Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 07-11-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.Απόστολος: Προς Κολασσαείς κεφ. γ΄ 17 - 25 & δ΄ 1 γ΄ 17 - 25 & δ΄ 1

 

 

 

 

 

 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιβ΄ 48 - 59 
Ιβ΄ 48 - 59

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Über die Erforschung der Mysterien Gottes

Hl. Nikolaj Velimirović

Über die Erforschung der Mysterien Gottes [1]

Wie ist der Herr Christus von der Erde in den Himmel aufgefahren?" Diese Frage also ist es, die dich quält? Sag: "Mit der göttlichen Kraft ist der auferstandene Herr von Seinem irdischen Reich in Sein himmlisches Reich aufgefahren", und sei fortan in Ruhe. Denn wenn du fortfährst, dich in die Erforschung aller Mysterien Gottes zu vertiefen, werden noch viele andere Fragen dich zu quälen anfangen, wie zum Beispiel: Wie wurde Christus geboren? Wie schritt Er über das Wasser? Wie trieb Er die Dämonen aus und heilte die Krankheiten? Wie wurde Er verwandelt auf dem Berg? Wie auferweckte Er die Toten? Wie auferstand Er? Eine einzige ist die Antwort auf alle diese Fragen: All dies geschah durch die göttliche Kraft Christi.

Οἱ δαίμονες δὲν εἰξεύρουν τί μέλλει νὰ πάθῃ ἢ νὰ γένη ὁ ἄνθρωπος. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

 Ὅτι οἱ δαίμονες δὲν εἰξεύρουν τί μέλλει νὰ πάθῃ ἢ νὰ γένη ὁ ἄνθρωπος. Ὅτι οἱ δαίμονες τὰ φυσικὰ καὶ προαιρετικά, ἀμφιβόλως γινώσκουν. Ὅτι οἱ δαίμονες καὶ γνωρίζοντες τὴν ἀλήθειαν, δὲν τὴν φανερώνουν.

 Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ἀλλ᾿ οὔτε εἰξεύρουν οἱ δαίμονες, τί ἔχει νὰ γίνῃ ἢ νὰ πάθῃ ὁ ἄνθρωπος· ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος αὐτεξούσιος ὤν, ἐὰν μὲν θέλῃ κλίνει εἰς τὸ καλόν, ἐὰν δὲ οὐ θέλῃ κλίνει εἰς τὸ κακόν· ὅθεν ἄδηλον εἶναι τὸ τέλος εἰς τὸ ὁποῖον ἔχει νὰ καταντήσῃ· καὶ τοῦτο γίνεται φανερὸν ἀπὸ τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἰώβ· τούτου γὰρ τὸ τέλος δὲν ἠδυνήθη νὰ γνωρίσῃ ὁ διάβολος· διότι αὐτὸς μὲν ἠγωνίζετο καὶ ἐσπούδαζε, νὰ κάμῃ τὸν Ἰὼβ νὰ βλασφημήσῃ κατὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ τοῦτο νὰ τὸν κολάσῃ· ὁ δὲ Ἰώβ, ἐπειδὴ εὐχαρίστως ὑπέμεινε τὰ δεινά, περισσότερον ἐστεφανώθη· ὅθεν εἶπε καὶ ὁ Χρυσόστομος Ἰωάννης· «ὁ διάβολος οὐκ ᾔδει εἰς ποῖον τέλος ἀπαντήσει τὰ παλαίσματα (τοῦ Ἰὼβ) εἰ γὰρ ᾔδει, οὐκ ἂν ἐπιχείρησεν, ἵνα μὴ χείρονα τὴν αἰσχύνην ἐφελκύσηται» (Λόγ. δ´ εἰς τὸν Ἰὼβ) διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς θέλωντας νὰ φανερώσῃ πῶς οἱ ἀστρολόγοι καὶ δαίμονες δὲν εἰξεύρουν τὰ μέλλοντα, ὀνειδίζει, καὶ τρόπον τινὰ περιγελᾷ τὴν Βαβυλῶνα, ὁποῦ ἤλπιζεν εἰς τοὺς ἀστρολόγους καὶ δαίμονας, καὶ τῆς λέγει·

Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ποικιλία χαρισμάτων· ἕνα τέτοιο εἶναι τό χάρισμα τῆς διοράσεως.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ποικιλία χαρισμάτων· ἕνα τέτοιο εἶναι τό χάρισμα τῆς διοράσεως.

«Ἦλθε ἡ ὥρα γιά τό Εὐχέλαιο. Ψάλτης ἐγώ. Πρίν, ὅμως, ἀρχίσει τό Εὐχέλαιο, ὁ Παππούλης ἔδωσε ἐντολή νά τοποθετηθοῦν ὅλοι σέ σχῆμα κύκλου καί μάλιστα κατά τέτοιον τρόπον, πού ὁ ἕνας νά μήν κρύβει τόν ἄλλον, ἀλλά ὄχι καί σέ μιά σειρά, διότι ἄλλωστε δέν χωρούσαμε. Εἶχε τόν λόγον του νά τό πράξει αὐτό. Ὅταν ὅλα ἔγιναν, ὅπως ὑπέδειξεν ὁ Παππούλης, τότε ἄρχισε καί τό Εὐχέλαιο. Ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη σιγή! Μόνον ἡ φωνή τοῦ Παππούλη ἀκούγονταν καί τοῦ ψάλτη. Ἐνῶ, ὅμως, συνεχίζετο τό Εὐχέλαιο, παρατηρούσαμε τόν Παππούλη νά «χτενίζει»μέ τά μάτια του, ὅλους τούς παρευρισκομένους, ἀπό τά vύχια μέχρι τήν κεφαλή, κατά τρόπον περίεργον καί ἐντυπωσιακόν!

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ἕνατη συνομιλία (ἐρωτ. 259 -263)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 259 -263)

259.    Ένας από τους μαθητές του τον ρώτησε κάποια ήμερα: Πανοσιώτατε πάτερ, με νικά το πάθος της οργής καί σκανδαλίζω τους αδελφούς. Τι να κάνω για να είμαι πράος;

Ό άγιος Έφραίμ ό Σύρος λέγει: «Προκειμένου για τον άπιστο, όταν θέλεις να έλθει στην πίστη, με μεγάλη πραότητα να του μιλάς, διότι ό τρόπος της επιστροφής καί βοηθείας μιας ψυχής είναι μόνο ή πραότης».
Ενώ ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος λέγει: «Ή πραότης κυμαίνεται μεταξύ οργής καί αναισθησίας». Συνεχώς λοιπόν, για να αποκτήσουμε το δώρο της πραότητας να προσευχώμεθα με υπομονή καί επιμονή στον Κύριο, να διαβάζουμε τίς διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων κι να βαδίζουμε πάντοτε την μέση καί βασιλική οδό.

Τό ἐσχατολογικόν βδέλυγμα «Corpus Christi» καί ἡ στάσις τῶν χριστιανῶν ἀπέναντι του. Χρήστου Λιβανοῦ

Τό ἐσχατολογικόν βδέλυγμα «Corpus Christi» καί ἡ στάσις τῶν χριστιανῶν ἀπέναντι του

Χρήστου Λιβανοῦ

Ὑπάρχουν στιγμὲς στὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, ποὺ ἡ ψυχή του γεμίζει ἀγανάκτησι καὶ ὀργή, καὶ ὁμοιάζει μὲ ἐνεργὸ ἡφαίστειο, ποὺ κοχλάζει καὶ εἶναι ἕτοιμο νὰ ἐκραγῇ.
Πότε συμβαίνει αὐτό; Ὅταν τὸν θίγουν, τὸν ἀδικοῦν, τὸν ὑβρίζουν καὶ τὸν συκοφαντοῦν;
Ὄχι, ἀδελφοί, ὁ χριστιανός, ὁ ἀληθινὸς χριστιανός, δὲν ἀγανακτεῖ καὶ δὲν ὀργίζεται ὅταν ἀδικῆται, χλευάζεται, ὑβρίζεται καὶ συκοφαντῆται.
Ἀντιθέτως μάλιστα χαίρεται γιὰ τὶς ἀδικίες, ὕβρεις καὶ συκοφαντίες γνωρίζοντας, ὅτι ἐὰν τὶς ἀντιμετωπίσῃ μὲ ἀοργησία καὶ ὑπομονή, θὰ τὶς ἐξαργυρώσῃ στὴν τράπεζα τοῦ οὐρανοῦ μὲ ἀπερίγραπτα ἀγαθὰ καὶ αἰωνία μακαριότητα.

Πνευματικός ἀγών. Δανιήλ Κατουνακιώτης.

Πνευματικός αγών

  Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Ο  ΕΧΘΡΟΣ των ψυχών ημών προσπαθεί παντί σθένει, όπως διά των αιτιών του κόσμου και του δυστήνου σαρκίου ρίψη τον άνθρωπο εις τα της σαρκός και πνεύματος πάθη, και επειδή δεν δύναται αμέσως να ωθήσει αυτόν εις τας θανασίμους αμαρτίας μεταχειρίζεται πρώτον τας προσβολάς, τας οποίας παρενείρει εις το λογιστικόν, θυμικόν και επιθυμιτικόν μέρος της ψυχής.
   Και εις μεν το λογιστικόν παρουσιάζει τους της απιστίας λογισμούς, την πονηράν περιέργειαν και την επίκρισην επί των δυσεφίκτων νοημάτων της θείας Γραφής και των Μυστηρίων, την αφροσύνην, την οίησιν και την αυταρέσκειαν.
   Εις δε το επιθυμητικόν φέρει την επιθυμία των γηίνων, τας ενηδόνους αφορμάς και κινήσεις της σαρκός και εκείνα όσα ο παλαιός άνθρωπος υπαγορεύει προς ρυπισμόν της ψυχής.

Νοσηλευτική δεοντολογία.Σχέσεις νοσηλευτή μέ τούς ἀσθενεῖς.δ' μέρος

ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΝΩ: Η Αγία Φοίβη εις Κεχριές της Κορίνθου, η διακόνισσα του Αποστόλου Παύλου και προστάτης των νοσοκόμων που γιορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου.

 
Δεῖτε ἐδῶ:γ' μέρος
 
Α. ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Να βάζει τα συμφέροντα του ασθενούς πάνω από τα δικά του και να έχει πνεύμα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας (η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής) γιατί «όταν ο γιατρός σκέφτεται το δικό του συμφέρον, και όχι του ασθενούς του τότε παύει να είναι γιατρός¹⁷». Το ίδιο ισχύει και για τον νοσηλευτή. Με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη ο Χριστός μας δίνει να το καταλάβουμε αυτό. Ο Σαμαρείτης άφησε το συμφέρον του, τον δρόμο του, τον ταξίδι του και την δουλειά του για να προστατέψει και να περιθάλψει τον αδύναμο και ανυπεράσπιστο αδελφό που συνάντησε τυχαία. Δεν λυπήθηκε ούτε γκρίνιαξε για τον χρόνο που έχασε και τα χρήματα που έδωσε για αυτόν (Λουκά κεφ.Ι΄ στχ 25-37).

Τί γίνονται τά στέφανα σέ περίπτωση πού ἕνας ἐκ τῶν συζύγων πεθαίνει; Ἤ σέ περίπτωση διαζυγίου;

Πρώτα η εκκλησία είχε κοινά στέφανα για όλο τον κόσμο. Εν συνεχεία το κάθε νέο ζευγάρι έφτιαχνε τα δικά του στέφανα. Μέχρι σήμερα για τα εν Ελλάδι δεδομένα μας ισχύει αυτό το έθιμο. Τα στέφανα από τους νεονύμφους διατηρούνται σε ειδική θήκη. Αυτή συνήθως διατηρείται στην κρεββατοκάμαρα. Στο παραπάνω ερώτημα η απάντηση που συνήθως δίδει ο απλός λαός, είναι ότι κατά τον θάνατο ενός εκ των δύο η πρόληψη θέλει το ένα από τα δύο στέφανα να μπαίνει μαζί του στον τάφο, ενώ άλλη πρόληψη λέει ότι τα στέφανα παραμένουν μέσα στην κρεββατοκάμαρα μέχρι του θανάτου και του άλλου μέλους, οπότε τότε μπαίνουν και τα δύο στέφανα στον τάφο του δευτέρου, δηλώνοντας έτσι ότι ο θάνατος σταματάει το συγκεκριμένο ανδρόγυνο.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας γιὰ τίς νέες ταυτότητες

Η Eκκλησία τῆς Ρωσίας γιὰ τὶς νέες ταυτότητες

Πρόσφατα ἔγινε γνωστὸ στὴν Ἑλλάδα  ἐκτενὲς ἐμπεριστατωμένο ἔγγραφο ποὺ ἀπέστειλε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Ρωσίας σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες της, καλώντας τες νὰ ἐκφράσουν τὴ γνώμη τους  πάνω στὸ περιεχόμενό του, ποὺ διαπραγματεύεται τὸ ζήτημα τῶν νέων ταυτοτήτων στὴ χώρα τους.

Σ᾿αὐτὸ ἡ Σύνοδος διατυπώνει σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸν προωθούμενο ἔλεγχο τῶν πάντων μέσῳ τῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων ἐλέγχου καὶ ταυτοποιήσεως τῶν προσώπων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ συνιστᾶ στὴ Ρωσικὴ Κυβέρνηση τουλάχιστον νὰ δώσει τὴ νομικὴ δυνατότητα στοὺς πολίτες νὰ «ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ μὴ δέχονται ἀδιακρίτως ὅλες τὶς νέες τεχνολογίες καὶ τὰ σύμβολα ποὺ ἐνδεχομένως νὰ ὑπάρχουν σ᾿ αὐτές. Οἱ τεχνολογίες αὐτὲς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιβάλλονται  ὑποχρεωτικὰ στὸν πολίτη στερώντας του τὴ δυνατότητα χρήσεως ἐναλλακτικῶν λύσεων.

Προσευχὴ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Κληρικῶν

Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

 

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς καὶ ἔνδοξος, ὁ φυλάσσων τὸ ἔλεός Σου καὶ τὴν διαθήκην Σου τοῖς ἀγαπῶσί Σε καὶ φυλάσσουσι τὰ Σὰ προστάγματα, εὐχαριστοῦμεν Σοι ὑπὲρ τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν Σου εὐεργεσιῶν τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων. Δεόμεθά σου, Κύριε, ῥῦσαι ἡμᾶς καὶ λύτρωσαι, ὅτι πολλὰ τοῖς νόμοις Σου ἀφρόνως προσεπταίσαμεν καὶ ἐκολλήθη ἡ γαστὴρ ἡμῶν εἰς γῆν ἰλύος. Ἐγενήθημεν ὡσεὶ σκεύη ἀπολωλότα, καὶ ἠκούσαμεν ψόγον πολλῶν παροικούντων κυκλόθεν. Διὸ παρακαλοῦμέν Σε, φιλάνθρωπε Δέσποτα, ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ μέγα Σου ἔλεος.