«Πολλοί περιπατοῦσιν, - οὕς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δέ καί κλαίων λέγω, τούς ἐχθρούς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». (Φιλιπ. γ΄ 18)

«Ἔκλαιγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιά τούς ἐχθρούς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἱερεμίας ἔκλαιγε γι᾿ αὐτούς πού χάνονταν ἀπό τό λαό.  "Καί θά καθήσω", λέγει, "καί θά κλάψω τό λαό αὐτό πολλές μέρες, θά κλάψω αὐτούς πού χάνονται". Ἕνα τέτοιο δάκρυ καί ἕνα τέτοιο πένθος μακαρίζει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, καί ὄχι αὐτό πού χύνεται εὔκολα γιά κάθε λύπη καί πολύ εὔκολα ἔρχεται στά μάτια μέ κάθε ἀφορμή»

(Μεγάλου Βασιλείου, Εἰς τήν μάρτυρα Ἰουλίτταν, ΕΠΕ 7, 234)