Ἡ μελλοντική φοβερή Κρίση καί ἡ τρομερή καταδίκη ὅσων πεθαίνουν ἀμετανόητοι.

Η μελλοντική φοβερή Κρίση και η τρομερή καταδίκη όσων πεθαίνουν αμετανόητοι.

Πριν την ένσαρκη οικονομία του Λόγου, ο Κύριος ήταν Θεός οργής και αγανακτήσεως για όσους παρέβαιναν τους ιερούς νόμους του. Πάντοτε εμφανίζονταν στους αμαρτωλούς ως Θεός φοβερός και τρομερός, Θεός ζηλότυπος και σκληρός, Θεός τιμωρητής και εκδικητής.
Τους προπάτορές μας τους εξόριζε από τον παράδεισο, για την παράβασή τους, και τους καταδίκασε σε αιώνιο θάνατο. Τον Κάιν τον τιμώρησε, για το φόνο του αδελφού του Άβελ, τόσο αυστηρά, που σε όλη του τη ζωή περιπλανιόταν στη γη στενάζοντας και τρέμοντας. Τους αμαρτωλούς ανθρώπους της εποχής το Νώε τους αφάνισε ανελέητα με έναν φοβερό κατακλυσμό.
 Τους κατασκευαστές του πύργου Βάβελ, για την υπερηφάνεια τους, τους σκόρπισε με αγανάκτηση σε όλη τη γη.

Πῶς ἀντιμετωπίζονται τά μάγια;

       Η παραπληροφόρηση (εκούσια και ακούσια) γύρω από το θέμα της μαγείας και γενικότερα των διαφόρων σατανιστικών διαδικασιών (μαντεία, αστρολογία, πνευματισμός κτλ.) – που έχουν λάβει επικίνδυνες διαστάσεις για την ψυχική υγεία των ανθρώπων – μας ανάγκασαν να δημοσιεύσουμε μία απάντηση του Καθηγουμένου μας προς μία πληγωμένη απ’ αυτά ψυχή. Το κείμενο είναι σύντομο και λιτό, όμως το σημαντικό είναι ότι προέρχεται από υπεύθυνο πρόσωπο και εκφράζει την πραγματική θέση της Εκκλησίας μας.

        ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ. Μην ζητάτε συμβουλές από τον οποιονδήποτε ανίδεο (όπως παρατηρήσαμε να γίνεται αυτό σε διάφορες συζητήσεις, μέσω διαδικτύου). Όταν πάσχει το σώμα μας προστρέχουμε στους καλύτερους ιατρούς, όταν πάσχει η ψυχή μας – που είναι αθάνατη – γιατί αδιαφορούμε; Ας προστρέξουμε στον μόνον ιατρό των ψυχών και του σώματος, Κύριο Ιησού Χριστό.

Σταχυολόγημα ἀπό τίς πνευματικές νουθεσίες τῆς Γεροντίσσης Μακρινῆς Μοναχῆς.θ' μέρος

 

Δείτε εδώ:η' μέρος
*    Όταν ο άνθρωπος έχει το νου του στο Θεό και στον Παράδεισο και όχι στα γήινα, λατρεύει το Δεσπότη Χριστό και οι λογισμοί και οι πειρασμοί παραμερίζονται και λαμβάνει χαρά, αγαλλίαση και υπομονή.

*    Να επιμεληθούμε την υπακοή μας, γιατί υποτακτικός χωρίς υπακοή, είναι σαν ένα ξέφραγο αμπέλι που μπαινο¬βγαίνουν οι δαίμονες. Διαφορετικά δεν υπάρχει σωτηρία... Η Θεία Χάρις έρχεται σε εμάς διά της υπακοής.

*    Μέχρι να πεθάνουμε θα έχουμε αγώνα επειδή τα πάθη είναι ζυμωμένα με το αίμα μας... Δίχως κόπο κανείς δεν σώζεται... Όσο κοπιάζει κανείς τόσο χάρη παίρνει. Όλα ο Θεός τα πληρώνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο.

Βίβλος ἁγίων Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου

  ΒΙΒΛΟΣ ΑΓΙΩΝ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ 

Ἕνα Πατερικό κείμενο μεστό ἀπό πνευματικές ἐμπειρίες, πυξίδα ἀπλανής γιά τήν πορεία πού ἔχει νά διανύσει ὁ ἄνθρωπος, ἕως ὅτου γίνει «κατά Χάριν θεάνθρωπος». Οἱ Ὅσιοι Πατέρες μας Βαρσανούφιος καί Ἰωάννης οἱ διακριτικοί αὐτοί καί στοργικοί Πατέρες, μέ ἐπιστολές τους πρός τά πνευματικά τους τέκνα, μᾶς χειραγωγοῦν πρός τήν εὐρύτητα τοῦ ἀληθινά ὀρθοδόξου φρονήματος, πρός τήν ἔμπρακτη ταπείνωση, τή φιλάνθρωπη καί φιλόθεη διάκριση, στό νόημα τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ, στά μυστήρια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόσπασμα

᾿Απόκριση τοῦ ἴδιου, τοῦ μεγάλου Γέροντα, πρός τόν ἴδιο (ἀδελφό), τότε πού ἐκεῖνος (ὁ ἀδελφός) ἔπεσε σέ πολλή λύπη καί ἀθυμία.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ...Περί Κατακρίσεως καί Καταλαλιᾶς.γ' μέρος

 

 Δείτε εδώ:β' μέρος
ΠΗΓΕ κάποτε ένας αδελφός από τη σκήτη σε κάποιο Γεροντα αναχωρητή και του είπε για κάποιον άλλον αδελφό πως είχε πέσει σε μεγάλο σφάλμα.

-Ω, πολύ άσχημα έκανε, είπε στενοχωρημένος ο Γεροντας.

Ύστερα από λίγες ημέρες συνέβη να πεθάνη ο μοναχός που έσφαλε. Άγγελος Κυρίου τότε πήγε στον αναχωρητή, κρατώντας την ψυχή του.

-Αυτός που κατέκρινες, του είπε, πέθανε. Που ορίζεις να τον κατατάξω;

Προϋποθέσεις γνήσιας ἐμπειρίας τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.ε' μέρος

 

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 Δεῖτε ἐδῶ:δ' μέρος
Στὰ Εὐαγγέλια, στὶς Πράξεις καὶ τὶς Ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων βλέπουμε τὴν ἀπέραντη πίστη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅπως καὶ τὸν ἀπέραντο σεβασμὸ τους γι' αὐτό. Στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἔκαναν τὰ πιὸ ἐκπληκτικὰ θαύματα. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση, ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ μποροῦμε νὰ μάθουμε πῶς προσεύχονταν στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.   Ὅμως, σίγουρα, ἔτσι προσεύχονταν. Πῶς μποροῦσαν νὰ πράξουν ἀλλιῶς, ὅταν ἡ προσευχὴ ἐκείνη τοὺς δόθηκε ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριο κι ἔτσι τοὺς παρήγγειλε νὰ προσεύχονται καὶ ὅταν ἡ ἐντολὴ γι' αὐτὸ ἐπιβεβαιώθηκε μὲ τὸ νὰ ἐπαναληφθεῖ δύο φορές;

Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες τοῦ Λιβάνου: «Εἴμαστε Ἀκρίτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ»

Διαβάστε και κλάψτε, όσοι έχουμε ακόμα εθνική συνείδηση… We are the akritai of Hellenism!

Απαραίτητη σημείωση για να μην παρεξηγηθούν πράγματα που αναφέρονται στη συνέντευξη. Ο Δημήτρης ζητά τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ! Αυτοί ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ. Δεν …εποίκησαν, ούτε λαθρο-μετανάστευσαν!!!Στο τέλος της συνέντευξης δακρύζεις… Και μεις σας αγαπάμε Δημήτρη, κρατάτε ψηλά τη Σημαία και την Πίστη στις καρδιές σας, antexoume.

«Είμαστε Ακρίτες του Ελληνισμού»: Συνέντευξη με τον Ιδρυτή και Πρόεδρο του Ορθοδόξου Κόμματος του Λιβάνου Ροντρίγκ (Δημήτρη) Ελ Χούρι, συνέντευξη στην Αντωνία Πατσίδου

1) Η Ελληνική Ορθόδοξη κοινότητα του Λιβάνου, απαριθμεί 3.000 Έλληνες εξ Ελλάδος. Οι ελληνόφωνες περιοχές της χώρας συγκεντρώνονται κυρίως στην πρωτεύουσα Βηρυτό, και στην Τρίπολη, στο Βόρειο Λίβανο. Δώστε μας περισσότερες λεπτομέρειες για την Ελληνική κοινότητα του Λιβάνου.

Οἱ σημειώσεις τοῦ στάρετς Εὐστράτιου(1788-1855)

Η μονή του Γκλινσκ πριν το 1917

Στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνος τὸ μοναστήρι τοῦ Γκλίνσκ, στὴ νότια Ρωσία, μεταξὺ τῶν πόλεων Τσερνιγκὼφ καὶ Κούρσκ, ἀπέκτησε μεγάλη φήμη γιὰ τὸν ἀριθμὸ καὶ τὴν πνευματικότητα τῶν πατέρων του.
Ἢ μονὴ τοῦ Γκλὶνσκ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν 16ο αἰώνα στὸ ὁμώνυμο δάσος, στὶς ὄχθες τὸν πόταμου Ὀμπεστ, ἀλλὰ κατὰ τὶς τρεῖς πρῶτες ἑκατονταετηρίδες τῆς ζωῆς της δὲν ἐγνώρισε ἰδιαίτερη ἄνθιση. Τὸ 1817 ὅμως ἀνέλαβε τὴν ἡγουμενία τῆς ὃ ὀνομαστὸς σταρετς Φιλάρετος 3 (Ντανιλέφσκυ, 1777-1841), γαλουχημένος πνευματικὰ ἀπὸ τὸν ἀρχιμανδρίτη Θεοδόσιο (1Ί802)1 τῆς μονῆς τοῦ Σωφρόνιεφ, μαθητῆ τοῦ μεγάλου ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκοφσκυ (1722-1794). Κάτω ἀπὸ τὴν σοφὴ καὶ θεοφιλῆ διαποίμανσι τοῦ σταρετς Φιλάρετου, ἢ ἀδελφότης σύντομα αὐξήθηκε ἀριθμητικά, καλλιεργήθηκε πνευματικὰ καὶ ἀνέδειξε σημαντικὲς ἀσκητικὲς προσωπικότητες.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ (31-3-1841) οἳ ἀδελφοὶ ἐπέλεξαν ὡς ὑποψηφίους διαδόχους του τὸν π. Πορφύριο, πνευματικό, καὶ τὸν π. Θεοδόσιο, προϊστάμενο τῆς μονῆς. Κατὰ θεία οἰκονομία ὅμως ὃ τοπικὸς ἐπίσκοπος ὤρισε ὡς ἡγούμενο τὸν κτήτορα τῆς μονῆς Κοτμίζσκυ γέροντα Εὐστράτιο, ποῦ ἐγκαταβίωνε στὸ Γκλὶνσκ ἀπὸ τὸ 1820. Ἔτσι πραγματοποιήθηκε καὶ μία σχετικὴ πρόρρησης τοῦ σταρετς Φιλάρετου.

Ἡ αἱρετική Χ.Ο.Ε (Χριστιανική ὀργάνωση εἰρήνης), οἱ πλάνες της καί ὀρθόδοξες ἀπαντήσεις

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ Χ.Ο.Ε (ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ),ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

 Η ΚΑΚΟΔΟΞΗ Χ.Ο.Ε

«Ταύτα έγραψα υμίν περί των πλανώντων υμάς» (Α' Ιωάν. β, 26)

Από το βιβλίο: ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ Αρχιμ. Γερβ. Ραπτοπούλου Έκδοσις Αποστολικής Διακονίας

Όλες οι αιρέσεις  είναι ξενόφερτες αιρέσεις. Είναι αιρέσεις «εισαγωγής». Έλειπε μια αίρεση εγχώρια. Κι αυτό το κενό ήρθε και το κάλυψε ένας Έλληνας. Το όνομά του: Στυλιανός Γιαννετάκης.

Ο Στυλιανός Γιαννετάκης ίδρυσε την κακόδοξη Χ.Ο.Ε., πού τα αρχικά αυτά γράμματα σημαίνουν: Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης. Την ίδρυσε κι αυτός ύστερα από όραμα.

Το όραμα

Μια μέρα φανερώθηκε στο γέροντα Στυλιανό Γιαννετάκη ο Χριστός και του είπε: «Πήγαινε να εγκατασταθείς στην Αθήνα και εκεί να δημιουργήσεις μια Οργάνωση, πού θα είναι γέφυρα του λαού προς την Εκκλησία».

Στην αποστολή του αυτή, την οποία ανέθεσε ο «Χριστός» να φέρει σε πέρας ο υπερήλικας Στυλ. Γιαννετάκης, έχει σαν βοηθούς το γαμβρό του, από θυγατέρα, Νικόλαο Μουτσάκη, έμπορο, και τον κουμπάρο του Αστέριο Χασιώτη, γεωπόνο.

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε..Ἀπὸ τὸ Γεροντικό.β' μέρος

 

 Δεῖτε ἐδῶ:α' μέρος
Εἶπε ἕνας γέροντας:
Ἂν πέσεις σὲ μία ἁμαρτία καὶ σηκωθεῖς κι ἀρχίσεις νὰ θλίβεσαι καὶ νὰ μετανοεῖς γι᾿ αὐτήν, πρόσεξε νὰ μὴ σταματήσεις τὴ λύπη καὶ τοὺς στεναγμοὺς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὡς τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σου. Ἀλλιῶς θὰ πέσεις πάλι γρήγορα στὸν ἴδιο βόθρο.
Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ χαλινάρι, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ πέσει.

***

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
- Ἀββᾶ, ἦταν δυὸ ἄνθρωποι, ὁ ἕνας μοναχὸς καὶ ὁ ἄλλος κοσμικός. Μιὰ νύχτα ὁ μοναχὸς ἀποφάσισε νὰ πετάξει τὸ σχῆμα του μόλις θὰ ξημέρωνε. Ὁ κοσμικὸς πάλι ἀποφάσισε νὰ γίνει μοναχός. Καὶ οἱ δυὸ ὅμως πέθαναν τὴν ἴδια νύχτα, κι ἔτσι δὲν πρόφτασαν νὰ πραγματοποιήσουν τὶς προθέσεις τους. Σὰν τί θὰ θεωρηθοῦν ἄραγε;
Καὶ ὁ γέροντας ἀποκρίθηκε.
- Ὁ μοναχὸς πέθανε σὰν μοναχὸς καὶ ὁ κοσμικὸς πέθανε σὰν κοσμικός. Γιατὶ ἔφυγαν στὴν κατάσταση ποὺ βρέθηκαν.

***

Διηγοῦνταν γιὰ κάποιον γέροντα, πώς, ὅταν οἱ λογισμοὶ τοῦ ἔλεγαν, «Ἄφησε σήμερα, καὶ αὔριο μετανοεῖς», τοὺς πολεμοῦσε λέγοντας: «Ὄχι! Σήμερα θὰ μετανοήσω, καὶ αὔριο ἂς γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

***

Εἶπε ἕνας γέροντας:
- Κακία ποὺ δὲν πραγματοποιήθηκε, κακία δὲν εἶναι. Καὶ ἀρετὴ ποὺ δὲν πραγματοποιήθηκε, ἀρετὴ δὲν εἶναι.

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/mikros_eyergetinos.htm#02.01

«Ἠθικός πανικός»

«ΗΘΙΚΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ»

Ο όρος «ηθικός πανικός» είναι όρος της Νέας Εποχής. Προτάθηκε σε διεθνή οργανισμό (OCDE) ως βάση εξηγήσεως του φαινομένου των νεοφανών αιρέσεων, από τον Massimo Introvigne, φερόμενο ως ειδικό σε θέματα αιρέσεων, που όμως υποστηρίζει την Σαηεντόλοτζυ και υποβαθμίζει συστηματικά το πρόβλημα της παραθρησκείας.

Με τον όρο αυτόν, εισάγεται ηθική αντιστροφή στην κατανόηση διαφόρων κοινωνικών φαινομένων. Δεν υπάρχει το τάδε ή το δείνα κοινωνικό πρόβλημα στην έκταση που το καταλαβαίνει ο μέσος εχέφρων άνθρωπος, αλλά είναι πρόβλημα όσοι μιλούν γι' αυτό! Δημιουργούν «ηθικό πανικό», επειδή επισημαίνουν κάποιο κίνδυνο, για τον άνθρωπο, για την κοινωνία, για την δημοκρατία.

Κεντᾶ ὁ Μεγαλόχαρος ἀτίμητο κερντέφι

Είπα στον γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι:
«Πες μου, πατέρα μου, γιατί σε τούτη ‘δώ τη σφαίρα αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;
Γιατί σαν να ‘σαν δίδυμα φυτρώνουνε αντάμα τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
Γιατί προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τ’ αμύριστά του κάλλη, μαύρο σκουλήκι έρχεται και μαχαιριά του δίνει κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του τ’ αφήνει;

31 Ιουλίου Συναξαριστής. Ευδοκίμου Δικαίου, Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, των Αγίων 12 Ρωμαίων Μαρτύρων, Ανωνύμου Κρητικού Νεομάρτυρα, Ανακομιδή Λειψάνων Αποστόλου Φιλίππου, Εγκαίνια Ναού Θεοτόκου εν Βλαχέρναις και προεόρτια Εξόδου Τιμίου Σταυρού.

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).
Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.
Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆς Καππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴν τέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶ ταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸ φιλάνθρωπο ἔργο του.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.