Ὁ π. Ἰλίε Λακατούσου (ἄφθαρτο ἅγιο λείψανο) καί ἕνα θαῦμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Διηγείται ο π. Ιουστίνος Πίρβου:

Με τον πατέρα Ιλίε Λακατούσου (1909-1983 – ένας ακόμη ιερέας ομολογητής της ορθόδοξης πίστης στα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ρουμανίας. Το σώμα του ανακαλύφθηκε άφθαρτο το 1998. βλ. σχετικά πιό κάτω) μείναμε μαζί τέσσερα χρόνια στην Περιπράβα στο Δέλτα. Διακρίθηκε γενικά για την εσωτερική του δύναμη και για τη σιωπή του. Σπάνια τον άκουγες να μιλάει και όταν το έκανε είχε κάτι σημαντικό να πει. Τις πιο πολλές φορές μας προέτρεπε να προσευχόμαστε όταν βρισκόμασταν σε κίνδυνο. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο έχω να πω ότι ήταν πραγματικά ταπεινός. Ποτέ δεν ήθελε να βγει στην επιφάνεια, προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος.

Θυμάμαι ένα θαυμαστό γεγονός που έλαβε μέρος στο Δέλτα (του Δούναβη),όπου ο πατέρας Ηλίας έπαιξε έναν ρόλο πολύ σημαντικό.
Στις 30 Ιανουαρίου μας έστειλαν στο κανάλι να κόψουμε τύφη (υδρόβιο φυτό).Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Σίγουρος θάνατος. Ήμασταν επιπλέον τρομαγμένοι από το γεγονός ότι οι φύλακες είχαν μαζί τους τέσσερα πολυβόλα. Ίσως ήθελαν να μας εκτελέσουν, πιστεύοντας ότι θα αρνηθούμε να εκτελέσουμε τη διαταγή. Ήταν ένα άνοιγμα εκεί στο νερό γύρω στα σαράντα εκτάρια και η τύφη ήταν πέρα βαθιά. Όλοι αρχίσαμε να λέμε μεταξύ μας ότι δεν πρόκειται να μπούμε. Μας διέταξαν να μπούμε και να βγάλουμε δύο δέσμες.
Για ποιόν το κάναμε εμείς αυτό; Ήταν κάτι άσκοπο. Πώς να μπεις στο νερό; Αν πατήσεις στο βάλτο ποιος θα σε βγάλει; Διστάσαμε στην αρχή.
Τότε ο πατέρας Ιλίε αποφασιστικά μας ενθάρρυνε και μας είπε: «Μπείτε, επειδή αυτοί κάνουν κακές σκέψεις. Θα μας πυροβολήσουν. Μπείτε και η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες θα μας βγάλουν σώους και αβλαβείς».
Μπήκαμε. Το νερό μας έφτανε μέχρι το πηγούνι. Δουλεύαμε σαν να είμαστε στην ξηρά. Σ’ άλλους το νερό έφτανε μέχρι το λαιμό, σ’ άλλους στο στήθος σ’ άλλους στη μέση, όπως πέτυχε ο καθένας. Μείναμε τρεις ώρες στο νερό και βγάλαμε ό,τι μας ζήτησαν όμορφα, περιποιημένα και στο ίδιο μέγεθος
Η θερμοκρασία ήταν -30 και ο πάγος είχε πάχος 20-20 εκατοστά. Κάτω από τον πάγο φαίνονταν τα κίτρινα ανθισμένα νούφαρα.

Μεγάλο θαύμα έγινε εκείνη την ημέρα. Το πρωί είχε ομίχλη, ήταν ο ουρανός συννεφιασμένος και το κρύο σου τρυπούσε τα κόκκαλα. Ξαφνικά βγήκε ήλιος. Άρχισε να κάνει μια ζέστη που εκπλήσσονταν και οι φύλακες. Βγάλαμε τα ρούχα μας για να στεγνώσουν σαν να τα έβαζες στην πιο ζεστή σόμπα, έτσι όπως έβγαιναν οι ατμοί. Ντυθήκαμε και γυρίσαμε στη φυλακή.

Έτσι η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν μαζί μας και μας βοήθησαν εκείνη την παγωμένη τριακοστή ημέρα του Ιανουαρίου. Κανένας δεν αρρώστησε. Χάρη στις προσευχές του πατέρα Ιλίε, αλλιώς όλοι θα ήμασταν νεκροί.

Πηγή: Το βιβλίο ''Viata parintelui Iustin Pirvu''

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Π.ΙΛΙΕ ΛΑΚΑΤΟΥΣΟΥ(1909-1983).ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ

Ο π. Ηλίας γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1909 στο χωριό Κραπατούριλε, νόμος Βέλτσεα. Από μικρός ήταν κοντά στην εκκλησία και επιθυμούσε να υπηρετήσει το Θεό. Το 1934 αποφοίτησε τη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου και μετά από λίγο χειροτονήθηκε ιερέας.
Την περίοδο του κομμουνισμού ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στο Θεό και υπέφερε πολλά.
Συνελήφθη το 1952 με αφορμή τη συμμετοχή του στην πατριωτική ομάδα των λεγεωναρίων και φυλακίστηκε στο Γκαλές. Απελευθερώθηκε το 1954. Το 1959 συνελήφθη ξανά και φυλακίστηκε έως το 1964 σε καταναγκαστικά έργα στο Δέλτα και στην Περιτράβα, όπου συνάντησε τον π. Ιουστίνο Πέρβου έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή πνευματικούς της Ρουμανίας.
Μετά την απελευθέρωσή του έζησε υπό επιτήρηση στο χωριό Μπολιντίν, όπου εργάστηκε ως οικοδόμος. Μεταξύ 1965-1970 ο π. Ηλίας υπηρέτησε σε μια ενορία του νομού Τελεορμάν ενώ το 1970 μετακινήθηκε στο Κουκουρούζ, όπου τον Ιανουάριο του 1978 συνταξιοδοτήθηκε.
Τα βάσανα και οι συνθήκες στις φυλακές είχαν προξενήσει βλάβες στην υγεία του και το τέλος της ζωής του το πέρασε στα νοσοκομεία. Εκεί το 1983 είπε ότι αν δεν πεθάνει μέχρι στις 22 Ιουλίου θα ζήσει ακόμη δύο χρόνια. Πράγματι εκοιμήθη στις 22 Ιουλίου 1983 όπως προείπε. Επίσης τότε είπε ότι αν η σύζυγος του πεθάνει σε 15 χρόνια, να την κηδεύσουν κοντά του, όπως και έγινε.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1998, στην κηδεία της συζύγου του π. Ηλία όλοι οι παρόντες έγιναν μάρτυρες ενός απρόσμενου γεγονότος: ήταν άφθαρτο το σώμα του και ευωδίαζε. Ζύγιζε 7-8 κιλά ήταν στεγνό και ελαφρύ και είχε χρώμα φυστικί.
Η είδηση της εύρεσης του λειψάνου του π. Ηλία διαδόθηκε γρήγορα σ’ όλη την χώρα. Οι πιστοί, μοναχοί και ιερείς τιμούν τον π. Ηλία και προσεύχονται
για την γρήγορη αγιοποίησή του.
Τα λείψανα του προς το παρόν βρίσκονται σ’ ένα παρεκκλήσι στο κοιμητήριο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη συνοικία Τζιουλέστι του Βουκουρεστίου.

Υ.Γ.Σε αντιθεση με την Ρωσικη εκκλησια όπου έχει αναγνωρίσει τήν ἁγιότητα πολλών από τους μάρτυρες των κομμουνιστικών φυλακών στην Ρουμανία για πολιτικούς λόγους δεν έχει αναγνωρισθεί επίσημα η αγιότητα κανενός..Από πέρυσι έχει ξεκινήσει στην Ρουμανια μια καμπάνια με τίτλο ΄΄Από τις φυλακές στο συναξάρι΄΄’οπου ζητούν την αγιοποίηση των μαρτύρων και ομολογητών των κομμουνιστικων φυλακών.
http://proskynitis.blogspot.com/2009/10/1909-1983.html