχή του εκ νεκρών. Η μετάνοια δεν είναι μόνο δεύτερη βάπτιση, αλλά και πρώτη ανά­σταση. Ανάσταση της ψυχής εκ νεκρών. Η μετά­νοια καταστρέφει τον τάφο της ψυχής, εξαφανίζει τον πνευματικό θάνατο, εισάγοντας τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή. Οποιεσδήποτε αμαρτίες κι αν έχει ο άνθρωπος, εάν μετανοήσει, «ηγέρθη εκ νεκρών»: «νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη»(Λουκ. ιε', 24.32). Έτσι, «αμαρτία μη προς θάνατον» είναι κάθε μετανοημένη αμαρτία, ακόμα και αν πραγματοποιήθηκε «επτάκις της ημέρας», εφόσον αυτός που την διέπραξε είπε «επτάκις της ημέρας» «μετανοώ» (Λουκ. ιζ', 3-4). Ενώ «αμαρτία προς θάνατον» είναι κάθε αμετα­νόητη αμαρτία, δηλαδή κάθε αμαρτία κατά την οποία και στην οποία παραμένει ο άνθρωπος συνειδητά, εκούσια και επίμονα. Τέτοια αμαρτία προκαλεί το θάνατο της ψυχής.

Ἐπιστολή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν σέ εὐρωβουλευτές. (5/3/2012)

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

 ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

     Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

       ΤΗΛ.  2108025211

                                                              Ἀμαρούσιον 05-03-2012

Ἀξιότιμοι κύριοι Εὐρωβουλευτές.

Χαίρετε!

Ὡς Ὀρθόδοξοι κληρικοί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς Ἕλληνες πολῖτες, ὡς μέλη τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν καί ὡς ἰσότιμα μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἀπευθυνόμαστε στήν ἐλλογιμότητά σας σ᾿ αὐτές τίς δύσκολες ὧρες γιά τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα, γιά τά παιδιά μας, τά ἐγγόνια μας καί τό μέλλον αὐτῆς τῆς χώρας.

Ἀσφαλῶς παρακολουθεῖτε τίς ἀφόρητες πιέσεις κατά τῶν πολιτῶν τῆς χώρας μας ἐκ μέρους τῶν δανειστῶν, τοῦ Δ.Ν.Τ. καί τῶν λοιπῶν φορέων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας.  Περικοπές μισθῶν καί συντάξεων, ἀπολύσεις καί ἐφε­δρεῖες στό δημόσιο τομέα μέ ἀντίστοιχη ἐξομοίωση στόν ἰδιωτικό. Ἕνα καί μισό ἑκατομμύριο εἶναι οἱ ἀπολυμένοι ἀπό τόν ἰδιωτικό τομέα.   

Διάλυση καί συρρίκνωση τῆς δημόσιας διοίκησης, τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων, στά ὁποῖα ἔχουν κατατεθεῖ αἱματηρές κρατήσεις χρόνων καί χρόνων, ἑνοποίηση καί μείωση παροχῶν ὑγείας καί διάλυση τοῦ Ι.Κ.Α..  Ἀποσύνδεση τῶν προγραμμάτων τῆς Παιδείας ὅλων τῶν βαθμίδων ἀπό τή μακραίωνη Ἑλληνορ­θόδοξη Παράδοσή μας, κατάργηση τῶν βιβλίων δῆθεν λόγῳ κρίσεως.  Πεῖνα, δυστυχία, ἀδυναμία πληρωμῆς δόσεων καί ἔξωση πολιτῶν ἀπό τά σπίτια τους μετά ἀπό πλειστηριασμό.

«Παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρήσετε» – Ἀληθινή ἱστορία

Τὸ Γυμνάσιο Ἀρρένων στὴ μεγαλούπολη Σ… τῆς Μακεδονίας ἦταν τότε τὸ μοναδικὸ στὴν περιοχή. Τὰ παιδιὰ ποὺ τελείωναν τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο, ἐὰν δὲν ἀποφάσιζαν νὰ σταδιοδρομήσουν στὶς διάφορες γεωργικὲς ἐργασίες ἢ ἄλλες ἀπασχολήσεις, ἔδιναν εἰσαγωγικὲς κατατακτήριες ἐξετάσεις στὸ Γυμνάσιο καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπίδοσή τους γίνονταν δεκτὰ στὸ ἑξατάξιο αὐτὸ Σχολεῖο.

 Σ’ αὐτὸ τὸ ἱστορικὸ Γυμνάσιο ἐμφανίστηκε κάποιο πρωινὸ ἡ νεαρὴ πρωτοδιόριστη καθηγήτρια φιλολογίας Μαρία Κ… Σεμνή, ὀλιγόλογη, ἤρεμη, ἐπιβλητική, πάντοτε εὐγενὴς πρὸς τοὺς μαθητές. Ἄλλοτε μὲ τὸ ἐπιτιμητικὸ βλέμμα της, ἄλλοτε μὲ μιὰ εὐγενικὴ παρατήρηση πρὸς τὸν μαθητὴ ποὺ ἀτακτοῦσε, ἐπανέφερε τὸν καθένα στὴν τάξη. Τὸ μάθημά της ἦταν σωστὴ μυσταγωγία. Σεβαστὴ καὶ ἀποδεκτὴ ἀπὸ ὅλους.

 Στὴν τελευταία τάξη, στὴ σημερινὴ τρίτη Λυκείου, ἕνας μαθητής, πάνω στὴν τρέλα τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας του, μιὰ μέρα τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος καὶ χωρὶς νὰ δοθεῖ κάποια σοβαρὴ ἀφορμή, ἄρχισε νὰ ἐκστομίζει βαριὲς φράσεις ἐναντίον τῆς νεαρῆς καθηγήτριάς του. Αὐτὴ χωρὶς νὰ χάσει τὴν ψυχραιμία της μὲ πολλὴ στοργὴ καὶ εἰλικρινὴ ἀγάπη προσπάθησε νὰ τὸν καθησυχάσει. Καὶ τὸ πέτυχε. Σὲ λίγο χτύπησε τὸ κουδούνι γιὰ διάλειμμα. Σὲ ἐλάχιστο χρόνο ἄδειασε ἡ αἴθουσα.

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στήν θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα, στήν μοναξιά. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό. Δυστυχῶς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀρνηθεῖ τόν Δημιουργό τους.

«Ὅσο ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν φυσική ζωή, τήν ἁπλή», παρατηρεῖ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐσιος, «καί προχωροῦν στήν πολυτέλεια, τόσο αὐξάνει καί τό ἀνθρώπινο ἄγχος. Καί ὅσο ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, ἑπόμενο εἶναι νά μή βρίσκουν πουθενά ἀνάπαυση. Γι' αὐτό γυρίζουν ἀνήσυχοι ἀκόμη καί γύρω ἀπό τό φεγγάρι –σάν τό λουρί τῆς μηχανῆς γύρω ἀπό τήν τρελλή ρόδα¹⁶–, γιατί ὁλόκληρος ὁ πλανήτης μας δέν χωράει τήν πολλή τους ἀνησυχία.

Ἀπό τήν κοσμική καλοπέραση, ἀπό τήν κοσμική εὐτυχία, βγαίνει τό κοσμικό ἄγχος. Ἡ ἐξωτερική μόρφωση μέ τό ἄγχος ὁδηγεῖ καθημερινῶς ἑκατοντάδες ἀνθρώπων (ἀκόμη καί μικρά παιδιά μέ ἄγχος) στίς ψυχαναλύσεις καί στούς ψυχιάτρους καί κτίζει συνεχῶς Ψυχιατρεῖα καί μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους ...

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 1ο-ε)

Ο οδηγός μου δεν με είχε ιδή για δέκα μέρες. Την ενδεκάτη όμως ημέρα ήλθε ο ίδιος να με συναντήση κ' έμαθε την πρόοδό μου.

Άκουσε με προσοχή όλα όσα του είπα, και μου απήντησε: «Τώρα συνήθισες την νοερά προσευχή, αλλά πρέπει να διατηρήσης την συνήθεια και να την δυναμώσης. Μη χάνης καιρό, λοιπόν, και ζήτησε από σήμερα την βοήθεια του Θεού, να λες εις το εξής την προσευχή δώδεκα χιλιάδες φορές την ημέρα. Μείνε εις την μοναξιά σου, να σηκώνεσαι ενωρίς το πρωί, να κοιμάσαι αργά το βράδυ και νά 'ρχεσαι κάθε δεκαπέντε ημέρες σε μένα για συμβουλές».

Έκανα όπως με συμβούλευσε. Την πρώτην ημέρα κατώρθωσα να φέρω εις πέρας τις δώδεκα χιλιάδες επικλήσεις αργά το βράδυ. Την δεύτερη ημέρα το ίδιο έγινε ευκολώτερα και με ευχαρίστησιν. Εις την αρχή αυτή η πραγματικά ατελείωτη προσευχή μού 'φερε ωρισμένα συμπτώματα κοπώσεως.

Ὁ Χριστός, ὁ νικηφόρος, θά εἶναι μαζί μας καί στή χαρά καί στά βάσανα

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ τον έχω νικήσει τον κόσμο! Είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Νικητής του σατανά, της αμαρτίας και του θανάτου.

Έτσι μίλησε Αυτός στους αγαπημένους Αποστόλους Του και μετά την ανάστασή Του τους είπε: Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου (Μτ. 28, 20).

Αδερφοί μου, ας θυμόμαστε αυτές τις δύο φράσεις του Χριστού: Μη φοβάστε, εγώ νίκησα τον κόσμο! Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου. Στην ιστορία όλων των λαών δεν θυμάται κανείς να τόλμησε κάποιος να πει τέτοια λόγια. Αυτά τα λόγια δεν είναι συνηθισμένα, είναι σαν στύλοι γύρω από τους οποίους γυρίζει η ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Εγώ νίκησα, εγώ θα είμαι μαζί σας! Ακούστε αυτά τα λόγια, ας τα επαναλαμβάνετε κάθε μέρα στον εαυτό σας και στα παιδιά σας.

Μέχρι νά πάμε στό κοντινότερο ἰατρεῖο, πεθαίνουμε

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΝΤΡΩΑΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Μέχρι να πάμε στο κοντινότερο ιατρείο,
πεθαίνουμε

Είχαμε αφήσει πλέον τον ποταμό Kasai και πλέαμε τον ποταμό Sankuru. Έπρεπε ο επίσκοπος με τη συνοδεία του, τέσσερις φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκό, να φθάσουν στα απομακρυσμένα χωριά του δάσους. Δεύτερη μέρα ταξιδεύουν μέσα στα ποτάμια, στην άγρια φύση, στα παρθένα δάση, στην καρδιά της Αφρικής. Δεν τους πείραζε που όλο το βράδυ διανυκτέρευσαν στην άκρη του ποταμού, μέσα στο πλοιάριο.

Η αδημονία τους ήταν μεγάλη. Πρώτη φορά ο επίσκοπος θα συναντούσε τους ιθαγενείς Ορθοδόξους πιστούς του. Πρώτη φορά θα έβλεπαν τον επίσκοπο τους. Οι φοιτητές Αλέξανδρος και Παύλος της Θεολογικής Σχολής είχαν ενημερώσει τον μοναδικό ιερέα της τεράστιας αυτής περιοχής και τους ιθαγενείς, και θα τους περίμεναν. Θα συγκεντρώνονταν από όλα τα χωριά που βρίσκονται στα δάση.

Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου:Ἡ γνωριμία μέ τόν Θεό

Του Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
Καθένας μας μπορεῖ νὰ κρίνει γιὰ τὸ Θεὸ κατὰ τὸ μέτρο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ γνώρισε. Γιατί πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ σκεφτόμαστε καὶ νὰ κρίνουμε γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἴδαμε ἢ δὲν ἀκούσαμε καὶ δὲν ξέρουμε; Οἱ ἅγιοι λένε πὼς εἶδαν τὸ Θεό. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι ποὺ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Εἶναι φανερὸ πὼς μιλοῦν ἔτσι, γιατί δὲν Τὸν γνώρισαν, αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει καθόλου πὼς ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει.

Οἱ ἅγιοι μιλοῦν γιὰ πράγματα ποὺ πραγματικὰ εἶδαν καὶ γνωρίζουν. Δὲν λένε, γιὰ παράδειγμα, πὼς εἶδαν ἕνα ἄλογο μήκους ἑνὸς χιλιομέτρου ἢ ἕνα πλοῖο δέκα χιλιομέτρων, ποὺ δὲν ὑπάρχουν.

8 Μαρτίου Συναξαριστής. Θεοφυλάκτου Ἐπισκόπου, Ἑρμοῦ Ἀποστόλου, Κυρίλλου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φηλικίτης, Ἐρενίας, Ρογάτου, Φήλικος, ἑτέρου Ρογάτου, Βεάτου, Οὐρβανοῦ, Σιλβανοῦ καὶ Μαμμίλου, Δίωνος Μάρτυρα, Δομετίου Ὁσίου, Παύλου Ὁμολογητοῦ, Λαζάρου καὶ Ἀθανασίου Ὁσίων, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Σημείου

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομήδειας

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Δ’ (775-780 μ.Χ.). Λόγω τῆς μεγάλης του παιδείας καὶ πρὸς συνέχιση τῶν σπουδῶν του ᾖλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γρήγορα ἀπέκτησε φήμη σοφοῦ καὶ δημιούργησε φιλικὲς σχέσεις μὲ ἀνώτερους κρατικοὺς λειτουργοὺς καὶ ἀξιωματούχους, καθὼς καὶ μὲ τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο, ποὺ ἦταν τότε πρωτοσηκρίτης.

‘Όταν τὸ ἔτος 784 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ταράσιος, εἰς διαδοχὴ τοῦ Πατριάρχου Παύλου, ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος μαζὶ μέ τὸν Μιχαήλ, ποὺ ἀργότερα ἔγινε Ἐπίσκοπος Συνάδων, ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο σὲ κάποια μονὴ τοῦ Εὔξεινου Πόντου.

Λίγο ἀργότερα, πιθανὸν περὶ τὸ ἔτος 800 μ.Χ., ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νοκομήδειας. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος διέπρεψε σὲ ἔργα ἐκκλησιαστικῆς φιλανθρωπίας καὶ κοινωνικῆς πρόνοιας. Ἀνήγειρε ναούς, τὸ μέγα νοσοκομεῖο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, γηροκομεῖα, πτωχοκομεῖα καὶ δημιούργησε λογία γιὰ τὶς ἄπορες χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά.

 Μάλιστα δὲ ὁ ἴδιος διακονοῦσε καὶ περιποιόταν τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς του.