Σελίδες

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ἡ μεγάλη του εὐλάβεια



    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΟΤΗΤΑ Δ΄ : Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ

μεγάλη του ελάβεια


γάπη του στον Θεό κφραζόταν μέ τήν σεμνοπρεπή στάση του στή Θεία Λατρεία. Διακρίθηκε ς ελαβέστατος λειτουργός- ερεύς.
Γράφει πνευματικό του παιδί: «Προσπαθοσα, πάντοτε, κατά τήν ρα τς Θείας Λειτουργίας νά βρίσκομαι μέσα στό ερό Βμα. Καί τοτο, διότι θελα πό πολύ κοντά νά παρακολουθ τόν π. Πορφύριο, πς τελοσε τήν ναίμακτη ατή θυσία. Καί δέν μετάνοιωσα γιά τήν προσπάθειά μου ατή.
ντίθετα, καί σήμερα δηλώνω περίφραστα, πώς, άν ζοσε είμνηστος Γέροντας θά κανα πάλι τό διο. Γιατί κεί μέσα γνώρισα λο τό μεγαλεο τς πίστεως! κε μέσα ζησα στιγμές συγκινητικές καί περίγραπτες! κε μέσα κουσα νά συνομιλον τά κάτω μέ τά νω! κε μέσα εδα ναν Παππούλη νά ψώνει τα για χεράκια του πρός τόν ψιστον, πως κριβς τά μικρά καί γνά παιδάκια κατά τήν ρα τς παιδικς τους προσευχς!
κε μέσα παρακολούθησα μέ πόση ελάβεια καί φόβο Θεο κανε λη τήν προετοιμασία το μυστηρίου τς Θείας Εχαριστίας κατά τήν ρα τς Προσκομιδς! δίως ατό το τελευταο μέ εχε κυριολεκτικά συγκλονίσει!
Γιατί π. Πορφύριος λο ατό τό Θεο Μυστήριο τό ζοσε στήν πραγματικότητα. Καί ατό τό δειχνε μέ τόν τρόπο πού χρησιμοποιοσε το πρόσφορο. Δέν τό θεωροσε σάν μιά προσφορά. Πίστευε τι τήν ρα κείνη κρατοσε τό διο τό σμα το Χριστο. Γι' ατό καί κάθε φορά πού τό κοβε, πονοσε ψυχούλα του, γιατί ταν περισσότερο πό βέβαιος, τι τήν ρα κείνη κόβει τό διο τό σμα το ησο! Στίς δέ εχές πού λεγε κατά τό χρόνο τς Προσκομιδς τν Θείων Δώρων δινε τέτοια μφαση καί τέτοιο πόνο καί χρμα, πού συγκλόνιζαν κόμη καί τόν πλέον πιστο καί βάρβαρο στήν ψυχή!
Μο εναι δύνατον νά λησμονήσω τόν τρόπο, πού δέετο πέρ τν ζώντων καί τεθνεώτων! Ατό τό ‘’μνήσθητι, Κύριε, το δούλου σου τάδε’’ τό λεγε καί τό ζητοσε πό τό Θεό μέ τόση γλυκύτητα καί μέ τέτοιο παρακλητικό τόνο, πού ταν δύνατον νά το τό ρνηθε, χι Θεός πού εναι πολυέλεος, πολυεύσπλαχνος, μακρόθυμος καί γεμάτος γάπη, λλά καί μεγαλύτερος γκληματίας λοκλήρου της οκουμένης. κόμη, εχα παρατηρήσει τι Παππούλης καθόλη τή διάρκεια τς Θείας Λειτουργίας δινε τήν ντύπωση πώς οτε κούει, οτε βλέπει, οτε χει καμιά παφή μέ τόν ξω κόσμο. κενος ζοσε στό δικό του κόσμο...
κενο πού τόν νδιέφερε, ταν νά προφέρει σωστά καί καθαρά ,τι ψαλλε καί νά γίνεται ατό κατανοητό πό τό κκλησίασμα φ΄ νός καί νά χει μεση καί συνεχή παφή μέ τό θεο φ’ τέρου. Καί τά πετύγχανε καί τά δυό! Γιατί εχε μεγάλη πίστη στόν Θεό καί τόν γαποσε σο τίποτε λλο. Γι΄ ατό καί Θεός τόν δόξασε ‘’τι ζντα’’!»1.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr


1 Ἀν. Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος. Ὁ διορατικός, ὁ προορατικός, ὁ ἰαματικός, σελ. 54-56.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου