Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_3ο_mp3

Π. Σάββας 2012-03-22_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_Γ΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-03-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.Ἡ ἅγια βία συνεχίζεται

 

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ

 

Ἡ ἅγια βία συνεχίζεται

Στή Μ. Λαύρα, στό μισοχαλασμένο κελλί του, ὅταν εἶχε πειρασμό σηκωνόταν καί ἔκανε μετάνοιες, παρ’ ὅλο τό προχωρημένο τῆς ἡλικίας του.

-«Ὅταν σκιρτᾶ τό σῶμα σηκώνομαι καί κάνω μέχρι 50 μετάνοιες. Μετά κόβονται τά γόνατα» μοῦ εἶπε κάποτε.

-«Κομποσχοίνια» τοῦ λέω «πόσα κάνεις κάθε μέρα;»

-«Κομποσχοίνια ουουουΟΥ! »... μοῦ εἶπε ἐμφαντικά, κουνώντας μέ νόημα καί τά χέρια του. Ἐννοοῦσε ὅτι ἔκανε πάρα πολλά (ἀμέτρητα). ---«Φωνάζω μέσα μου» συμπλήρωσε...

Ἀσκοῦσε τήν ἐσωτερική νοερά καρδιακή προσευχή, κραυγάζοντας ἐσωτερικά πρός τόν Κύριο. Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό, πού ἔκανε καί ὁ ἀνώνυμος ἡσυχαστής, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου :«Νηπτική Θεωρία».

Στό κρεββάτι του, ἀπό ψηλά ἐπάνω, κρεμόντουσαν ἀπό τροχαλίες δύο τεράστια τριακοσάρια κομβοσχοίνια, ἕνα ἀπό κάθε πλευρά. Τά εἶχε ἔτσι, ὥστε ὅταν γύριζε πλευρό, νά μπορεῖ νά συνεχίζει την προσευχή του, ἀφήνοντας τό ἕνα καί πιάνοντας τό ἄλλο.

Δεινόν ἡ ραθυμία...

   ΔΕΙΝΟΝ Η ΡΑΘΥΜΙΑ…

Αναφορά στο περιεχόμενο και τα νοήματα της
 Μ. Τρίτης

“ Τη Αγια και Μεγάλη Τρίτη της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα” αναφέρει το ιερό συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μ. Εβδομάδος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας καθόρισαν την ημέρα αυτή ως βοηθητικό στοιχείο να θυμούμαστε την εξαίσια παραβολή των δέκα Παρθένων. Κι αυτό διότι όπως θα δούμε στη συνέχεια η παραβολή αυτή του Κυρίου μας έχει τεράστια σημασία για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ολόκληρη δε η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την παραβολή αυτή καθώς και από την παραβολή των ταλάντων.

Την παραβολή των δέκα Παρθένων διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο 25ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του. Με την ευκαιρία μιας καταπληκτικής εσχατολογικής ομιλίας Του ο Κύριος είπε και την εξής παραβολή. Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες οι οποίες αφού πήραν μαζί τους τα λυχνάρια τους πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο. Πέντε από αυτές ήταν σώφρονες και φρόντισαν να έχουν μαζί τους απόθεμα λαδιού για τα λυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν ανόητες και δεν φρόντισαν να έχουν μαζί τους το αναγκαίο απόθεμα λαδιού.

Τήν ἐλεημοσύνη τή δέχεται ὁ Θεός ὅταν συνοδεύεται ἀπό καθαρή καρδιά.

« ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ»

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

• Καταστροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ ἀπραξία. Ἡ χειρότερη κακία εἶναι ἡ ἀκηδία. Ἀκηδία σημαίνει νά μή φροντίζουμε γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας μέ τήν προσευχή, τή νηστεία καί τ᾿ ἄλλα ἁγιαστικά μέσα τῆς Ἐκκλησίας μας. Μήν ὑπολογίσεις τό σῶμα στήν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς, γιατί θ᾿ ἀντιδράσει ὁπωσδήποτε. Ὁ σατανᾶς κάνει τό πᾶν, ὥστε νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τά ἔργα τοῦ Θεοῦ.
• Ἡ πνευματική ἐργασία ἀπαιτεῖ προσοχή καί ἡσυχία τῆς καρδιᾶς. Δέν μπορεῖ νά καθαρισθεῖ κανείς μόνο μέ τά καλά πού κάνει γιά τόν ἄλλο. Πρέπει νά δουλέψει καί μέσα στήν ψυχή του, γιά ν᾿ ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά πάθη τῆς σάρκας καί τῶν αἰσχρῶν καί ρυπαρῶν λογισμῶν. Γιατί εἶναι εὔκολο νά κάνει κανείς ἐλεημοσύνη, δύσκολο ὅμως νά κόψει τά πάθη του καί τίς κακές του συνήθειες. Τήν ἐλεημοσύνη τή δέχεται ὁ Θεός ὅταν συνοδεύεται ἀπό καθαρή καρδιά. Δέν μποροῦμε νά ἐνδιαφερθοῦμε γιά τό πρῶτο καί νά ἐγκαταλείψουμε τό δεύτερο. Ἀλλιώτικα ξεπέφτουμε στά μάτια τοῦ Θεοῦ.

Μεγάλη Δευτέρα βράδυ. Ἀποστομωτικές ἀπαντήσεις

Ομιλία

Επισκόπου Αυγουστίνου

Χθες, αγαπητοί μου, μιλήσαμε για το θαύμα της ξηρανθείσης συκής, που είναι σύμβολο του ανθρώπου ή του λαού που δεν έχει να παρουσιάση καρπούς. Συνεχίζουμε τώρα.
Ο Χριστός τη νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας βγήκε πάλι έξω από τα Ιεροσόλυμα, βρήκε ένα τόπο έρημο, κ’ εκεί διανυκτέρευσε με τους μαθητάς του. Το πρωί της Τρίτης επέστρεψε στην πόλη. Ανέβηκε στο ναό του Σολομώντος και στάθηκε στο προαύλιο. Εκεί τον περίμενε λαός, που διψούσε ν’ ακούσει τα θεϊκά του λόγια. Τον περίμεναν όμως και εχθροί. Εχθροί του Χριστού ήταν τα τρία μεγάλα κόμματα που κυριαρχούσαν τότε στην δημοσία ζωή• το ένα κόμμα ήταν οι Ηρωδιανοί, το δεύτερο οι Σαδδουκαίοι, και το τρίτο οι Φαρισαίοι.
Όπως σήμερα έχουμε κόμματα που διαιρούν το λαό, έτσι και την εποχή εκείνη και δυστυχώς τα κόμματα δεν θα εκλείψουν όσο διαρκεί αυτή η ζωή.

Οι Ηρωδιανοί ήταν οι άνθρωποι του Ηρώδου, του βασιλέως της Ιουδαίας, τον όποιο είχε εγκαταστήσει η ρωμαϊκή εξουσία- ήταν φίλοι του καίσαρας.

Α1)Τί εἶναι τά πάθη-Ἡ λανθασμένη κίνηση τοῦ ἐπιθυμητικοῦ

 

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

 

Ἡ λανθασμένη κίνηση τοῦ ἐπιθυμητικοῦ

Ὁ ἐμπαθής ἄνθρωπος, ἐπίσης, χρησιμοποιεῖ λανθασμένα τό ἐπιθυμητικό του καί πέφτει στήν ἀκολασία καί στήν φιλαυτία³⁰. Ἀντί νά ἐπιθυμήσει ἐξ ὅλης ψυχῆς, ὁλοκληρωτικά, τόν Θεόν καί μόνον Αὐτόν, κατευθύνει τήν ἐπιθυμία του σέ χίλια δυό ἄλλα πρόσωπα ἤ πράγματα, δημιουργώντας πόθο γι’ αυτά. Κάνοντας παράχρηση τοῦ παθητικοῦ (θυμικοῦ καί ἐπιθυμητικοῦ) τῆς ψυχῆς του, ὁ ἄνθρωπος γεμίζει μέ μίσος καί ἀκολασία, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Πρό πάντων, κάνοντας οἰκτρή παράχρηση τοῦ ἐπιθυμητικοῦ του, τό κατευθύνει ἐρωτικά πρός τόν ἑαυτό του. Γίνεται ἔτσι φίλαυτος, ἐγωιστής.

Ἡ φυματίωσις τοῦ λάρυγγος

«Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΟΣ»

ΚΕΦ. Δ΄ «ΤΟ ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ»

τόν βίον τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ὁ π. Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης θεράπευε πολλούς μέ τήν χάρι τῆς Θείας Κοινωνίας.

Σέ μιά περίπτωσι βαρειᾶς ἀσθενείας ὁ καθηγητής Σιμανόφσκυ διέγνωσε φυματίωσι τοῦ λάρυγγος. Πληγές κάλυψαν τόν λάρυγγα τοῦ ἀρρώστου καί ἡ φωνή του χάθηκε. Ὁ καθηγητής δήλωσε ὅτι ὁ ἀσθενής ἔχει ζωή μόλις δέκα ἡμερῶν.

Οἱ συγγενεῖς ἔστειλαν ἀμέσως τηλεγράφημα στόν π. Ἰωάννη. Σέ πέντε μέρες ἔφτασε.

• Γιατί δέν μέ εἰδοποιήσατε ὅτι εἶναι τόσο βαρειά ὁ ἄρρωστος; Θά ἔφερνα μαζί μου τήν Θεία Κοινωνία, ἄν τό ἤξερα.

Εἰς τὴν παραβολὴν τῶν δέκα παρθένων, καὶ περὶ ἐλεημοσύνης. Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτη.Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 Ὅταν τὸ εὐδαπάνητον τῆς ζωῆς ἐννοήσω,
καὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ τὸν ἐπινεύοντα κύκλον,
καὶ τὴν πολύσκυλτον τῶν ἀνθρώπων διαγωγὴν,
καὶ τὰς βιωτικὰς περιστάσεις,
τό τε παρατρέχον τοῦ παρόντος αἰῶνος,
καὶ τὴν σκιὰν τῶν πραγμάτων,
τῆς δόξης τὸ πρόσκαιρον,
τῆς δυναστείας τὸ εὐδιάλυτον,
τῆς εὐημερίας τὴν φαντασίαν,
καὶ τοῦ πλούτου τὸ ὄναρ·
εἶτα σκοπήσω τὴν τοῦ τέλους ἡμέραν,
καὶ τῆς συντελείας ἐκεῖνο τὸ ἀπαραίτητον τάχος,
τόν τε τοῦ λογοθεσίου καιρὸν,
καὶ τὸν ἀκολάκευτον δικαστὴν,
καὶ τὴν γέμουσαν φρίκης κατάστασιν,
πῶς ἀστράπτων ὁ κριτὴς παραγίνεται ἐξ οὐρανῶν,
πῶς ταραττόμεναι αἱ δυνάμεις προτρέχουσι,
πῶς ὁ φοβερὸς ἑτοιμάζεται θρόνος,
πῶς ὁ οὐρανὸς ὡς βιβλίον εἱλίσσεται,
πῶς καυσοῦνται τὰ στοιχεῖα τῷ φόβῳ λυόμενα,
πῶς κλονεῖται τὸ ἔδαφος προσδεχόμενον τὴν τοῦ κριτοῦ ἐπίβασιν,
πῶς φοβερῶς ἀλαλάζουσι σάλπιγγες,
πῶς ἀνοίγονται τὰ μνήματα,
πῶς ἐκτινάσσονται τάφοι,
πῶς ὡς ἐξ ὕπνου ἀποπηδῶσιν οἱ νεκροὶ,
πῶς ὁ χοῦς ὡς ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ πρὸς τὴν οἰκείαν ἐπανέρχεται τάξιν,
πῶς παλινδρομοῦσιν αἱ ψυχαὶ πρὸς τὰ σώματα,
πῶς εἰς ἀπάντησιν οἱ δίκαιοι τρέχουσι,
πῶς ἐφίσταται ὁ νυμφίος μεσονυκτίῳ,
πῶς ἀξιοῦνται τῆς εἰσόδου οἱ δίκαιοι,
πῶς τοῖς ῥᾳθύμοις ἀποκέκλεισται ἡ θύρα τοῦ νυμφῶνος·

Μιά διαφορετική πανήγυρη

(Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου για τον Γέροντα Παϊσιο)

Πήγα στον Γέροντα τον Σεπτέμβριο του 1977, ήμερα Δευτέρα, παραμονή του Τιμίου Σταυρού. Χτύπησα την πόρτα πολύ πρωΐ, ο Γέροντας μου άνοιξε. Ήταν πολύ χαρούμενος και ευδιάθετος. «Α, ευτυχώς πού ήρθες διάκο», μου λέγει, «και έχω πανήγυρη αύριο. Θάρθουν ψάλτες, παρήγγειλα ροφό και έλειπε ένας διάκος. Ήρθες εσύ, εντάξει η πανήγυρη». «Έλεγε και άλλα τέτοια αστεία. Ύστερα μου είπε: «Θα μείνης εδώ απόψε».

Ήξερα ότι ο Γέροντας δεν κρατούσε κανέναν τη νύχτα μαζί του. Μόλις μου το είπε πέταξα από την χαρά μου.

Πήγαμε στο Εκκλησάκι, με έβαλε και τακτοποίησα την Αγία Τράπεζα, ξεσκόνισα, σκούπισα τον διάδρομο, έκανα διάφορες δουλειές. Μέσα μου αισθανόμουν πολύ μεγάλη χαρά. Το μεσημέρι πήγαμε να φάμε. Έκανε τσάϊ, έφερε παξιμάδι και έβγαλε άγρια λάχανα από τον κήπο του.

Μου έκανε εντύπωση όταν κάναμε την προσευχή. Ο Γέροντας είπε το «Πάτερ ημών…» σήκωσε τα χέρια του και το είπε με τόσο πόθο και τόσην ευλάβεια πού ήταν σαν να μιλούσε πραγματικά με τον Θεό.

Πρεσβ. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου, Μεγάλη Εβδομάδα

του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου 

από το βιβλίο του «Λατρευτικό Εγχειρίδιο»
Ονομάζεται Μεγάλη, όχι διότι έχει περισσότερες ήμερες ή ώρες, αλλά διότι μεγάλα είναι τα γεγονότα που εορτάζουμε και διότι απερίγραπτες υπήρξαν οι ωφέλειες τις οποίες λάβαμε αυτή την εβδομάδα: σταμάτησε ο πόλεμος του ανθρώπου προς τον Θεό, καταργήθηκε ο θάνατος και η εξουσία του Διαβόλου, εξαφανίστηκε η κατάρα και έγινε η συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους…
Οι ακολουθίες της Μεγ. Εβδομάδας είναι πρωινές, δηλ. είναι ο Όρθρος κάθε ημέρας.
Για να μπορεί όμως ο λαός να τις παρακολουθήσει, «κατ’ οικονομίαν» ψάλλονται το απόγευμα της προηγουμένης. Δηλ. το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Δευτέρας, το απόγευμα της Μ. Δευτέρας, ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Τρίτης κ.ο.κ. (το πρωί ψάλλονται οι Ώρες και ο Εσπερινός της επομένης).

Κυριακή των Βαΐων
Μετά την ανάσταση του Λαζάρου, ο Χριστός απομακρύνθηκε πάλι στον Ιορδάνη ποταμό, για να μην τον συλλάβουν οι Αρχιερείς που σχεδίαζαν το θάνατό του.
Έξι ημέρες πριν από το Εβραϊκό Πάσχα, επέστρεψε στη Βηθανία, όπου στο γεύμα που προσέφερε η οικογένεια του Λαζάρου, η αδελφή του Μαρία άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρο και την επομένη (Κυριακή των Βαΐων) εισήλθε στα Ιεροσόλυμα καθήμενος «επί πώλου όνου».

Μελέτημα 9ο.Νέκρωση εἶναι οὔτε τά λυπηρά αὐτῆς τῆς ζωῆς νά σέ θλίβουν, οὔτε τά χαροποιά νά σέ χαροποιοῦν!...

«Μελέτημα 9ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ*»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

82. Κάθε ἀρετή, πού γίνεται μέ ἀνάπαυση, εἶναι κατηγορημένη, διότι ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ μοναχός λέγει: «πᾶσα ἀρετή ὀνομάζετααι σταυρός, ὅταν ἐκτελεῖται κατά τήν ἐντολήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
83. Ὅταν ἀρχίσει νά ὑψηλοφρονεῖ ὁ ἄνθρωπος, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά ἔλθουν ἰσχυρότεροι πειρασμοί καί νά τόν νικήσουν, γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά ζητήσει καί πάλι τή Θεία βοήθεια!...
84. Νέκρωση εἶναι οὔτε τά λυπηρά αὐτῆς τῆς ζωῆς νά σέ θλίβουν, οὔτε τά χαροποιά νά σέ χαροποιοῦν!...
85. Τί λέγεις ἄνθρωπε; Στόν Οὐρανό θέλεις ν᾿ ἀνέβεῖς καί νά κληρονομήσεις τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνάπαυση τῆς ἐκεῖ μακαριότητος καί τήν ἕνωση μέ τούς Ἀγγέλους καί τή ζωή τήν ἀθάνατη καί ρωτᾶς ἄν ἔχει δυσκολίες ὁ δρόμος!...
    

10 Απριλίου Συναξαριστής. Μεγάλη Τρίτη, Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφρικανοῦ, Θεοδώρου, Μαξίμου, Πομπηΐου, Τερεντίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν τριάκοντα ἐννέα Μαρτύρων, Ὄλδας Προφήτιδος, Ἰακώβου καὶ Ἀζὰ Ἱερομαρτύρων, Μιλτιάδου πάπα Ρώμης, τῶν Ἁγίων ἐν Καμπτακούιᾳ μαρτυρησάντων, τῶν ὁσιομαρτύρων ἐν τὴ μονὴ Νταοὺ Πεντέλης, Δημητρίου Νεομάρτυρος, Γρηγορίου Ε’ Πατριάρχου, Χρυσάνθου Ξενοφωντινοῦ, Ἀναστασίας Ὁσίας.

Μεγάλη Τρίτη

Κατά την Μ. Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση (α) της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Επίσης μας καλεί, (β) φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.

Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους.

Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή.