Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 31-03-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. α΄ 10 - 14 & β΄ 1 - 3

α΄ 10 - 14 & β΄ 1 - 3 

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 1 - 12

Β΄ 1 - 12 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστόςεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης. Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης

Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό.

Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἔχει πράγματι ὀδυνηρά ἀποτελέσματα. «Ἡ ψυχὴ ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ λύπη καὶ ἀθυμία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «δὲν μπορεῖ οὔτε ἀπ’ ὅσα τῆς λὲς νὰ ὠφεληθεῖ οὔτε κάτι ὠφέλιμο νὰ πεῖ. Ὅπως ἕνα πυκνὸ σύννεφο, ποὺ σκεπάζει τὸν ἥλιο, ἐμποδίζει τὶς ἀκτίνες του νὰ φθάσουν στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ἡ λύπη, ποὺ σὰν ἄλλο σύννεφο σκεπάζει τὴν ψυχή, δὲν ἀφήνει τὶς ἀκτίνες τῆς λογικῆς νὰ τὴν φωτίσουν. Γι’ αὐτὸ ὁ ὑπερβολικὰ λυπημένος ἄνθρωπος συνήθως, εἴτε παραλογίζεται, εἴτε βυθίζεται σὲ σιωπή. Μὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ τὸν βλέπουν, προτιμοῦν κι αὐτοὶ νὰ σωπάσουν»¹.

Εἶναι παραδεκτό ὅτι: «Oἱ  λεγόμενοι  νηπτικοὶ  πατέρες τῆς  περισπούδαστης  Φιλοκαλίας  ἀναφέρονται  συχνὰ  στ' ἀποτελέσματα  τῆς  βαθιᾶς  θλίψης, τῆς  ἀκηδίας, τῆς  ἀνυπόφορης  στενοχώριας,  ποὺ  μαστίζει  καὶ  ταλαιπωρεῖ  τόσο  τόν  ἀνθρωπο  καὶ μεῖς  σήμερα  τήν  ὀνομάζουμε  κατάθλιψη.

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν.Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

 

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡ νηστεία!

Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦ διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ).

«Ὁ γευσάμενος τῶν ἄνω, εὐχερῶς τῶν κάτω καταφρονεῖ· ὁ δέ ἐκείνων ἄγευστος ἐπί κτήμασιν ἀγάλλεται»(Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Λόγος ΙΣΤ' Περί φιλαργυρίας ἐν ᾧ καί περί ἀκτημοσύνης)

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐκείνος πού γεύθηκε τά ἄνω (δηλ. τά οὐράνια, θεϊκά ἀγαθά) μέ εὐκολία καταφρονεῖ τά κάτω (δηλ, τά ἐπίγεια)· ἐκεῖνος, ὅμως, πού δέν τά γεύθηκε ἐκεῖνα (δηλ. τά οὐράνια, θεϊκά ἀγαθά), χαίρεται μέ τά διάφορα κτήματά του .(Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Λόγος ΙΣΤ' Γιά τήν φιλαργυρία καί γιά τήν ἀκτημοσύνη).

Τήν σημερινή ἡμέρα , ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ ἐκκλησία μας, μᾶς προβάλλει μιά μεγάλη ἀσκητική μορφή, τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος. Τό ἀπόφθεγμα, πού μόλις τώρα ἀναφέραμε, εἶναι δικό του. Δι' εὐχῶν τοῦ γέροντος καί μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ πανσόφου Σιναϊτου Πατρός, ἄς ἀποπειραθοῦμε νά τό ἀναλύσουμε καί νά ἐμβαθύνουμε κάπως σ' αὐτό, ἀντλώντας πολύτιμα διδάγματα γιά τή ζωή μας. Ἄς εἴναι αὐτή ἡ προσπάθεια μία ἐλάχιστη τιμή στόν μεγάλο Ἅγιο καί μιά ἀφορμή γιά ἐκζήτηση τῶν πρεσβειῶν του, ὥστε ὄχι μόνο νά ἀκοῦμε, ἀλλά καί νά ἐφαρμόζουμε τίς σωτήριες ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ὁμιλίες π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου εἰς τους Β' Χαιρετισμούς

1. Περί δακρύων καί τά εἴδη αὐτῶν
Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στούς Β' Χαιρετισμούς (Εἰς τούς ἀναβαθμούς: Ψαλμός 125, 5-6) (Ἰωάν. 1, 44-52)
Πραγματοποιήθηκε στὶς 20-03-1981
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

Ὁ διάφανος τοῖχος

(Από το βιβλίο «Ταχύς εις βοήθειαν…»

του Καθηγουμένου π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου)

Μιά νέα κοπέλα πήγε νά χειρουργηθεί σέ νοσοκομείο της Συμφερούπολης. Ή κατάσταση της ήταν πολύ σοβαρή καί η εγχείρηση δύσκο­λη κι επικίνδυνη.Η γιατρός πού θά τη χειρουργούσε κάλεσε τή μητέρα τής ασθενούς καί της είπε:
- Η εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δέν μπορώ νά σάς εγγυηθώ τίποτα. Δέν ξέρω αν ή κόρη σας βγεί ζωντανή.
Δέν υπήρχε άλλη επιλογή. Η νέα οδηγήθηκε στό χειρουργείο.
Σ' όλη τη διάρκεια της εγχείρησης η μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκο­μείου καί μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν στον άγιο Λουκά τον Ιατρό καί στον άγιο Παντελεήμονα νά βοηθήσουν.
Σέ κάποια στιγμή μπροστά στά μάτια τής μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός:

Ὁμιλία γιά τήν δωρεά ὀργάνων καί τόν ἐγκεφαλικό θάνατο (Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς)

Με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου και στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων της Μητροπόλεώς μας προς τιμήν των Αγίων Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, ο Σύλλογος Φίλων του Ι. Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος «ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς» διοργάνωσε ενημερωτική εκδήλωση για το φλέγον θέμα των μεταμοσχεύσεων σε σχέση με τον εγκεφαλικό θάνατο και του νέου νόμου της εικαζόμενης δωρεάς οργάνων. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αρχονταρίκι της Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου μετά την λειτουργία της Κυριακής 10 Μαρτίου 2013.

Προσκεκλημένος του Συλλόγου ήταν ο Καθηγητής της Πυρηνικής Ιατρικής κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης ο οποίος με επιστημονική συνέπεια αλλά και απλότητα εξήγησε τις σκοπιμότητες και το αβάσιμο σε επιστημονικότητα και λογική του εγκεφαλικού θανάτου.

Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με».

 Περὶ μελέτης τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ.

«Τί οὖν μακαριώτερον; τί εὐδαιμονέστερον; ἢ τί γλυκύτερον ἄλλο εἶναι ἢ τὸ νὰ μελετᾷ τις πάντοτε τὸ ἔνδοξον, τὸ τερπνὸν καὶ πολυπόθητον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ὅ,τι καὶ ἂν ζητήσῃ τις ἀπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου, ἐξάπαντος τὸ λαμβάνει;...
»Ποία δέ ἔννοια καὶ ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καὶ θειοτέρα ἀπὸ τῆς ἐννοίας καὶ ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καὶ θεοπρεποῦς καὶ φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ὀνόματος, εἰς τό ὁποῖον κάμπτουσιν, ἀλλὰ καὶ κάμψουσι τὸ γόνυ τὰ ἐπουράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια;...».

(Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

---

Ἡ καρδιακὴ προσευχή

Πορεία πρός τό ἄγνωστο. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος.

  Πορεία πρός τό ἄγνωστο.

  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα.

Ἤμουν μόλις εἰκοσιδύο χρονῶν, ὅταν οἱ ἀνεξερεύνητε βουλές τοῦ Θεοῦ μοῦ ἄνοιξαν διάπλατα τίς πύλες σέ μιά πορεία εὐθύνης, εὐθύνης ἀνυπολόγιστα μεγάλης ἀπέναντι στό Θεό, στούς ἀνθρώπους καί στήν πατρίδα μου.
Μέχρι τήν Πέρμ μέ συνόδευε ἡ μητέρα. Σ’ ὅλο τό δρόμο μέ νουθετοῦσε καί μέ συμβούλευε. Κάθε λόγος, πού ἔβγαινε ἀπό τό ξεχείλισμα τῆς μητρικῆς καρδιᾶς της, ἦταν μιά πολύτιμη παρακαταθήκη γιά τή ζωή καί τό ἔργο μου. Ἡ μητέρα μου ἦταν ἀπό τή φύση της ἁπλούστατη καί καλοκάγαθη, ἀπονήρευτη καί καλοπροαίρετη. Τή ζωή της χρωμάτιζε μιά γνήσια καί βαθειά φιλανθρωπία, πού ἔφτανε μέχρι τή θυσία. Εἶχε φροντίσει μάλιστα νά ἐμπνεύσει καί σέ μένα αὐτή τήν ἀπέραντη ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἀκόμη ἤμουν παιδί.
Ἔτσι καί κατά τό ταξίδι μας πρός τήν Πέρμ, ἡ μητέρα μοῦ μιλοῦσε ἀκατάπαυστα καί γρήγορα. Λές καί ἤθελε νά προφτάσει νά πεῖ ὅσο γινόταν περισσότερα γιά τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης.

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα: Ἐρμηνεία εἰς τήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολήν τοῦ Παύλου, τήν ἀναγινωσκομένην τήν Α' Κυριακή τῶν νηστειῶν (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)(Εβρ.. ια΄ 24-26, 32-40)

 

- Γιατί ο Μωυσής ελέγετο υιός τής θυγατρός τού Φαραώ;

- Γιατί η απόλαυσις που απελάμβανεν ο Μωυσής στην οικία του Φαραώ ήταν απόλαυση αμαρτίας;

- Πώς ο Μωυσής ενόμισε πλούτον μείζονα των θησαυρών τής Αιγύπτου τον ονειδισμόν τού Χριστού, τόσα έτη πριν ο Χριστός ονειδισθή;

Εἰσήγηση Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ γιά τό "ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ" ΜΑΣ

25η Μαρτίου 2013
ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
& ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 

 

Στή διπλῆ μεγάλη γιορτή «τῆς Πίστης καί τῆς Λευτεριᾶς» χαίρει, σκιρτᾶ καί ἀγάλλεται κάθε ἑλληνική ψυχή καί ὁλόκληρο τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας. Ζωντανεύουν οἱ ἐθνικές μνῆμες καί ἡ νεώτερη Ἑλληνική Ἱστορία μας, ὅπως γράφηκε ἀπό τήν ἀρχή μέ τό αἷμα τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Ὀρθόδοξης Πατρίδας μας καί ὄχι ὅπως παραχαράχθηκε, διαστρεβλώθηκε καί παραποιήθηκε ἀπό ἀνάξιους καί ἀρνησιπάτριδες Ἕλληνες.

Παντοῦ, σέ ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλληνικῆς γῆς καί στίς παροικίες τοῦ ἀπόδημου Ἑλληνισμοῦ, καί ἰδιαίτερα στά Κύθηρα, γιορτάσθηκαν μέ πατριωτικό παλμό καί ἐθνική ὑπερηφάνεια τά μεγάλα καί πανεύσημα αὐτά γεγονότα τῆς πνευματικῆς καί τῆς ἐθνικῆς λευτεριᾶς μέ πανηγυρικές Θεῖες Λειτουργίες καί Δοξολογίες, μέ ἐθνικοθρησκευτικές σχολικές γιορτές, μέ πανηγυρικούς λόγους καί παρελάσεις.

Τό περιεχόμενο καί ὁ σκοπός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Ας νεκρώσομε τα μέλη μας τα επίγεια, πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, επιθυμία κακή και πλεονεξία, και μάλιστα κατά την διάρκεια αυτών των ημερών της νηστείας.
Γι αυτό ακριβώς η χάρις του πνεύματος κατά σειρά, πρώτα μας δίδαξε περί της μελλούσης φρικωδέστατης κρίσεως του Θεού, έπειτα μας υπενθύμισε περί της εξορίας του Αδάμ και μετά από αυτό μας υπέδειξε την ασφαλέστατη πίστη, έτσι ώστε με το φόβο της πρώτης και με τον θρήνο της δευτέρας να τηρούμε με βεβαιότητα την πίστη, να συμμαζεύομε τους εαυτούς μας, να μην παραδιδόμαστε στην ακράτεια, να μην ανοίγομε θύρα και προσφέρομε χώρο δια της άπιστης και άπληστης κοιλίας σε όλα τα πάθη και φθάνομε στην ευρύχωρη και πλατειά οδό, καταστρεφόμενοι με ευχαρίστηση κατά κάποιον τρόπο.

La Santa Escritura y la Santa Tradición

La Santa Escritura y la Santa Tradición

Padre Antonios Alevizopoulos(†) Dr. teología Dr. filosofía

Cuando hablamos de la Santa Escritura y la Santa Tradición no nos referimos a dos cosas separadas, o contrarias, sino un todo armónico, toda la apocálipsis=revelación de Dios en aras de la salvación del hombre.

San Basilio el Grande resume esta doctrina de la ortodoxia con las siguientes palabras: «De los dogmas y las verdades consagradas en la Iglesia, unos los hemos recibido de la enseñanza escrita, y otros, que llegaron hasta nosotros secretamente, los hemos aceptado de la tradición de los apóstoles.