Σελίδες

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»



  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ


 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

4)ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ



«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ταν πεθάνεις»


Γέροντας ζοσε τά σχατα πό τό παρόν, γι’ ατό καί χει μία ρθοδοξότατη σχατολογία. «Εμαι αώνιος», διακήρυσσε πανηγυρικά. ποιος μπαίνει στήν κκλησία… γίνεται αώνιος. Γιά τόν νθρωπο, πού ζε μέσα στήν κκλησία δέν πάρχει θάνατος, παρά μόνον ζωή ν Χριστ. κκλησία μπεριέχει, διασφαλίζει καί παρέχει τήν νέα ζωή. Αὐτή ἡ ζωή «οκ στιν κ το κόσμου τούτου»1 καί ἐπίσης δέν χει τέλος. ν Χριστ νακαινισμένος νθρωπος πεθαίνει ς πρός τήν σάρκα, τά πάθη, τόν «παλαιό νθρωπο σύν τος παθήμασι καί τας πιθυμίαις»2, λλά γιά νά μήν πεθάνει ποτέ. «Πεθαίνει ς πρός τήν μαρτία καί τά πάθη, πρίν πεθάνει (βιολογικά), γιά νά μήν πεθάνει (παρξιακά), ταν πεθάνει (βιολογικά)».


Ζώντας ντός τς κκλησίας, ζομε τόν Παράδεισο, χοντας περβε τόν φόβο τς κολάσεως.


νθρωπος ζώντας μέσα στήν κκλησία, ζε τά σχατα «δ καί τώρα». Ζε τόν Παράδεισο. βιολογικός θάνατος (=ὁ προσωρινός χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα) δέν εναι παρά γέφυρα, πού θά τήν περάσει σέ μια στιγμή, γιά νά συνεχίσει νά ζε στήν «βράδυαστη μέρα» τς Βασιλείας το Θεο.

Ὁ ἄνθρωπος μέσα στήν Ἐκκλησία νιώθει ὅτι εἶναι μία αἰώνια ὕπαρξη. Αὐτό ζοῦσε συνεχῶς ὁ μακαριστός π. Πορφύριος. Γιά νά φθάσει ὁ πιστός σ’ αὐτό τό βίωμα θά πρέπει νά περάσει ἀπό κάποια στάδια μέ πρῶτο τήν μετάνοια.

ρχικός φόβος τς κολάσεως παρακινε τόν κοσμικό νθρωπο νά μετανοήσει. Τότε νθρωπος ρχίζει νά τηρε τίς ντολές το Χριστο πό φόβο γιά νά μήν κολαστε. νθρωπος, λένε ο γιοι Πατέρες,πρέπει νά περάσει πό ατόν τόν ρχικό φόβο.

Γέροντας τό γνώριζε καί καλλιέργησε στήν ρχή τς σκητικς του ζως, ατόν τόν ρχικό φόβο. Τό γώνισμα περιλαμβάνει: τήν μνήμη το θανάτου, τς κρίσεως, τς Δευτέρας Παρουσίας καί τς Αωνίου Κολάσεως.

λα ατά, παρατηροῦσε ὁ π. Πορφύριος, βοηθον στό νά προφυλάσσεται νθρωπος πό τήν μαρτία. Εναι ὅμως να κατώτερο (χαμηλό) κίνητρο-ατία, γιά νά χουμε σχέση μέ τό Θεό. Εναι να εδος ἐμπορικῆς συναλλαγς, προκειμένου νά μήν πάει κανείς στήν Κόλαση, γιά νά κερδίσει τόν Παράδεισο. Ατό, ν τό καλοεξετάσουμε, λεγε Γέροντας, χει μια διοτέλεια, να «διον συμφέρον». Θά πρέπει πνευματικός γωνιστής σιγά-σιγά νά φθάσει στό νά ἀκολουθεῖ τόν Θεό πό γάπη. Γιά νά φθάσει μως σ’ ατήν τήν γάπη, στόν Θεο ρωτα, πρέπει νά περάσει πό τόν ἀρχικό φόβο, τόν φόβο τῆς Κολάσεως.

ταν νθρωπος γαπήσει τόν Θεό τότε φεύγει αὐτός φόβος· Κόλαση καί θάνατος τότε, δέν εναι τρομακτικά.

Μέ τήν ἀγάπη στό Θεό λα γίνονται εκολα: πακοή, ταπείνωση, πραότητα. φόβος εναι κατάλληλος καί βοηθητικός στούς ρχάριους, σ’ ατούς, πού ζε μεσά τους κόμη παλαιός νθρωπος. « τέλεια γάπη ξω βάλλει τόν φόβον, τι φόβος κόλασιν χει, δέ φοβούμενος ο τετελείωται ν γάπ»3.


Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

1 Ἰω. 18, 36.

2 Γαλ. 5, 24.

3 Α΄ Ἰω. 4, 18.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου