«Ἐπειδή γάρ δι᾿ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καί δι᾿ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν. ὥσπερ γάρ ἐν τῷ Ἀδάμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καί ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιήθησονται».

(Α΄ Κορ. ιε΄, 21-22)

«Ἐπειδή διά μέσου ἀνθρώπου ἦλθε ὁ θάνατος,
διά μέσου ἀνθρώπου ἦλθε καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Καθώς ἐν τῷ Ἀδάμ ὅλοι πεθαίνουν, ἔτσι καί ἐν τῷ Χριστῷ
ὅλοι θά ζωοποιηθοῦν»

«Μή σοῦ φαίνεται παράξενο σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά δυσπιστεῖς, ἄν ὁ Χριστός πραγματικά ἔδωσε τή λύτρωση δυναμικά σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰώνων. Διότι δέν ἦταν ἄνθρωπος ἁπλός αὐτός, πού πέθανε γιά μᾶς, ἀλλά ὁ «Υἱός τοῦ Θεοῦ» ὁ Μονογενής. Καί μπόρεσε βέβαια ἡ ἁμαρτία ἑνός ἄνδρα, τοῦ Ἀδάμ, νά κάνει θνητούς ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν αἰώνων. Ἀλλά, ἄν μέ τό παράπτωμα τοῦ ἑνός, τοῦ Ἀδάμ, βασίλευσε ὁ θάνατος στόν κόσμο, πῶς, πολύ περισσότερο, δέν θά βασιλεύσει ἡ ζωή μέ τή δικαιοσύνη τοῦ Ἑνός Ἰησοῦ Χριστοῦ; (πρβλ. Ρωμ. ε΄ 17)».

(Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Κατηχηση Φωτιζομένων, ΙΓ΄, σελ. 353)