Ὁ Ὅσιος Γεννάδιος τῆς μονῆς Βατοπαιδίου

Ο Γεννάδιος ήταν μοναχός στην ιερά μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους , υπεύθυνος δοχειάρης (φρόντιζε να υπάρχουν αποθέματα λαδιού ).  Κάποια ημέρα , κατά τη διάρκεια της διακονίας του, ένα άδειο βαρέλι γέμισε κατά παράδοξο τρόπο λάδι. Το θαύμα αυτό αποδόθηκε στην Υπεραγία Θεοτόκο, στην τιμή της οποίας είναι αφιερωμένη η μονή και ιδιαιτέρως στην εικόνα της , που βρισκόταν εκεί.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2011/11/blog-post_3432.html

Hl. Justin von Celije - Über Gott als Richter

Hl. Justin von Celije

Über Gott als Richter [1]

Die ewige evangelische Wahrheit über Gott als Richter ist nicht etwas, das  dem menschlichen Bewußtsein gewaltsam aufgezwungen worden wäre, noch auch ist sie etwas Unnatürliches unter den offenbarten Wahrheiten. Sie ist ein natürlicher und organischer Bestandteil der göttlichen Offenbarung im gottmenschlichen Leib der Kirche. Ohne sie wäre die Logik der Offenbarung nicht göttlich und die gottmenschliche Heilsökonomie nicht vollständig. Ohne sie wäre die göttliche Offenbarung wie die Welt ohne den Himmel über ihr.

Κυριακή Θ' Λουκᾶ: Ἐρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου καί Ὁμιλία περί αἰφνιδίου θανάτου, καί πῶς δυνάμεθα φυγεῖν αὐτόν (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Παραβολή του άφρωνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)

Από την ερμηνεία:

- Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;

- Τί κακά προξενεί ο πλούτος;

- Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!

- Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;

- Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;

- Γιατί ο Θεός λέγει "απαιτούσιν" (την ψυχή σου) και όχι "απαιτώ";

Ἰαματικό χάρισμα μετά θάνατον.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ 

 

«Τήν ἡμέρα, ὅμως, πού τελέσαμε τό 40θήμερον μνημόσυνο τοῦ Παππούλη, παρετήρησα, ὅτι ὅλα τά πνευματικά του παιδιά, πού πέρασαν νά προσκυνήσουν τό Κελλί του, ἔπαιρναν μαζί τους ἕνα βαμβάκι μέ λάδι ἀπό τό καντήλι τοῦ Παππούλη. Τό ἴδιο ἔκανα καί ἐγώ. Μέ τό λαδάκι αὐτό, σταύρωσα τήν κρεατοελιά τό βράδυ και ἔπεσα νά κοιμηθῶ, ἀλλά μέ συνεῖχε μεγάλη στενοχώρια, γιατί εἶχε διογκωθεῖ πολύ καί ἦταν κατάμαυρη! Τό πρωΐ πῆγα στό μπάνιο καί τήν ὥρα πού πλενόμουν, αἰσθάνθηκα κάτι στήν χούφτα μου. Κοιτάζω καί βλέπω τήν ἐλιά! Τό θαῦμα ἔγινε! Προσπαθοῦσα μέ τόν καθρέφτη νά ἐντοπίσω τό σημεῖο ἀπό τό ὁποῖον ἀπεκόπη καί ἐστάθη ἀδύνατον! Δέν ἄφησε τήν παραμικρή ἀμυχή, τό παραμικρό ἴχνος »³¹!

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός, ἐπίσκοπος Νεοκαισαρείας

Αυτός ο άνθρωπος του Θεού και μεγάλος θαυματουργός άγιος επονομάστηκε δεύτερος Μωυσής. Γεννήθηκε από γονείς εθνικούς, αλλά επιφανείς και πλούσιους. Σπούδασε ελληνική και Αιγυπτιακή φιλοσοφία και τότε συνειδητοποίησε πόσο φτωχή και ανεπαρκής είναι η φιλοσοφία των εθνικών. Διψασμένος στράφηκε στους χριστιανούς δασκάλους, ιδίως τον Ωριγένη Αλεξανδρείας, κοντά στον οποίο σπούδασε αρκετά χρόνια και έλαβε το άγιο βάπτισμα.
Αγνός καθώς ήταν στο σώμα και την ψυχή, ο Γρηγόριος θέλησε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον Ιησού Χριστό. Έτσι «αυτομολεί προς τον ησύχιον βίον» και αποσύρεται στην ερημιά για πολύ καιρό ασκούμενος στα πνευματικά παλαίσματα. Η φήμη του απλώθηκε σύντομα στις πολιτείες.

Λόγοι Ἁγίων Πατέρων γιά τή μνήμη θανάτου

Κάθε αρετή πηγάζει από τη μνήμη του θανάτου. Γι’ αυτό ας τη χρησιμοποιούμε όπως την ίδια την αναπνοή μας.

Όσιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος

Όποιος κατορθώνει να λέει κάθε μέρα στον εαυτό του: σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου, ουδέποτε θα αμαρτήσει θεληματικά προς τον Θεό. Εκείνος όμως που περιμένει πως έχει πολλά χρόνια ακόμα να ζήσει, δίχως άλλο θα περιπλακεί στα βρόγχια της αμαρτίας.
Αββάς Ησαΐας ο Αναχωρητής

Εκείνος που καθημερινά περιμένει τον θάνατο, είναι οπωσδήποτε δόκιμος και σπουδαίος αγωνιστής. Ενώ εκείνος που τον επιθυμεί κάθε ώρα, είναι άγιος.

Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Μέρος Β'. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ι. Ἡ ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος

Μέρος Β'

Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ 

Ἀλλά, πρός τούτοις, οὐδεμία ἐπίσης ἐκ τῶν θεωριῶν τούτων ἐξηγεῖ πῶς, ἐν συνεχείᾳ (μετά τήν ἔναρξιν δηλαδή τῆς πήξεως τῆς συμπαντικῆς ὕλης- «ἐνεργείας» - καί τῆς μετατροπῆς αὐτῆς εἰς νεφελώματα), ἐπετεύχθη ὁ τόσον ἁρμονικός διαχωρισμός τῶν νεφελωμάτων καί ἡ ἐν ἀσυλλήπτῳ μαθηματικῇ τάξει καί ἁρμονίᾳ κατάταξις αὐτῶν ἐν τῷ χώρῳ... 

Πῶς διεμορφώθη, ἀκολούθως, ἡ ὑπέροχος ποικιλία τῶν ἀστρικῶν συστημάτων καί συγκροτημάτων, καί πῶς συνεδυά­σθησαν τόσον πανσόφως οἱ ὄγκοι, αἱ κινήσεις, αἱ ἕλξεις, αἱ ἀπώσεις, αἱ ἀλληλεπιδράσεις καί αἱ ἀποστάσεις αὐτῶν, ὅπως καί τῶν ἐν αὐτοῖς σχηματισθέντων ἀστέρων, εἰς ὑπέροχον πάντοτε ἔκφρασιν πανσόφων μαθηματικῶν νόμων... 

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 17-11-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο. Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιβ΄ 7 - 11ιβ΄ 7 - 11

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. ΙΣτ΄ 1 - 9ΙΣτ΄ 1 - 9

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, μητροπολίτου Ἀχρίδος

Όταν κάποιος επισκεφθή το Άγιον Όρος και δη τους ταπεινούς καλογήρους, μπορεί να συλλογισθή και να σκεφθή ότι αυτοί ζουν τεμπέλικη ζωή και χωρίς σκοπό. Αυτό φαίνεται έτσι, όταν κάποιος βλέπει τα πράγματα εξωτερικά. Γιατί λίγοι είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να καταλάβουν το φοβερό και χωρίς διακοπή πόλεμο που γίνεται μέσα στις ψυχές των μοναχών.

Αυτός ο πόλεμος είναι σχεδόν υπερφυσικός, αόρατος και (διεξάγεται) όχι μόνο εναντίον των δαιμονικών δυνάμεων των αρχόντων του σκότους, αλλά για τους αρχαρίους και εναντίον της σαρκός, δηλαδή κατά της σαρκικής επιθυμίας και των παθών.

Στα γραπτά του ο πατήρ Σιλουανός περιγράφει πως αυτός ο πόλεμος τον έφερε στην απόγνωση και σχεδόν μέχρι την αυτοκτονία.

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_23ο_mp3

Π. Σάββας 2012-11-01_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_ΚΓ΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-11-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ λογικὴ τοῦ κολιμπρὶ

                 Kατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς πυρκαϊᾶς στὸ δάσος, ὅπως λέει ἕνα Ἀφρικανικὸ παραμύθι, ὅλα τὰ ζῶα ἔτρεχαν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς φωτιᾶς, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα μικρὸ κολιμπρί.

Αὐτὸ πῆρε μία σταγόνα νερὸ μὲ τὸ ράμφος του καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του τὴν ἔριξε στὴν φωτιά!

Ἡ ταφή-ἐνταφιασμός. Ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας γιά τήν καύση;

Επειδή τελευταίως πολλά ακούγονται και λέγονται για το θέμα της καύσεως των νεκρών, θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε τα πορίσματα της ημερίδας πού οργάνωσε η Συνοδική Επιτροπή Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων με θέμα: Ταφή ή καύση των νεκρών, που πραγματοποιήθηκε στις 3 Μαρτίου 1999 στο ξενοδοχείο Κάραβελ1.
Η Εκκλησία απορρίπτει την καύση και οριοθετεί τον σεβασμό στο πρόσωπο και κατ' επέκταση στο σώμα του ανθρώπου.

1. Η ταφή των νεκρών είναι πανάρχαιο έθιμο των πολιτισμένων λαών. Στηρίζεται στην Αγία Γραφή και απορρέει από την πίστη ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος από γη «και εις γην απελεύσεται». Ο Χριστιανισμός, και μάλιστα η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι αντίθετος προς την καύση των νεκρών και τάσσεται υπέρ της ταφής, σε συνάρτηση με την ιερότητα ψυχής και σώματος, κατά την χριστιανική δογματική διδασκαλία.

Πορίσματα ΚΔ' πανορθόδοξης συνδιάσκεψης γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΚΔ′ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

(Θεσσαλονίκη, 15 ἕως 17-10-2012)

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Ἡ ΚΔ´ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, πού πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, στό Ἐκπαιδευτικό καί Πολιτιστικό Ἵδρυμα «Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς» στή Θεσσαλονίκη, ἀπό 15 ἕως 17.10.2012, μέ τή φιλόξενη φροντίδα τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, Προέδρου τῆς Σ. Ε. ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί ὑπό τήν προεδρίαν Αὐτοῦ, μέ θέμα: «Ἡ ἐλπίδα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά τήν αἰωνιότητα καίοἱ πλάνες τῶν "ἐσχατολογικῶν" αἱρέσεων», μετά ἀπό ἐκτενή συζήτηση ἐπί τῶν εἰσηγήσεων, ἐνέκρινε ὁμοφώνως τά ἀκόλουθα Πορίσματα:

Ὁ νέος Ἱερομάρτυς,ἡγούμενος Δανιήλ Τούντορ – Tό πύρινο ἄνθος τῆς Ὀρθοδοξίας

Ο νέος Ιερομάρτυς, ηγούμενος Δανιήλ Τούντορ (22/12/1896 – 17/11/1962)

Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1896 στο Βουκουρέστι. Μετά από το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο σπούδασε στην Ακαδημία Καλλιτεχνίας. Το έτος 1929 ταξίδεψε στο Άγιον Όρος, όπου έζησε για οχτώ μηνες. Ο Θεός τον φύλαξε πολλές φορές από βίαιο θάνατο. Μία φορά, πιλοτάροντας το δικό του αεροπλάνο, γλύτωσε από θάνατο, λέγοντας την νοερή προσευχή, ενώ το αεροπλάνο καταστράφηκε, αυτός δεν έπαθε τίποτε.

Μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γυρίζοντας στο σπίτι του, έμαθε ότι η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει. Τότε πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός.