Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 07-03-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Ιωάννην Β΄ κεφ. α΄ 1 - 13

α΄ 1 - 13 

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιε΄ 21 - 22 & 25 & 33 - 41

Ιε΄ 21 - 22 & 25 & 33 - 41 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Μηχανισμός δημιουργίας τῶν παθῶν

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Α2)ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

 

Μηχανισμός δημιουργίας τῶν παθῶν (καί μικρή ἀνακεφαλαίωση τῶν προηγουμένων).

Τά πάθη εἶναι ἡ παρά φύσιν λειτουργία τῶν διαφόρων ψυχικῶν μας δυνάμεων. Ὅπως ἀναφέρθηκε, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ἡ ψυχή μας εἶναι τριμερής (ἔχει τρεῖς βασικές δυνάμεις):

Ἔχει

α) τό λογιστικό (νοῦς, διάνοια, δόξα, φαντασία, αἴσθηση), γιά νά προσευχόμεθα καί νά λογιζώμεθα τόν Θεό καί τά τοῦ Θεοῦ· ἐπίσης ἔχει

β) τό θυμικό (θυμός), γιά νά θυμώνουμε μέ τούς δαίμονες καί τούς κακούς λογισμούς καί

γ) ἔχει τό ἐπιθυμητικό (ἐπιθυμία), γιά νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό.

Νά ἐξαλειφθῆ ἡ βλαστήμια...

Να εξαλειφθή η βλαστήμια

Του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

 

Ήμουν μικρό παιδάκι στο χωριό μου, που τότε είχε πολλούς κατοίκους, 3.000 ανθρώπους - και τώρα πια δεν έχει ούτε 400. Οι γονείς μας κι όλοι οι μεγαλύτεροι είχαν πάει στον πόλεμο της Μικράς Ασίας. Πολέμησαν με ανδρεία έφτασαν μέχρι την Άγκυρα. Αλλά μετά, καταστροφή! Απ’ τους 200 που είχαν φύγει από το χωριό μας, μόνο 30 επέστρεψαν. Δυστυχία… Κλαίγαμε, όλο το χωριό θρηνούσε για τους σκοτωμένους και τους αιχμαλώτους· μια βδομάδα δε φάγαμε, ψωμί δε βάλαμε στο στόμα. Κάθισαν έξω από την εκκλησία οι στρατιώτες με τα κουρελιασμένα ρούχα τους, ξυπόλητοι, με τα πόδια τους πρισμένα, τα μάτια κόκκινα, κλαμένοι. Και ρωτούσαν οι γέροι· -Παιδιά, πώς το πάθαμε; γιατί αυτή η συμφορά;

Ἀνεξικακία

  

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Β΄

Ανεξικακία

Κάποιος σοφός πατήρ λέει: «Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με τον Ιησού. Εκείνος που δεν αδικεί μεν, αλλ' ούτε να αδικείται του αρέσει, είναι στη θέση του Αδάμ. Ο άδικος όμως, ο κακεντρεχής κι ο συκοφάντης δεν διαφέρει από τον διάβολο».
Ο Αββάς Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του κι διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν λόγου χάρι συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε:
-Φέρε τον σε μένα, αδελφέ.
Τον κρατούσε στο κελί, και με την καλωσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στο Γέροντά του.

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με", "Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς", "Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι".

Στο κέντρο της Αγίας Τραπέζης, στην κεντρική κολώνα, που συμβολίζει τον Κύριο, τοποθετούμε άγια Λείψανα Μαρτύρων, διότι στο Αίμα και στη Θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και στα αίματα των Μαρτύρων στερεώθηκε η Εκκλησία, της οποίας η πορεία είναι ματωμένη. Γι' αυτό και η σωτηρία μας επιτυγχάνεται δια πολλών θλίψεων, κόπων, αγώνων και στεναγμών. Δεν βαδίζουμε επάνω σε βαμβάκι, ούτε σε βελούδο. Διερχόμεθα δια πολλών θλίψεων, πονάμε πολύ, επειδή ακριβώς και η ηδονή της αμαρτίας υπήρξε πολλή στη ζωή μας.

Κάποιος ιερομόναχος, αυτοαποκαλούμενος "απελπισμένος",στο βιβλίο "ΝΗΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ", διηγείται δήθεν για κάποιον άλλον, στην πραγματικότητα όμως για τον εαυτό του, ότι ήρθε, την ώρα πού προσηύχετο με την ευχούλα, με το"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", σε έκσταση... και είδε ένα άπειρο πλήθος δαιμόνων - σαν την άμμο της θαλάσσης, τόσοι πολλοί ήσαν, να του επιτίθενται γεμάτοι λύσσα. Οι διαθέσεις τους ήταν φονικές.

Τί εἶναι ἡ Ρωμιοσύνη. Τοῦ Ἰωάννη Δανδουλάκη

Τι είναι τελικά η Ρωμιοσύνη; Τι σημασία έχει για τους Έλληνες σήμερα; Αποτελεί μια παλιομοδίτικη πατριωτική ιδεολογία ή εθνική ταυτότητα; Γιατί οι σημερινοί Έλληνες ολοένα και περισσότερο την ξεχνούν και δυσκολεύονται να καταλάβουν την σημασία της; Τελικά η απάντηση δεν μπορεί να αποδοθεί βασιζόμενη σε σύγχρονα, ιστορικώς υποκειμενικά, κριτήρια. Αντιθέτως οφείλουμε να αποκτήσουμε βαθειά και εμπεριστατωμένη ιστορική γνώση και συνείδηση για να κατανοήσουμε και να προσδιορίσουμε την Ρωμιοσύνη και την σημασία της για τον ελληνισμό του σήμερα. Κάτι το οποίο δυστυχώς απαιτεί χρόνο και κόπο από οποιονδήποτε επιχειρήσει το παραπάνω, εξ ου και η αυξανόμενη και εξαπλούμενη απελπιστική άγνοια των περισσοτέρων περί του θέματος.

Ἀφαίρεσε ἀπό τό σῶμα τό περιττό, δίνε του τό ἀπαραίτητο.

Μην παχαίνουμε το σώμα, αλλ' ας ακούσουμε τον Παύλο, που λέει: «Μη φροντίζετε για τη σάρκα, πως να ικανοποιείτε τις παράνομες επιθυμίες».
Γιατί, όπως ακριβώς εκείνος που θα πάρει και θα ρίξει τα τρόφιμα στον οχετό, έτσι και εκείνος που τα βάζει στο στομάχι του ή καλύτερα όχι έτσι, αλλά ακόμη χειρότερα. Γιατί στην πρώτη περίπτωση γεμίζει κανείς τον οχετό, χωρίς να προξενεί κακά στον εαυτό του, ενώ στη πολυφαγία προκαλεί άπειρες αρρώστιες.
Γιατί, εκείνο που τρέφει το σώμα είναι η ολιγάρκεια, επειδή το λίγο μπορεί να το αφομοιώσει ο οργανισμός. Ενώ το επί πλέον, όχι μόνον δεν τρέφει το σώμα, αλλά και το καταστρέφει. Αλλά κανείς δεν τα προσέχει αυτά, γιατί εξαπατάται από την άκαιρη ηδονή και την συνηθισμένη αντίληψη.

Κέντρα - Sri Chinmoy

ΚΕΝΤΡΑ - SRI CHINMOY

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

 

Ο Sri Chinmoy (Chinmoy Kumar Ghose) υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς γκουρού παγκοσμίως. Γεννήθηκε το 1931 στη Βεγγάλη της Ινδίας και πέθανε το 2007. Σε ηλικία 12 χρονών έχασε τους γονείς του και μεγάλωσε στη συνέχεια μαζί με κάποιους συγγενείς του στο Άσραμ του Sri Aurobindo διδασκόμενος ινδουιστικές διδασκαλίες και πρακτικές.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Άσραμ είχε αποκτήσει έντονες «μεταφυσικές» εμπειρίες. Το 1964, υπακούοντας σε μια έντονη εσωτερική φωνή, κατά τους ισχυρισμούς του, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ίδρυσε εκεί αρχικά και στη συνέχεια ανά τον κόσμο τα Chinmoy-Center, που διαδίδουν τη διδασκαλία του και τις πρακτικές του.

Ὁ π. Σίμων Ἁγιορείτης μιλᾶ γιά τόν Ἅγιο Νικηφόρο τόν Λεπρό (1890-1964)

Ο π. Σίμων Αγιορείτης, ο βιογράφος του Αγίου Νικηφόρου, παραχώρησε συνέντευξη στην Πεμπτουσία όπου μιλά για τον βίο και τα θαύματα του Αγίου.

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2013/03/2786-1890-1964.html

Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Ο παπα- Εφραιμ Κατουνακιώτης γεννήθηκε το 1912 στο Αμπελοχώρι Θηβών. Ο πατέρας του ονομάζονταν Ιωάννης Παπανικήτας και η μητέρα του Βικτορία. Ο Γέροντας είχε σαν κοσμικός το όνομα Ευάγγελος. Τελείωσε το Γυμνάσιο αλλά η Χάρις του Θεού έκλεινε στον Ευάγγελο τις κοσμικές θύρες της αποκατάστασης.

Στην Θήβα, όπου είχε μετακομίσει η οικογένεια του, ο Ευάγγελος γνώρισε τους γεροντάδες του τον Εφραίμ και τον Νικηφόρο.

Η ζωή του Ευάγγελου ήταν καλογερική. Αγωνίζονταν πνευματικά με την ευχή του Ιησού, τις μετάνοιες, την νηστεία και κυρίως με την υπακοή.

Φωτογραφίες ἀπό τό κελί καί τόν τάφο τοῦ γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτη