Δὲν ὑπάρχει τίποτε
πιὸ μακάριο καὶ πιὸ εἰρηνικὸ πράγμα,
οὔτε στὴ γῆ οὔτε στὸν οὐρανό, ἀπὸ
τὸ νὰ κάνει κανεὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἑωσφόρος ἦταν στὸν οὐρανό. Ἐπειδὴ
δὲν ἤθελε ὅμως νὰ κάνει τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ, γκρεμίστηκε στὸν Ἅδη. Ὁ Ἀδὰμ
ἦταν μέσα στὸν Παράδεισο καὶ τὸν
τιμοῦσε σὰν βασιλιὰ ὅλη ἡ κτίση.
Ἐπειδὴ ὅμως δὲν φύλαξε τὴ θεϊκὴ
ἐντολή, ἔπεσε στὴν ἐσχάτη ταλαιπωρία.
Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ κάνει
τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὰ
ὑπερήφανος. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης
Δαβὶδ μὲ τὸ δίκιο του, κατὰ κάποιο
τρόπο, καταριέται αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους
καὶ λέει: «Ἐπέπληξες, Κύριε, τοὺς
ὑπερήφανους, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ
ὑπακούσουν στὸ νόμο Σου. Καταραμένοι
εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ παρεκκλίνουν ἀπὸ
τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν σου».
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Σελίδες
▼
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013
Περί μοναχικῆς ἐνδυμασίας
Ἡ νέα ἐνδυμασία τοῦ μοναχοῦ.
Ἡ νέα ἐνδυμασία τοῦ μοναχοῦ
Μέρος Β'
Οἱ βαθμίδες τῆς μοναχικῆς πολιτείας
Ἱερομονάχου Γέροντα Ἀρσενίου Μπόκα (+1910-1989)
Ἡ Ζώνη
Τήν ἀνεκάλυψαν οἱ ἀγωνιστές γιά νά συγκροτίσουν τίς δυνάμεις τους κατά τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ μοναχός ἔχει αὐτή τήν μάχη: Τήν ἀπαλλαγή ἀπό τόν παλαιό ἄνθρωπο καί τήν ἄσκησι γιά τήν ἀνακαίνισι τοῦ πνεύματός του.
Ὁ σκοῦφος
Ὁ σκοῦφος εἶναι ἕνα σκέπασμα πού σκεπάζει τόν ἀγωνιστή μέ σκοπό νά τοῦ προστατεύη τό κεφάλι ἀπό τίς σαΐτες τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ. Σημαίνει ἀκόμη καί τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του. Στήν μάχη μέ τά πάθη του, μέ τήν φύσι, μέ τούς πονηρούς λογισμούς συχνά δέχεται ὁ ἀγωνιστής τίς σαΐτες τῆς ἀπελπισίας στό κεφάλι του.
Κανεὶς ποτὲ δὲν πρέπει ν᾿ἀπελπίζεται.Ἀπὸ τὸ Γεροντικό
Ἀπὸ τὸ Γεροντικό
Ἕνας στρατιώτης ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μιῶς, ἂν ἄραγε ὁ Θεὸς δέχεται τὴ μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ.Καὶ ὁ ἀββᾶς, ἀφοῦ τὸν δίδαξε μὲ πολλοὺς λόγους, εἶπε:
- Πές μου, ἀγαπητέ. Ἂν σχιστεῖ τὸ χιτώνιό σου, τὸ πετᾷς;
- Ὄχι, ἀπάντησε ἐκεῖνος. Τὸ ράβω καὶ τὸ χρησιμοποιῶ πάλι.
- Ἂν λοιπὸν ἐσὺ λυπᾶσαι τὸ ροῦχο σου, τοῦ εἶπε τότε ὁ γέροντας, δὲν θὰ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς τὸ δικό του πλάσμα;
***
Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:- Ἔκανα ἁμαρτία μεγάλη, καὶ θέλω νὰ μείνω σὲ μετάνοια τρία χρόνια.
- Πολὺ εἶναι, τοῦ λέει ὁ γέροντας.
Ρώτησαν τότε κάποιοι, ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ:
- Φτάνουν σαράντα μέρες;
- Πολὺ εἶναι, εἶπε πάλι ὁ ἀββᾶς. Ἐγὼ νομίζω πώς, ἂν ἕνας ἄνθρωπος μετανοήσει μ᾿ ὅλη του τὴν καρδιὰ καὶ δὲν συνεχίσει ν᾿ ἁμαρτάνει πιά, ἀκόμα καὶ σὲ τρεῖς μέρες τὸν δέχεται ὁ Θεός.
Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ἀνακεφαλαίωση τῶν πάντων ἐν τῷ Χριστῷ ἢ ὠριγενίζουσα ἀποκατάσταση τῶν πάντων; [25]
…πουθενὰ στὴ θεολογικὴ σκέψη ποὺ ἐκφέρεται στὸ «Π.Ο.» δὲν ὑπάρχει θέση γιὰ τὴν τελικὴ κρίση τοῦ Θεοῦ, τὸν τελικὸ χωρισμὸ τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὸν Παράδεισο καὶ τὴν Κόλαση.
Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ
Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ
Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο
«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»
Ἀρχιεπ. Αλβανίας κ. Αναστασίου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
5. Ἀνακεφαλαίωση τῶν πάντων ἐν τῷ Χριστῷ ἢ ὠριγενίζουσα ἀποκατάσταση τῶν πάντων;
1.
Κλείνοντας τὴν παρένθεση ἐπανερχόμεθα ἀναζητώντας πώς, κατὰ τὸ
συγγραφέα, θὰ γίνει πραγματικότητα τὸ καθολικὸ ὅραμα «τῆς παγκοσμιότητος
σὲ συσχέτιση μὲ τὴν Ἐκκλησία στὸ κορύφωμά του». Μᾶς λέγει ὅτι αὐτό, ἡ
ἀνακεφαλαίωσις τῶν πάντων, «πρόκειται νὰ πραγματοποιηθεῖ «εἰς οἰκονομίαν
τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν» δηλ. στὸ μέλλον, στὰ ἔσχατα. Πράγματι, «ἡ
τελική... φάση τῆς ἀνακεφαλαιώσεως θὰ πραγματοποιηθῆ στὰ ἔσχατα,
μεταϊστορικὰ»103. Ὅμως, ὅπως δείξαμε στὸ περὶ ἐκκλησιολογίας
κεφάλαιο, ἡ ἀνακεφαλαίωση τῶν πάντων εἶναι ἤδη γεγονὸς ἐν τῷ προσώπω τοῦ
Χριστοῦ.
Πνευματική Ἐπικοινωνία. Περιστατικό μέ τόν Ρῶσο στάρετς Ζωσιμᾶ (1850-1936) – Περιστατικό ἀπό τό βίο τοῦ γνωστοῦ Ἁγιορείτη Χατζηγιώργη
…Τελικά, ο Στάρετς έμεινε κατάκοιτος, διότι ήταν τόσο άρρωστος που
δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποκαταστάσεως της υγείας του. Ήταν έτοιμος με
χαρά να περάσει στην αιωνιότητα και είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα
πέθαινε σε λίγες ημέρες. Ο Στάρετς διάβασε την ευχή εις ψυχορραγούντας μόνος του, και έψαλε τον κανόνα της Αναστάσεως σιγά, με μια φωνή που μόλις ακουγόταν.
Τότε όμως, ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του, ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα.
«Τι είναι αυτό; Γιατί;», στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. «Μα, γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα Τρύφων; Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου πει ο ίδιος τι σημαίνουν όλα αυτά».
Τότε όμως, ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του, ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα.
«Τι είναι αυτό; Γιατί;», στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. «Μα, γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα Τρύφων; Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου πει ο ίδιος τι σημαίνουν όλα αυτά».
Ἀθανασίου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας τοῦ Μεγάλου.Λόγος κατά εἰδώλων
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ
Μετάφραση (Αρχιμ. Δωρόθεος Πάπαρης)
Εισαγωγή - Περίληψη
Ο λόγος αυτός του Μ. Αθανασίου γράφτηκε πιθανόν περί τα έτη 317-319 μ.Χ., και όπως φαίνεται και από τον τίτλο του, καταφέρεται κατά της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας που επικρατούσε στον τότε γνωστό κόσμο σε διάφορες συγκριτιστικές παραλλαγές.Στο πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της ειδωλολατρείας. Θεωρεί ως αιτία της την κακία. Αναιρεί την ειδωλολατρεία αποδεικνύοντας τον παραλογισμό και την ασέβεια μιας τέτοιας πίστης.
Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.
Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 18-01-13.
Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.
Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 7 - 16
ιγ΄ 7 - 16
Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ε΄ 14 - 19
Ε΄ 14 - 19
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.
Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 7 - 16
ιγ΄ 7 - 16
Ε΄ 14 - 19
Οἱ διαθρησκειακές ἐκδηλώσεις
Του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,
Καθηγουμένου της Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
Η αγία μας Ορθόδοξος
Εκκλησία είναι η Εκκλησία των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων.
Γι’ αυτό στην Εκκλησία μας δεν αυτοσχεδιάζουμε ούτε ακολουθούμε τον
λογισμό μας, αλλά «επόμεθα τοις θείοις Πατράσιν» (Δ’ Οικουμενική
Σύνοδος), όπως και εκείνοι ήποντο τοις αγίοις Αποστόλοις και Προφήταις.
Θα πρέπη λοιπόν και στο θέμα
των διαθρησκειακών σχέσεων και εκδηλώσεων να ακολουθούμε τους Προφήτας,
τους Αποστόλους και τους Πατέρας. Όπως διδάσκει και ο ιερός Ιωσήφ
Βρυέννιος: «Αμήχανον άλλως την αλήθειαν γνώναι ή θεολογίας άπτεσθαι μη
τοις αγίοις επόμενον».
Είναι γνωστόν ότι το κήρυγμα
των Προφητών ήταν κήρυγμα ανενδότου και ανυποχωρήτου αγώνος κατά κάθε
μορφής αναμίξεως ή θρησκευτικού συγχρωτισμού με τους περιβάλλοντας τότε
τον Ισραήλ ειδωλολατρικούς λαούς.
Τί συμβουλεύουν οἱ πατέρες γιά τό πάθος τοῦ θυμοῦ
1.
Είπε Ο αββάς Αγάθων ότι ο οργίλος και ο θυμώδης άνθρωπος και αν ακόμη
αναστήσει νεκρό, δεν γίνεται δεκτός από τον Θεό, αν δεν ξεπεράσει το
πάθος του θυμού.
2.
Είπε ό άββάς Ποιμήν ότι δεν μπορεί να είναι κανείς μοναχός, αν είναι
μεμψίμοιρος, αν είναι εκδικητικός. Δεν μπορεί να είναι μοναχός κάποιος
που οργίζεται. Αυτοί που κατέχονται και λειτουργούν αυτά τα πάθη, δεν
είναι μοναχοί, έστω κι αν νομίζουν ότι είναι.
Προσευχή γιά τούς ἄλλους. Ἱερομόναχος Ἠλίας Τσιορούτσα.
Προσευχή γιά τούς ἄλλους
Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας
ὑπό πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Γαλερίου
Ὁ Γέροντας ἔλεγε συχνά ἐξομολογητικά. " Ὅ,τι δήποτε ἐζήτησα ἀπό τόν Θεό στήν προσευχή μου, μοῦ τό ἔδωσε. Μάλιστα μοῦ ἔδινε περισσότερα ἀπό ὅ,τι ζητοῦσα. Γι᾿αὐτό λέγω στόν ἑαυτό μου. Μέ ποιές εὐχαριστίες, Ἠλία, μέ ποιές εὐχαριστίες νά εὐχαριστήσης τόν Δεσπότη σου;"
Ἕνας μαθητής του ἀπό τό Βουκουρέστι ἀρρώστησε ἀπό ἕλκος. Εἶχε πολύ δυνατούς πόνους καί ἐνίοτε ἔφτυνε αἷμα. Τό 1994, στήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ Γέροντάς τοῦ εἶπε. "Ἐγώ θά προσευχηθῶ γιά σένα, ἀλλά νά προσευχηθῆς καί ἐσύ.
Νά κάνης, ὅσο μπορεῖς ἐλεημοσύνες στήν ἐκκλησία καί νά ἔρχεσαι στό Ἅγιο Εὐχέλαιο πού κάνουμε τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα στό Μοναστήρι". Ὁ μαθητής του ἦλθε στό ἅγιο Εὐχέλαιο καί ἔκανε ὅ,τι ἐλεημοσύνες ἠμποροῦσε καί στίς ἐκκλησίες. Στό τέλος τῆς Νηστείας ὁ νεαρός θεραπεύθηκε.