Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 19-09-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. γ΄ 15 - 22

γ΄ 15 - 22

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Δ΄ 1 - 15

Δ΄ 1 - 15



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/

http://www.hristospanagia.gr/ 

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σωτηρία

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ ἀληθινά ἐκκλησιαστικοποιημένοι ἄνθρωποι μέ τή ζωή τους ἐντάσσονται στή σωτήρια βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκπληρώνεται ἔτσι σ’ αὐτούς τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τό σχέδιο αὐτό ἐκπληρώνεται μόνον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Ὁ στόχος-σκοπός τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου δέν πρέπει νά εἶναι ἄλλος παρά ἡ ὁμοίωση μέ τό πρωτότυπό του τόν Χριστό, ἡ ἐκπλήρωση τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν». Εἶναι ἡ σωτηρία-θέωσή του.

Μεταμόρφωσις. Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε.

Μεταμόρφωσις

 Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

Εἶναι θεόπνευστος ἐκεῖνος ὁ λόγος ἑνός ἁγιορείτου μοναχοῦ ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ὁ τόπος, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι μετανοοῦν καί γι᾿ αὐτό γίνεται χαρά στόν οὐρανό, ὅπως λέγει ἡ Γραφή (Λουκ.15,17).
Ἡ μετάνοια, κατά τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, εἶναι πάντοτε ἀναγκαία γιά ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦν νά σωθοῦν.
Εἶναι τό πλοῖο πού μᾶς μεταφέρει ἀπό τήν θάλασσα τῆς ζωῆς πρός τό θεϊκό λιμάνι (Λόγος 72ος), εἶναι ὁ καθημερινός ἀγών τοῦ μοναχοῦ, τοῦ ὁποίου ἡ ἀδιάκοπη ἄσκησις σ᾿ αὐτό ἀποβλέπει: νά μετανοήση βαθύτερα καί πιό εὐάρεστα στόν Θεό (π. Γεώργιος Καψάνης).

Πῶς θ᾿ ἀπαλλαγῆ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς μαγείας καί τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ τῆς σωτηρίας μας; Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Πῶς θ᾿ ἀπαλλαγῆ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς μαγείας καί τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ τῆς σωτηρίας μας;

Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική.

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

1. Εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι βαπτισμένος στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί νά διατηρεῖ στενούς πνευματικούς δεσμούς μέ τόν Πνευματικό του πατέρα. Οὐσιαστικά μόνο κάτω ἀπό τό ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ, χάνει ὁ διάβολος τήν δύναμί του καί συντρίβεται. Γι᾿ αὐτό καί πρίν τήν Θεία Κοινωνία προηγεῖται ἡ Ἱερά Ἐξομολόγησις, γιά ν᾿ ἀπαλλαγεῖ πρῶτα ὁ Πιστός ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς δαιμονικῆς ἐξουσίας καί κατόπιν,  διά τῆς θείας Κοινωνίας νά λάβει τήν τελειωτική χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν αἴσθησι τῆς σωτηρίας του.
Κάποτε δέχθηκα τήν ἐρώτησι ἐάν τά μάγια «πιάνουν» καί τούς Ὀρθοδόξους. Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἡ ἑξῆς:

Ἐφαρμογἠ τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν

 

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

3)Ἐφαρμογἠ τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν

Ἡ ἐφαρμογή τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν δηλ. τῶν συγκεκριμένων θεραπευτικῶν ὁδηγιῶν τοῦ Κυρίου εἶναι αὐτό πού μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς θεραπεύει ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, οὔτε μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες. Ἀντίθετα εἶναι μία πολύ συγκεκριμένη ἐφαρμογἡ τῶν ὁδηγιῶν-ἐντολῶν τοῦ Κατασκευαστῆ μας Θεοῦ γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ μας, δηλ. τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν».

Ἡ θεωρητική ἀποδοχή τῆς Ἀλήθειας δέν θεραπεύει τόν ἄνθρωπο.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ἡ «Νέα Ἐποχή», ἕνα ἐπικίνδυνο κίνημα

Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ», ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΙΝΗΜΑ

 

1. Τό πολυτιμότερο πού ἔχουμε, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας, πού μᾶς παραδόθηκε μέ ἀγῶνες καί θυσίες πολλές. Καί ἐμεῖς πρέπει νά τήν παραδώσουμε στά παιδιά μας, σάν προίκα ἱερή, ὅπως τήν παραλάβαμε. Νά τήν παραδώσουμε ἀναλλοίωτη, ἔτσι ὅπως τήν παραλάβαμε ἀπό τους ἁγίους Πατέρες μας.

2. Πάντοτε βέβαια ἡ πίστη μας, σάν ἀληθινή πού εἶναι, πάντοτε ἀντιμετώπιζε ἐχθρούς καί πολέμιους, οἱ ὁποῖοι, εἴτε μέ φρικτά βασανιστήρια εἴτε μέ πλανεμένες διδασκαλίες, ἤθελαν νά μᾶς καταργήσουν τήν πίστη ἤ νά μᾶς τήν ἀλλοιώσουν.

Λάμπρος Σκόντζος, Ὁ μοναχισμός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας

Ο  ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

   

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

 

        Στα μέσα του 3^ου μ.Χ. αιώνα εμφανίστηκε στην Εκκλησία μας μια νέα μορφή ζωής, ο μοναχισμός. Βεβαίως η έννοια του μονήρη βίου δεν ήταν άγνωστη στην αρχαία Εκκλησία. Οι περισσότεροι από τους αποστόλους ήταν και παρέμειναν άγαμοι, αφιερωμένοι στην ιεραποστολή της Εκκλησίας. Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος παροτρύνει τους πιστούς, όσοι επιθυμούν, να τον μιμηθούν, ώστε να αφιερωθούν απερίσπαστοι στην διακονία της Εκκλησίας (Α΄Κορ.7,7). Πολλοί πιστοί παρέμειναν «εν παρθενία» μέσα στον κόσμο, στις χριστιανικές κοινότητες. Ζούσαν βίο αυστηρό με εγκράτεια, νηστεία και προσευχή και υπηρετούσαν τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους τους.

Ὁ Ἅγιος Ἀριστείδης (13 Σεπτεμβρίου) καί ὁ Ναός του στήν Τῆνο

Ο Άγιος Αριστείδης και ο Ναός του στην Τήνο

Η περιώνυμη πόλη των Αθηνών μεγαλούργησε διαμέσου των αιώνων χάρη στους επιφανείς σοφούς, τα λαμπρά οικοδομήματα και την ανάπτυξη των τεχνών, αλλά ακτινοβόλησε και στη μακρόχρονη πορεία της ένδοξης εκκλησιαστικής της ιστορίας με αγιασμένες μορφές, που λαμπρύνουν το πνευματικό της στερέωμα και αποτελούν ευλαβικό καύχημα για κάθε φιλάγιο κάτοικο και επισκέπτη της.
Ανάμεσα στους πνευματικούς αστέρες, που έζησαν στην Αθήνα κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και αγωνίστηκαν για την εδραίωση και διάδοση της χριστιανικής πίστεως και την κατάρριψη της πολυθεϊστικής θρησκείας των ειδώλων, ξεχωρίζει και ο τιμώμενος στις 13 Σεπτεμβρίου Άγιος Αριστείδης, ο επιφανής και ευγλωττότατος αυτός Αθηναίος φιλόσοφος και πανεύφημος μάρτυς Χριστού, που έμεινε γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία από την περίφημη απολογία του υπέρ των διωκομένων χριστιανών.