Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.Ἑρμηνεία θανάτου Μοναχοῦ.

 

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ

Ἑρμηνεία θανάτου Μοναχοῦ.

Ὅταν φονεύθηκε ὁ ἀγαπημένος παραδελφός μας π. Παρθένιος, μοῦ εἶπε ἐρωτηματικά ὁ Γερο- Εὐθύμιος:

-«Τί νά συνέβη ἄραγε; Μήπως ἦταν κρυμμένοι τίποτα δαίμονες ἐκεῖ στό μονοπάτι καί ἔκαναν τά ζῶα νά τρομάξουν καί νά πέσουν στό γκρεμό;».

Ὁ λογισμός μοῦ λέει, ὅτι ὁ Γέροντας τό «εἶδε», ὅτι πράγματι ἔτσι ἔγινε κατά Θεία παραχώρηση. Τό εἶπε ὅμως σάν νά ἀναρωτιόταν, γιά νά μήν ἀποκαλύψει τό χάρισμά του.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους» Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης (Ἱ.μ. Κωσταμονίτου, Βίγλα, Ἱ.μ. Μεγίστης Λαύρας) 1915-2004.

Σχῆμα 14Χ20.5, Σελίδες: 96, Τιμή: 4€

Τηλέφωνο παραγγελιῶν γιά τό βιβλίο: 6947612075  ἤ στό e-mail: hristospanagia@yahoo.gr

Ὁ π. Ἰουστίνος γιά τίς δολοφονικές ἀπόπειρες ἐναντίον του, τίς θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου καί τήν κατάσταση στήν Ἑλλάδα

Στό παρόν βίντεο μιλᾶ ὁ π. Ἰουστίνος, διάδοχός του Ἁγίου Φιλουμένου, ὁ ὁποῖος κατακρεουργήθηκε τό 1979 ἐνῶ τελοῦσε τόν ἑσπερινό στό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ στούς Ἁγίους Τόπους. Ἀκοῦστε τόν νά περιγράφει δύο ἀπό τίς πάνω ἀπό δεκαπέντε δολοφονικές ἐπιθέσεις πού ἔχουν γίνει ἐναντίον τοῦ καθώς καί τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ποῦ τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο. Σχολιάζει ἐπίσης τήν τραγική κατάσταση στήν ὁποία  ἔχει περιέλθει ἡ Ἑλλάδα λόγω τῆς ἀπώλειας τῆς γλώσσας, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τέλος, ἐπισημαίνει ὅτι οὐδέποτε κατέβηκε ἡ ἑλληνική σημαία ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὅπως εἶχε διαδοθεῖ παλαιότερα ἐνῶ ἀναφέρεται καί στούς πολιτικούς της χώρας μας. Συγκεριμένα λέει:

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Δάκρυα

Δάκρυα

Μαζὶ μὲ τὴν εὐχούλα -τώρα δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ λεπτομέρειες, αὐτὸ ὅταν τὸ βρεῖς μοναχός σου, ἔχει περισσότερη δύναμη παρὰ ὅταν τὸ ἀκούσεις ἀπὸ τὸν ἄλλον- ἔρχονται τὰ δάκρυα· τὰ ὁποῖα δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο ἀπὸ ἐσένα ἐξαρτᾶται νὰ τὰ αὐξήσεις.

Πιστεύσατέ με ὅτι τὰ δάκρυα δὲν εἶναι τίποτες ἄλλο, συνήθεια εἶναι. Ἂν συνηθίσεις νὰ κλαῖς, τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ θὰ φτάσεις σ᾿ ἕνα σημεῖο θὰ πεῖς: «Γιατί κλαίω; Κι ἐγὼ δὲν ξέρω». Ναὶ ἀλλὰ μὲ τὰ δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμὸς γίνεται μέσα; Πῶς πλένεις τὴ φανέλα σου, τὸ μαντήλι σου μὲ τὸ σαπούνι, ἔτσι εἶναι καὶ τὰ δάκρυα στὴν προσευχή. Μέσα σου καθαρίζεται, καθαρίζεται, καθαρίζεται κι ἔρχεται κατόπιν σ᾿ ἄλλα ἀνώτερα δάκρυα.

Τὰ δάκρυα, θὰ σᾶς πονέσει ὁ ἐγκέφαλος μέσα, τὸ μυαλὸ θὰ σᾶς πονέσει, διότι εἶναι τὰ πρῶτα δάκρυα, τὰ ὁποῖα λέγονται «καθαρτικὰ δάκρυα», καθαρίζουν τὰ δάκρυα μέσα.

Ὅταν περάσει ὁ βαθμὸς τῶν «καθαρτικῶν», ἔρχονται ἄλλα δάκρυα «χαροποιά». Τὰ ὁποῖα, καὶ τὸ πρόσωπό σας θὰ γίνει ὡραῖο, θὰ ὀμορφαίνει, καὶ ὁ ἄλλος ὁ συνάνθρωπός σου, ὁ συνάδερφός σου, ὁ παραδελφός σου, θὰ τὸν βλέπεις σὲ ἄλλην ὡραιότητα. Πνευματικῶς ἐννοῶ.

Μετάνοια.Ὁσιος Θεοφάνης ὁ Ἐγκλειστος

«ΜΕΤΑΝΟΙΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Τά ἁμαρτήματά σας εἶναι μεγάλα καί φοβερά. Τίποτε ὅμως δέν ὑπερβαίνει τήν ἄπειρη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν δέν δίνεται σύμφωνα μέ τήν ἀξία μας, ἀλλά σύμφωνα μέ τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶναι ἕτοιμος νά συγχωρήση, ὅταν ὑπάρχη εἰλικρινής μετάνοια. Αὐτό πού κάνει τόν ἄνθρωπο ἀνάξιο νά συγχωρηθῆ δέν εἶναι τό μέγεθος καί τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά ἡ ἀμετανοησία του.

Μόλις μετανοήσατε μέ συντριβή καί ἐξομολογηθήκατε σᾶς δόθηκε ἡ ἄφεσις στόν οὐρανό. Κατά τήν ἐκφώνησι τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, αὐτή ἡ οὐρανία ἀπόφασις σᾶς γνωστοποιήθηκε.

Τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων τό ἔφερε ὁ Κύριος πάνω στόν Σταυρό καί ἐκεῖ μέ τήν θυσία Του τό ἔσχισε. Στό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως ἔχουμε τήν ἐφαρμογή στόν κάθε ἐξομολογούμενο αὐτῆς τῆς θεϊκῆς ἐνεργείας. Μετά τήν ἐξομολόγησι ὁ πιστός στέκεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀκατάκριτος.

"Τά κατορθώματα τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ"

Α. Είδες τί αξιοθαύμαστη νίκη; Είδες τα κατορθώματα του σταυρού; Να σου πώ και κάτι άλλο πιο αξιοθαύμαστο; Αν μάθεις με ποιόν τρόπο νίκησε ο Χριστός, ο θαυμασμός σου θα γίνει ακόμη μεγαλύτερος. Με τα όπλα δηλαδή που νίκησε ο διάβολος, με τα ίδια τον υπέταξε ο Χριστός.  Αφού του άρπαξε   ( ο Χριστός) τα όπλα του, με εκείνα τον κατετρόπωσε. Και άκουσε πώς; Παρθένος, ξύλο και θάνατος ήταν τα σύμβολα της ήττας μας. Παρθένος ήταν η Εύα, γιατί δεν είχε γνωρίσει ακόμα τον άνδρα της. Ξύλο ήταν το δένδρο και θάνατος η τιμωρία του Αδάμ. Αλλά να, και πάλι Παρθένος και ξύλο και θάνατος' αυτά τα σύμβολα της ήττας έγιναν σύμβολα νίκης.

«Ὁ Θάνατος δέν εἶναι τό τέλος» λένε οἱ ἐπιστήμονες σύμφωνα μέ τόν Ἀϊνστάιν

AΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ (;) ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΟΥΜΕ

Η καινούργια προσέγγιση στον μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από τον χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Μολδαβία- Συνέντευξη τύπου τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καί τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη γιά θέματα ἐκκοσμίκευσης καί Οἰκουμενισμοῦ

Δείτε ἐδῶ τήν συνέντευξη:http://www.impantokratoros.gr/5C73EADE.el.aspx

Φώτης Κόντογλου – Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Η πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι. Απ’ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ’ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.
Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πως θ' αναστηθεί, μ’ όλο το σεβασμό και την αφοσίωση που είχαν σ’ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού, κι είδανε τους δυο αγγέλους που τις μιλήσανε, λέγοντας σ’ αυτές πως αναστήθηκε, τρέξανε να πούμε τη χαροποιά την είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πως ήτανε φαντασίες: «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος (τρέλα) τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς»…

Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ἱ. Μ. Πατρῶν, Δρ. Θεολογίας)

Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ως Ζωοδότης, κατήλθε στον Άδη. Όμως εκεί που εισέρχεται το φως, διαλύεται το σκοτάδι. Όπου εμφανίζεται η ζωή, εκεί καταργείται ο θάνατος. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Αυτοζωής, της πηγής του Φωτός. «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος... και τους τεθνεώτας ανέστησας...» 1. «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γή και τα καταχθόνια...» 2.

Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι σύμβολο, αλλά ιστορικό και αιώνιο γεγονός. Και το λέγω αυτό, γιατί μερικοί αρνούνται μια άλλη διάσταση ζωής και ισχυρίζονται ότι η όλη υπόθεση της νύχτας του Πάσχα είναι ένας εφήμερος συναισθηματισμός, τίποτε δε περισσότερο από μια ρομαντική συγκίνηση και χαρά.

Πρέπει, όμως, να γνωρίζουν οι αντιρρησίες ότι πέρα από την ιστορική βεβαίωση της Αναστάσεως υπάρχει και η ρεαλιστική τοιαύτη. Ο Ορθόδοξος λαός, όταν προσεύχεται ή όταν συμμετέχη σε κάποιο εκκλησιαστικό-λατρευτικό γεγονός, δέν συμμετέχει με νοητικά ιδεολογήματα αλλά με τις αισθήσεις του. Το κερί τα αναμμένο, το σταυροκόπημα, το άρωμα του λιβανιού, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και το «Χριστός Ανέστη» που ψάλλουν τα χείλη και η καρδιά αποδεικνύουν ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα πανηγύρι οντολογικής γιορτής που διαλαλεί μια μυστική βεβαιότητα για την Αυτοζωή που νικά τον θάνατο «...θανάτω θάνατον πατήσας...».

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Πραξ. Απ. Ε΄ 12-20

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από την ύπαρξη και την συνεχή και αδιάκοπη ζωή της Εκκλησίας μας. Αν θέλει κάποιος να είναι καλόπιστος και να βλέπει τα πράγματα στην αντικειμενική τους διάσταση, αυτή την πραγματικότητα του συνεχούς θαύματος, διαπιστώνει από την ημέρα της ενδόξου Αναστάσεως και της Πεντηκοστής.

Το ξεκίνημα αυτό και την διάδοση του λόγου του Θεού μέσα από τόσα και τόσα εμπόδια, μας παρουσιάζει το Αποστολικό μας Ανάγνωσμα το οποίο θα πρέπει με προσοχή να ακούσουμε, και κυρίως να μελετήσουμε. Και οπωσδήποτε πολλά είναι τα σημεία που μπορούμε να σταθούμε και να μελετήσουμε. Εμείς όμως τώρα θα εμβαθύνουμε κυρίως στην Νίκη της Εκκλησίας μας.

Σαλπίζει από τα βάθη των αιώνων η χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας μας, ο ιερός Χρυσόστομος: «Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν;» και δίνει την απάντηση «Και οι πολεμήσαντες απώλοντο, Αύτη δε, υπέρ τους ουρανούς αναβέβηκεν».

Ἡ ὀρθόδοξη πίστη εἶναι τό πᾶν.Μέγας Ἀθανάσιος

Οι άγιοι για τους οποίους μιλάει ο Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή του (κεφ. 11), και όσοι έζησαν μαζί τους, δεν τελειώθηκαν επειδή έχυσαν το αίμα τους, αλλά δικαιώθηκαν με την πίστη και μέχρι σήμερα θαυμάζονται, γιατί ήσαν έτοιμοι να υποστούν ακόμη και θάνατο, για την ευσέβειά τους στον Κύριο...

22 Απριλίου Συναξαριστής. Ἡ Ψηλάφησις τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου, Ναθαναὴλ Ἀποστόλου, Νεάρχου Μάρτυρος, Γαΐου Ἐπισκόπου, Πλάτωνος Ἱερομάρτυρα.

Ἡ Ψηλάφησις τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ

Σὲ ἕξι μέρες ὁ Θεὸς κατασκεύασε καὶ διακόσμησε ὅλο τὸ αἰσθητὸ τοῦτο σύμπαν, ἐπίσης ἔπλασε καὶ ζωοποίησε τὸ μόνο ζῶο μὲ αἴσθηση καὶ νοῦ, τὸν ἄνθρωπο. Κατὰ τὴν ἕβδομη μέρα κατέπαυσε ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα Του, ὅπως μας δίδαξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Μωϋσῆ.

«Καὶ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμη μέρα καὶ τὴν ἁγίασε».

Πῶς λοιπὸν εὐλόγησε καὶ ἁγίασε αὐτὴ τὴν ἡμέρα, στὴν ὁποία δὲν ἔπραξε τίποτα; Πῶς δὲν εὐλόγησε τὴν «μία» τὴν πρώτη ποὺ εἶναι ὑπερεξαίρετη κατὰ τὴν ὁποία παρήγαγε τὸ σύμπαν ἀπὸ τὸ μὴ ὅν;

Πῶς δὲν εὐλόγησε κάποια ἄλλη ἑπόμενη μέρα εἴτε αὐτὴ ποὺ στερέωσε τὸν οὐρανὸ εἴτε αὐτὴ ποὺ συστάθηκε ἡ γῆ; Γιατί δὲν εὐλόγησε μᾶλλον τὴν ἕκτη ποὺ ἀνέδειξε τὸν ἄνθρωπο γνωστικὸ ζῶο κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή Του;

Καὶ ὅμως εὐλόγησε τὴν ἕβδομη μέρα, ποὺ εἶναι μέρα ἀπραξίας.