Ἐγκεφαλικός θάνατος-Δωρεά ὀργάνων.Παραμύθια ἤ ἀλήθεια;

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ-ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ;

Ταυτίζεται ὁ σωματικὸς θάνατος μὲ τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο»;

ΟΧΙ!

Ὁ «ἐγκεφαλικὰ» νεκρὸς μπορεῖ νὰ βρίσκεται σὲ κατάσταση κώματος καὶ ἄπνοιας, ὅμως ὅλα τὰ ἄλλα ὄργανά του δουλεύουν καὶ ὅταν τὸν πετσοκόβουν, ἀφαιρώντας του τὰ ὄργανα, εἶναι ἀκόμα ροδαλός καί ζεστός, καί ἡ καρδιά του ἀκόμα χτυπᾶ κανονικά καί τό αἷμα του κυκλοφορεῖ! (Dr. Alan Shewmon, διεθνοῦς φήμης Καθηγητής Παιδ. Νευρολογίας στό UCLA (Πανεπιστήμιο τῆς Καλιφόρνιας, Λος Ἄντζελες).

Κι’ αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού στό χειρουργεῖο (ὅπου γίνεται ἡ ἀφαίρεση τοῦ οργάνου ἤ τῶν ὀργάνων τοῦ δότη) εἶναι ἀπαραίτητη ἡ παρουσία ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΥ!!!

Θὰ σοὺ ποῦν ὅτι τὰ ὄργανα τὰ παίρνουν ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι νεκρός. Αὐτὸ εἶναι ψέμμα.

Ἄν εἶναι νεκρός, τότε γιατί τοῦ κάνουν ἀναισθησία πριν τοῦ πάρουν τά ὄργανα;

Δεν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις τῶν ἐγκεφαλικὰ νεκρῶν ποῦ ἐπανῆλθαν ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση καὶ συνέχισαν τὴν ζωή τους.

Οἱ δωρητὲς ὀργάνων δίνουν τὰ ζωτικά τους ὄργανα, ἐνῶ εἶναι ἀκόμα ΖΩΝΤΑΝΟΙ, καὶ δολοφονοῦνται ἀγρίως κατὰ τὴ διαδικασία τῆς λήψης τῶν ὀργάνων τους.

Πολλοί καί κορυφαῖοι ἐπιστήμονες στὴν Ἑλλάδα (Κ.Καρακατσάνης 2001, Ε.Παναγόπουλος 1998, Μ.Βρεττὸς 1999, Ι.Κουντουρᾶς 1999, Κ.Χριστοδουλίδης 1995, Ν.Μπαλαμοῦτσος 1999, Ν.Κωνσταντινίδης 1999, Μ.Γκιάλα 1999, A. ἀβραμίδης 1995, Π.Κούγιας 1999, α. Γουλιανὸς 1999, κ.α.) καί στό εξωτερικό (R.D. Truog 1992, D.A.Shewmon 1997,R.M. Taylor 1997, κ.α.), ἐκφράζουν σοβαρές ἐπιστημονικές ἐνστάσεις καί δέν διστάζουν νά προτείνουν ἀκόμη καί τήν πλήρη ἐγκατάλειψη τῆς ἔννοιας τοῦ "Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου".

Ὁ Καθηγητής Παιδ. ἀναισθησιολογίας στό Harvard καί Διευθυντής τῆς Μονάδας Ἐντατικῆς Θεραπείας στό Παιδιατρικό Νοσοκομεῖο Βοστώνης Dr. Robert D.Truog δηλώνει:

«Ὁ Ἐγκεφαλικός Θάνατος παραμένει ἀσυνάρτητος στή θεωρία καί συγκεχυμένος στήν πράξη. Ἐπιπλέον, ὁ μόνος σκοπός πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν ἔννοια (τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου) εἶναι ἡ διευκόλυνση ἐξεύρεσης ὀργάνων πρός μεταμόσχευση.» (Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, καί «ἐφευρέθηκε» μόλις τό 1968 ἡ ἔννοια τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» ἀπό κάποιους «ἐπιστήμονες» τοῦ Harvard).

«Ἀντίθετα μέ τόν λεγόμενο «ἐγκεφαλικό θάνατο», ὁ σωματικός θάνατος δεν εἶναι μία συνεχιζόμενη διεργασία, ἀλλά ἕνα στιγμιαῖο γεγονός», θὰ μᾶς πεῖ ὁ διακεκριμένος ἐπιστήμονας κ. Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, Καθηγητὴς Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Τό γεγονός τοῦ θανάτου εἶναι μεγάλο μυστήριο, θὰ μᾶς ποῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ κανεὶς δὲν γνωρίζει οὔτε πρόκειται ποτὲ νὰ γνωρίσει, πότε ἡ ψυχή ἀποχωρίζεται ἀπό τό σῶμα. Ἡ ουσία τῆς ψυχῆς βρίσκεται στήν καρδιά, καί αὐτή δίνει ζωή στό σῶμα. Ἡ ψυχή εἶναι ἑνωμένη μέ τό σῶμα, ὅσο ἡ καρδιά λειτουργεῖ. Σῶμα πού βρίσκεται στόν ἀναπνευστήρα καί ἔχει καρδιά πού χτυπάει εἶναι ζωντανό καί ὄχι πτῶμα!!! Ἔτσι κι ἀλλιῶς, ἀπό πτῶμα δὲν παίρνουν ποτὲ ὄργανα γιὰ μεταμόσχευση!

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὅταν ρωτήθηκε περὶ μεταμοσχεύσεων, ἀντιτάχθηκε κατηγορηματικὰ στὴ μεταμόσχευση ζωτικῶν ὀργάνων (ὄργανα χωρὶς τὰ ὁποῖα ὁ δότης δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ), γιὰ δύο λόγους: Πρῶτον: «ἀποτελεῖ ἀνεπίτρεπτη παρέμβαση, ἀντιστρατευόμενη στὸ δημιουργικὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν μία θανατώνοντας τὸν δότη, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη δημιουργώντας μας τὴν ἔπαρση γιὰ τὴν ζωοποίηση τοῦ λήπτη». Καί δεύτερον: «Θὰ γίνει αἰτία ἐφευρέσεως τρόπων νὰ σκοτώνουν τοὺς ἀσθενεῖς, γιὰ νὰ τοὺς πάρουν τὰ ὄργανά τους».

Ὁ π. Πορφύριος ἔκανε τὴν ἑξῆς σύσταση σὲ ζεῦγος πού ἤθελε νὰ δωρίσει τὰ ὄργανα τοῦ παιδιοῦ τους μετὰ ἀπὸ σοβαρὸ ἀτύχημα: «ΕΝΑΣ θάνατος ὑπάρχει. Νὰ δώσετε μόνον τοὺς κερατοειδεῖς χιτῶνες τῶν ὀφθαλμῶν». (σημ.: εἶναι τὰ μόνα ὄργανα πού ἂν καὶ λαμβάνονται μετὰ τὸν πραγματικὸ θάνατο μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν μὲ ἐπιτυχία σὲ μεταμόσχευση).

Ὁ εὑρισκόμενος στὴν κατάσταση τοῦ λεγόμενου ἐγκεφαλικοῦ θανάτου εἶναι ἀσθενής καί ὄχι νεκρός.

Κανείς, λοιπόν, δέν ἐπιτρέπεται νὰ σταματήσει τὴ λειτουργία τῆς καρδιᾶς, οὔτε αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ ἄρρωστος (μὲ συναίνεσή του) ἢ οἱ συγγενεῖς του γιὰ νὰ δώσει τὰ ὄργανά του.

Καὶ ὅποιος τὸν ὁδηγεῖ διὰ τῆς βίας στὸν ὁριστικὸ κλινικὸ θάνατο διαπράττει Φόνο !!!

Θὰ σοῦ ποῦν ὅτι ἡ δωρεὰ ὀργάνων εἶναι αὐτοθυσία καὶ πράξη εὐγενική, πράξη ἀνθρωπιᾶς καὶ ἀλτρουισμοῦ.

ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ

Αὐτὸς πού ὁρίζει πότε θὰ πεθάνουμε εἶναι ὁ Δημιουργός μας καὶ ὄχι ἐμεῖς. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου μας (Αὐτὸ δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἄποψη τῶν χριστιανῶν, τὸ εἶπε ὁ Ἴδιος στὴν Ἁγία Γραφή).

Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ἀλλά ἔμμεση αὐτοκτονία καί μέγιστη ἁμαρτία, διότι ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὸν δότη τὴν δυνατότητα τῆς μετάνοιας (νὰ πεῖ δηλαδή, ἔστω καὶ τελευταία στιγμή, «Συγχώρα με, Θεέ μου» καὶ νὰ σώσει ἐνδεχομένως τὴν ψυχή του).

Ἂς ἀντιταχθοῦμε στὰ ὀργανωμένα κυκλώματα τῶν ἰατρῶν καὶ τῶν κλινικῶν πού, δολοφονώντας ἀφελεῖς ἀνθρώπους, θησαυρίζουν τεράστια οἰκονομικὰ ὀφέλη.

Μὴ γίνεσαι ὑποχείριό τους.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΩΡΕΑ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ

Κίνησι Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐναντίον τοῦ ἐγκεφαλικοῦ «θανάτου» καί τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης.

Πηγή:Ἠλεκτρονικό Ταχυδρομεῖο