Και η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων...
Η δόξα
Σου είναι αιώνια, όπως και Σύ, ουράνιε Πατέρα μας. Είναι μέρος της ουσίας Σου,
ανεξάρτητη από μας. Δεν είναι δόξα με λόγια, όπως η δόξα των θνητών. Είναι
αδιαχώριστη από Σένα, όπως το φως από τον ήλιο. Ποιος είδε ποτέ το κέντρο ή την
περιφέρεια της δόξας Σου; Ποιος έγινε ποτέ ένδοξος χωρίς ν' αγγίξει τη δόξα
Σου;
Η υπερλάμπουσα δόξα Σου μας περιβάλλει όλους και μας κοιτάζει σιωπηλά. Πότε
μισοχαμογελά και πότε μισοαπορεί με τον ανθρώπινο πόνο και τούς γογγυσμούς μας.
Όταν ησυχάζουμε, ακούμε ένα μυστικό ψιθύρισμα: Είσαστε παιδιά ενός ένδοξου
Πατέρα!
Ω,
πόσο γλυκό είναι το δοξαστικό αυτό ψιθύρισμα!
Τί
περισσότερο θα επιθυμούσαμε από το να είμαστε παιδιά της δόξας Σου; Δε μας φτάνει
αυτό; Σίγουρα είναι αρκετό για μια κανονική και μετρημένη ζωή. Αλλά, βλέπεις,
οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν πατεράδες της δόξας. Κι αυτό είναι ή αρχή και το
αποκορύφωμα της δυστυχίας τους. Δεν ικανοποιούνται να είναι παιδιά και μέτοχοι
της δόξας Σου.
Θέλουν να γίνουν πατεράδες και φορείς της δόξας Σου. Αλλά Εσύ
είσαι o μοναδικός Πατέρας κι ο μοναδικός φορέας κάθε δόξας. Πολλοί είναι
εκείνοι πού κάνουν κακή χρήση της δόξας Σου, και πολλοί αυτοί πού αυταπατώνται.
Τίποτα δεν είναι τόσο επικίνδυνο στα χέρια των θνητών όσο η δόξα.
Εσύ
δείχνεις τη δόξα Σου κι οι άνθρωποι διεκδικούν τη δική τους. Η δική Σου δόξα
είναι γεγονός, των ανθρώπων η δόξα είναι απλός λόγος.
Η δόξα Σου προξενεί χαρά, παρηγορεί. Των
ανθρώπων η δόξα, όταν είναι χωρισμένη από Σένα, τρομάζει και σκοτώνει.
Η δόξα Σου συντηρεί τους φτωχούς, οδηγεί τούς ταπεινούς. Των ανθρώπων η δόξα,
όταν είναι χωρισμένη από Σένα, είναι ο ίδιος ο σατανάς.
Πόσο
γελοίοι είναι οι άνθρωποι πού προσπαθούν ν' αποχτήσουν δική τους δόξα, έξω και
μακριά από Σένα! Υπήρχε κάποιος ανόητος πού μισούσε τον ήλιο και προσπαθούσε να
εξασφαλίσει έναν τόπο όπου δε θα τον φτάνει το φώς του. Έφτιαξε ένα σκιερό
καλύβι χωρίς παράθυρα, μπήκε μέσα και καθόταν στα σκοτεινά. Χαιρόταν πού είχε
απαλλαγεί από την πηγή του φωτός. Το ίδιο ανόητος και το 'ίδιο κάτοικος του
σκότους είναι και κείνος πού προσπαθεί ν' αποχτήσει δόξα από μόνος του, έξω και
μακριά από Σένα, πού είσαι η αθάνατη πηγή της δόξας!
Δεν
υπάρχει ανθρώπινη δόξα, όπως δεν υπάρχει και ανθρώπινη δύναμη. Δική Σου είναι και η δύναμη και η δόξα, Πατέρα μας! Αν δε τα δανειστούμε από Σένα, μάς λείπουν και
τα δύο- μαραινόμαστε και γινόμαστε σαν τα ξερά φύλλα πού αποσπώνται από το
δέντρο και σκορπιζόμαστε, στο έλεος του άνεμου.
Ας
αρκούμαστε στο γεγονός ότι ονομαζόμαστε παιδιά Σου, ας είμαστε ικανοποιημένοι
μόνο μ' αυτό. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη τιμή απ' αυτή ούτε στον ουρανό ούτε στη
γη.
Πάρε
τα βασίλεια, τη δύναμη και τη δόξα μας. Ότι ως τώρα ονομάζαμε δικό μας, είναι
ερείπια. Πάρε από μας αυτό πού από την αρχή άνηκε σε Σένα. Ολόκληρη η ιστορία
μας δεν είναι παρά μια ανόητη απόπειρα να φτιάξουμε το δικό μας βασίλειο, τη
δική μας δύναμη, τη δική μας δόξα.
Κλείσε σύντομα την παλιά μας ιστορία, στη
διάρκεια της οποίας αγωνιζόμασταν να καταστήσουμε τούς εαυτούς μας κύριους στον
οίκο Σου. Εγκαινίασε μια καινούργια ιστορία, στη διάρκεια της οποίας θα
προσπαθήσουμε να γίνουμε υπηρέτες στον οίκο Σου. Είναι καλλίτερο κι ενδοξότερο να
είμαστε οι πιο ταπεινοί υπηρέτες στη δική Σου βασιλεία, παρά οι μεγαλύτεροι
βασιλιάδες στη δική μας.
Γι'
αυτό, Πατέρα μας, κάνε μας υπηρέτες της βασιλείας, της δύναμης και της δόξας
Σου, από γενεά σε γενεά, στους αιώνες των αιώνων.
'Αμήν
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2013/03/blog-post_2086.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου