Ὁ προγραμματισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς αἱρέσεις

Ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Ι Σ Μ Ο Σ

ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

…ο υπνωτιστής διατάσσει το θύμα να πέφτη σε ύπνωσι κάθε φορά που θα δη ένα ορισμένο σημείο, το οποίο σημείο τον διατάσσει να το ξεχάση αμέσως μόλις ξυπνήσει…Διατάσσεται να προσέλθη στα σεμινάρια σε καθορισμένες ημερομηνίες. Έτσι βλέπουν πως έχει προγραματισθή κα­νονικά. Εάν κάποιο άλλο πρόσωπο, έξω από την αίρεσι, προσπαθήση να το επηρεάση, τότε πέφτει μόνος του σε αυτο-ύπνωσι και προγραμματίζεται.

Π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΡ.ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ 

    Το πρόβλημα των νέων αιρέσεων έπαυσε προ πολλού να χαρακτηρίζεται στη Δύσι σαν θρησκευτικό πρό­βλημα. Πρόκειται για νέα μορφή εγκληματικότητος, υπογραμμίζει ο Commandant J.P.Morin στο θαυ­μάσια κατοχυρωμένο βιβλίο του με τίτλο Sectarius, Le violeur de conscience (Nangis 1982).

Ο Morin κάνει λόγο για ύπνωσι και «μεθυπνωτική υποβολή» που είναι σε ευρεία χρήσι στις διάφο­ρες «σκληρές» αιρέσεις των ημερών μας.

Κατά τον Δρ. Hager μεθυπνωτική υποβολή ονο­μάζουμε τις υποβολές που υφίσταται το άτομο σε κατάστασι βαθειάς υπνώσεως, τις οποίες όμως συνειδη­τοποιεί μετά το «ξύπνημα».
Αυτές οι υποβολές γίνον­ται ισχυρότερες εάν μεσολαβήση αμνησία, πράγμα που βραχυκυκλώνει το κριτικό πνεύμα του ανθρώπου. Με τη βοήθεια της αμνησίας μπορεί κανείς να προκαλέση στο άτομο την πιο παράξενη και παράλογη συμ­περιφορά. Αν το ρωτήσετε γιατί το κάνει αυτό, θα προσπαθήση πάντοτε να βρη λογική εξήγησι γι’ αυ­τή τη συμπεριφορά· δεν συνειδητοποιεί την αιτία από την οποία προέρχεται.

Κατά τον Morin οι διαταγές που δίδονται στο στάδιο αυτό εκτελούνται στο διάστημα δύο μηνών, όχι σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σε σπάνιες περι­πτώσεις οι διαταγές αυτές εκτελέσθηκαν μετά ένα χρόνο. Για να διατηρηθή λοιπόν σε απεριόριστο χρο­νικό διάστημα αυτή η κατάστασι, πρέπει να ανανεώ­νεται η ύπνωσι σε διάστημα μικρότερο των δύο μη­νών. Η ύπνωσι γίνεται με προμελετημένο πρόγραμμα, ώστε να μπορεί να ανανεώνεται αυτόματα.

Το άτομο πέφτει ξανά στην κατάστασι της υπνώσεως, χωρίς να το κατανοή μετά από ένα ορισμένο σημάδι. Αυτό μπορεί να είναι μια κίνησι, ένας κώδικας, λέξεις που επαναλαμβάνονται μ’ ένα ορισμένο ρυθμό. Μόλις αυ­τό εμφανισθή, το άτομο υπνωτίζεται. Σ’ αυτό είναι κανονικά προγραμματισμένο! 

Οι αιρέσεις για τις οποίες μιλάμε εδώ χρησιμο­ποιούν μακρούς μονολόγους που επαναλαμβάνονται μονότονα. Χρησιμοποιούνται είδος υπνωτικών ψαλμών που συνοδεύονται με τελετουργίες, ειδικά μελετημένοι, με σκοπό να προκαλέσουν ομαδική ύπνωσι.

Βέβαια υπάρχει και άλλος πιο αποτελεσματικός τρόπος, για να επιτευχθή το ίδιο αποτέλεσμα^- η χρησιμοποίησι φαρμάκων.

Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται, για ν' αυξηθή η ευαισθησία του ατόμου. Το άτομο μεταφέρεται στην κατάστασι της μισο - υπνώσεως, ώστε εύκολα αποκαλύπτει το περιεχόμενο του υποσυνειδήτου του στον προγραμματιστή. Σ’ αυτή την κατηγορία φαρμάκων ανήκει και είδος κάκτου του Μεξικού που όταν ληφθή αφού αποξηρανθή προξενεί παραισθήσεις. Αυτό το φυτό έκανε τους ιθαγενείς της λατινικής Αμερικής να μη μπορούν να κρατήσουν ένα μυστικό.

Στη Γαλλία χρησιμοποιήθηκε ένα τέτοιο φάρμακο με την ονομασία «ορός της αληθείας» από την Αστυνο­μία σαν βοηθητικό για την έρευνα ωρισμένων περι­πτώσεων και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.

Κατά τον Commandant Morin τα υπνωτικά χρη­σιμοποιούνται στις αιρέσεις υπό μορφή πούδρας, σιρο­πιού ή μίγματος και τοποθετούνται μέσα στην τροφή και έχουν καταπληκτικά αποτελέσματα. Τα θύματα «πείθονται» σε διάστημα δύο ωρών και προσχωρούν στην αίρεσι.

Αφού το θύμα πάρη το φάρμακο, ο υπνωτιστής το διατάσσει να πέφτη σε ύπνωσι κάθε φορά που θα δη ένα ορισμένο σημείο, το οποίο σημείο τον διατάσσει να το ξεχάση αμέσως μόλις ξυπνήσει. Στις επόμενες «συνεδριάσεις» το σημείο αυτό αρκεί για να πέση σε ύπνο και το φάρμακο δεν χρειάζεται πλέον. Διατάσσεται να προσέλθη στα σεμινάρια σε καθορισμένες ημερομηνίες. Έτσι βλέπουν πως έχει προγραματισθή κα­νονικά. Εάν κάποιο άλλο πρόσωπο, έξω από την αίρεσι, προσπαθήση να το επηρεάση, τότε πέφτει μόνος του σε αυτό-ύπνωσι και προγραμματίζεται.

Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο νέα παιδιά που έπεσαν θύματα οποιασδήποτε τέτοιος αιρέσεως και που­λούν στους δρόμους έντυπα.

Όταν τους πήτε: Είσθε θύματα, σάς εκμεταλλεύονται, απαντούν: προσευχόμαστε για σάς, να σώσετε την ψυχή σας. Φεύγουν τότε ομαδικά εγκαταλείποντες γρή­γορα το μέρος· καταφεύγουν σε ένα όχημα για να συγ­κεντρωθούν στην προσευχή τους, όπως λένε, και ξανα­βγαίνουν αργότερα πιο ενισχυμένοι.

Ας πάρουμε άλλο παράδειγμα από την πράξι. Μια κοπέλα από την αίρεσι του Μούν είπε:

«Με δέχθηκαν θερμά. Όμως γρήγορα άρχισα να κατέχομαι από αίσθημα ενοχής και να πιστεύω πως μόνο με τη δική τους Βίβλο θα σωθώ (δηλαδή με τις «θεϊκές Αρχές» του Μούν). 

Σε ορισμένες συνεδριάσεις αποκοιμήθηκα· κρατού­σαν πάνω από 3 ώρες. Ξυπνούσα μ’ ένα συναίσθημα δυστυχίας. Πέρασα 3 Σαββατοκύριακα εκεί και δεν μπόρεσα να εξηγήσω τη συμπεριφορά μου. Με πίεζαν να φθάσω στην τελειότητα κάνοντας θυσίες: να εγκαταλείψω το σύζυγο και τα παιδιά μου και να δωρίσω τα υλικά μου υπάρχοντα στην αίρεσι. 

Μετά το τρίτο Σαββατοκύριακο ήμουν έτοιμη για κάθε θυσία. Δεν ξέρω πως έφθασα στο σημείο αυτό έχω κενά μνήμης. Έπρεπε να υποταχθώ στον αρχηγό, να υποταχθώ στη νηστεία, στην έλλειψι ύπνου, σε ό,τι μου υπέβαλαν. 

Έφυγα χάρις σε ευτυχείς συμπτώσεις, μα χρειάσθηκα δύο χρόνια για να μη αναρωτιέμαι για κάθε πράξι μου αν είναι καλή ή κακή, να μην έχω τύψεις». 

Ο κ. Morin στην έρευνά του σημειώνει πως η συνείδησι ελέγχει τις αντιδράσεις μας. Αν όμως ελέγξουμε εμείς τη συνείδησι, μπορούμε να επιβάλουμε στον υπνωτιζόμενο πράγματα παράλογα: Να πριονίση ανύ­παρκτο δένδρο, να καθαρίση ανύπαρκτο φρούτο, να αισθανθή κάψιμο, . .. να δη το κεφάλι του κομμένο! 

Όλα αυτά αποδεικνύουν πως το πρόβλημα των αιρέσεων δεν είναι πρόβλημα θρησκευτικό. Είναι κυ­ρίως κοινωνικό και πρέπει να αντιμετωπισθή προ παν­τός νομικά, ώστε να προστατευθούν τα ανθρώπινα δι­καιώματα του ατόμου από τους αδίστακτους εκμεταλλευτές των κενών που παρουσιάζει η νομοθεσία μας και οι οποίοι θυμούνται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τις «προσωπικές ελευθερίες» μόνο όταν προσπαθούν να εξουθενώσουν ανθρώπους που θα τολμήσουν να εμποδίσουν τα άνομα σχέδιά τους.

Η Εκκλησία μπορεί βέβαια να βοηθήση αποτελε­σματικά στα θέματα αυτά, όμως όχι τόσο θεραπευτικά, όσο προληπτικά. Όμως για να γίνη αυτό, πρέπει οι άνθρωποι της Εκκλησίας να κατανοήσουν τον κίνδυνο και τις τρομερές επιπτώσεις της ηυξημένης δραστηριό­τητος των συγχρόνων ολοκληρωτικής φύσεως αιρέσεων και να δώσουν στα θέματα αυτά την προτεραιότητα που τους ανήκει.

Είναι βέβαια φυσικό η Εκκλησία να ενδιαφερθή για σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως είναι επί παραδείγματι οι ναρκομανείς, αλλά θα ταίριαζε πιο πολύ στο έργο της Εκκλησίας, αν στο έργο της έθετε τέτοιες προτεραιότητες, ώστε να προλαμβάνωνται αυτά τα προβλήματα.

Συνεπώς οι άνθρωποι της Εκκλησίας που θα καλ­λιεργήσουν τυχόν την άποψι πως τα θέματα των αιρέσεων και η αντιμετώπισί των δεν εμπίπτουν στο καθαρώς κοινωνικό έργο της Εκκλησίας γίνονται συνυπεύθυνοι στο έγκλημα που διαπράττεται σήμερα από τις αιρέσεις σε βάρος της ανθρωπίνης προσωπικότητος.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΝΕΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ»

Ψηφιοποίηση: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον       www.egolpion.com  

5   ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2013

Read more: http://www.egolpion.com/mindcontrol.el.aspx#ixzz2RMssD54y