Εκφωνήθηκε την δέκατη (Ι') Κυριακή του Λουκά, δηλαδή την προ των προπατόρων
Ο
παλαιός νόμος κήρυττε ότι ποιητής και δεσπότης τού ουρανού είναι ο Θεός
και θεσμοθετούσε τα τότε θεάρεστα σε εκείνους που βρίσκονταν κάτω από
τον νόμο, αλλά δεν πρόσφερνε επαγγελία ουράνιων αγαθών,
ούτε υποσχόταν στους υπάκουους κοινωνία προς τον Θεό και αιώνια και
ουράνια κληρονομιά. Αφ’ ότου όμως κατέβηκε σ’ εμάς με σάρκα ο
παμβασιλέας Χριστός, ώστε, όπως λέγει ο Ίδιος, «να καλέσει τους
αμαρτωλούς σε μετάνοια», είναι μεγαλύτερες οι αμοιβές προς όσους υπακούουν και μετανοούν, πολιτεύονται με τα έργα τής μετάνοιας σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Χριστού και τηρούν τις περιλαμβανόμενες σ’ αυτό θείες εντολές.