Μοναχική ζωή.Ἱερά μονή Κωσταμονίτου-Μεγάλοι ἀσκητικοί κόποι

 

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ

 

Μεγάλοι ἀσκητικοί κόποι

Ὁ  Γέροντας κοπίαζε πάρα πολύ σωματικά. Εἶχε φαίνεται γερή «κράση» καί ἄντεχε στίς σωματικές ταλαιπωρίες πού γίνονται γιά νά δαμαστεῖ ἡ σάρκα, τό σαρκικό φρόνημα καί νά ὑποταχθεῖ στό πνεῦμα. Ἐργαζόταν στόν κῆπο του σκληρά. Κάποτε μοῦ διηγήθηκε ὅτι εἶχε παράγει μία μεγάλη ποσότητα ἀπό φακές πού τίς πῆγε μόνος του στό Μοναστῆρι. Ἀγαποῦσε τίς ὁδοιπορίες. Χαρακτηριστικά μοῦ ἔλεγε, ὅτι κουβαλοῦσε ἐπίτηδες τόν μεγάλο τορβᾶ του γεμᾶτο παξιμάδια, ἀπό τήν Ἱ. Μ. Ἁγίου Παύλου, μέ τά πόδια, ὡς τήν Βίγλα.

-«Βγαίνουν τά περιττά ὑγρά» συμπλήρωνε χαριτολογώντας. Ὑπονοοῦσε τόν πολύ ἱδρῶτα πού ἔχυνε κατά τήν μακρά αὐτή ὁδοιπορία τῶν 4-5 ὡρῶν²⁹.

 

 

29Αὐτός εἶναι ὁ χρόνος πού χρειάζεται κανείς γιά νά διανύσει τήν ἀπόσταση ἀπό τήν Ἁγίου Παύλου ἕως τήν Βίγλα.

 

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους» Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης (Ἱ.μ. Κωσταμονίτου, Βίγλα, Ἱ.μ. Μεγίστης Λαύρας) 1915-2004.

Σχῆμα 14Χ20.5, Σελίδες: 96, Τιμή: 4€

Τηλέφωνο παραγγελιῶν γιά τό βιβλίο: 6947612075  ἤ στό e-mail: hristospanagia@yahoo.gr

Ἐπιστολὴ πρὸς γυναικεία Ἱερὰ Μονή Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Ἐν Χριστῷ ἀγαπημένες μου ψυχές. Εὔχομαι ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νὰ κυματίζῃ μέσα σας. Δὲν γνωρίζω τί ἀκριβῶς σᾶς ἔχει πῇ ὁ ἀγαπητός μου ἀδελφὸς καὶ σεβαστὸς Γέροντάς σας γιὰ μένα. Πάντως ὡς συμπεραίνω, ἡ ἀγάπη του γιὰ μένα ὑπερβαίνει τὸ ὅριον τῆς ἀληθείας καὶ ἀκριβείας. Δὲν θὰ τολμοῦσα οὔτε κατὰ διάνοιαν νὰ σᾶς ὁμιλήσω, διότι γνωρίζω, ὅτι δὲν ὑπάρχει κενὸν τί εἰς τὰς ὁμιλίας του πρὸς ἐσᾶς, γιὰ νὰ ἔλθω τώρα ἐγὼ νὰ τὸ συμπληρώσω, ἢ καὶ νὰ τὸ πληρώσω· ἀλλὰ ἀφοῦ μὲ παρακαλεῖτε, ἢ μᾶλλον μὲ πιέζετε νὰ σᾶς γράψω κάτι, ὄχι τί καινὸν εἰς τὰ τοῦ Γέροντός σας, ἀλλὰ τὸ ἴδιον μὲ ἄλλους λόγους, ἅς σᾶς ἀκούσω, ἵνα μὴ φανῶ παρήκοος.

Γνωρίζω, ὅτι γράφω πρὸς ψυχάς, αἱ ὁποῖαι ἀπαρνήθηκαν τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου, καὶ ἀφιέρωσαν τὸν ἐαυτὸν τους ἐξ ὁλοκλήρου γιὰ τὴν ἄλλην ζωὴν στὸν ἐπουράνιον Νυμφίον, τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν. Ἐνεδύθησαν τὸ ἔνδυμα, τὸ μοναχικόν. Τὸ ἔνδυμα τῆς ἀγαμίας, τῆς παρθενίας, τῆς σωφροσύνης, τῆς ὑπακοῆς, τῆς προσευχῆς. Ἔφυγαν μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμον, οὐχὶ μόνον μὲ τὸ σῶμα, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον μὲ τὸ πνεῦμα.

Οἱ ἀληθινές ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Υπάρχει στον τόπο μας μία σύγχυση για τις λεγόμενες εκκλησιαστικές ειδήσεις που δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα περιοδικά. Πολλοί νομίζουν ότι ειδήσεις είναι εκείνες που αφορούν την εκλογή του Αρχιεπισκόπου και των Αρχιερέων, ή εκείνες που έχουν σχέση με τα οικονομικά προβλήματα της Εκκλησίας ή τέλος πάντων αναφέρονται σε μερικές δραστηριότητες που κάνει η Εκκλησία, ζώντας σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο.

Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να αρνηθή και αυτήν την πραγματικότητα. Και το ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τον λαό για εκκλησιαστικά θέματα είναι σημαντικό, όταν δεν γίνεται χάριν μιας απλής εξωτερικής περιεργείας, γιατί έτσι φανερώνεται ότι θεωρεί τον εαυτό του ως τμήμα της Εκκλησίας και ενδιαφέρεται για την ζωή και την δράση της.

Όμως, οι αληθινές εκκλησιαστικές ειδήσεις είναι εκείνες που αναφέρονται στην ιερά ιστορία, την λεγομένη “ιστορία των γεγονότων”, που είναι ό,τι έχει σχέση με την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού και την σωτηρία του ανθρώπου. Είναι γνωστή η πατερική ρήση, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνη τον άνθρωπο θεό. Κάθε φορά, λοιπόν, που κάποιος άνθρωπος, βιώνοντας τους καρπούς της θείας ενανθρωπίσεως, γίνεται κατά χάριν θεός, θεούμενος, αυτό αποτελεί την ύψιστη είδηση, γιατί αναφέρεται στην σωτηρία του ανθρώπου.

Μελέτημα 8ο

«Μελέτημα 8ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ*»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

71. Ἡ γνώση ἡ ὁποία προηγεῖται ἀπό τήν πίστη εἶναι γνώση φυσική. Ἡ γνώση ὅμως ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τήν πίστη εἶναι γνώση πνευματική!...

72. Ἡ φυσική γνώση (διάκριση καλοῦ καί κακοῦ) μᾶς ὁδηγεῖ στήν πίστη στό Θεό. Ἡ πίστη, στό φόβο τοῦ Θεοῦ. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, στή μετάνοια καί τά καλά ἔργα. Ἀπό τά καλά ἔργα δίνεται ἡ πνευματική γνώση καί ἡ αἴσθηση τῶν μυστηρίων πού γεννάει τή θεωρία τοῦ Θεοῦ!...
73. Θεωρία ἤ θέα Θεοῦ εἶναι εἶναι ἡ ἀπόλαυση τοῦ Θεοῦ!...
74. Θελείς νά βρεῖς τήν αἰώνια ζωή; Κράτησε τά δύο αὐτά· α) τήν πίστη, καί β) τήν ταπείνωση!...
75. Ὅταν στέκεσαι στήν προσευχή νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου μυρμήγκι, σαύρα, βδέλλα καί νήπιο.
76. Ρίξε ὅλη σου τή φροντίδα στό Θεό καί προσεύχου μέ θέρμη, μέχρις ὅτου νιώσεις χαρά μέσα σου!...

«Ἰουδαϊσμός, Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία»-Ἱερομονάχου Ἀρτεμίου Γρηγοριάτη

ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ, ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ἱερομονάχου Ἀρτεμίου Γρηγοριάτη.

(Εἰσήγηση στὴν Ἡμερίδα, 12.02.2012:
«ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ – Ἀλήθεια καὶ Ψεύδη»)
 

http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/02/10/παλαιὰ-διαθήκη-ἀλήθεια-καὶ-ψεύδη/ καὶ http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/01/26/ἡμερὶς-παλαιὰ-διαθήκη-ἀλήθεια-καὶ-ψ/ 

 

[1]

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί!

.          Κατ’ ἀρχάς ἐκφράζω τά συγχαρητήριά μου καί τή βαθύτατη χαρά μου γιά τό ποιμαντικό ἐνδιαφέρον καί τήν ὀρθή ἐπαγρύπνησι τῶν σεβαστῶν πατέρων, ἱερομονάχων, ἱερέων καί ὑπευθύνων λαϊκῶν αὐτῆς τῆς Ἐνορίας Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, διότι συνεχίζουν τό πολύμοχθο, δυσχερές ἀλλά καί ἐποικοδομητικό ἔργο πού ξεκίνησε ἀπό ἐδῶ ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος. Ἐννοῶ βεβαίως τήν ὀρθή ἐνημέρωσι τοῦ ὀρθοδόξου ποιμνίου μέ διαλέξεις, ἄρθρα καί βιβλία, πού συμπληρώνουν τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τῇ ἐπευλογίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος ἀνέκαθεν στήριζε καί ἐνεψύχωνε τή θεάρεστη αὐτή διακονία. Τά τελευταῖα εἴκοσι χρόνια παρακολουθῶ μέ προσοχή καί προσευχή ὅλον αὐτόν τόν ἀγῶνα,  γιά τόν ὁποῖον εἶχα γράψει κάποια ἄρθρα ὡς ἕνα ἐλάχιστο λιθαράκι στήν ἐποικοδόμησι αὐτή, μέ τήν εὐχή τοῦ Σεβαστοῦ Γέροντά μου καί Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου. Μέ τίς εὐχές καί εὐλογίες ὅλων τῶν ὡς ἄνω Πατέρων θά συμβάλλω καί σήμερα στό ἐλάχιστο, ἐλπίζοντας νά καλύψω ἔστω καί ἐν μέρει τίς προσδοκίες σας. Ὁ Θεός βοηθός.
.          Τό θέμα μου εἶναι «Ἰουδαϊσμός, Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία». Δύσκολο θέμα, πολυσχιδές καί εὐρύτατο, φυσικά ἀδύνατον νά ἐξαντληθῆ στά περιθώρια τῆς παρούσης ὁμιλίας. Γι’ αὐτό θά ἀναφέρω ἀκροθιγῶς λίγες σκέψεις ὡς εἰσήγησι καί ἀφορμή γιά περαιτέρω μελέτες πρός οἰκοδομήν.

Τό ἰαματικό χάρισμα

«ΤΟ ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ»

Εἰς τόν βίον τῆς ὁσίας Μακρίνης

ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Τό ἰαματικό χάρισμα ἀνταποκρίνεται στά τελευταῖα, πρό τῆς Θ. Ἀναλήψεως, λόγια τοῦ Κυρίου: «Σημεῖα δέ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί Μου ...ἐπί ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καί καλῶς ἕξουσιν».

Ὡρισμένα χαρίσματα ἐκδηλώθηκαν σέ μέγιστο βαθμό μεταξύ τῶν πρώτων χριστιανῶν, κατά τήν θεμελίωσι τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀργότερα ἔγιναν σπάνια, χωρίς βεβαίως νά ἐκλείψουν. Τό ἰαματικό ὅμως χάρισμα, σάν μιά ἄμεση ἀπόδειξι τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, δέν ἔπαυσε νά ἐκδηλώνεται παντοῦ καί πάντοτε, ὅπου ὑπάρχει ἀνθρώπινος, ψυχικός ἤ σωματικός, πόνος.

Καί οἱ σκοτεινές δυνάμεις θεραπεύουν σέ ὡρισμένες περιπτώσεις, πλήν ὅμως μέ βαρύ ἀντάλλαγμα, μέ ψυχολογικές-νευρικές βλάβες καί ὁπωσδήποτε μιά δαιμονική ἐπικυριαρχία στόν ἄνθρωπο πού καταφεύγει σ᾿ αὐτές.

Ἕνα σπίτι ἴδιο μά καί ...ἀλλοιώτικο ἀπό τά ἄλλα

 Κοίταξα τό ρολόϊ μου κι ἄρχισα νά γκρινιάζω μέσα μου πού ἀργοῦσε νά ἔρθει ὁ μάστορας. Σέ λίγο πάλι μιά γυναῖκα πού κρατοῦσε ἕνα παιδάκι ἀπό τό χέρι χτύπησε τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ. Ἡ πόρτα ἄνοιξε καί ἡ γυναῖκα μέ τό παιδί μπῆκε ἀμέσως μέσα. Πέρασε κανένα δεκάλεπτο, ὁ καφές τέλειωσε. Ὁ μάστορας δέν εἶχε φανεῖ ἀκόμη. Ἀπό ἀδημονία κοίταζα συνεχῶς τό ρολόϊ κι ὕστερα σηκώθηκα πῆγα πρός τήν πόρτα νά κοιτάξω στήν ἄκρη τοῦ δρόμου. Βλέπω καί πάλι δύο μεσήλικες νά χτυποῦν τό κουδούνι τοῦ ἀπέναντι σπιτιοῦ. Τώρα, ξέχασα τό μάστορα καί τράβηξα πρός τόν καφετζῆ.
- Δέ μοῦ λές...Τί εἶναι αὐτό τό σπίτι ἀπέναντι; Βλέπω νά μπαίνουν μέσα διάφοροι ἄνθρωποι. Εἶναι ἵδρυμα, γηροκομεῖο...τί εἶναι;
- Ἄκου, γιά νά μάθεις ὅτι ὑπάρχει ἀκόμη ἀληθινή ἀνθρωπιά , πού κανείς δέν τή διαφημίζει. Καί φαίνεται πώς ἔτσι εἶναι καλλίτερα. Αὐτό τό σπίτι τό ἔχει μιά γυναῖκα χήρα ἴσαμε 70 χρονῶν. Ἔχασε τόν ἄντρα της πρίν ἀπό λίγα χρόνια. Τό ἔχει ρίξει στή θρησκεία. Πρωῒ καί βράδυ στήν ἐκκλησία. Λέει σέ ὅλους τήν καλημέρα της ἁπλά καί δέν ἔχει πολλά λόγια. Ἐδῶ καί ἕνα χρόνο ἔμαθα -ὑπάρχει, σκέφτηκα ἀστραπιαίως, καφετζῆς πού δέν ξέρει τά...πάντα;- ὅτι ἔκανε τό σπίτι της ξενοδοχεῖο γιά τούς ἀστέγους. Περιόρισε τή ζωή της στόν πάνω ὄροφο. Κράτησε γιά τόν ἑαυτό της μιά κρεββατοκάμαρα ἕνα μικρό σαλονάκι καί τήν τουαλέττα. Ὅλο τό ἰσόγειο ἀποφάσισε νά τό διαθέσει γιά τούς ἀστέγους. Συνεννοήθηκε μέ ἄλλες γυναῖκες τῆς ἐκκλησίας, μέ γειτόνισσες καί τί ἔκαναν, νομίζεις;

Α1)Τί εἶναι τά πάθη-Τό «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου).

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

 

Τό «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου).

Στήν ἐμπαθῆ (μεταπτωτική) κατάστασή μας ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ μας (ἡ καλούμενη νοερά ἐνέργεια) ἔχει ξεδιπλωθεῖ καί ἔχει κολλήσει στήν διάνοια (ἐγκέφαλο). Ἔχει γίνει ἕνα «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου).

Λογισμοί, πού θά ἔπρεπε νά εἶναι μόνο στήν διάνοια (ἡ ὁποία τρέφεται ἀπό τό περιβάλλον διά τῶν αἰσθήσεων) κατεβαίνουν στήν καρδία καί τήν μολύνουν.

«Ὑπάρχει βραχυκύκλωμα», γράφει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, «μεταξύ τοῦ πνεύματος στὴ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου (δηλαδὴ τῆς νοερῆς ἐνέργειας) καὶ τοῦ ἐγκεφάλου. Στὴν φυσιολογική της κατάσταση, ἡ νοερὴ ἐνέργεια κινεῖται κυκλικὰ σὰν στρόφαλος προσευχόμενη μέσα στὴν καρδιά. Στὴν νοσοῦσα κατάστασή της, ἡ νοερὴ ἐνέργεια δὲν στροφαλίζεται κυκλικά. Ἀλλὰ ξεδιπλωμένη καὶ ριζωμένη στὴν καρδιὰ κολλάει στὸν ἐγκέφαλο καὶ δημιουργεῖ βραχυκύκλωμα μεταξὺ ἐγκεφάλου καὶ καρδιᾶς. Ἔτσι τὰ νοήματα τοῦ ἐγκεφάλου, ποὺ εἶναι ὅλα ἀπὸ τὸ περιβάλλον, γίνονται νοήματα τῆς νοερῆς ἐνέργειας ριζωμένης πάντα στὴν καρδιά. Ἔτσι ὁ παθών γίνεται δοῦλος τοῦ περιβάλλοντός του. Ὡς ἐκ τούτου, συγχέει ὁρισμένα προερχόμενα ἀπὸ τὸ περιβάλλον του νοήματα μὲ τὸν Θεὸ ἢ τοὺς θεούς του»¹⁷.

Ὁ θάνατος ὡς ἔσχατη ἔκφραση τῆς ὀδύνης

Έσχατη έκφραση της οδύνης αποτελεί ο θάνατος. Ο άγιος Μάξιμος, που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα ηδονής-οδύνης, κάνει τις παρακάτω παρατηρήσεις:

Ο θεός φροντίζοντας για τη σωτηρία μας εγκατέστησε μέσα μας ως τιμωρητική δύναμη την οδύνη. Σύμφωνα με τη σοφία του θεού στη φύση του σώματος ριζώθηκε ο νόμος του θανάτου περιορίζοντας την παραφυσική έφεση του νου που κατευθυνόταν στα αισθητά.

Όμως σκοπός της οδύνης και τελικά του θανάτου δεν είναι η εκμηδένιση της ανθρώπινης φύσεως, αλλά η σωτηρία της από την παραφυσική ηδονή και τον πραγματικό θάνατο, που σ' αυτόν οδηγεί ο οριστικός χωρισμός από τον θεό.

Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν – Ἀληθινή καί εἰλικρινής μετάνοια (Μητροπολίτη Κυθήρων καί Αντικυθήρων Σεραφείμ)

ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

  

 «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα...»

Κατά τήν σημερινή Κυριακή, τήν Πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ὡς φωτεινό «ὑπόδειγμα μετανοίας», τήν ριζική ἀλλαγή καί μετάνοια τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, γιά νά ἀφυπνίση πνευματικά καί τούς πιό ράθυμους καί ἀμελεῖς χριστιανούς.

          Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, πού γιορτάζει διπλᾶ σήμερα -καί διότι εἶναι ἡ ἐτήσια μνήμη της καί διότι τιμᾶται τήν Ε' Κυριακή τῶν Νηστειῶν- ἐλύπησε, ὡς γνωστόν, τόν Πανάγιο Θεό μέ τά σοβαρά καί συνεχῆ παραστρατήματα τῆς νεότητός της, ἀλλά καί εὐαρέστησε πολύ ἐνώπιόν του μέ τήν συντριπτική καί ὁριστική της μετάνοια. Δεκαεπτά χρόνια στήν ἀσωτία - ἀπό τήν ἡλικία τῶν 12 χρόνων-, ἀλλά καί σαρανταεπτά ἔτη στήν μετάνοια καί ψυχική ἀνάνηψι μέσα στήν ἀπαράκλητη ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Ὅπως ἐρούφηξε μέχρι τόν πάτο τό ποτῆρι τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, ἔτσι ἤπιε μέχρι τό τέλος τό νέκταρ τῆς ἀρετῆς καί ἁγιότητος, ζώντας ἀληθινά καί εἰλικρινά τό μυστήριο τῆς μετανοίας.