Σελίδες

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 22-08-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. στ΄ 11 - 16

στ΄ 11 - 16


Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Α΄ 23 - 28

Α΄ 23 - 28

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/

http://www.hristospanagia.gr/

« Ἐν τῷ θλίβεσθαί με ,εἰσάκουσόν μου τῶν ὀδυνῶν, Κύριε σοι κράζω»


Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης παίρνει αυτό τον στίχο και γενικεύει το λόγο του για τις θλίψεις αλλά και για την καταφυγή μας στην παντοδύναμη βοήθεια του αγίου Θεού. Έτσι, ο κάθε πονεμένος χριστιανός μπορεί να φωνάξη ικετευτικά: « Εν τω θλίβεσθαί με ,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε σοι κράζω».

Η ζωή κάθε μέρα μας αποδεικνύει ότι η θλίψις και ο πόνος είναι μια σκληρή πραγματικότητα για κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη. Αρρώστιες, αναπηρίες, ατυχήματα, πρόωροι θάνατοι, διαζύγια, καταστροφές, πόλεμοι, ανεργία, πείνα, δίψα και άλλα… ,συγκροτούν παγκόσμια τις θλίψεις και τα βάσανα των ανθρώπων, μηδενός εξαιρουμένου.

Διδασκαλίες καί ἀποφθέγματα τοῦ γέροντος Γεωργίου Καρσλίδη.β' μέρος

 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ 

• «Όταν πρόκειται να κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρώτο και βασικόν είναι η εξομολόγηση. Ό,τι σας βαραίνει την ψυχή σας, δηλαδή πού φταίξατε, να το πήτε στον πνευματικό σας πατέρα και πάντα να εξομολογείστε στον ίδιο πνευματικό, όχι κάθε φορά να αλλάζετε πνευματικό. Γιατί όπως πάμε σε έναν καλό γιατρό και για πρώτη φορά μας ρωτάει “πώς λέγεσαι” και μας κάνει κάρτα και όταν ξαναπάμε δεν το λέμε από την αρχή, αλλά παίρνει ο γιατρός την κάρτα μας και με λίγα λόγια , που θα μας ρωτήση, μας δίνει τα φάρμακα, που πρέπει να πάρουμε, έτσι και ο πνευματικός μας πρέπει να ξέρη πώς βαδίζουμε στην ζωή μας».
• «Αφού εξομολογηθούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, χωρίς να κρύψουμε και το ελάχιστον αμάρτημά μας, πλένουμε την ψυχή μας, όπως όταν πρόκειται να πάρουμε την Αγία Κοινωνία. Καθαρίζουμε το σπίτι μας, πλένουμε όλα μας τα ρούχα και τα πάντα καθαρίζουμε ,γιατί θα πάρουμε τον Χριστό μέσα μας. Βασικότερο είμαι να καθαρίσουμε πρώτα την ψυχή μας γίνεται με την εξομολόγηση».

Τό Ἅγιον Πνεῦμα ψυχή τῆς Ἐκκλησίας

Το Άγιον Πνεύμα ψυχή της Εκκλησίας
Του Αββά Ιουστίνου Πόποβιτς
 
       Τα πάντα εν τη Εκκλησία είναι θεανθρώπινα: ο Θεός πάντοτε κατέχει την πρώτην, ο δε άνθρωπος την δευτέραν θέσιν. Χωρίς την θείαν δύναμιν οι άνθρωποι δεν δύνανται να ζουν την θεανθρωπίνην θείαν ζωήν ούτε να προκόπτουν εν αύτη. Διά παν το θεανθρώπινον, ο άνθρωπος έχει ανάγκην βοηθείας. Μόνον ενδυθέντες με την «δύναμιν εξ ύψους» (Λκ. 24, 19. Πράξ. Απ. 1, 8), δηλαδή με την θείαν δύναμιν του Αγίου Πνεύματος, oι άνθρωποι δύνανται να ζουν ευαγγελικώς επί της γης. Διά τούτο και εφανέρωσεν ο Σωτήρ, κατά τον Μυστικόν Δείπνον, την θείαν αλήθειαν περί του Αγίου Πνεύματος ως του πραγματοποιούντος και εκτελούντος την σωτηρίαν των ανθρώπων τη θεία ενεργεία Του εν τω Θεανθρωπίνω σώματι της Εκκλησίας (πρβλ. Ιω. 14, 16-17. 26. 15, 26. 16, 7-13).

Πῶς πρέπει νά συμπεριφερόμαστε κατά τήν ἐνασχόληση μέ τά καθημερινά μας ἔργα.


Τα καθημερινά έργα είναι πάρα πολλά και διακρίνονται ανάλογα με τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε και τις θέσεις που κατέχουμε.
Όλα τα καθημερινά μας έργα που δεν εναντιώνονται στον ηθικό νόμο τα οποία οφείλουμε  να κάνουμε πρέπει να τα θεωρούμε ως έργα του Θεού, ως έργα που μας τα έχει εμπιστευθεί ο Κύριος, διότι ο Θεός, ως Βασιλεύς πάσης της γης (Ψαλμ. 46, 8 ) εγκαθίδρυσε διάφορες νόμιμες θέσεις και καταστάσεις και Αυτός, και όχι εμείς, επέτρεψε και  επιτρέπει σε μας να στεκόμαστε σ’ αυτές τις θέσεις και τις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε.
Χωρίς το θέλημα του Θεού, ή χωρίς την ανοχή του Θεού, απολύτως τίποτα δεν γίνεται. Έτσι, οποιαδήποτε έργα κάνεις ,όλα κάνε τα σαν να τα κάνεις για τον ίδιο τον Θεό και θα λάβεις το βραβείο σου από τον Θεό. Όποιος εργάζεται όχι για τον Θεό, το έργο του είναι πολύ αξιολύπητο, γιατί το βραβείο του θα το λάβει όχι από τον Θεό, αλλά είτε από τον εαυτό του είτε από τους ανθρώπους. Αλλά από τον εαυτό σου τι είδους βραβείο θα λάβεις; Γήινο , προσωρινό, τιποτένιο…

Τί θά πρέπει νά κάνουμε γιά νά ζήσουμε τήν Θεία Λατρεία: Στήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας.δ' μέρος

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ζ)Συγκλονισμός ἀπό τήν Θεία συγκατάβαση καί ἀγάπη. «Ἐγκατάλειψη τοῦ κόσμου καί τῆς μέριμνας του».

Θά πρέπει νά κάνουμε συνεχή προσπάθεια γιά νά εἶναι ἐλεύθερος ὁ νοῦς μας ἀπό κάθετι ἄλλο ὥστε νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ τά λεγόμενα καί τελούμενα στή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας καί νά συγκλονίζεται ἀπό αὐτά.
«Πᾶσαν νῦν βιωτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν» μᾶς προτρέπει ὁ Χερουβικός ὕμνος. Δέν ἐπιτρέπεται ἐκείνη τήν ὥρα νά σκεπτόμαστε τά γήϊνα καί τά βιοτικά, ὅ,τι δήποτε ἄλλο πλήν τοῦ Θεοῦ. Ἄς συγκλονιζόμαστε κάθε φορά, πού μετέχουμε στήν ἀναίμακτη Θυσία, κατά τήν Ὁποία αὐτοπροσφέρεται γιά χάρη μας ὁ Κύριος Ἰησοῦς στόν Πατέρα. Ἄς Τόν δοξάζουμε καί ἄς Τόν εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἄπειρη θυσιαστική Του ἀγάπη. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι κανείς δέν μᾶς ἀγάπησε καί δέν μᾶς ἀγαπᾶ, οὔτε θά μᾶς ἀγαπήσει ποτέ στό μέλλον, ὅπως Αὐτός. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι μόνο ὁ Κύριος πέθανε μέ φρικτό θάνατο γιά χάρη μας καί συνεχίζει νά θυσιάζεται γιά μᾶς μυστηριακά σέ κάθε Θεία Λειτουργία.

Ἐπίσκεψη στόν παράδεισο


Εδα
 στόν πνο μου πώς πισκέφθηκα
 τόν Παράδεισο καί νας γγελος
 νέλαβε νά μέ
 ξεναγήσει. Περπατούσαμε
 δίπλα-δίπλα σέ μία τεράστια
 αθουσα γεμάτη μέ γγέλους.
  γγελος δηγός μου σταμάτησε
 μπροστά στόν πρτο σταθμό
 ργασίας καί επε :


 " Ατό εναι
 τό Τμμα Παραλαβς. δ
 παραλαμβάνουμε λες τίς
 ατήσεις πού φτάνουν στόν Θεό μέ
 τή μορφή προσευχς.
 "

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν.Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ

 Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ

Ἀγαπητέ, ἂν δεῖς τοὺς παλαιότερους μοναχοὺς νὰ εἶναι ἀμελεῖς, πρόσεχε καὶ φύλαγε τὸν ἑαυτό σου, μὴν τυχὸν τοὺς μιμηθεῖς καὶ ἀκολουθήσεις τὸ δρόμο τους, καὶ ἔτσι κληρονομήσεις κι ἐσὺ μαζὶ μ᾿ ἐκείνους τὴν αἰώνια κόλαση. Πρόσεξε πάλι, μὴν τυχόν, μὲ τὸ νὰ γίνεις ἀγωνιστής, ὑπερηφανευθεῖς ἀπέναντί τους καὶ πέσεις στὴν ἔπαρση, ὁπότε θὰ βρεθεῖς στὰ χέρια τοῦ ἐχθροῦ. Πρόσεχε λοιπὸν τὸν ἑαυτό σου καὶ προφύλαξε μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια τὴν ψυχή σου. Γιατὶ ἐμεῖς οὔτε θὰ δικαιωθοῦμε οὔτε θὰ κατακριθοῦμε ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν ἄλλων. Ὅταν θὰ ὁδηγηθοῦμε μπροστὰ στὸν Κριτὴ γυμνοὶ καὶ ξεσκεπασμένοι, ὁ καθένας μας θὰ δώσει λόγο γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ σηκώσει τὸ βάρος τῶν δικῶν του ἁμαρτιῶν.

Οὐ κλέψεις. Τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ κλοπή καί πῶς θά ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας ἄν ἔχει πέσει σέ αὐτό τό παράπτωμα;

Ου κλέψεις. Είναι μία από τις δέκα εντολές, η μελέτη της οποίας είναι διαφωτιστική, για να γνωρίζουμε το πως πρέπει να ζήσουμε.

Δεν θα κλέψεις. Τί σημαίνει αυτό δηλαδή;
Σημαίνει, ότι διατηρώ τον σεβασμό μου, στην δυνατότητα του άλλου, να έχει ιδιοκτησία. Τόσο η Π.Δ. όσο και η Κ.Δ. αποδέχονται την ιδιοκτησία, με τον όρο βέβαια της χρήσεως και όχι του πλουτισμού ή με την προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Για αυτό και η φιλαργυρία για τους Πατέρες είναι θανάσιμο αμάρτημα. Φιλαργυρία είναι η μήτηρ πάσης κακίας και βεβαίως ειδωλολατρία, όπως μας λέει ο απ. Παυλος (Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία - Κολ. 3,5)

Η ιδιοκτησία είναι αντιπροσωπευτική του μόχθου και συνεπώς η κλοπή, είναι πράξη βίας εναντίον του μόχθου του άλλου.